Wieloświat (okładka miękka)

Anna Sokalska zabiera nas w podróż do niezwykłego świata. Świata niedalekiej przyszłości, w którym walka o środowisko idzie w parze z rozwojem technologii i rzeczywistości wirtualnej. Świata, w którym ludzie szukają nowych ideałów, czegoś istniejącego poza tu i teraz. W tych trudnych czasach dokonuje się również walka niewidoczna dla zwykłych ludzi. Toczona od wieków pomiędzy Zaświatem Demonów i Aniołów, mająca przywrócić równowagę w Wieloświecie, którego jesteśmy częścią. Od czasu podziału szala wychyla się to w stronę aniołów, to demonów, ale walka nigdy nie była tak trudna. Czy nadchodzi czas ostatecznej rozgrywki? Co przyniesie? Czy obie strony wykorzystują zamkniętych w swoich węglowych powłokach, nieprzewidywalnych ludzi do własnych celów? Okłamując ich i zatajając prawdę? W powieści nie ma dominującego bohatera. Postaci ludzkie i te przybywające z zaświatów mają równie duże znaczenie dla snutej historii. Trudno też jednoznacznie określić je jako bohaterów pozytywnych, czy negatywnych. Każde z nich determinowane dotychczasowymi doświadczeniami, dokonuje własnych wyborów, których konsekwencji nie sposób przewidzieć. Dużo miejsca, prócz walce światów, autorka poświęciła tematowi stworzenia Wieloświata, jego podziału, wszystkiego co na niego wpływa oraz studiom nad ludzką naturą, która okazuje się dla niego jednocześnie ratunkiem i zagrożeniem. Przyznaję, że to uniwersum bardzo bogate, przemyślane i spójne, w którym przenikają się znane nam wierzenia, religie, kultury i tradycje. Które daje dużo odpowiedzi na nurtujące każdego człowieka pytania egzystencjalne, ale też wiele pozostawia domysłom. Żałuję, że nie przeczytałam poprzednich części, bo choć zgodnie z informacją Wydawnictwa, można ją czytać niezależnie, to czuję, że mogłabym jeszcze mocniej poczuć klimat Wieloświata. Zagmatwany, niejasny, pełen mroku i jednocześnie nadziei. Zachwycający i straszny.

Choć "Wieloświat" nie należy do mojej ulubionej części serii (bezgranicznie zakochana jestem w "Wiedźmie"), to z całą pewnością jest godnym reprezentantem twórczości autorki. Stanowczo oświadczam, że książka podobała mi się i spędziłam przy niej cudowny czas, nawet włączając w to okrutne choróbsko, które niestety nie pozwalało mi w całości delektować się powieścią. Niemniej, przeczytałam ją od deski do deski, mimo lekkiej niedyspozycji intelektualnej postaci mi się nie mieszały - a jest ich tu całkiem sporo - i wciągnął mnie ten przerażający świat przyszłości 2040 roku. Ciekawe, czy będzie mi dane zobaczyć go na własne oczy i porównać z jego wizją w "Wieloświecie"? Ania Sokalska udowadnia, że jest w naprawdę dobrej formie. Uwierzycie, że początkowo maszynopis "Wieloświata" - który już w obecnym wydaniu jest niezłą "cegiełką" - wynosił ponad milion znaków ze spacjami?! Ostatecznie został skrócony, jednak autorka zapowiedziała, że wycięty tekst ujrzy światło dzienne! Pozostaje więc przebierać nogami w oczekiwaniu. Ania pisze wybornie! Jej pomysł na fabułę, a przede wszystkim znajomość tematu (reaserch na najwyższym poziomie), budzą mój podziw. Gdybym jednak musiała do czegoś się przyczepić, szukać usilnie jakichś minusów, przyznałabym, że momentami powieść była dla mnie za długa. W trakcie lektury odpływałam gdzieś myślami, co niesamowicie mnie irytowało. Lecz teraz przypomnijcie sobie, że w czasie zagłębiania się w "Wieloswiat" naprawdę piekielnie cierpiałam, walczyłam z przebiegłym choróbskiem i to na jego karb zrzucam moje roztrzepanie. Podsumowując: znowu się nie zawiodłam. Bawiłam się doskonale, z ekscytacją pokonywałam kolejne rozdziały i zazdrościłam autorce bezgranicznej wyobraźni. Czy polecam? Zdecydowanie!

