Warto walczyć o miłość. Ogród Zuzanny. Tom 3 (okładka miękka)

Autorki potrafią zbudować cudowny klimat, co widać nie tylko w Ogrodzie Zuzanny, ale także w powieści przygotowanej na Święta Bożego Narodzenia – Okruchy dobra. Opowieść przez nie snuta jest pełna ciepła, wzruszeń i refleksji, ale także dobrego humoru, który bazuje zarówno na słowach, jak i sytuacjach. Było mi naprawdę miło ponownie zagościć w Ogrodzie Zuzanny i mam nadzieję, że ta wizyta nie będzie ostatnią i autorki nas jeszcze zaproszą do Starej Leśnej oraz Kurzej Stopki... http://www.czytajac.pl/2019/04/ogrod-zuzanny-warto-walczyc-o-te-milosc/

To już moje trzecie spotkanie z mieszkańcami Starej Leśnej i czytając tą ciepłą opowieść, czułam się jakbym powróciła do rodzinnego domu. Dostarczyła mi, podobnie jak wcześniejsze części, wielu emocji. Bardzo związałam się z bohaterami i wraz z nimi przeżywałam ich bolesne straty, niepowodzenia i problemy. Wraz z nimi cieszyłam się ich radościami i nadziejami. Śmiałam się z poczynań zabawnej papugi Kleopatry i z rywalizacji między księdzem Fąfarą i aptekarzem Wtorkiem o wyhodowanie największej dyni. Bardzo trzymałam kciuki za rozwiązanie problemów małżeńskich Kazi, za odmianę losu Krystyny, za Zuzannę... I tak jak w życiu coś się kończy i coś zaczyna, tak i tu musiałam pożegnać niektóre postacie i powitać nowe. Mimo zmian, ta mała społeczność ludzi tak odmiennych, a tak wzajemnie życzliwych, pozostaje miejscem, które pokochałam i w którym mogłabym żyć. Czy takie miejsca istnieją? Wierzę, że tak.

To ostatnia część serii o mieszkańcach małej podwarszawskiej miejscowości Starej Leśnej 💚 Wspaniała atmosfera małego miasteczka, w którym wszyscy się znają, powoduje, że czytelnik ma wrażenie jakby był jednym z mieszkańców. Od pierwszych stron powieści można poczuć ogromną sympatię do głównych bohaterek, choć trzeba przyznać, że nawet postaci drugoplanowe zostały tu świetnie zarysowane. Zaręczam, że nawet gdybyście tę część przeczytali jako pierwszą, to autorki bardzo sprawnie wprowadzą Was w całą historię i przybliżą niezbędne elementy fabuły z poprzednich tomów. Przyznam, że już dawno nie doświadczyłam tylu wzruszeń i łez, co podczas czytania „Ogrodu Zuzanny”🌸 Ogromnie zżyłam się z bohaterkami, byłam z nimi „na dobre i na złe”, kibicowałam im w pokonywaniu przeciwności losu, rozpaczałam, gdy traciły najbliższych... Poczułam się częścią tej historii. Polecam Wam wszystkim tę opowieść - pełną wzruszeń i mądrych porad 👍

Ta książka była jak powiew świeżego powietrza w duszny dzień, jak poranna rosa na liściach. Cudownie napisana, przemyślana i przedstawiona czytelnikowi z wysoką kulturą. Przyniosła mi wiele radości, mądrych porad (Tak. Są tam, ukryte, między słowami co prawda, ale są.), ale też potraktowała smutkiem tak olbrzymim, że trudno mi było pohamować łzy. Ta książka jest jak życie. Do bólu prawdziwa, ale też piękna i zmieniająca się jak w kalejdoskopie. Trzeci tom Ogrodu Zuzanny, to najpiękniejsza powieść z całej serii. Autorki dopieściły ją w każdym calu. Zadbały o wszystkich bohaterów, dołożyły wszelkich starań, by nikogo nie pominąć i nie pozostawić fabularnych dziur. Pobawiły się tą historią niczym pan Grzybek swoimi wypiekami; Wygładziły, doprawiły odrobiną miłości, polały lukrem z dodatkiem pieprzu, a w roli wisienki na tym niezwykłym torcie wystąpiło wzruszenie. Całość jest tak cudowna, że nie sposób się oderwać od tej lektury.