W pułapce pamięci. Amos Decker. Tom 1 (okładka miękka)

Amos Decker – były zawodowy zawodnik futbolu amerykańskiego (trochę na wyrost z tym „zawodnikiem” bo zagrał tylko jeden mecz, ale zawsze), były policjant, były mąż i ojciec. Dużo tych "byłych", ale los go nie oszczędzał. Jako bardzo młody, niespecjalnie zdolny, ale szalenie pracowity sportowiec, trafia do wymarzonej NFL (National Football League). Jego karierę przerywa w brutalny sposób zawodnik drużyny przeciwnej, który w akcji ofensywnej przerabia Amosa na bitki. Uszkodzenia stawów, kości i ścięgien to nie wszystko. Uderzenie było tak potężne, że tylko dwukrotnie podjęta reanimacja przyniosła skutek, jednak w mózgu Deckera zaszły nieodwracalne zmiany. Utworzyły się nowe połączenia i kanały, które umożliwiają trwałe zapamiętywanie dokładnie wszelkich informacji i niezapominania ich. Nigdy. Do tego dochodzi widzenie liczb.... w kolorach i utrata zdolności empatycznych. Intensywna terapia postawiła Amosa fizycznie na nogi, a nowe zdolności ułatwiły mu podjęcie pracy w policji, co to było jego nowym marzeniem. Terapią zajmowała się Cassandra, która rozumiejąc nową sytuację swojego podopiecznego starała się mu pomóc w powrocie do w miarę normalnego życia. Udało im się na tyle, że zostali małżeństwem, szczęśliwym oraz dochowali się córki. Niedługo przed jedenastymi urodzinami Molly, ktoś zamordował obie najważniejsze osoby w życiu Amosa, na dokładkę zabijając jego szwagra. To przeciążyło psychikę naszego bohatera na tyle, że podjął decyzję o samobójstwie, jednak w porę powstrzymali go koledzy – policjanci, którzy przybyli na miejsce zbrodni. Próbując za wszelką cenę złapać sprawcę Amos zaniedbał inne swoje obowiązki policyjne. Jego rezygnację ze służby przełożeni przyjęli zarówno z żalem jak i i z ulgą. Od tego czasu Decker żył jako bezdomny. Otrząsnął się po jakimś czasie na tyle, żeby podjąć decyzję o zmianie swojego życia, bo uznał, że takiego jakim się stał wstydziłaby się jego rodzina. Zamieszkał w tanim motelu i został prywatnym detektywem. Minęło piętnaście miesięcy, dwadzieścia jeden dni, dwanaście godzin i czternaście minut (to kolejna cecha Amosa – nie potrzebuje zegarka, aby widzieć takie rzeczy) i pojawia się jego była partnerka z policji detektyw Lancaster z informacją, że na posterunek zgłosił się człowiek, który przyznał się do zbrodni. W tym samym czasie ktoś uzbrojony w broń palną atakuje szkołę średnią w ich miasteczku. Człowiek który się przyznał słabo zna szczegóły zbrodni, a przydzielony z urzędu adwokat wyciąga go z aresztu bez problemu, tłumacząc swojego klienta kłopotami z powodu nie wzięcia leków. W szkole ktoś strzelając do uczniów i nauczycieli użył tej samej broni, z jakiej zabito rodzinę Amosa. Osobnik, który się przyznał w tajemniczy sposób znika z miasteczka, natomiast ślady pozostawione w szkole świadczą jednoznacznie, że morderca ma jakieś zadawnione żale do naszego bohatera. http://niestatystycznypolak.blogspot.com/

Pełna recenzja na: www.kate-with-books.blogspot.com
Jak to jest wszystko pamiętać? Każdy moment, każdą sytuację, każde usłyszane lub przeczytane słowo. Zarówno te szczęśliwe momenty, jak i dramatyczne przeżycia. Wydawać by się mogło, że to niesamowity dar, ale czy na pewno? A może to ogromne przekleństwo, które tylko utrudnia codzienną egzystencję pośród zwykłych ludzi? Czy właśnie tak to odczuwa Amos Decker, bohater najnowszej powieści sensacyjnej Davida Baldacciego? O tym już za chwilę.

Amos Decker nie zapomina niczego, także tego, jak zginęła jego żona, córka oraz szwagier. Pomimo wieloletniego doświadczenia jako detektyw pracujący w policji, nie może otrząsnąć się po takiej osobistej tragedii, która go dotknęła. Nie jest w stanie wymazać z pamięci bólu, żalu i odczucia, które towarzyszyło mu podczas znalezienia zwłok najbliższych. Tak nadzwyczajna pamięć, dosłownie wszystkiego, określa się mianem syndromu sawanta, a na to właśnie schorzenie cierpi Amos. Taka umiejętność jest niezwykle pomocna w wykonywanej pracy policjanta, ale jest także przekleństwem, gdyż do końca swoich dni Decker nie zapomni o żadnej zbrodni.

„Mój umysł zamieszkuje dziki lokator.
I tak się składa, że tym lokatorem jestem ja sam.”

David Baldacci postawił na podstawy gatunku. I wykorzystał je bardzo dobrze. Stworzył ciekawych bohaterów i intrygę, której rozwiązanie zaskakuje. Według mnie dobrym zabiegiem ze strony autora było wykorzystanie w powieści zagadnień z zakresu neurologii. Główny bohater jest sawantą, ma synestezję oraz hipertmezję*. Dlatego można powiedzieć, że jest swego rodzaju superbohaterem. Autor nie boi się też poruszać trudnych społecznie tematów, jak chociażby przemoc wobec kobiet i odmienności.
http://www.czytajac.pl/2016/12/pulapce-pamieci-david-baldacci/

Zawsze dobrze się czyta te książki . Z niecierpliwością czekam na zakończenie.