Weź głęboki wdech (okładka miękka)

U mnie jak zazwyczaj wysyp twórczości polskich autorów, więc i dzisiaj nie będzie inaczej :). „Weź głęboki wdech” to jedna z najnowszych powieści Kasi Bulicz-Kasprzak. Autorka ukazała w niej losy Michaliny Zielińskiej, ambitnej i praktycznie całkowicie skupionej na swojej pracy doktorantce Instytutu Botaniki. Młoda kobieta mieszka z dwiema swoimi starszymi krewnymi – apodyktyczną matką oraz samotną ciotką. Nasza bohaterka jest singielką i jak już wcześniej wspominałam całe jej życie oscyluje wokół pracy i zawodowych ambicji. Stan ten nieco ulega zmianie, gdy w Instytucie pojawia się młody, przystojny i głodny sukcesu Filip, który stopniowo, aczkolwiek bardzo skutecznie zaczyna „wygryzać” Michalinę z pozycji ulubienicy ich przełożonego – profesora Potoczkiewicza. Mimo tego, życie kobiety nadal toczy się utartym, monotonnym torem, wszystko to jednak do czasu, gdy profesor zostaje zastrzelony, a Michalina odnajduje jego zwłoki. Fakt ten i zaistniałe wokół niego okoliczności uruchamiają lawinę wydarzeń, dzięki której akcja niniejszej książki nabiera tempa. Śledzimy perypetie Michaliny poprzetykane bardzo często ironiczno-sarkastycznym poczuciem humoru, jakie autorka postanowiła zaprezentować nam w tej powieści. Chociaż jest to pozycja w dużej mierze opierająca się na wątku kryminalno-detektywistycznym to nie brakuje w niej również dużej dawki elementów psychologicznych, ponieważ Kasia Bulicz-Kasprzak w sposób niezwykle misterny uwikłała swoich bohaterów w mnóstwo intryg. Niejednokrotnie ukazała ich również czytelnikom w obliczu konieczności podejmowania trudnych decyzji, czy zmagania się z wewnętrznymi demonami, bo przecież każdy jakieś posiada. Jeśli w tym grudniowym czasie macie ochotę na książkę nieszablonową, hipotetycznie z gatunku lekkich, łatwych i przyjemnych, lecz także i taką, przy której nie zaczniecie zasypać już po kilku pierwszych stronach, ponieważ zawarty w niej humor i dreszczyk Wam na to zwyczajnie nie pozwolą to „Weź głęboki wdech” będzie według mnie bardzo dobrym wyborem. Zwłaszcza, że pozorna lekkość tej opowieści, w swoim drugim dnie kryje w sobie sporo prawdy dotyczącej ludzkich zachowań i wyborów w kontekście różnorodnych, często niespodziewanych życiowych zawiłości, z którymi się stykamy. A jak wiadomo, życie nie jest czarno-białym schematem, więc i w tej opowieści nie wszystko jest tak oczywiste, jak mogłoby się to na pierwszy rzut oka wydawać. Jest to także opowieść o emocjach, często bardzo głęboko skrywanych, które i tak prędzej czy później dochodzą do głosu. Zapraszam Was do zapoznania się z losami Michaliny, dowiedzcie się czy zastosuje się ona do nieprzemijającej rady swojej matki, która brzmi nieodmiennie: „Weź głęboki wdech, ściągnij łopatki i staw czoła rzeczywistości”. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2019/12/jedna-chwila-moze-uczynic-zycie.html

Weź głęboki wdech to powieść kryminalna z mocną stroną psychologiczną. Michalina jest młodą kobietą, która nie może pochwalić się zbyt bujnym życiem towarzyskim, przebojowością czy powodzeniem u mężczyzn. Pracuje w Instytucie Botaniki jako naukowiec, mieszka z dość ekscentryczną i władczą matką oraz z ciotką. Kiedy w Instytucie pojawia się Filip, życie młodej kobiety zostaje wywrócone do góry nogami. A kiedy ginie przełożony Michaliny, a ona może stać się potencjalną podejrzaną, życie kobiety nabiera takiego tempa, że trudno się już połapać w tym co dobre i prawe, a co złe. Kto staje się