Wieczny odpoczynek. Anastazja Kamieńska. Tom 19 (okładka  miękka, 10.2019)

Kocham Anastazję Kamieńską i lubię podążać za nią w krainę rozwiązywania zbrodni. Kto lubi inteligentne, ciekawe, ale nie ociekające krwią kryminały to pozycja godna polecenia.

ok

„Requiem aeternam dona ei (eis), Domine.” „Wieczny odpoczynek racz mu (im) dać Panie” Usta wypowiadające słowa modlitwy. Powolne uwalnianie bólu, wieloletnia katorga. Jak to jest zabić własne dziecko? Akta mówią wyraźnie, że skazany nie sprawiał żadnych kłopotów, a wręcz przeciwnie, odnotowano, że kilkakrotnie stanął w obronie słabszych. Składane przez osadzonego wyjaśnienia świadczą jasno o tym, że jest nieźle wykształcony i potrafi kontrolować własne emocje. Gdzieś tam jednak, głęboko pod skórą musi tkwić w nim prawdziwa bestia..... Ścisły pancerz tajemnicy jednego tragicznego wydarzenia rozszczelnił się na tyle, że śledczy na nowo zagłębiają się w sprawie..... „Et lux perpetua luceat ei (eis)” „A światłość wiekuista niechaj mu (im) świeci” Każda zbrodnia ma swój słaby punkt, czasami jednak pozostanie on na zawsze w cieniu. Czy brakujący fragment wskoczy na właściwe miejsce układanki nie zależy tylko od tych, którzy analizują fakty. Jeśli ten, który zabił nie zdradzi swoich motywów, nic nie będzie oczywiste. A może to nie on? Czasami śledczy są tak blisko, że brakuje dosłownie sekundy do zakończenia sprawy. Szybko jednak cienka nić przypuszczeń pęka pod wpływem natłoku nowych wydarzeń. Od tego tragicznego wydarzenia minęło już przecież dziesięć lat... Nowe życie starego zbrodniarza. Idealnie gładka powierzchnia, pod którą być może kryje się siatka kryminalnych powiązań. Trudno stwierdzić, kim doprawdy jest ten starszy człowiek... Moskwa u progu nowego wieku, milicjanci odziani w grube warstwy zimowej szarugi. Bardzo szybko przychodzi noc, bardzo szybko przychodzi strach. Nie trzeba znać Anastazji Kamieńskiej wcześniej, aby lektura wciągnęła. Pierwszy tom przygód pani major i jej współpracowników z wydziału zabójstw powstał w 1992 roku („Zbieg okoliczności”), a mimo to dwadzieścia siedem lat później czytam tę historię z ogromnym zainteresowaniem. „Wieczny odpoczynek” trzyma czytelnika w napięciu i niepewności. I tylko pozostało pytanie, KTO ostatni wypowie słowa: „Requiescat (-ant) in pace” „Niech odpoczywa (-ają) w pokoju” Amen. Autor recenzji : Blog pod Małym Aniołem

