W promieniach szczęścia (okładka miękka)

Uwielbiam książki Agaty. To kolejna pozycja, która zawładnęła moją czytelniczą duszą. Gorąco polecam.

Bardzo wzruszająca historia o trudnych wyborach,o bezinteresownej miłości i poświęceniu.

Jak zwykle Pani Agata napisała piękną i wciągającą książkę . Warto kupić i przeczytać

ksiazka wciaga tak ze szkoda sie od niej oderwac polecam

Co prawda jest to dopiero druga przeczytana przeze mnie powieść tej Autorki, ale nie będę ukrywała, że mam do niej ogromny sentyment. Agata pisze swoje książki w taki sposób, że przyciąga mnie na sto jeden procent. W jej powieściach nie ma nic skomplikowanego, nietuzinkowego, wyrafinowanego. To zazwyczaj przeciętne, kobiece książki z przeciętną, prostą fabułą, tylko, że ja właśnie zazwyczaj takie coś kocham najbardziej. Uwielbiam w tych książkach prostotę, przeciętność. Kocham te książki również za bohaterów, za ich życiowe doświadczenia, za sposób wykreowania całego świata przedstawionego, fabuły. Według mnie książki tej Autorki nie mają żadnych minusów, są po prostu genialne i nadają się idealnie na letnie wypady, albo po prostu na wieczory. Łucja jest jedną z głównych bohaterek tej powieści. To w gruncie rzeczy przeciętna i poukładana dziewczyna, która marzy o karierze prawniczki. Zależy jej bardzo na studiach i na stypendium, ponieważ jest z ubogiej rodziny i niezbyt stać ją na utrzymanie, jej rodziców również na to niestety nie stać, dlatego musi liczyć na siebie, jeżeli nadal pragnie kontynuować studia. Pewnego razu Łucja wychodzi na egzamin, przez przypadek napotyka w koszu coś dziwnego.. słyszy dochodzące z niego dźwięki i jak się okazuje, jest to maleńkie dziecko. Łucja od razu wnioskuje, że musiało mieć jakiś wypadek, ponieważ jest poobijane, podejrzewa też lekki wstrząs. Dziecko jednak okazuje się na tyle kochane i grzeczne, że dziewczyna postanawia je zabrać i wziąć je pod swoją opiekę. Mijają lata... Po czasie dowiadujemy się, że życie Łucji zmieniło się diametralnie po odnalezieniu dziewczynki o imieniu Gloria w śmietniku. Dziewczynka wywarła na kobiecie tak silne wrażenie, że nie była ona w stanie jej zostawić lub oddać do domu dziecka, ponieważ już zdążyła ją pokochać. Zrezygnowała dla dziecka ze studiów, wzięła się za prace i przeniosła w całkiem nowe miejsce - nad plaże. Mieszkała tam z dziewczynką głównie dlatego, że obok miała pracę oraz zaprzyjaźnioną panią, która pomagała jej przy Glorii kiedy ta szła do pracy. Pomimo tego wszystkiego życie Łucji i tak nie jest usłane różami. Nie zarabia za dużo, jej wynajęty dom nie jest zbyt piękny. Poza tym nie ma zbyt dużo czasu dla Glorii, ponieważ musi całkiem sporo pracować. Co prawda nie ma ciężkiej pracy, ponieważ pracuje w sklepie z pamiątkami. Łucji brakuje jeszcze do szczęścia mężczyzny. Nie jest to jednak takie proste, ponieważ dowiadujemy się, że nie miała ona raczej nigdy poważnego chłopaka i nigdy nie tworzyła porządnego związku z facetem. Poza tym nie każdy facet chce mieć kobietę z dzieckiem. Dużo mężczyzn już na starcie ją wyklucza, ponieważ twierdzi, że skoro jest kobieta z dzieckiem to na pewno na horyzoncie jest też mąż. I tak pewnego razu na jej drodze staje Łukasz, który tylko niepozornie pragnie przeprowadzić z nią wywiad na temat kradzieży, które pojawiły się w okolicy. Później jeszcze kilka razy wpadają na siebie na plaży. Tych spotkań na ich drodze pojawia się zdecydowanie więcej, przez co