przestępcą, a kto ofiarą? Komu Michalina może zaufać? Czy jest ktoś, kto czyha również na jej życie? Przyznam szczerze, że podchodziłam do tej książki dość ostrożnie. Znając już kilka powieści tej autorki, nie do końca byłam przekonana co do kryminalnej fabuły tej powieści. Ale mile zostałam zaskoczona. Autorka pisze lekkim i ciekawym językiem, nie pozbawionym humoru, chociaż jak na kryminał przystało nie brak tutaj zaskakujących zwrotów akcji. Narracja jest w pierwszej osobie czasu przeszłego, co w takich przypadkach kojarzy mi się ze słuchaniem czyichś zwierzeń, czy dość osobistych opowieści. Główna bohaterka często „rozmawia” ze swoim JA, dzięki temu poznajemy różne oblicza jej osobowości, które podpowiadają jej w danej chwili co zrobić, lub jak się zachować. I tak, możemy poznać: Moje Jasno Przyszłość Widzące Ja, czy Moje Lubiące Pomarzyć Ja. (…) Moje słowa sprawiły mu radość. Nie wyczuł kłamstwa, co oznaczało, że albo słabo mnie znał, albo zbyt mocno chciał, bym była prawą ręką Filipa. W mojej duszy zaciągnięto czarne zasłony, a Moje Wytykające Mi Naiwność Ja natychmiast przypomniało, jak to byłam przekonana, że profesor uważa Filipa za mojego chłopaka i aprobuje ten związek. (…) Fabuła momentami jest bardzo zabawna, ale bywa też mocno „kryminalna”. Autorka w humorystyczny sposób przedstawia zmagania się głównej bohaterki z problemami jakie zaczęły narastać po zamordowaniu jej przełożonego, a w morderstwo które ona nieświadomie trochę została wplątana. (…) Zrobił taki gest, jakby chciał mnie przesunąć pod ścianę, by umożliwić sobie przejście. Pomyślałam wtedy: O nie, kochanieńki! Nie jestem starą szafą i tak łatwo przestawić się nie dam. Trochę bzdurne to porównanie, bo stare szafy zwykle są wykonane z litego drewna, przez co są meblami, które można dowolnie przestawiać. (…) Ta powieść jest dość specyficzna, bowiem jest w niej mało dialogów, a dużo opisów, zwłaszcza zachowań ludzkich czy sytuacji. Ale autorka porusza w niej również bardzo poważny temat, dotyczący relacji matka-córka, gdzie rodzicielka nie może pogodzić się z tym, że jej córka nie jest tak idealna pod każdym względem, jak ona ją sobie wymarzyła. Gorzko ukazane relacje, są bardzo realistyczne, choć nieco dramatyczne pod względem psychologicznym. Ta książka to przede wszystkim lektura o wykluczeniu i poniżaniu przez osoby z pozoru najbliższe, złe emocje swoje początki, miały już w dzieciństwie i to w miejscu, które powinno być ostoją, czyli w domu rodzinnym. Lekceważeniu, które prowadzi do zbytniego krytycyzmu, kompleksów, braku pewności siebie, niepewności i ma ogromny wpływ na uwarunkowania o podłożu manipulacyjnym i które powoduje nadmierne wykorzystywanie naiwności człowieka. Wątek kryminalny sprawia, że książkę czyta się dosłownie jednym tchem, szczególnie dzięki nagłym zwrotom akcji. Myślę, że zakończenie książki niejednego czytelnika zaskoczy. Polecam tę powieść zarówno miłośnikom kryminałów, jak i tym czytelnikom, którzy wybierają powieści obyczajowe czy psychologiczne. Myślę, że książka zadowoli również tych, którzy czytują książki naukowe, a w szczególności te z dziedziny biologii, ponieważ autorka bardzo wnikliwie momentami wprowadza w zagadnienia biologiczne, o których niewielu ludzi ma pojęcie. Robi to w sposób ciekawy, trochę zabawny, ale nawet dla laika zrozumiały. Książka lekka, łatwa i przyjemna, myślę, że kto sięgnie po tę lekturę nie pożałuje tego, a jego Bardzo Spragnione Dobrej Lektury Ja, z całą pewnością będzie zadowolone.

