Wampir (okładka miękka)

Książki Wojtka Chmielarza powalaja z nóg. Polecam

Kolejna świetna książka pana Wojtka. Czyta się świetnie. Polecam.

Kolejna wciągająca książka Wojciecha Chmielarza !!!

Super powieść, wciąga od pierwszych stron i nie pozwoli się oderwać aż do ostatniej kropki.

polecam :)

Wojciech Chmielarz ma swój własny "brudny" styl,tworzy niejednoznaczne postaci, uwikłane w przeróżne życiowe błędy i złe doświadczenia. Nad Śląskiem nie świeci słońce - takie wrażenie odnosimy, towarzysząc bohaterom w ich codzienności. Ludzie są z natury źli i każdy ma coś do ukrycia. A ten świat wciąga nas od pierwszej strony, bo przecież dokądś w tej historii zmierzamy.

Głównym bohaterem jest Dawid Wolski, niespełna 30-letni detektyw z przypadku. Wyjątkowo niepasująca do tej roli osoba. Wolski składa się z samych sprzeczności. Trudno to nawet opisać w kilku słowach. sami się o tym najlepiej przekonacie w trakcie lektury książki. Postać doskonale wykreowana przez autora, ale momentami aż obrzydliwa, zaburzona emocjonalnie, dwulicowa, skrajna, taka której nie chciałoby się spotkać prywatnie.
Przyznam się, iż mniej istotne jest to co Wolski ma zrobić, niż to jak to robi. Wyjaśnienie z pozoru samobójczej śmierci młodego chłopaka, którego matka nie wierzy w przedstawioną przez policję wersje wydarzeń jest bowiem tylko tłem do ukazania nie tylko paskudnego, momentami obrzydliwego Wolskiego, jego mieszkania, sposobu pracy (o ile to można pracą nazwać, a nie bumelowaniem i unikaniem jakiegokolwiek wysiłku) zachowania się, wartości reprezentowanych w życiu (do których to zalicza się uderzenie kobiety i zapalenie skręta).
Dodatkowo w tle ukazane są Gliwice, ale nie z punktu widzenia osób zamożnych, a tych, którym w życiu powinęła się noga, którzy nie mieli szczęścia. Meliniarskie osiedla, brudne bramy, zdradzające żony, handel prochami etc. To wszystko jest w Wampirze na porządku dziennym.
Trzeba Chmielarzowi przyznać, iż ma niesłychanie spostrzegawcze oko i wyjątkowy dar do bardzo, ale to bardzo realistycznego domalowywania rzeczywistości. Takich Gliwic to ja nie chcę poznać w realu.
Napisałam na początku, iż trochę się rozczarowałam. I tak jest. Co prawda sam bohater, jak i środowisko w jakim się obraca, nakreślone są po mistrzowsku, ale brak mi hmmm..kryminału. Mimo zbrodni, licznych przestępstw, niezwykle mrocznej tajemnicy, jakoś tak mało kryminalnie dla mnie jest. Tak, zawartość kryminału w Wampirze jest zdecydowanie zbyt niska...w porównaniu z cyklem z Mortką w roli głównej. Wiem, może nie powinnam porównywać, ale takie porównanie nasuwa mi się mimowolnie.
Wobec tego, czym jeżeli nie kryminałem jest Wampir? Dla mnie to głównie doskonałą, mistrzowsko nakreślona powieść obyczajowo-społeczna i ciekawy przyczynek do badań socjologicznych.
Wampir jest początkiem serii. Ciekawa jestem kolejnych tomów i tego, czy Wolski ulegnie jakiejś metamorfozie. Jeżeli mam być szczera, to bardzo proszę o zmianę, ale niekoniecznie na lepsze. Nie czarujmy się, ludzie rzadko zmieniają się na lepsze. Niech więc Wolski będzie ludzki, normalny, realistyczny.
Zachęcam do lektury. Wojciech Chmielarz jest doskonałym pisarzem i genialnym obserwatorem:)

Samobójstwo jest efektem dramatycznego wyboru, którego dokonuje człowiek, który utracił nadzieję, zdesperowany, załamany. Taka decyzja wiąże się z ogromnymi pokładami cierpienia, czasem braku zrozumienia i poczucia osamotnienia mimo ludzi wokół. To ogromny wstrząs dla najbliższych i szereg pytań, na które próbują znaleźć odpowiedzi. W takiej sytuacji znalazła się Maria Polak, która utraciła syna. Dlaczego targnął się na własne życie? Miał plany na przyszłość, studiował, otaczali go znajomi. Czy dwudziestolatek faktycznie popełnił samobójstwo? Matka w to nie wierzy i postanawia wynająć prywatnego detektywa, by wyjaśnił sprawę. Ślady, na które trafia prowadzą do zaskakujących wniosków.