możemy zacząć sądzić, że jest to chyba przeznaczenie... Czy uda się Łukaszowi oraz Łucji? To genialna historia, o miłości, o macierzyństwie, o trudnościach, o przeciwnościach losu. To typowa kobieca książka, szczególnie dla pań, które mają już dzieci i są w stanie zrozumieć jak wygląda macierzyństwo oraz ogólna miłość do dzieci. Wcale nie znaczy to, że młodsze pokolenie nie może sobie pozwolić na takiego rodzaju książkę, wręcz przeciwnie. Uważam, że młodsi również znajdą w niej coś dla siebie. Tak naprawdę to wydaję mi się, że każdy jest w stanie wydobyć z ,,W promieniach szczęścia" coś dla siebie. Kocham tę książkę za urokliwe opisy morza, fal, tych pięknych miejsc, ponieważ obecnie jest okres letni, wakacyjny, dlatego podczas czytania tej książki, miałam wrażenie, że przenoszę się w to miejsce i stoję dosłownie tuż obok bohaterki książki. Tak jak wcześniej pisałam, fabuła jest genialna, dobrze dograna, nie ma żadnych niejasności, niedomówień. Bohaterowie również są bardzo ciekawi, co prawda nie ma ich za dużo i to jest coś co ja sobie cenię najbardziej. Nie lubię, kiedy w książce od razu pojawia się tysiąc bohaterów a ja potem nie jestem w stanie ogarnąć kto kim jest. Tutaj na szczęście na początku jest sama Łucja, dopiero potem stopniowo zostają wprowadzone nowe osoby, przez co nic nam się nie miesza, wszystko wydaje się być jasne i zrozumiałe od początku do końca. Sama postać Glorii mnie urzekła, po prostu pokochałam tę dziewczynkę już od samego początku. Podsumowując, uważam, że naprawdę warto zapoznać się z twórczością Agaty Przybyłek. Jej książki zasługują na sporą uwagę i są warte jak najwyższych ocen. Recenzja pochodzi z bloga : http://recenzentka-doskonala.blogspot.com/

Jeden dzień, który wydarzył się pięć lat temu na zawsze zmienił życie Łucji. Tego dnia coś poszło nie tak a może właśnie los nie bez powodu pokrzyżował jej plany. Łucja była wyjątkowo pilną studentką. Pilnie się uczyła by dostać stypendium, za które mogła opłacić studia. Marzyła o zostaniu najlepszym prawnikiem i robiła wszystko aby to osiągnąć. W drodze na ważny egzamin słyszy dziwny dźwięk. Na stercie śmieci w kontenerze znajduje maleńkiego noworodka. Teraz Łucja mieszka nad brzegiem morza, w urokliwym domku i pracuje w sklepie z pamiątkami. Jej priorytety się zmieniły. Dzięki pomocy życzliwych osób próbuje pogodzić pracę z opieką nad wycofaną, nieufną Glorią. Dziewczynka jest jej całym światem. Ciężko jej w życiu ale dla Glorii jest w stanie wiele poświęcić. Łukasz Szczepański jest dziennikarzem. Będzie pisał artykuł o włamaniach do Leśnego Zakątka. W sklepiku kolejny raz spotyka Łucję. Ich pierwsze spotkanie nie wywarło dobrego wrażenia ale teraz mają okazję do zatarcia swej wpadki. Szybko stają się dla siebie coraz bliżsi. Justyna cierpi na depresję już od kilku lat. Samotna, smutna i pozbawiona życia dziewczyna będzie chodzić na terapię grupową. Powracają bolesne wspomnienia i sekrety przeszłości wychodzą na światło dzienne. Kobiety odgrywają ogromną rolę w tej powieści. Łucja jest wyjątkowa i niezwykła. Nie wyobrażam sobie by inna osoba w wieku dziewiętnastu lat potrafiła przekreślić wszystkie swoje marzenia, ciężką długoletnią pracę i poświęciła się bez reszty opiece nad chorym dzieckiem. Gloria cierpi bowiem na zespół dziecka potrząsanego. Wolniej adaptuje się do nowych warunków, jest nieufna w stosunku do obcych, nieśmiała i strachliwa. Łucja kocha ją całym sercem. Nie