Nauka to nuda? Jak to jest być naukowcem w spódnicy? Okazuje się, że i w ośrodkach badawczych, choć mocno sfeminizowanych, to mężczyźni grają pierwsze skrzypce, a kobiety mogą się co najwyżej podporządkować. Chyba że sięgnąć po dość drastyczne metody, wspinając się po trupach do celu i to w dosłownym tego słowa znaczeniu. W przeciwnym wypadku projekty, granty i awanse należeć będą w pierwszej kolejności do męskiej części zespołu… Doktor Michalina Zielińska doskonale zna ten świat, pracuje bowiem w Instytucie Botaniki, zajmując się głównie rosiczkami i poświęcając całe życie swoim badaniom. Niezwykle oddana swojemu przełożonemu, profesorowi Stanisławowi Potoczkiewiczowi zrobi wszystko, by był z niej zadowolony. Już dawno zrezygnowała z życia towarzyskiego, zresztą matka i ciotka dawno uświadomiły jej, że z uroda Michalina daleko nie zajdzie i jedynym ratunkiem dla niej jest dobry zawód. Michalina zatem wypełniła swoje dni badaniami, mając tylko jedno marzenie – zobaczyć swoje nazwisko na liście laureatów nagrody Nobla. Przydałby się jeszcze awans, ale marzenia o nim rozwiewają się, kiedy w Instytucie zostaje zatrudniony nowy pracownik, przystojny Filip Góralczyk. Poza tym, że jest on nieziemsko przystojny, nie jest ani mądrzejszy od Michaliny, ani bardziej doświadczony, jego atutem jest jednak to, że nosi spodnie. On też wkrótce staje się pupilkiem profesora, do niego idą też wszystkie granty przeznaczone na badania. Oczywiście Michalina jest zazdrosna, ale jej emocje są nieco zniekształcone przez miłość do Filipa – ich związek zaczyna być bowiem coraz poważniejszy. Tak jest do czasu, kiedy onanie wyjeżdża na placówkę badawczą, po powrocie ze zdziwieniem rejestrując fakt, iż ukochany znalazł sobie żonę. Zachowanie Filipa tylko potwierdza teorię o zmienności mężczyzn i o tym, iż wyłącznie praca może dać jej oparcie. Tyle tylko, że w staraniach o rozwój kariery zaczyna przeszkadzać jej sam profesor, uparcie ignorując jej prośby o wsparcie czy wysłanie listów polecających. Nigdy jednak Michalina nie życzyła mu usunięcia się z jej drogi na stałe i nieodwracalnie. Nigdy nie życzyła mu śmierci, a tymczasem to niemal na jej oczach profesor umiera. A przynajmniej ona jest pierwszą osobą, która znajduje jego ciało i na dodatek, w zupełnie przypadkowy sposób … pozbywa się go. Zupełnie nieplanowane zatarcie dowodów zbrodni pociąga za sobą kolejne katastrofalne skutki. Kto i dlaczego chciał zabić profesora? Czy ktoś specjalnie potrącił Filipa? Czy ucieczka ze szpitala z pacjentem to rzeczywiście dobry pomysł? To tylko jedne z niewielu pytań, które nasuwają się w trakcie lektury fenomenalnej powieści autorstwa Kasi Bulicz-Kasprzak, pt. Weź głęboki wdech. Opublikowany nakładem Wydawnictwa Edipresse książki kryminał z lekką nutką humoru, to fascynująca rozrywka umysłowa nie tylko na długie jesienne wieczory. To prawdziwa gratka zarówno dla miłośników książek autorki, jak i dla wszystkich, którzy są spragnieni zarówno rozrywki, jak i intelektualnych wyzwań. Mimo iż bohaterowie książki – szczególnie matka i ciotka Michaliny – wydają się nieco przerysowani, to jednak ma to swój urok i przekłada się na odbiór powieści. Intrygująca fabuła i brawurowo prowadzona akcja, przypominająca niekiedy ciąg katastrofalnych (dla bohaterki) wydarzeń, do tego plastyczne opisy, zagadka morderstwa i tajemniczy wypadek Filipa, stanowią o jakości lektury i sprawiają, że nie można się od niej oderwać. I kto by pomyślał, że świat naukowych badań może być tak fascynujący? Justyna Gul Qultura słowa

