Warto walczyć o miłość. Ogród Zuzanny. Tom 3 (okładka miękka)

Książka niezwykle wciąga. Trudno się od niej oderwać. Mam nadzieję, że ukaże się czwarty tom.

Niezmiernie życiowa historia o mieszkańcach małej społeczności, w której nie brakuje problemów zwykłych i niezwykłych. Dzień toczy się za dniem niosąc smutek, radość, ale również sytuacje humorystyczne. Pora na trzeci, finałowy tom serii Justyny Bednarek i Jagny Kaczanowskiej "Ogród Zuzanny. Warto walczyć o tę miłość", w którym nie zabrakło wiktoriańskiego języka roślin - co przekazywał tym razem? Uwaga czytelnika skupia się tym razem na Kazi Leszczyńskiej i jej małżeńskich problemach. Dotychczas jakoś sobie z Ludwikiem radzili - w domu, w pracy, z trzema córkami... Ale od jakiegoś czasu w każdym temacie zgrzyta... Zwłaszcza od kiedy w Starej Leśnej pojawiła się dawna narzeczona Ludwika - Katarzyna Niewiadomska. Jabłonki przed domem Leszczyńskich jakby utożsamiając się z właścicielami, rozchorowały się. Początkowo załamana Kazia znajduje jednak coś, co zmienia jej życie i pomoże spełnić marzenie. U pozostałych przyjaciółek - Zuzanny i Wioli - również poważne problemy - jakby los nie chciał żadnej faworyzować... Zuza pogrążyła się w rozpaczy i nie dostrzegając cierpienia Adama wciąż układa nowe bukiety. Nikt nie potrafi do niej dotrzeć i przywrócić nadziei.Czy komuś uda się jej pomóc? Jak przyszłość wynagrodzi jej te chwile traumatycznych przeżyć? W związku Wioli dochodzi do pewnych deklaracji, jednak dziewczyna musi podjąć decyzję czy jest w stanie zrezygnować dla Krzyśka ze swojego największego marzenia. Kroki jakie podjęli dla wspólnej przyszłości, poskutkują dość ciekawym finałem. W Starej Leśnej czeka na Was więcej ciekawych wydarzeń - zmiana właściciela 'Gwiazdeczki', poszukiwanie sukni ślubnej dla dojrzałej panny młodej, podejrzenie o zdradę, dyniowy zakład, narada sztabu kryzysowego, złamana noga jednego z bohaterów oraz próba zrobienia wariata z innego; jest też ciekawy wątek listów z przeszłości, magicznego domu oraz bezbłędnie umiejscowione w czasie przygotowanie się na śmierć. Dużą rolę w tej opowieści odgrywają miłość (która mnoży się przez podział), przyjaźń oraz wsparcie bliskich. Naszą uwagę przyciąga nauka o tym, że należy umieć słuchać drugiej osoby i rozmawiać z nią a małżeństwo nie jest gwarancją uczucia. W tym tomie wreszcie wyjaśnia się, dlaczego panie Czaplicz biorąc pierwszy ślub nie zmieniały nazwiska. Jeśli podobał Wam się wątek świni Ryjka, mieszkającej u Kozaków to mam dla Was dobrą wiadomość - fabuła wzbogaciła się o kolejnych zwierzęcych bohaterów, co sprawia że jest jeszcze weselej! Najbardziej podobała mi się papuga, która wciąż wpędzała Ludwika w kłopoty a finał problemów Leszczyńskich - świetny i zaskakujący! Autorki Bednarek i Kaczanowska stanęły na wysokości zadania i sprawiły, że ten tom już od pierwszych stron wciągnął mnie w wir wydarzeń - o ile w przypadku poprzednich się zawsze na starcie się nudziłam, to teraz nie miałam kiedy. Wciąż coś się dzieje, bohaterowie mają ciekawe pomysły, muszą rozwiązywać nowe problemy, które jakoś nie chcą im odpuścić. Powieść pełna jest rozmaitych emocji - nie mogłam powstrzymać się zarówno od śmiechu jak i od łez. Wiele opisanych tutaj wydarzeń można określić mianem wyjątkowe, a kiedy dodać do tego barwnych bohaterów mamy lekturę, od której trudno się oderwać. Podsumowując - "Ogród Zuzanny. Warto walczyć o tę miłość" to historia o empatii, nadziei, chowaniu uczuć, zrozumieniu oraz skorupie milczenia, w której zamykamy się po utracie bliskiej osoby czy nienarodzonego dziecka - pełni rozpaczy, żalu i smutku. Powieść nie przenosi nas w wymyślony świat, ale pokazuje, że inni mają kłopoty podobne do naszych i naprawdę można je rozwiązać. Jednak dla równowagi historia ta obfituje w chwile radosne, szczęśliwe, tłumacząc, że wszystko ma sens a życie pisze po prostu nieprzewidywalne i niezwykłe scenariusze. Polecam gorąco!