„Requiem aeternam dona eis, Domine*”, czyli powrót carycy rosyjskiego kryminału. Wieczny odpoczynek to już 19. tom z major Kamieńską. W tym roku czytałam poprzednią część – Śmierć nadeszła wczoraj, w tamtym roku czytałam Niebezpieczną sekwencję oraz Sprawiedliwego oprawcę, więc można powiedzieć, że jestem na bieżąco. W Moskwie w tajemniczych okolicznościach ginie młody milicjant, Sasza Barsukow. W trakcie śledztwa okazuje się, że Sasza spotykał się z Lerą. Dziewczyna mieszka z dziadkiem, który dziesięć lat temu zabił jej rodziców. Dopiero niedawno wyszedł z więzienia, a na domiar złego wydaje się zamieszany w sprawę morderstwa Barsukowa. Sprawę dodatkowo komplikuje fakt, że Lera nosi na palcu wystawny pierścionek z brylantem. Pierścionek ten zaś łudząco przypomina biżuterię skradzioną przed dziesięciu laty podczas zabójstwa żony wysoko postawionego rosyjskiego urzędnika. Anastazja Kamieńska oraz jej koledzy z wydziału zabójstw odnajdują kolejne tropy i przekonują się, że muszą znaleźć klucz do rozwiązania wszystkich zagadek, zanim będzie za późno… Anastazja musi odnaleźć się w nowej pracy. Nowi ludzie, nowe wyzwania. Teraz jako analityczka będzie pomagać w rozwiązaniu morderstwa milicjanta. Jednocześnie trochę tęskni za swoją starą pracą. Dobrze zbudowany kryminał, który krok po kroku prowadzi do sprawcy. Co mnie zdziwiło to na pewno ilość stron. Autorka przyzwyczaiła nas do tego, że jej książki to „cegiełki”, a ta ma tylko 364 strony. Lubię kryminały z tej serii i zawsze z przyjemnością sięgam po kolejne tomy. Niestety w Polsce nie są one wydawane po kolei, dlatego nie ma szans być na bieżąco z dziewiętnastoma tomami. Język jest lekki, a rosyjskie nazwy i nazwiska raczej nie będą stwarzać większych problemów. Historia jest naprawdę wciągająca i nie sposób się od niej oderwać. Różnorodni bohaterowie i ich historie nadają autentyczności tej opowieści. Sporo dialogów i ciekawe opisy sprawiają, czytanie nie dłuży się, a wręcz przeciwnie idzie bardzo szybko i płynnie. Fani tego cyklu nie będą rozczarowani. * Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, miałam więc czystą głowę, nie porównywałam jej do innych części. Książkę czyta się szybko ale nie wywołuje ona żadnych emocji. Nie ma niespodziewanych zwrotów akcji, ani wielkich tajemnic do odkrycia. Akcja, jak dla mnie, toczyła się nieco za wolno. Osobiście przeszkadzały mi też te wszystkie długie nazwiska rosyjskie. Momentami myliłam osoby - ciężko było mi się połapać w tym kto jest kim. Główna bohaterka Nastia Kamieńska wspólnie ze swoimi dawnymi kolegami (Nastia nie pracuje już w wydziale kryminalnym, lecz analitycznym) próbuje rozwiązać zagadkę zabójstwa młodego milicjanta. Wszelkie ślady prowadzą do przeszłości, do zabójstwa sprzed lat. Zostało wtedy zamordowane małżeństwo artystów - on - znany muzyk, ona - poetka, pisząca teksty jego utworów. Wszystko wskazuje na to, że w sprawę może być zamieszany młody muzyk, który śpiewa utwory zamordowanego przed laty piosenkarza. Dziwnym trafem jest on także związany z córką zabitego małżeństwa oraz narzeczoną ofiary. Nastia i jej koledzy mają trudny orzech do zgryzienia. Cała historia wydaje się mocno pogmatwana. Nic nie jest tu oczywiste. Tylko jej analityczny umysł będzie w stanie powiązać wszystkie fakty i poszlaki oraz połączyć je w logiczną całość. Chociaż książka mnie nie porwała, to czyta się ją z przyjemnością. Idealna lektura na długie, zimowe wieczory. Polecam fanom autorki. Sama także dam jej jeszcze szansę i sięgnę po wcześniejsze dzieła.

