Na strunach światła. Willa pod Kasztanem. Tom 3 (okładka miękka)

Bardzo dobra książka. Relaksująca :-)

Do wiosennego ogrodu pełnego drzew, kwiatów i motyli zaprasza nas po raz trzeci Krystyna Mirek, proponując trzeci tom swojej serii 'Willa pod kasztanem'. Do życia znanych nam już bohaterów wkraczamy w chwili, gdy na piętrze willi babci Kaliny trwa remont - to młodzi małżonkowie przygotowują sobie przytulne gniazdko. Jednak mimo że pozornie wszystko jest w porządku, młodzi bohaterowie układają sobie życie, niepokój nie pozwala im zasnąć. Bianka martwi się o matkę, która musiała wrócić do Warszawy; Michał martwi się o śliczną żonę; Bartek z zazdrością patrzy za płot - na dziewczynę z warkoczem i postanawia zająć się zaniedbanym ogrodem; Magda zamierza walczyć o siebie w pracy nie bacząc na złośliwą przełożoną i wciąż czekać, aż obiekt jej westchnień spojrzy na nią przychylnym wzrokiem. Jednak każdy wyczuwa, że nad ich szczęściem wisi niebezpieczeństwo... Wydarzy się coś, co sprawi, iż nie będą mogli spać spokojnie... Nie mylą się, bowiem do willi wkracza Iwona - matka Antka i zaczyna mieszać, kombinować, odgrażać się i straszyć sądem. Nie przebiera w środkach, by zdobyć to, co jej zdaniem się jej należy. Ale to jeszcze nie wszyscy... Czy babcia Kalina poradzi sobie z powiększającą się gromadką? Uda jej się wszystkich wykarmić, pocieszyć i odgonić smutki kolorową sukienką czy ciastem? Kiedyś modliła się, by jej pusty dom napełnił się gwarem, śmiechem a przy stole było pełno, ale teraz jej prośby zostały wysłuchane z naddatkiem. Właściwie marzy o urlopie! Krystyna Mirek pokazała tą powieścią jak bardzo poplątane mogą być ludzkie ścieżki. Jak dzieci stają się kartami przetargowymi w wojnie matek, niektórzy próbują odkupić złe decyzje z przeszłości a inni pielęgnują krzywdy żyjąc jedynie złością i pretensjami. A przecież nie warto tracić pięknych dni, które na nas czekają, bo przeszłości nie da się już zmienić. Śledząc uważnie losy bohaterów zdajemy sobie sprawę, że życie daje nam szansę na zmianę, pozwala wyciągnąć dłoń na zgodę, zakochać się po raz drugi, spędzić miło czas czy pomóc komuś, kto tego potrzebuje. Czasami trzeba wyruszyć w podróż, innym razem zaufać niewłaściwej osobie i się sparzyć a w innym przypadku wystarczy reanimować zachwaszczony ogród, by przyszłość stała się jaśniejsza. W powieści znajdziemy cały korowód barwnych postaci - zarówno dobrych, jak i tych którzy jeszcze ze sobą walczą a my mamy o nich nie najlepsze zdanie. Zaczytanie zapewnią nam cynizm, wyrachowanie, radość, życiowe kryzysy, trauma, tęsknota czy optymizm a prym wiodą miłość, przyjaźń oraz wsparcie bliskich. Podsumowując - "Na strunach światła" to powieść o ścieraniu się dobra ze złem, o dylematach zakochanych bez wzajemności, manipulowaniu uczuciami dziecka, narzucaniu woli innym czy wyciąganiu złych wniosków. Historia o ludziach pełnych radości życia, dziwnej i niespodziewanej miłości w każdym wieku, bratnich duszach, żalu, wyrzutach sumienia oraz roztrząsaniu przeszłości. Nie sposób przewidzieć jak potoczą się losy bohaterów w tej powieści. Polecam!