Czytając dwa tomy trudno doczekać się na końcówkę. Super!

No i masz Ci los!. Tyle czekałam na 3 część, a tu 2 wieczory i po książce!. Część 3 jest świetna. Po przeczytaniu tomu 1 zwariowałam, tom 2 trochę mnie zawiódł - ciągnął się. Ale tom 3 - Panie autorki dały z siebie wszystko!. Polecam. Wzrusza, i w równym stopniu bawi! Aż żal , że to już koniec . Bardzo polecam.

Na ,,Ogród Zuzanny" składają się trzy części. I może jednak od razu napiszę ich tytuły, aby było łatwiej. Tom pierwszy -,,Miłość zostaje na zawsze", tom drugi ,,Odważ się kochać", tom trzeci ,,Warto walczyć o miłość". Muszę przyznać, że bardzo chciałam przeczytać wszystkie trzy części, ponieważ słyszałam bardzo pozytywne opinie na temat tych książek. I zresztą przeczucie mnie nie myliło, nie zawiodłam się. Od samego początku pokochałam tą cudowne i magiczne miasteczko, w którym to mieszkają bohaterki. Uwielbiam ten klimat, urok tego miejsca, bardzo specyficzne postacie, ich odmienność. To jest coś bardzo oryginalnego i raczej rzadko spotykanego w literaturze. Bez problemu można przyznać, że jest to zdecydowanie dopracowana pod każdymi względami seria. I pod względem fabularnym, pod względem humoru, żarcików, itp. I też na pewno jeżeli chodzi właśnie o bohaterów. Nie dość, że mają oni zazwyczaj rzadko spotykane nazwiska, to jeszcze jak gdyby idealnie się one komponują z imieniem i ich charakterem. A trzeba przyznać, że tutaj każdy charakter ma, zdecydowanie. Od razu zauważyłam, że książka jest napisana w bardzo oryginalnym stylu. Właśnie to od razu da się wyczuć, to się kryje w fabule, w bohaterach, w tych żartach. I właśnie humor jest tutaj nie tylko w dialogach czy tych docinkach pomiędzy postaciami, ale przede wszystkim wynika on bardzo często z zachowań pomiędzy bohaterami. Niby coś dzieje się przypadkowo, ale jednak i tak to wszystko obraca się w dobry humor. Nie da się ukryć, ja przy tej serii bawiłam się doskonale. Nie powiem Wam, który tom był moim ulubionym, choć trzeba od razu przyznać, że jest to seria którą trzeba czytać chronologicznie, gdyż wydarzenia są ze sobą ściśle powiązane i nawiązują stale do pierwszego tomu, do fabuły, do bohaterów i do ogólnych wydarzeń. Nie da się ukryć, że uwielbiam księdza Auguścika Fąfare! To po prostu genialna postać! Taka ludzka, prawdziwa. Niby ksiądz, ale jak najbardziej człowieczy, który potrafi zapalić papieroska i pograć w karty z ludźmi z parafii. Szkoda, że w życiu realnym nie ma takich księży :( Nie da się też zauważyć, że głównie w tej serii chodzi o Zuzannę, bo to ona tak jakby jest główną bohaterką, zaś dalsze perypetie dotyczą raczej jej znajomych, a ma ich całkiem sporo, więc bez problemu możemy wdrążyć się w tej