wyobraża sobie by dziewczynki miało zabraknąć w jej życiu. Samotne macierzyństwo jest bardzo trudne i nie ma w życiu łatwo ale nigdy nie zamieniłaby go na żadne inne. Ma wszystko co najważniejsze, no może oprócz kochającej osoby, która byłaby jej oparciem. Wtedy pojawia się Łukasz. Czy w jej życiu zagości na dłużej szczęście? Justyna była u progu wielkiego sukcesu. Pochodziła z zamożnej rodziny i cały świat stał przed nią otworem. Przygotowywanie projektu wraz z Filipem, naukowcem mogło pomóc jej karierze. Wspólnej pracy zaczęła towarzyszyć coraz silniejsza namiętność i pożądanie. Źle podjęta decyzja przekreśliła jej życie raz na zawsze. Z żyjącej pełnią życia, radosnej dziewczyny pozostał wrak człowieka, samotna, zdołowana kobieta zmagająca się z silną depresją. Obecnie coraz więcej słyszy się o porzuconych dzieciach, o tym, że domy dziecka są przepełnione. Miłość i obecność matki są dla dzieci warunkiem niezbędnym do prawidłowego rozwoju. Co kieruje matkami, które porzucają swoje dzieci? Depresja poporodowa, brak wsparcia, samotność, brak pieniędzy i odpowiednich warunków, pogoń za innym życiem, za karierą, czymś lepszym, ciekawszym... Powodów jest wiele a ta najtrudniejsza decyzja w życiu niektórych kosztuje wiele smutku, łez i wyrzutów sumienia. W tej powieści możemy skupić się na jednym konkretnym przypadku i przyczynie, dlaczego matki porzucają swoje dziecko zamiast od razu oceniać. Historie obu bohaterek chwytają za serce. Ciężko ochłonąć od emocji jakich dostarcza ta książka. Porusza najczulsze struny, jest niezwykła. Historie bohaterów łączą się a klimat nadmorskiej plaży nadaje powieści wyjątkowości i czaru. Ta książka to bomba dla naszych emocji. Łzy płyną strumieniami i nie chce się przewracać ostatniej strony. "W promieniach szczęścia" to powieść o determinacji, poświęceniu, ludzkich dramatach, jednej decyzji, która zaważyła nad całym życiem. O tej powieści nie da się zapomnieć. Jest FENOMENALNA! https://zaczytanapatka.blogspot.com/2018/09/w-promieniach-szczescia-agata-przybyek.html

Jeden dzień, który wydarzył się pięć lat temu na zawsze zmienił życie Łucji. Tego dnia coś poszło nie tak a może właśnie los nie bez powodu pokrzyżował jej plany. Łucja była wyjątkowo pilną studentką. Pilnie się uczyła by dostać stypendium, za które mogła opłacić studia. Marzyła o zostaniu najlepszym prawnikiem i robiła wszystko aby to osiągnąć. W drodze na ważny egzamin słyszy dziwny dźwięk. Na stercie śmieci w kontenerze znajduje maleńkiego noworodka. Teraz Łucja mieszka nad brzegiem morza, w urokliwym domku i pracuje w sklepie z pamiątkami. Jej priorytety się zmieniły. Dzięki pomocy życzliwych osób próbuje pogodzić pracę z opieką nad wycofaną, nieufną Glorią. Dziewczynka jest jej całym światem. Ciężko jej w życiu ale dla Glorii jest w stanie wiele poświęcić. Łukasz Szczepański jest dziennikarzem. Będzie pisał artykuł o włamaniach do Leśnego Zakątka. W sklepiku kolejny raz spotyka Łucję. Ich pierwsze spotkanie nie wywarło dobrego wrażenia ale teraz mają okazję do zatarcia swej wpadki. Szybko stają się dla siebie coraz bliżsi. Justyna cierpi na depresję już od kilku lat. Samotna, smutna i pozbawiona życia dziewczyna będzie chodzić na terapię grupową. Powracają bolesne wspomnienia i sekrety przeszłości wychodzą na światło dzienne. Kobiety odgrywają ogromną rolę w tej powieści. Łucja jest wyjątkowa i niezwykła. Nie wyobrażam sobie by inna osoba w wieku