Trzecia część przygód mieszkańców Willi pod Kasztanem . Ciepła, pełna wzruszeń książka. Życie w domach babci Kaliny i sąsiadów biegnie spokojnie. Miłość i przyjaźń cały czas rozwija się i kwitnie jak ogród za oknem. W tą wręcz sielankową atmosferę wkracza mama Antka ze swoimi żalami i groźbami. Straszy mieszkańców, że zabierze im wszystko. Mama Bianki nie potrafi stać obok i patzeć jak jej córka źle się czuje przy tamtej kobiecie. Wkracza do akcji. Jak się to zakończy? Wygra żona czy kochanka? Czy babcia Kalina poradzi sobie także z tym problemem i znowu w Willi pod Kasztanem zapanuje spokój i przyjazna atmosfera? Książka warta przeczytania. Polecam serdecznie. Zapraszam na mój profil na instagramie poświęcony książkom: https://www.instagram.com/nutka2410/

Jest to moje czwarte spotkanie z Krystyną Mirek i wiem, że na pewno nie ostatnie. Z miłą chęcią będę zaczytywać się w następnych częściach tej serii, ale być może kiedyś znów sięgnę po inne historie, które mnie zaciekawią. Autorka ma to do siebie, że posługuje się naprawdę niebywale lekkim i przyjemnym piórem, które się pochłania bardzo szybko i nim się człowiek orientuje, to doczytuje do ostatniej strony. Czytając recenzowaną lekturę zapomniałam o tym, co mnie otacza i o tym, co mnie trapi. Po prostu odpływałam daleko, do Willi babci Kaliny, gdzie mogłam na spokojnie odetchnąć od wszystkiego i wszystkich i poobserwować czyjeś życie. Cieszę się, że raz na czas mogę sięgnąć po książki pani Mirek - bowiem przynoszą mi one niesamowitą ulgę i odprężenie. Babcia Kalina - to postać, której nie da się nie lubić. Szczególnie w tej części zaskoczy Was równie mocno co mnie, ale i tak zawsze na jej myśl, przychodzić mi będą w głowie cudowne zapachy wypieków i domowych, pysznych obiadków, którzy tak wszyscy chwalą. Na samą myśl robię się głodna, a przecież to wszystko sobie tylko wyobraziłam... Zdecydowanie autorka ma plastyczne pióro, bo również bez problemu wyobraziłam sobie ogród, o którym mowa w historii. Spodobała mi się teraz też postać Bartka poniekąd. Dlaczego poniekąd? Z wesołka, jakim był, stawał się coraz mądrzejszym facetem i niestety jego uczucia powędrowały nie w tę stronę, co potrzeba. Ale cieszę się, że jego los rozwiązał się tak, a nie inaczej. Ania i jej tato, to kolejne dwie postacie, które naprawdę lubię. Większość bohaterów z tej książki polubiłam, co jest ostatnio nowością. :D Na Magdę i Antka jestem wściekła. Więc o nich pisać nie będę nic, bo aktualnie jest to obraza majestatu czytelnika. :) Nie chcę Wam za dużo powiedzieć, żeby nie wypaplać zbyt dużo. Bohaterowie są dopracowani pod każdym szczególikiem i są z krwi i kości. Wyciągnięte z naszego życia, dlatego akurat bardzo ich polubiłam, a już w szczególności babcie Kalinę... Której już mi brakuje. :) Cała recenzja na blogu ;)

Powieść można zaliczyć do kategorii lekkich i przyjęmnych.Piękna okładka przyciąga wzrok ,oddaje klimat opisanej historii.Opowieść pełna uczuć rozterek ,refleksji.Wyjątkowa historia która porwie czytelnika od pierwszej strony.Polecam.