Wieloświat skusił mnie okładką. Estetyczne, atrakcyjne wydania to coś, co lubię. Ale to nie było najważniejszym i największym magnesem. Wabik na mnie to Urban Fantasy. Kocham ten podgatunek fantastyki, więc nie mogłam przejść obojętnie obok tej książki. Nie znałam ani jednej książki z tego uniwersum, więc ten zbiór opowiadań był dla mnie totalnie nową przygodą. Obawiałam się troszkę faktu, że to opowiadania ze świata, którego nie znam, 4 tom serii, ale niejednokrotnie rzuciło mi się w oczy, że można go czytać osobno. Z mojego punktu widzenia jednak lepiej czytać serię po kolei ;) Autorka wrzuca czytelnika do świata, według niej już mu znajomego i mimo naprawdę dobrego przedstawienia, mam wrażenie, że jednak pewne niuanse uciekają. Przez to też myślę, że nie byłam w stanie docenić pełni jego uroku i nie doceniam w pełni tej książki, nie tak, jak na to zasługuje. A świat… Powiem Wam, że oby nie był nam bliski, ale brzmi znajomo - przyszłość po globalnej pandemii, lata 40 XXI wieku, jednocześnie powrót do korzeni i współczesność do granic. Anna Sokalska świetnie łączy właśnie te demony, wierzenia słowiańskie i resztę potwornej zgrai z futurystycznymi realiami. To naprawdę godne podziwu, zaraz obok świetnego języka, którym operuje autorka. Natomiast… Bohaterowie. Tu się jednak ciut zawiodłam. Spora grupa “tych głównych”, podzielona uwaga, która w tym wypadku zadziałała kompletnie na niekorzyść odbioru. Nie lubię, gdy postacie są mi obojętne. Planowałam kiedyś zaliczyć Wiedźmę, czyli tom pierwszy, ale teraz sama nie wiem. Może za troszkę, gdy przygoda nabierze znów znamion nowości?

Wiedźma, Żertwa, Kuglarz - tą trylogią pani Anna Sokalska rozkochała mnie w urban fantasy i wątkach mitologii słowiańskiej. To pod jej wpływem, od pojawienia się "Wiedźmy", wyszukuję w księgarniach literatury starosłowiańskiej. Pokochałam wątki o czartach, wiedźmach, wilkodlakach... Nic więc dziwnego, że z ogromną nadzieją sięgnęłam po "Wieloświat", który miał być ukoronowaniem serii. Autorka mnie zaskoczyła, umiejscawiając akcję w roku 2040, w rzeczywistości postpandemicznej, z którą aktualnie wszyscy się borykamy. Czy taki świat nas czeka? Wszechobecna technologia XXI wieku, tak nam jeszcze obca, a jednocześnie symptomy jej nadejścia widzimy już w naszym obecnym, codziennym życiu... A w tym wszystkim zagubione postaci magiczne z mitologii słowiańskiej. Niezwykłe połączenie przeszłości i przyszłości, sacrum i profanum - podziwiam autorkę, że potrafiła połączyć takie skrajności w jednym utworze! Dodając jednak łyżkę dziegciu muszę napisać, że trudno mi się czytało "Wieloświat". Ogromna ilość bohaterów utrudniała mi skupienie się na akcji. Może powinnam przeczytać całą serię jednym ciągiem, wtedy byłoby łatwiej... Wydaje mi się, że w pierwszych trzech tomach akcja była bardziej zwarta, logiczna. Tu czytelnik musiał przeskakiwać co chwilę do innej historii, a pojawiające się w każdej z nich nowe postaci i ich nietypowe imiona sprawiały, że trzeba było się bardzo mocno skupić, by nie pomylić bohaterów. Mimo tego małego minusa, uważam, że "Wieloświat" to majstersztyk (podobnie jak trzy wcześniejsze tomy) i na pewno wart przeczytania.

Świąteczna atmosfera ostatnio mocno weszła mi w nawyk, ale dziś chciałabym Wam opowiedzieć o zupełnie nieświątecznym książce, która opowiada o świecie...nie z tego świata! • „Era rozwiniętych technologii i prób ratowania środowiska naturalnego wkroczyła w nową fazę. Uciekające ze swojej części Zaświatów demony robią wszystko, aby wytrącony z równowagi Wieloświat zawalił się, ustępując miejsca zjednoczonemu, Nowemu Światu. To, co dla jednych zdaje się nęcącą wizją, według innych ma okazać się koszmarem. Anioły szukają pomocy wśród ludzi, w których przebudziły się szamańskie moce. Jednak uratowanie starego porządku nigdy nie było tak trudne jak teraz…” • Świat wykreowany prze Annę Sokalską okazał się niezwykle...zaskakujący! Dalej jestem pod wrażeniem w jaki sposób Autorka łączy elementy słowińskich wierzeń z fantastyką oraz odrobiną grozy. Nowoczesne technologie i stare wierzenia - duży potencjał, który w umiejętny sposób został wykorzystany i zaowocował powstaniem absolutnie fantastycznej wizji nowoczesnego, przejmującego świata. Przestrzegam jednak przed zabieraniem się za „Wieloświat” bez znajomości poprzednich części. Da się, to prawda, jednak ilość postaci i wątków jest tak duża i tak szeroka, że nie byłam w stanie połapać się i efektywnie połączyć wszystkich elementów w jedną całość. Niemniej! Warsztat Anny Sokalskiej jest naprawdę świetny, Autorka wykorzystuje w pełni swoje wrodzone i nabyte umiejętności, których bez wątpienia Jej nie brakuje!

Przyszłość przyniosła nie tylko nowe technologie, ale również zburzyła ład i porządek w jeszcze większym stopniu, niż dotychczas. To, co udało się wyprocować w Wieloświecie, powoli zaczyna upadać... * Na samym początku, w kwestii wyjaśnienia muszę przyznać, że to pierwsza książka, w której miałam do czynienia z mtologicznymi wstawkami. Zawsze byłam ciekawa, jak to wypadnie, jak się odnajdę w tych wierzeniach, które znałam jedynie z wyrywkowych opowieści. Trzeba przyznać, że Anna Soklaska wie,

Wsiąknęłam. Tak rozbudowanego świata ze świecą szukać. Albo latarnią.