dziewiętnastu lat potrafiła przekreślić wszystkie swoje marzenia, ciężką długoletnią pracę i poświęciła się bez reszty opiece nad chorym dzieckiem. Gloria cierpi bowiem na zespół dziecka potrząsanego. Wolniej adaptuje się do nowych warunków, jest nieufna w stosunku do obcych, nieśmiała i strachliwa. Łucja kocha ją całym sercem. Nie wyobraża sobie by dziewczynki miało zabraknąć w jej życiu. Samotne macierzyństwo jest bardzo trudne i nie ma w życiu łatwo ale nigdy nie zamieniłaby go na żadne inne. Ma wszystko co najważniejsze, no może oprócz kochającej osoby, która byłaby jej oparciem. Wtedy pojawia się Łukasz. Czy w jej życiu zagości na dłużej szczęście? Justyna była u progu wielkiego sukcesu. Pochodziła z zamożnej rodziny i cały świat stał przed nią otworem. Przygotowywanie projektu wraz z Filipem, naukowcem mogło pomóc jej karierze. Wspólnej pracy zaczęła towarzyszyć coraz silniejsza namiętność i pożądanie. Źle podjęta decyzja przekreśliła jej życie raz na zawsze. Z żyjącej pełnią życia, radosnej dziewczyny pozostał wrak człowieka, samotna, zdołowana kobieta zmagająca się z silną depresją. Obecnie coraz więcej słyszy się o porzuconych dzieciach, o tym, że domy dziecka są przepełnione. Miłość i obecność matki są dla dzieci warunkiem niezbędnym do prawidłowego rozwoju. Co kieruje matkami, które porzucają swoje dzieci? Depresja poporodowa, brak wsparcia, samotność, brak pieniędzy i odpowiednich warunków, pogoń za innym życiem, za karierą, czymś lepszym, ciekawszym... Powodów jest wiele a ta najtrudniejsza decyzja w życiu niektórych kosztuje wiele smutku, łez i wyrzutów sumienia. W tej powieści możemy skupić się na jednym konkretnym przypadku i przyczynie, dlaczego matki porzucają swoje dziecko zamiast od razu oceniać. Historie obu bohaterek chwytają za serce. Ciężko ochłonąć od emocji jakich dostarcza ta książka. Porusza najczulsze struny, jest niezwykła. Historie bohaterów łączą się a klimat nadmorskiej plaży nadaje powieści wyjątkowości i czaru. Ta książka to bomba dla naszych emocji. Łzy płyną strumieniami i nie chce się przewracać ostatniej strony. "W promieniach szczęścia" to powieść o determinacji, poświęceniu, ludzkich dramatach, jednej decyzji, która zaważyła nad całym życiem. O tej powieści nie da się zapomnieć. Jest FENOMENALNA! https://zaczytanapatka.blogspot.com/2018/09/w-promieniach-szczescia-agata-przybyek.html

W książce ukazane są dwie równorzędne historie, które jak się później okazuje łączą się w logiczną całość. Historie ukazane są z punktu widzenia kilku osób, dzięki czemu czytelnik może poznać wszystkie strony tych historii. Pierwsza to historia Łucji, młodej kobiety, którą poznajemy już na samym początku jako studentkę pierwszego roku prawa, niezwykle zdolną i sumienną, utrzymującą się ze stypendiów. Pewnego dnia gdy wybiera się na egzamin znajduje na śmietniku noworodka. Ta sytuacja odwraca jej życie do góry nogami.Po pięciu latach od tego zdarzenia dowiadujemy się, że nasza bohaterka zrezygnowała ze studiów, pokochała i zaadaptowała to dziecko ze śmietnika, przeprowadziła się do nadmorskiej wsi, gdzie blisko było na plażę. Chodziły tam z Glorią codziennie. Mieszkały z dziewczynką w domku, który był obiektem kempingu na którym pracowała - prowadziła sklep z pamiątkami. Właścicielka obiektu była tak dobra, że w czasie Łucji pracy ona zajmowała się dziewczynką. Dziewczynie brakowało do szczęścia miłości. Na jej drodze pewnego