Moja recenzja; http://chbelleap.blogspot.com/2019/06/ksiazka-na-lato-czesc-3-powiesci.html Na strunach światła, to nowa powieść z cyklu Willa pod Kasztanem, której autorką jest bardzo popularna w naszym kraju, pisarka Krystyna Mirek. Na strunach światła, jak wszystkie powieści Krystyny Mirek, zachwyca kobiecością, lekkością słowa i zmyślną, wciągającą fabułą. Wiosna w sielskiej, położonej na obrzeżach Krakowa Willi pod Kasztanem, to majowe piękno ogrodu, ale także rozkwit uczuć i niestety także powracających problemów. Pachną tu nie tylko kwiaty, ale też kuchnia babci Kaliny, słodkości i domowe obiady. Wnuki - Antek i śliczna Bianka, mają wspólnego ojca, próbują odnaleźć zagubioną rodzinną więź, życie zaczyna układać się po ich myśli, zaś Willę pod Kasztanem, odwiedza pierwsza synowa Kaliny - Iwona, matka Antka, która wyciąga swoje racje, wciąż nosi w sobie trudne chwile i pamięta zdradę męża. Cóż z tego wyniknie? Chyba nie muszę Was szczególnie namawiać, by sięgnąć po Na strunach światła, to piękna, ciepła, pełna bardzo wielu życiowych emocji, przyjemna powieść, idealna na lato.

Przyznam szczerze, że kiedy zaproponowano mi tę książkę, to obawiałam się, że nie odnajdę się w fabule, ponieważ bohaterowie tej powieści, spotkali się w dwóch wcześniejszych częściach. Bardzo się wówczas myliłam, bowiem autorka tak pokierowała fabułą, że czytelnik szybko załapał wątki, a co ciekawsze, chyba dzięki temu, chętnie pozna wcześniejsze losy młodych ludzi i głównej bohaterki, czyli babci Kaliny. Lekki styl jakim pisze autorka powoduje, że książkę czyta się płynnie i jest tak samo wciągający jak sama fabuła, a towarzyszące bohaterom emocje, intrygi i pewnego rodzaju przygody, zachęcają do wgłębiania się w losy wszystkich osób. Towarzyszące fabule niewyjaśnione tajemnice sprzed lat dodatkowo dają do myślenia i zachęcają do czytania. Myślę, że ciekawie przedstawione osobowości bohaterów mogą wpływać na to, że cześć czytelniczek, czy czytelników utożsami się z osobami występującymi w powieści. Do tego ciekawie skonstruowane dialogi, które wręcz działają tak, że człowiek ma ochotę wtrącić się do rozmowy. Autorka porusza w swojej powieści wiele ważnych wątków, od zakazanej, platonicznej miłości, po naiwność ludzką i złośliwie ukartowane poczucia zemsty. Mamy również wątek pięknej przyjaźni i… jak dla mnie ten najpiękniejszy, dotyczący miłości w wieku senioralnym. (…) Kalina ze zdumieniem odkryła, że być może właśnie spotkała tak zwaną bratnią duszę, kogoś niezwykle cennego. Kto nie czerpie energii z niej, lecz ją także daje. (…) Muszę przyznać, że wzruszyłam się historią dwojga ludzi, którzy mają za sobą długie życie, pełne nadziei, lęków, strat, życie pełne poświęceń i angażowania dla dobra innych, w zapomnieniu o tym własnym szczęściu. Pięknie pokazana miłość ludzi starszych, których tęsknoty są przecież tak samo ważne, jak tęsknoty młodych ludzi. Przecież każdy zasługuje na odrobinę ciepła, takiego intymnego, które może mu dać tylko drugi człowiek nie żądający nic w zamian. Nieważne ile masz lat, nieważne kim jesteś, masz prawo do własnego szczęścia. (…) A niech się dzieje, co ma się dziać – pomyślała. – Właściwie to nie mam już nic do stracenia. Człowiek w pewnym momencie swojego życia dochodzi właśnie do takiego wniosku. Że nie ma się co bać. Trzeba próbować nowego. Zwykle rzadko żałuje się tego, co się zrobiło, częściej czego się właśnie nie zrobiło, bo się człowiek bał. (…) Polecam tę lekturę nie tylko na piękny, letni czas urlopu. Polecam ją szczególnie paniom, dla prawdziwego relaksu. Lekki styl autorki w połączeniu z bardzo realistycznymi bohaterami i sytuacjami, które mogą dotyczyć każdego, to z całą pewnością dobra lektura. Lekka, łatwa i przyjemna. Ta książka jest również piękną lekcją dla naiwnych i skoncentrowanych na sobie ludzi, lekcją, która uczy, że dążenie do osiągnięcia egoistycznych celów, krzywdzących innych, może być zgubnym dla samego siebie.