Wojciech Chmielarz to dziennikarz a także autor trzech powieści kryminalnych, których głównym bohaterem jest Jakub Mortka. Trzy razy otrzymał nominację do Nagrody Wielkiego Kalibru, którą uzyskał za powieść „Przejęcie” w 2015 roku. Moje pierwsze spotkanie z twórczością pisarza okazało się ciekawym doświadczeniem. Czy pozytywnym?

Moją uwagę przykuła okładka oraz tytuł, który może mieć wiele znaczeń. Mimo, że nie chodzi tu o istotę żywiącą się krwią, to w rzeczywistości wokół jest wiele wampirów, czyli ludzi żyjących czyimś kosztem, wykorzystujących innych. Czy przez taką osobę Mateusz popełnił samobójstwo?

Świat przedstawiony przez pisarza to połączenie rzeczywistych miejsc w Gliwicach, w których to osadzona jest fabuła oraz fikcyjnych bohaterów. Daje to obraz w pełni realny i jakby bliższy czytelnikowi. To także zderzenie środowiska ludzi bogatych oraz wpływowych z biedniejszymi. Widać jak na dłoni, że pieniądze i władza nie zawsze idą w parze z czystym sumieniem. Fabuła jest wielowątkowa i w czasie czytania okazuje się, że nawet na pierwszy rzut oka mniej istotne elementy mają swój wkład w całość i dobrze się komponują. Poza wątkiem związanym z domniemanym samobójstwem Mateusza poruszone zostały także inne motywy: zaginięcie młodej dziewczyny, handel narkotykami, stręczycielstwo czy wirtualne dyskusje na Facebooku na temat niektórych wydarzeń. Nie ma miejsca na nudę, a krótkie rozdziały sprawiają, że czyta się niezwykle szybko.

Przejdźmy do bohaterów. W tym miejscu miałam duży dylemat. Autor dobrze wykreował postacie, ich przemyślenia, motywy działania, słabości i silne strony, ale do żadnej z nich nie poczułam sympatii. Chociaż z uwagą śledziłam ich losy, gdyż fabuła jest ciekawa i różne wydarzenia wzbudzały odmienne emocje to nie potrafiłabym wskazać jednego, który wzbudzał pozytywne uczucia. Chociażby Dawid Wolski, prywatny detektyw. Z jednej strony, gdy czytelnik dowiaduje się o nim więcej jest w stanie zrozumieć, czemu ma taki kontakt z ojcem, jest arogancki, nieczuły i zraża do siebie bliskich. Z drugiej strony nie potrafiłabym jednoznacznie stwierdzić, że jest to postać pozytywna. Właściwie to każdy z bohaterów ma coś na sumieniu.

Język powieści jest plastyczny, ale także dosadny i dostosowany do sytuacji, przez co nie ma uczucia sztuczności. Pisarz potrafi z prawdziwą swobodą wodzić czytelnika na manowce podsuwając błędne tropy i różnorodne wydarzenia.

„Wampir” to zaskakujący kryminał wypełniony różnymi wątkami i otwierający oczy na problemy, z jakimi borykają się młodzi ludzie, a których często dorośli starają się nie zauważać. Walorem jest dopracowana fabuła, dynamiczna akcja oraz swobodny styl pisarski. Grono bohaterów jest różnorodne, a każdy z nich wyrazisty i dobrze umiejscowiony w opowieści. Ciekawym zabiegiem jest przeplatanie opowieści wpisami z grupy na Facebooku. Komu mogę polecić? Miłośnikom gatunku, ciekawej fabuły i rwącej akcji, której czytelnik instynktownie staje się uczestnikiem.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2016/02/05/wampir-wojciech-chmielarz/

Bardzo dobra książka sensacyjna - na ręce pana Wojciecha Chmielarza składam ogromne gratulacje! Już od dawna nie czytałem tak wciągającej sensacji polskiego autora! Świetna zapowiedź kolejnych części cyklu gliwickiego, po które z pewnością sięgnę - i Państwa również zachęcam. Zasłużone 5 punktów!

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Bardzo wciągająca książka.