dnia stanął młody dziennikarz Łukasz, który chciał przeprowadzić z nią wywiad na temat włamania do jakiego doszło w jednym z domków na terenie kempingu. Później kilka razy spotkali się na plaży, aż w końcu ich drogi się łączą i zaczyna przeradzać się to w niezwykłe uczucie. Czy miłość Łucji i Łukasza zostanie wystawiona na próbę? Kto chce tej miłości przeszkodzić? Czy Gloria polubi Łukasza? Na te pytania odpowiedź znajdziecie w książce. Drugą historią jest historia Justyny, którą poznajemy w momencie gdy uczęszcza na psychoterapię. Dziewczyna walczy z depresją i opowiada o wydarzeniach, które stały się podczas studiów, o jej miłości i burzliwym związku z wykładowcą oraz o tym co przeżywa gdy dowiaduje się, że jest w ciąży i jest skazana tylko na siebie. Jak te dwie historie się łączą? Jak zakończą? Przeczytajcie koniecznie.... Jest to książka zdecydowanie, która porusza problemy współczesnej rzeczywistości. Autorka ukazuje historię miłości.Nie jest ona przedstawiona w sposób wyidealizowany lecz tak jak faktycznie wygląda. "W promieniach szczęścia" przedstawionych jest wiele odmian miłości: miłość do mężczyzny, miłość do utraconego dziecka, miłość do adoptowanego dziecka, miłość skrywana. Drugim problemem, który jest zobrazowany w książce jest trud macierzyństwa i porzucenie własnego dziecka. Wiele młodych matek (nastoletnich), gdy dowiaduje się że jest w ciąży w pierwszej myśli decyduje się na taki krok, gdyż "boją się" że dziecko w wieku nastoletnim będzie ogromnym problemem. Nie zastanawiają się nad konsekwencjami swoich decyzji, które potem w przyszłości skutkują wyrzutami sumienia albo prawnymi problemami. Agata Przybyłek tak skonstruowała książkę, że opisy przyrody przedstawione w niej powodowały, że czytelnik mógł przenieść się na nadmorską plażę i poczuć bryzę i wiatr we włosach. Opisy bohaterów książek powodują już od pierwszych stron, że czytelnik żywi sympatię do nich i w pewnym sensie wczuwa się w ich sytuację. Gdy dostałam książkę urzekła mnie okładka, bije od niej ogromny spokój, a jednocześnie zaciekawienie co jest w środku. Gdy przeczytałam pierwszą stronę zatraciłam się w lekturze całkowicie i nie mogłam się od niej oderwać. Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień. Uważam, iż jest ona głównie dla kobiet w różnym wieku ponieważ nawet nastoletnia dziewczyna znajdzie w niej coś interesującego, a poza tym powinna ją przeczytać ku przestrodze. Moja ocena książki: 10/10 Zapraszam: www.wspolczesnabiblioteka.blogspot.com

Witajcie!!! Pierwszy weekend lipca spędziłam czytając "W promieniach szczęścia" autorstwa Agaty Przybyłek. Jest to książka, która swoją premierę będzie mieć 4.07.2018r. Zapraszam do pozostania ze mną. „Los potrafi czasem być okrutny, nawet dla kogoś tak dobrego jak ona. Każdy niesie na plecach swój własny ciężar…* Z twórczością Agaty Przybyłek spotkałam się po raz pierwszy. Bardzo żałuje, że dopiero teraz, ale jak mówi przysłowie „lepiej późno niż wcale”. Niestety nie miałam możliwości przeczytania 1 tomu pt.