Jaskiniowiec. William Wisting. Tom 9 (okładka miękka)

super

Pracownik elektrowni znajduje Viggo Hansena martwego, siedzącego w swoim fotelu przed telewizorem, od czterech miesięcy nieprzerwanie emitującym Discovery Channel. Z racji, że mężczyzna był samotnikiem, nie miał rodziny ani przyjaciół, policja z Williamem Wistingiem na czele, z braku jakichkolwiek śladów, uznaje, że zmarł z przyczyn naturalnych. Line, córka Wistinga, będąca dziennikarką postanawia napisać artykuł o śmierci i samotnym życiu Viggo Hansena. W tym samym czasie na plantacji jodły zostają znalezione kolejne, tym razem niezidentyfikowane zwłoki. Akcja w powieści, co można zauważyć już na samym początku, toczy się dwutorowo, gdyż w „Jaskiniowcu” równolegle prowadzone są dwa śledztwa. Pierwsze policyjne prowadzone przez komisarza Williama Wistinga. Drugie dziennikarskie prowadzone przez Line. Oczywistym faktem było, że początkowo dwa niemające nic ze sobą wspólnego śledztwa, prędzej, czy później skrzyżują się w kluczowym momencie. Nie wpłynęło to, jednak w żaden sposób na przyjemność, jaką dało czytanie tej lektury. Autor skrupulatnie wytyczył długość rozdziałów, przeplatając wydarzenia dwóch bohaterów oraz kończąc je w istotnych dla fabuły momentach, podsycając tym samym ciekawość czytelnika. Nie jest to książka z wartką akcją i z wieloma nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Nie znajdziecie w niej mrożących krew w żyłach scen, gdyż Jørn Lier Horst tak pokierował akcją w swojej książce, że napięcie budowane jest stopniowo, małymi kroczkami. Powolna fabuła połączona z wnikliwie prowadzonym śledztwem prowadzi do zaskakującego zakończenia. Ten zabieg pozwala to na dokładne analizowanie wszystkich tropów i detali. Umożliwia czytelnikowi wytypowanie własnych podejrzanych oraz posiadanie własnych przypuszczeń. Autor podsuwa wiele wskazówek, które jasno wskazują, kim jest morderca, jednak w ostateczności okazuje się, że miały one tylko odwrócić naszą uwagę i skierować ją w innym kierunku. Prawdziwy sprawca wyskakuje nagle w najmniej spodziewanym momencie, a rozwiązanie sprawy okazuje się bardziej skomplikowane, niż można było na początku przypuszczać. W czasie czytania „”Jaskiniowca” na kilka godzin przeniosłam się do Norwegii, by razem z bohaterami rozwiązać śledztwo. Nie do końca mi się to udało, jednak z zapartym tchem śledziłam postępy w śledztwie ojca i córki. Książka Horsta ma to wszystko, czego oczekuje od dobrego kryminału. Stanowi ona wyjątkowe wyzwanie intelektualne. Idealnie skonstruowana intryga, osadzona w zimowym klimacie znakomicie umili mroźne, zimowe wieczory. http://someculturewithme.blogspot.com/2017/01/samotnosc-nie-polega-na-tym-ze-czowiek.html

Dopiero niedawno "odkryłam" książki Horsta Jorna Liera. Ich wartka akcja sprawia, że trudno się oderwać od lektury. "Jaskiniowiec" cechuje bogactwo wątków, osadzenie w realiach, portret psychologiczny bohaterów jest wiarygodny, ich emocje dobrze oddane. Autor przybliża nam swój kraj, jego przyrodę i warunki działania policji. Polecam. Joanna

Dobra lektura. Skomplikowana akcja. Prawdziwy kryminał

Mam dużą słabość do niektórych skandynawskich autorów kryminalnych, choćby do Jorna Liera Horsta. Jego serię z komisarzem Williamem Wistingiem czytam z zapartym tchem, a tymczasem jestem po lekturze kolejnej części cyklu, Jaskiniowcu. Co mi się tutaj podoba to niesamowity klimat, mroczno-tajemniczy, wciągający, fabuła jest zręcznie pociągnięta, niepewność i w końcu zaskoczenie związane z rozwiązaniem zagadki kryminalnej, a poza tym sceneria, doskonale oddająca niepokojącą otoczkę. Bardzo dobry kryminał, ma w sobie tą aurę zagadkowości, która typowa jest dla powieści kryminalnych rodem z Norwegii.

Książka wciąga w swój świat od pierwszej strony i baardzo ciężko się od niej oderwać. Skandynawski klimat, genialna narracja oraz bohater, sprawiły, że książka została wciągnięta w 3 zimowe wieczory. Pozdrawiam i polecam.

Czytając wiele kryminałów, mając w kolekcji każdego autora - zwłaszcza skandynawskiego można odnieść wrażenie, że powieści są do siebie bardzo podobne. Horst Jorn Lier wniósł powiew świeżości. Nareszcie nieprzewidywalne zakończenie, ciekawe relacje pomiędzy bohaterami i ciekawy język autora. Książka godna polecenia każdemu komu skandynawskie kryminały zaczynają zlewac się w jedno.

świetna książka w klimacie skandynawskim. Oczywiście wątek kryminalny skomplikowany, sięgający wiele lat wstecz.

Jaskiniowcem określa się człowieka, który jest, ale tak naprawdę go nie ma. Taki człowiek żyje sam ze sobą, nikt na niego nie zwraca uwagi i nikt o nim nie pamięta, nie ma go w umysłach innych i nikt nie zwróciłby uwagi gdyby taki człowiek umarł.

Vigo Hansen jest właśnie takim człowiekiem – jaskiniowcem. Nawet jego najbliżsi sąsiedzi nie zauważyli, że leży martwy w salonie swojego domu od kilku miesięcy. Umarł śmiercią naturalną czy może ktoś go zabił?

William Wisting jest policjantem i wraz ze swoim zespołem bada sprawę zamordowanego mężczyzny, którego znaleziono martwego pod choinką. Mężczyzna leżał tam nieżywy od pół roku…

Line Wisting jest córką Williama i dziennikarką. Zainteresowana samotnością Vigo Hansena rozpoczyna swoje prywatne dziennikarskie śledztwo, zbiera materiały o Vigo i pracuje nad artykułem do gazety o ludziach samotnych, którzy nikogo nie interesują.

Z pozoru śmierć dwóch mężczyzn nie ma ze sobą nic wspólnego, ale, jak to przystało na porządny skandynawski kryminał, te dwie sprawy się łączą.

Jørn Lier Horst jest norweskim pisarzem i sam był kiedyś policjantem. W swojej książce porusza temat samotności ludzi nic nie znaczących dla innych, przedstawia pracę policji, prowadzi dwa odrębne śledztwa i snuje zagadkę, którą możemy rozwiązać dopiero pod sam koniec lektury.

Jaskiniowiec to książka nie tylko dla wielbicieli skandynawskiej literatury, ale dla wszystkich miłośników kryminałów i zagadek. W Jaskiniowcu nie ma przynudzania i zbędnych opisów. Rozdziały są bardzo krótkie, co bardzo lubię, a akcja trzyma w napięciu.
Polecam, Łukasz.

Jaskiniowiec, Jørn Lier Horst, Wydawnictwo Smak Słowa, stron 389.

zdobraksiazka.blogspot.com

...chyba jeszcze nie. Interesująca książką ale do Nesbo jeszcze mu trochę brakuje.