Kiedy w sercu rozpęta się burza. Moi drodzy dziś chciałabym zabrać Was ze sobą w odwiedziny do babci Kaliny i bliskich jej sercu osób, który już po raz trzeci otwierają dla nas drzwi Willi pod kasztanem. Wybrać się tam możemy oczywiście dzięki Pani Krystynie Mirek i trzeciej części cyklu „Willa pod kasztanem” - „Na strunach światła”. Muszę się Wam przyznać, że wracałam do tego niezwykłego miejsca i jego wszystkich mieszkańców z ogromną radością i sentymentem, ponieważ ma ono w sobie wyjątkowy klimat. Tak się złożyło, że kiedy piszę dla Was te kilka słów o książce, przeżywam trudny okres w swoim życiu, a ta powieść jest dla mnie doskonałym sposobem na odrobinę wytchnienia i oderwania się od tego, co bolesne. Mając w pamięci poprzednie odsłony tej historii, byłam pewna, że cudowna babcia Kalina z otwartym sercem zaprosi mnie do swojej kuchni, gdzie unosił się będzie wspaniały zapach domowego ciasta. A uwierzcie mi w tak życzliwej i serdecznej atmosferze, w gronie przyjaciół, za których uważam bohaterów, powieści wszystkie troski w mgnieniu oka stają się łatwiejsze do zniesienia. Stało się dokładnie tak, jak myślałam, ale tego, co się dzieje u moich przyjaciół zupełnie się nie spodziewałam i kiedy podzielili się ze mną tym, co u nich słychać poczułam się naprawdę zaniepokojona. Jeśli chcecie wiedzieć, co się stało, chętnie opowiem Wam o tym, czego się dowiedziałam. Nasza kochana seniorka zawsze służy dobrą radą, a i pysznym posiłkiem zawsze poczęstuje, z czego korzystają zarówno jej wnuczęta, jak i rodzeństwo Łaniewskich. Cały dom tętni życiem, co babcię bardzo cieszy, gdyż jeszcze niedawno stałym jej towarzyszem była jedynie cisza. W powietrzu unosi się miłość, która rozkwita, tak samo pięknie, jak jej ogród. Niestety, kiedy jedni budują szczęśliwe życie, inni cierpią. „Na strunach światła” skupia się głównie na dwóch wątkach. Pierwszy z nich to motyw zakazanej miłości. Jeden z bohaterów, oczywiście nie zdradzę Wam, który, kocha skrycie, miłością niespełnioną w kobiecie, o której nie wolno mu nawet pomyśleć w podobny sposób, W sercu mężczyzny panuje burza emocji. Wie, że jeśli to, co czuje, wyjdzie na jaw, zniszczy wszystko, co do tej pory było dla niego najcenniejszą wartością. Podczas gdy chłopak toczy nierówny pojedynek serca z rozumem, babcia Kalina bogata w doświadczenie i mądrość życiową niepokoi się o szczęście tych, których kocha. Ten wątek to doskonały dowód na to, jak bardzo miłość bywa przewrotna. Często bowiem pociąga nas zakazany owoc, podczas gdy pozostajemy ślepi na to, co los daje nam niemalże na tacy. Czy tym razem serce zagubionego chłopaka odnajdzie właściwy kierunek i przyniesie upragnione szczęście? Sprawdźcie sami. Niestety problemy uczuciowe młodych, to nie jedyne troski, które trapią Kalinę. Przykro mi to pisać, ale nad willą zawisło bezwzględne widmo przeszłości obciążone wieloma niewyjaśnionymi tajemnicami, poczuciem, krzywdy i urazy, które domaga się sprawiedliwości. Oto pewnego dnia w tak ciepłym i przytulnym miejscu, jakim jest willa, powiało chłodem do szpiku kości. A wszystko za sprawą matki Antka, która nie bawiąc się w subtelności, zjawia się w domu swojej byłej teściowej, aby przedstawić swoje racje i zażądać tego, co jej zdaniem jej się należy. Obojętna na działania Iwony nie