Pachnąca wiosną zielona okładka nawiązuje do przewodniej fabuły książki pani Kasi. Wątek przepychanek międzyludzkich wśród pracowników naukowych, tematyka botaniczna jako tło oraz zagubiona młoda kobieta, systematycznie tłamszona przez najbliższych tworzą zgrabną komedię kryminalną. Książka dość długo czekała na mój czas, ale w ostatecznym rozrachunku – wbrew obawom – wyszła z tego naprawdę dobra historia, jak na zabarwienie obyczajowe. Michalina walczy o awans na uczelni. Doktorantka pasjonuje się botaniką, a szczególnie tematem rosiczek, w którym upatruje swojej szansy. Pozyskiwanie grantów, międzynarodowe konferencje, badania naukowe to życie dziewczyny. Poza pracą kobieta przebywa wraz z zgorzkniałą matką i ciotką, które skutecznie i niemal na każdym kroku niszczą jakiekolwiek resztki godności i pewności siebie młodej doktorantki. Na wsparcie nie ma co również liczyć w pracy. Uszczypliwe uwagi, faworyzowanie, kłamstwa – nie trzeba do tego książki, by wiedzieć, że tak właśnie wygląda uczelniany świat od podszewki. W życiu dziewczyny pojawia się promień słońca, gdy do katedry przybywa nowozatrudniony Filip. Dość szybko pojawia się wątek miłosny, by stosunkowo prędko pozostawić rozpacz ku uciesze otoczenia dziewczyny. Zamordowanie pracodawcy Michaliny oraz pojawienie się jej osoby w złym miejscu i czasie, jak również przenikliwość i umiejętność pakowania się w tarapaty gwarantują dawkę emocji podsycanych zabawnymi sytuacjami. Początek książki nie zapowiadał tak dobrze skonstruowanej historii. Można odnieść wrażenie, że bohaterka z każdym kolejnym rozdziałem zaczęła przechodzić przemianę, by na końcu oddać się w pełni czytelnikowi. Poznajemy nieśmiałą, nieco nudną dziewczynę, by na deser mieć odważną, zabawną kobietę. Historia przeplatana jest śmiechem, powagą, grozą, jak i refleksją oraz smutkiem, więc dawka emocji gwarantowana, a sama lektura „Weź głęboki wdech” (chyba jedyne mądre słowa trudnej w relacjach matki bohaterki) miło mnie zaskoczyła i śmiało mogę polecić jako odpoczynek po cięższych książkach, czy jako relaks na jesienny, długi wieczór.

„Weź głęboki wdech” to tego typu książka, której do końca nie rozumiem, której nie jestem w stanie ocenić w kategorii „dobra” czy też „kiepska”. Która przy czytaniu budziła we mnie różne emocje, ale tak naprawdę, po jej skończeniu mam mętlik i jestem rozbita: podobała mi się czy nie? Wierzcie mi : nie wiem. Jest to opowieść o Michalinie, która jest botaniczką. Michalina jest trzydziestolatką, zrobiła doktorat i poświęca się pracy naukowej w szerokim tego słowa znaczeniu. Specjalizuje się w temacie rosiczek. I wszystko jest w porządku do czasu, aż w jej instytucie pojawia się nowy mężczyzna. Od tej chwili wszystko ulega zmianie, tak w prywatnym życiu Michaliny jak i zawodowym. Całe dotychczasowe życie dziewczyny zostaje zburzone, a świat staje na głowie. Przyjdzie jej się zmierzyć z miłosnymi zawirowaniami, ale i gorszymi – tymi bardziej zawodowymi. Wplątuje się bezmyślnie w jakąś dziwną zawiłość, intrygę, grę. Sama nie wiem jak to nazwać. Z jednej strony mamy do czynienia z literaturą typowo obyczajową, z drugiej zostają wprowadzone wątki kryminalne, sensacyjne. Z jednej strony mamy do