jej zwariowany świat i po woli wszystkich poznać. Ważny jest fakt, że 24 kwietnia premierę miał ostatni, trzeci tom serii - ,,Miłość zostaje na zawsze". I choć w sumie po przeczytaniu drugiego, myślałam, że już nic nie da się wymyślić i dopisać, to jednak okazuje się, że przy trzecim tomie ubawiłam się chyba najbardziej. Opis fabuły Trzeba przyznać, że w tych książkach uroku można doszukiwać się w mowie, języku roślin. W sumie sam tytuł już nam wiele sugeruje ,,Ogród Zuzanny". Nasza bohaterka Zuzanna zajmuje się projektowaniem i tworzeniem ogrodów. Uwielbia to zajęcie, choć ciężko jest jej powiązać koniec z końcem. W starej willi ma do utzymania babkę, matkę, która została wyleczona z raka, oraz syna, którego samotnie wychowuje. To naprawdę twardy orzech do zgryzienia dla takiej dziewczyny. W pierwszej części w sumie cała fabuła kręci się wokół Zuzanny i Adama, starej miłości dziewczyny, który to po latach powraca. Mężczyzna kupuje stary dom i chce go odremontować, dodatkowo zamawia projekt ogrodowy, marzy mu się podwórko pełne kwiatów i drzew. I tym sposobem spotyka się z Zuzanną, która właśnie będzie mu ten ogród tworzyć od podstaw. Można powiedzieć, że Zuzanna zna się na tyle na kwiatach, że próbuje przekazać Adamowi pewną wiadomość, która jest zaszyfrowana w tym pełnym miłości i piękna ogrodzie. Czy Adam zrozumie co ma mu do przekazania? W drugiej części z kolei zdecydowanie więcej mamy informacji i ogólnej fabuły na temat przyjaciółek Zuzanny, np. Wiolki. To bardzo biedna i pechowa dziewczyna, która od początku miałą bardzo trudne i straszne życie. Nie dość, że w jej domu rodzinnym nie było dobrze ( miała ojca pijaka), to teraz zostaje pechowo wykorzystywana przez mężczyzn, których napotyka na swej drodze. Choć w sumie... a może teraz uda jej się wreszcie znaleźć kogoś wyjątkowego? Jest jeszcze Kazia, która kocha swoją księgarnię Kubuś Puchatek całym swoim sercem. Znajduje się w trudnej sytuacji, bo ktoś chce odebrać jej to miejsce, musi o nie zawalczyć i wykazać się. Jakby tego było mało, to w okolicy umiera Jan Sochacki, który ponoć nie umarł z przyczyn naturalnych... W trzecim, ostatnim już tomie już bardziej znowu poznajemy dalsze losy Kazi Leszczyńskiej. Kazia bardzo kochała swojego męża Ludwika, jednak ostatnio jest im jakoś nie po drodze, czują, że coś zaczyna się sypać. I jakby tego było mało, na horyzoncie pojawia się była narzeczona Ludwika, która znowu zaczyna mu kręcić w głowie. Wszystko nabiera rozpędu, staje się niebzepieczne i staje pod znakiem zapytania. Kazia jeszcze skrywa pewien sekret, o którym nie chce za bardzo mówić, boi się, bo wie, że jest to bardzo istotne i niebezpieczne dla niej samej i dla jej rodziny.