pozostaje również matka Bianki. Tak oto dochodzi do starcia byłej żony i kochanki i niestety, nie trudno się domyślić, że kartą przetargową w konflikcie kobiet stały się ich dzieci. Jak widzicie, serca naszych bohaterów targane są burzliwymi emocjami. Jeśli jesteście ciekawi czy przytulne królestwo babci Kaliny ma w sobie wystarczającą moc, by na nowo wlać w serca swoich mieszkańców spokój, gorąco zachęcam do sięgnięcia po „Na strunach światła”. Jestem przekonana, że wielbicieli twórczości autorki do lektury owego tytułu namawiać nie muszę. A tych z Was, którzy jeszcze nie czytali cyklu „Willa pod kasztanem”, zapewniam, że jest to bardzo ciepła i wciągająca historia, która skradła moje serce już w pierwszej części i ma w nim swoje miejsce do dzisiaj. To jedna z tych książek, której się nie czyta, a odczuwa. Co więcej, podczas czytania przez cały czas miałam wrażenie nie tylko tego, że jestem bardzo blisko przeżyć każdego z bohaterów książki, ale wręcz miałam wrażenie, że jestem częścią kochającej się rodziny. Rodziny, która mimo nieomijających ją zmartwień, trosk i problemów, zawsze jest razem. Za każdym razem, kiedy kończę czytać książkę i odkładam ją na półkę towarzyszy mi smutek, że muszę ich wszystkich opuścić. Tym razem jest podobnie, ale ku mojej ogromnej radości wiem, że nie było to moje ostatnie spotkanie z tym cyklem. Ja już nie mogę doczekać się czwartego tomu, a Wy, znacie ten cykl? Jeśli tak koniecznie napiszcie w komentarzach, czy podobnie jak było to w moim przypadku, skradł on również Wasze serca, a może dopiero planujecie rozgościć się w Willi pod kasztanem? Recenzja powstała we współpracy z portalem Czytajmy polskich autorów, za co bardzo dziękuję. Blog Kocie czytanie.

Jeszcze nie tak dawno w Willi pod Kasztanem ziało pustkami, tymczasem teraz babcia Kalina nie może narzekać na samotność. Bianka i Michał wiją sobie poślubne gniazdko, Antek koncentruje się na pracy i pomaga w remoncie, regularnie zaglądają też Magda i Bartek, z czego oboje zmagają się z niespełnionym uczuciem. Co się stanie, jeśli do tego rozgardiaszu dołączą jeszcze dwie od lat skłócone kobiety? Co zrobi Kalina, kiedy odkryje, że mimo wszystko nie jest w stanie na własną rękę pomóc tylu osobom? Do tej serii podchodzę z pewnym roztkliwieniem, mimo że nie mogę liczyć na niespodziewane zwroty akcji czy duże emocje. „Willa pod Kasztanem” jest cyklem bardzo spokojnym, niemalże leniwym, i chociaż bohaterów spotykają różne problemy, nie da się ukryć, że fabuła została utrzymana w barwnym, sielskim klimacie. To całkiem przyjemna odskocznia od książek o nieco cięższym kalibrze. Więcej tutaj: http://rude-pioro.blogspot.com/2019/06/na-strunach-swiata-krystyna-mirek.html

Wiosna w Willi pod Kasztanem Wiosna to wyjątkowa pora roku – wszystko budzi się wówczas do życia, świat zaczyna nabierać barw, rozkwitają rośliny, a i ludzie wydają się być odurzeni pięknem otaczającej przyrody, upojeni zapachem kwiatów i zachwyceni ilością kolorów obecnych wokół nich. To doskonały czas na wybaczanie, doskonały czas na to, żeby spojrzeć życzliwym okiem na drugą osobę, żeby się zakochać, żeby dać sobie szansę, żeby zacząć wszystko, od nowa. Bianka i Michał już odnaleźli swoje szczęście, odnaleźli siebie. Na dodatek mają dobre prace, które ich cieszą, ku końcowi