czynienia z komedią i śmiesznymi sytuacjami, wiele razy się śmiałam, z drugiej są pełne nieścisłości i niedorzeczności fragmenty grozy. Obyczaj, romans, sensacja, thriller i kryminał. Wszystko w jednym. Ale sama nie wiem czy taki misz-masz może być dobry. Na uwagę zasługuje na pewno opisana relacja między matką a córką. Trudne dzieciństwo, nadmierne ambicje rodzica popychające Michalinę do wszelkich działań, by im sprostać. Niby temat nie nowy, niby oklepany ostatnimi czasy w różnych czytanych przeze mnie książkach, ale jednak zawsze budzący ciekawość. Samą książkę czytało mi się dobrze, szczególnie na początku. W momencie kiedy fabuła zaczęła się dziwnie komplikować, coraz bardziej się w niej gubiłam, a główna bohaterka swoim zachowaniem zaczęła mnie irytować. Nie wiem czy jakoś szczególnie polecać Wam tę pozycję do czytania. Sami podejmijcie decyzję. Na pewno owa książka może być lekkim przerywnikiem po mocnych kryminałach czy problematycznych ambitnych książkach. Ale nie powala na kolana. Nie wnosi nic szczególnego do życia Czytelnika. https://instagram.com/czytelniczy.sad

Nie lubię zdradzać zbyt wiele z treści książki, by nie odbierać zabawy potencjalnym czytelnikom. Jednak kilka zdań na zachętę się należy ;) Główna bohaterka – Michalina – jest pracownikiem naukowym, do tego kobietą samotną, acz młodą, mieszkającą z matką i ciotką. Prowadzi monotonne, by nie rzec nudne, życie. Do czasu. Kiedy zostaje świadkiem morderstwa i mimowolnie pomaga zwłokom zniknąć, jej poukładane życie staje na głowie, a ona sama budzi się z letargu. Konieczność wyjaśnienia sprawy, zweryfikowania dotychczasowych znajomości i poukładania na nowo stosunków z matką zmuszą Michalinę do prawdziwego wzięcia swoich spraw w swoje ręce. cała recenzja → https://wrolimamy.pl/recenzja/wez-gleboki-wdech/

Takiej szalonej dziewczyny dawno nie poznałam. A może to okoliczności sprawiły, że człowiek działa nieracjonalnie. Sama nie wiem jak bym się zachowała w takiej sytuacji... Nowa książka Kasi Bulicz - Kasprzak opowiada o życiu przebojowej pani doktor?? Nic podobnego. Michalina jest mrukiem, cichą, zakochaną w roślinach dziewczyną. Mozolnie, nienachalnie wdrapuje się na czubek mrowiska. Jest taką małą mróweczką, której celem jest wejście na szczyt kariery zawodowej. Bardzo ciężko na to pracuje. Tak bardzo że można powiedzieć że poza pracą nie ma nic. Wraca do domu w którym mieszka z nachalną i władczą matką i jej siostrą. I tak płyną jej dni. Do momentu kiedy zjawia się on. Piękny i wspaniały Filip! Marzenie każdej kobiety. Dziewczyna stara się go nie zauważać, ale on zwraca uwagę na młodą doktorantkę. Zaczynają się spotykać ku wielkiemu zaskoczeniu dziewczyny. Nie mając żadnego doświadczenia z mężczyznami idzie trochę po omacku. O wsparciu matki może zapomnieć. Matka ze zdwojoną siłą wbija szpilki w najczulsze miejsca. Michalina zakochuje się w chłopaku - wpada jak śliwka w kompot. Nawet nie rejestruje kiedy Filip zajmuje jej miejsce w pracy. To on dostaje pieniądze na badania. To on staje się oczkiem w głowie profesora. Profesora którego Michalina darzy wielkim szacunkiem i poważaniem. Dla niego zdecydowała się na taką specjalizację. I to w niego jest wpatrzona jak w obrazek. Nagle jak na złość pojawia się wokół niej wiele tajemniczych postaci. Jak syn profesora Stanek, człowiek mumia, Emil... I właśnie przez mężczyznę traci głowę i