Książka o żądzy sławy i pieniędzy.. Ja osobiście bardzo lubię te Rosyjskie klimaty, te Rosyjska rzeczywistość i sama bohaterka, która mimo wszystko i tak dąży do celu. Musze przyznać, ze było to moje pierwsze spotkanie z ta autorka i szczerze naprawdę spodobała mi się ta powieść. Ale nie zawsze jest tak, ze jak książka od samego początku zapowiada się na dobry kawal kryminału to trzyma w napięciu przez cala książkę.. i niestety tu miałam ten problem. Przeczytałam z 50/60 stron i myślę: to będzie dobre ale po kolejnych 50/60 pogubiłam się w całej historii. Nie mniej jednak książkę czyta się bardzo szybko ale nie wywołuje ona żadnych emocji. Jest to dobrze skonstruowany kryminał który prowadzi nas strona po stronie do odnalezienia kim jest morderca. Kazda książka ma swoje plusy i minusy i jeśli chodzi o te pozycje sama nie wiem co powiedzieć. Momentami książka mi się naprawdę podobała, a jeszcze w innych sytuacjach chciałam ja poprostu odłożyć bo mnie nudziła i irytowała. Ze względu na moje pierwsze spotkanie z ta autorka, która w Rosji uważana jest za mistrzynie mrocznych kryminałów nie chce jej skreślać z powodu jednej książki, która średnio mi podeszła. Niemniej jednak polecam te książkę dla tych osób, które lubią ‘’komunistyczny’’ klimat i tez dla osób, które po prostu lubią sama autorkę bo wiem, ze ma spora gromadkę fanów. 😉

To już 19. tom z serii kryminałów z major Kamieńską, którą niezmiennie się zachwycam. Szkoda jednak, że nie są tłumaczone w kolejności, kiedyś będzie trzeba do nich wrócić i przeczytać chronologicznie Nastia nie pracuje już w wydziale kryminalnym. U nowego szefa, który przyciąga ją swoją osobowością i w ukochanej pracy analitycznej z wizją szybkiego awansu, brakuje jej jednak ludzi, z którymi dotychczas pracowała. Nawet byłego szefa, Pączka. Gdy więc nadarza się okazja do współpracy korzysta z niej z radością. Nastia prowadzi sprawę od strony analitycznej, a koledzy odpowiadają za wyjaśnienie morderstwa młodego milicjanta. Co może łączyć sławnego piosenkarza, którego wizerunek, kreowany przez jego menadżera, znacznie odbiega od rzeczywistości, z młodą dziewczyną, której zamordowano narzeczonego, a przed laty rodziców? Tylko Nastia jest w stanie powiązać te luźne nici i spleść z nich fascynującą historię odnajdując sens w chaosie. Wyjaśnienie szokuje bardziej niż wszystkie dotychczasowe hipotezy. Jak każdy kryminał z major Anastazją Kamieńską i ten czytało się znakomicie. Jeżeli szukacie zajmującej lektury na jesienne wieczory z nietuzinkową bohaterką i intrygującą sprawą kryminalną to sięgnijcie po tę książkę.

To już 19. tom z serii kryminałów z major Kamieńską, którą niezmiennie się zachwycam. Szkoda jednak, że nie są tłumaczone w kolejności, kiedyś będzie trzeba do nich wrócić i przeczytać chronologicznie Nastia nie pracuje już w wydziale kryminalnym. U nowego szefa, który przyciąga ją swoją osobowością i w ukochanej pracy analitycznej z wizją szybkiego awansu, brakuje jej jednak ludzi, z którymi dotychczas pracowała. Nawet byłego szefa, Pączka. Gdy więc nadarza się okazja do współpracy korzysta z niej z radością. Nastia prowadzi sprawę od strony analitycznej, a koledzy odpowiadają za wyjaśnienie morderstwa młodego milicjanta. Co może łączyć sławnego piosenkarza, którego wizerunek, kreowany przez jego menadżera, znacznie odbiega od rzeczywistości, z młodą dziewczyną, której zamordowano narzeczonego, a przed laty rodziców? Tylko Nastia jest w stanie powiązać te luźne nici i spleść z nich fascynującą historię odnajdując sens w chaosie. Wyjaśnienie szokuje bardziej niż wszystkie dotychczasowe hipotezy. Jak każdy kryminał z major Anastazją Kamieńską i ten czytało się znakomicie. Jeżeli szukacie zajmującej lektury na jesienne wieczory z nietuzinkową bohaterką i intrygującą sprawą kryminalną to sięgnijcie po tę książkę.