ma się też remont Willi pod Kasztanem, gdzie młodzi małżonkowie mają zamieszkać. Antek, przyrodni brat Bianki, bez żalu oddał im tę przestrzeń, cieszy się szczęściem dziewczyny i tym, że po latach odzyskał babcię. Sama Kalina, mimo swojego wieku, ma mnóstwo wigoru szczególnie, że po latach samotnego życia i przygotowywania dań i wypieków, których nie było komu skosztować, teraz ma dom pełen młodych ludzi, wypełnionych ich śmiechem, żartami, z przyjemnością odpoczywających pod gościnnym dachem. Na słodkie przekąski i aromatyczne dania wpada do Willi zarówno Magda, siostra Michała, jak i jego brat Bartek. Zjawia się nawet niewierny były narzeczony Magdy, Konstanty, nie mogąc odmówić sobie takich przysmaków. Czyżby zatem wszystko miało się ułożyć, zaś los postanowił darować tym rodzinom w prezencie szczęśliwe i spokoje życie? Na to pytanie odpowiedzi poszukiwać będziemy w powieści Krystyny Mirek, pt. „Na strunach światła”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Edipresse Książki pozycja, to trzeci tom cyklu „Willa pod Kasztanem”, która ogrzewa nas swoim ciepłem, która daje nadzieję na lepsze jutro, na to, że los może zmienić się w każdej chwili. To powieść adresowana zarówno dla wiernych czytelniczek autorki, jak i dla tych, którzy poszukują lekkiej lektury, kryjącej jednak w sobie podstawowe prawdy o życiu. W książce, tak jak i w prawdziwym świecie, niestety nie zawsze panuje sielankowa atmosfera. Tym razem psuje ją Iwona, matka Antka, która zjawia się na progu willi z pretensjami, ziejąc pielęgnowaną długie lata nienawiścią. Wciąż nie może przeboleć zdrady męża, tego, że odszedł do innej, a na dodatek z tego związku pojawiła się Bianka. Kiedy jeszcze dowiedziała się, że wraz z mężem ma ona zamieszkać w willi postanawia zrobić wszystko, by pozbawić dziewczynę takiej możliwości – ma zamiar starać się o spadek po mężu Do stanu szczęścia daleko również Bartkowi i Magdzie, którzy z podziwem (ale i lekką zazdrością) przyglądają się szczęściu brata Michała. Magda jest świadoma swojej niedoskonałości i tego, że w porównaniu z bratową wypada dość blado. Postanawia jednak odmienić swoje życie – zarówno zawodowe, jak i osobiste, bowiem życie singielki nie jest dla niej. W dużo gorszej sytuacji jest Bartek – co prawda ma stałą pracę i w coraz większym stopniu czuje się odpowiedzialny za dom, ale … skrywa wielki sekret, który zaczyna mu ciążyć na sercu. Jak potoczą się losy bohaterów powieści Katarzyny Mirek? Czy Magdzie uda się zacząć wszystko od nowa? Czy Bartek poradzi sobie z uczuciem do bratowej? A może w jego życiu pojawi się inna kobieta, może nie tak spektakularna jak Bianka, ale równie sympatyczna i oddana? Jak zakończy się spór o willę? Jak ułoży się Zycie matki Bianki, Patrycji? Dowiemy się tego dzięki lekturze słodko-gorzkiej powieści „Na strunach światła”, której bohaterowie ze swoimi troskami, ale i radościami, stali się nam już naprawdę bliscy. Choć książka jest dość schematyczna, mimo iż nie możemy spodziewać się tu zaskoczeń, zaś akcja płynie spokojnie, to jednak warto przenieść się na przedmieścia Krakowa, nie tylko po to, by spotkać bohaterów i – być może – zainspirować się ich działaniami, by rozwiązać i swoje problemy, ale też by spróbować pysznych wypieków babci Kaliny. Justyna Gul Qultura słowa