zdrowy rozsądek. Nie zdradzę wam czy to będzie Filip czy profesor a może ktoś inny. ami się musicie przekonać. Zastanawiałam się czy wielu rzeczy Michalina sobie nie wymyśliła. Sama siebie dziwnie określa i nie wiem czy tego się nie leczy ;) Np: Moje Nieulegające Emocjom Ja, Moje Logicznie Rozumujące Ja, Moje Przezorne Ja, Moje Paranoiczne Ja. Przyznam się Wam do czegoś - na początku dowiadujemy się że ktoś zostaje zabity. Potem powoli dowiadujemy się jak do tego doszło. Ale dla mnie od początku to główna bohaterka ze swoimi zajawkami była podejrzana. Michalina wikła się w całą sprawę tak bezmyślnie, że jestem w szoku :) Bezsensowne kłamstwa i działania mogą ją tylko jeszcze bardziej pogrążyć. Czy jest naiwna? O tak. Ale też zimna i wyrachowana. Takiej osóbki na pewno jeszcze nie znaliście :) Ale jak się przebić bez urody, bez znajomości czy pieniędzy? Czasem trzeba pomóc swojemu szczęściu - w końcu tyle na nie pracowaliśmy. Najbardziej charakterną bohaterką tej książki jest piękna i wyniosła matka Michaliny. Intrygująca, spokojna i opanowana, inteligentna, tajemnicza. Z językiem ciętym jak brzytwa, ze spontanicznymi decyzjami. Zdecydowanie nie chciałabym znaleźć się na jej drodze. Sięgając po tą książkę spodziewajcie się sporej dawki humoru i zagadki do rozwiązania.

„Weź głęboki wdech” – Kasia Bulicz-Kasprzak Wydawnictwo: Edipresse Data wydania: 14.08.2019r. Liczba strona: 328 Kategoria: literatura obyczajowa „Prawda jest taka, że emocje odbierają nam rozum. Miłość, nienawiść, złość, namiętność, zazdrość, radość są jak filtry, które nakładamy na rzeczywistość. Gdy kochamy, świat jest różowy, ludzie życzliwi, serdeczni, w słowach partnera słyszymy słodką melodię. Gdy jesteśmy źli, wszystko jest czarne, ludzi okropni, przyszłość beznadziejna.” Spokojny, sielankowy z pozoru Instytut Botaniki i rozgrywająca się tam kryminalna intryga, bardzo zaskakuje czytającego. Takie „smaczki” serwuje Kasia Bulicz-Kasprzak w swojej najnowszej powieści. I łączy to wszystko ze sobą tak zgrabnie i przyjemnie, że czytelnikowi pozostaje tylko zatopić się w lekturze. „Weź głęboki wdech” to przede wszystkim książka o wyalienowaniu, które swoje początki, ma już od najmłodszych lat w domu rodzinnym. Wyalienowaniu, które prowadzi do naiwności, kompleksów, braku pewności siebie, niepewności a w konsekwencji staje się doskonałym podłożem do perswazji, manipulacji i wykorzystywania. Kolejny już raz, w swojej powieści, autorka udowadnia, że życie, jest pasmem sukcesów i porażek. Każdy dzień potrafi zaskoczyć niczym pudełko czekoladek. Spodziewać można się absolutnie wszystkiego i w każdej sytuacji. A kiedy życie nas zaskoczy, pozytywnie, bądź też nie, trzeba powiedzieć sobie: „Wezmę głęboki wdech ściągnę łopatki i stawię czoło okrutnej rzeczywistości”. „Weź głęboki wdech” to lekka, zabawna powieść obyczajowa z wciągającym wątkiem kryminalnym. Akcja powieści z każdą stroną staje się coraz bardziej dynamiczna. Pojawia się coraz więcej pytań, w tym to najważniejsze: Kto jest przestępcą??? W bardzo ciekawy, ujmujący sposób autorka zbudowała postać głównej bohaterki i towarzyszącego jej alter ego. Od samego początku zapałałam do niej sympatią. Niewątpliwym, dodatkowym atutem powieści jest znakomity warsztat pisarski z jakiego znana jest już czytelnikom Kasia Bulicz-Kasprzak. Spędziłam z lekturą bardzo przyjemne chwile. Gorąco polecam!