Autorki potrafią zbudować cudowny klimat, co widać nie tylko w Ogrodzie Zuzanny, ale także w powieści przygotowanej na Święta Bożego Narodzenia – Okruchy dobra. Opowieść przez nie snuta jest pełna ciepła, wzruszeń i refleksji, ale także dobrego humoru, który bazuje zarówno na słowach, jak i sytuacjach. Było mi naprawdę miło ponownie zagościć w Ogrodzie Zuzanny i mam nadzieję, że ta wizyta nie będzie ostatnią i autorki nas jeszcze zaproszą do Starej Leśnej oraz Kurzej Stopki... http://www.czytajac.pl/2019/04/ogrod-zuzanny-warto-walczyc-o-te-milosc/

To już moje trzecie spotkanie z mieszkańcami Starej Leśnej i czytając tą ciepłą opowieść, czułam się jakbym powróciła do rodzinnego domu. Dostarczyła mi, podobnie jak wcześniejsze części, wielu emocji. Bardzo związałam się z bohaterami i wraz z nimi przeżywałam ich bolesne straty, niepowodzenia i problemy. Wraz z nimi cieszyłam się ich radościami i nadziejami. Śmiałam się z poczynań zabawnej papugi Kleopatry i z rywalizacji między księdzem Fąfarą i aptekarzem Wtorkiem o wyhodowanie największej dyni. Bardzo trzymałam kciuki za rozwiązanie problemów małżeńskich Kazi, za odmianę losu Krystyny, za Zuzannę... I tak jak w życiu coś się kończy i coś zaczyna, tak i tu musiałam pożegnać niektóre postacie i powitać nowe. Mimo zmian, ta mała społeczność ludzi tak odmiennych, a tak wzajemnie życzliwych, pozostaje miejscem, które pokochałam i w którym mogłabym żyć. Czy takie miejsca istnieją? Wierzę, że tak.

To ostatnia część serii o mieszkańcach małej podwarszawskiej miejscowości Starej Leśnej 💚 Wspaniała atmosfera małego miasteczka, w którym wszyscy się znają, powoduje, że czytelnik ma wrażenie jakby był jednym z mieszkańców. Od pierwszych stron powieści można poczuć ogromną sympatię do głównych bohaterek, choć trzeba przyznać, że nawet postaci drugoplanowe zostały tu świetnie zarysowane. Zaręczam, że nawet gdybyście tę część przeczytali jako pierwszą, to autorki bardzo sprawnie wprowadzą Was w całą historię i przybliżą niezbędne elementy fabuły z poprzednich tomów. Przyznam, że już dawno nie doświadczyłam tylu wzruszeń i łez, co podczas czytania „Ogrodu Zuzanny”🌸 Ogromnie zżyłam się z bohaterkami, byłam z nimi „na dobre i na złe”, kibicowałam im w pokonywaniu przeciwności losu, rozpaczałam, gdy traciły najbliższych... Poczułam się częścią tej historii. Polecam Wam wszystkim tę opowieść - pełną wzruszeń i mądrych porad 👍

Ta książka była jak powiew świeżego powietrza w duszny dzień, jak poranna rosa na liściach. Cudownie napisana, przemyślana i przedstawiona czytelnikowi z wysoką kulturą. Przyniosła mi wiele radości, mądrych porad (Tak. Są tam, ukryte, między słowami co prawda, ale są.), ale też potraktowała smutkiem tak olbrzymim, że trudno mi było pohamować łzy. Ta książka jest jak życie. Do bólu prawdziwa, ale też piękna i zmieniająca się jak w kalejdoskopie. Trzeci tom Ogrodu Zuzanny, to najpiękniejsza powieść z całej serii. Autorki dopieściły ją w każdym calu. Zadbały o wszystkich bohaterów, dołożyły wszelkich starań, by nikogo nie pominąć i nie pozostawić fabularnych dziur. Pobawiły się tą historią niczym pan Grzybek swoimi wypiekami; Wygładziły, doprawiły odrobiną miłości, polały lukrem z dodatkiem pieprzu, a w roli wisienki na tym niezwykłym torcie wystąpiło wzruszenie. Całość jest tak cudowna, że nie sposób się oderwać od tej lektury.