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, ale dlaczego po nią sięgnęłam ? Bo jest kobietą, która pnie się po szczeblach kariery naukowej. Jest to temat mi bliski, więc to zdecydowanie przekonało mnie, aby sięgnąć po lekturę. Początek był bardzo przyjemną obyczajówką, dziewczyna Michalina, główna bohaterka jest zwykłą dziewczyną, której ciężko się przebić w świecie nauki, który nadal naszpikowany jest mężczyznami. I tak jest w instytucie w którym pracuje Michalina. Szef jest mężczyzną i wszystko trzyma w garści. Choć jest mężczyzną bardzo tolerancyjnym i przychylnym na innych pojawia się ktoś jeszcze, Filip. Michalina zdaje sobie sprawę, że jest to dla niej kolejna przeszkoda do pokonania, a plotki głoszą, że ma zastąpić dotychczasowego szefa. Dziewczyna pomimo to czuje przyciąganie do Filipa i poddaje się mu. Ale czy będzie wszystko tak piękne ? Czy ta bajka będzie trwała ? Niestety tu następuje zwrot akcji i to taki, że idzie w pięty. Do tej pory cicha, skromna, skupiona na sobie dziewczyna przeradza się w zawziętą, chciwą i diabelną kobietę, która kombinuje, kłamie i robi wszystko pod siebie nie zważając na innych. Nie podziewałam się takie akcji. Myślałam, że będzie to książka bardziej spokojna, nawet monotonna. Myślałam, że będzie bardziej koncentrowała się na „walkach o fotel” będzie trochę romansu i może trochę wątku dotyczącego profesora, który w tajemniczych okolicznościach ginie. Ale to co oczekiwałam to jedno, a co dostałam to drugie. Książka była zdecydowanie niezwykłą przygodą, która z każdą kolejną stroną budzi przeróżne emocje. Z tak zmienną bohaterka, która na początku jest spokojna a potem przeradza się w chciwą osobę rzadko się w literaturze spotyka. Bardzo podobała mi się tak wykreowana przez autorkę postać. Bardzo podobała mi się przedstawiona przez autorkę akcja i całe zabiegi budowania powolnego napięcia. Pomimo kilku innych osób, które można poznać w książce, Michalina była tutaj najważniejsza. Choć warto wspomnieć o jej relacji z matką. Matką, którą można nazwać tylko dlatego, że ją urodziła. Dla mnie nie była przykładem matki. Żadna matka nie powinna na każdym kroku krytykować swojego dziecka. Na zdecydowany plus oceniam całą opowieść. Jest wiele wątków, które idealnie się uzupełniają i tworzą spójną całość. I co jeszcze ? Urocza okładka. Bardzo mi się spodobała. Chętnie sięgnę po inne książki autorki.

📚WEŻ GŁĘBOKI WDECH 🖋KASIA BULICZ-KASPRZAK @edipresseksiazki ▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️ Komu można zaufać, a kogo się bać? Świat spokojnych z pozoru botaników to nie miejsce dla subtelnych storczyków, a dla żarłocznych rosiczek. Pierwszy raz spotkałem się z twórczością Pani Kasi. Książka nie do końca przypadła mi do gustu. Jestem dużym fanem kryminałów jednak czegoś w tej książce mi brakowało. Co nie stwierdzam że książka nie była dobra. Jest to lekki kryminał obyczajowy w którym czytelnik znajdzie przyjemną historię ale nie może od niej oczekiwać dużej dawki emocji i adrenaliny. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Dobrze wykreowani bohaterowie wciągają nas w ich świat. Nieraz akcja nabierała tępa i nie chciało się jej nawet odkładać na bok ale nie miałem takiego uczucia przez całą książkę. Co do zakończenia książki można było jeszcze pociągnąć tą historię dalej. Narracja jest prowadzona w książce w formie pierwszoosobowej. Możemy również odnaleźć w niej dawkę humoru co mi nie pasowało do kryminału. Jeśli ktoś z Was szuka lekkiego kryminału obyczajowego to zachęcam do sięgnięcia po tą pozycję. Na pewno przypadnie ona do gustu osobą które nie przepadają za bardzo mocnymi kryminałami. Ja osobiście polecam książkę do przeczytania. Kto jest przestępcą, a kto ofiarą? Komu można zaufać, a kogo się bać? Na te pytania znajdziecie odpowiedzi sięgając po książkę Weź głęboki wdech. #edipresse #czytambolubie