„ Bądź przy mnie zawsze”, ale już wiem, że ta pozycja musi na stałe znaleźć swoje miejsce w mojej biblioteczce. Od razu chcę zaznaczyć, że nieznajomość perypetii bohaterów z tomu 1 nie przeszkodziła mi w zrozumieniu tego co najważniejsze w tomie 2. Powieść jest tak skonstruowana, że wraz z każdym kolejnym rozdziałem dotyczącym wydarzeń z przeszłości otrzymujemy trudną, pisaną życiem historię. To właśnie los potrafi zmienić nasze „dalekosiężne” plany, zawieźć pokładane przez najbliższych nadzieje, spowodować, że nagle znajdziemy się na rozdrożu dróg... Jeśli myślicie, że każdy ranek jest podobny do mijającego niestety mylicie się. Bo zawsze może być ten pierwszy raz, który spowoduje, że wasze życie już nie będzie takie same, będzie karą za popełnione w przeszłości grzechy lub nagrodą w postaci szczęścia za niesprawiedliwość ludzką.. Nie chcę tutaj opowiadać o czym jest książka, bo myślę, że popełniłabym ogromny nietakt. Jednak zastanawiam się czy sama potrafiłabym pokochać cudze, niechciane dziecko? Czy potrafiłabym rozpocząć nowy etap życia i poświęcić się całkowicie tak jak to zrobiła Łucja? Agata Przybyłek w swojej książce skupiła się bardziej na towarzyszących emocjach, uczuciach i decyzjach. Poprzez postawę bohaterów pokazała przed jakimi wyborami każdego dnia może stanąć wielu z nas. Mimo tego, że pisarka jest młodą osobą pisze bardzo dojrzale, interesująco, jednocześnie nie zatracając lekkości i delikatności. Ilość detali, które znajdują się w „Promieniach szczęścia” nie męczy, przeciwnie- pozwala na zrozumienie bohatera, poznanie jego myśli, rozterek, takiego czy innego postępowania. Agata Przybyłek w swojej powieści przedstawiła nietuzinkowych bohaterów takich jak Justyna. Osobiście bardzo zaciekawił mnie temat jakim jest depresja i leczenie tej ciężkiej choroby. Z zainteresowaniem przeczytałam jak wyglądają spotkania terapeutyczne z ludźmi, którzy zmagają się z tak trudną dolegliwością. Zaciekawiła mnie także tematyka dotycząca specyfiki rodzin adopcyjnych. Dzięki Agacie Przybyłek dowiedziałam się, że samotna kobieta jak najbardziej może zaadoptować dziecko, tym samym istnieją tzw. Adopcje solo. Osobiście bardzo zaskoczyła mnie historia Justyny i tutaj szacun dla autorki za idealnie „zapętlenie” wątku Glorii.

Bohaterki książki to dwie młode studentki, dziewczyny mądre, mające plany na przyszłość, życie stoi przed nimi otworem. I jak to w życiu bywa, nagle wszystkie ich marzenia legną w gruzach. Justyna zachodzi w ciążę a Łucja odnajduje noworodka w śmietniku. Justyna od dłuższego czasu ma romans ze swoim wykładowcą. Jest dziewczyną ambitną, pracowitą, cały swój wolny czas poświęca na pracę i badania naukowe. Nagle dowiaduje się, że jest w ciąży. Jej partner nie akceptuje tej sytuacji. Daje Justynie wybór, albo pozbędzie się "problemu", albo koniec jej kariery. Łucja jest bardzo zdolną studentką prawa. W dniu, w którym wybiera się na bardzo ważny egzamin, odnajduje w śmietniku noworodka. Zakochuje się od razu w tej kruszynie i postanawia ją adoptować. Zrywa ze swoim dotychczasowym, wygodnym życiem, wyprowadza się nad morze, przyjmuje pomoc od jednej z kobiet, która w zamian za pracę w sklepie z pamiątkami proponuję jej zamieszkanie w malutkim domku na kempingu. W książce przedstawiony jest trudny problem adopcji dziecka chorego, bo Gloria (tak ma na imię adoptowana dziewczynka) niestety nie rozwija się prawidłowo. Akcja książki toczy się w pięknej scenerii plaży, szumu morza i blasku słońca. Ponieważ mieszkam na drugim końcu Polski, chętnie przeniosłam się z Glorią nad morze, zbierałam z nią muszelki, cudownie spędzałam czas z Łucją na końcu, na plaży. Mimo zimy panującej za oknem, poczułam klimat nadmorski. Agata Przybyłek stanęła na wysokości zadania. Napisała książkę ciepłą, mądrą, a i wątek miłosny się znalazł. To moje pierwsze spotkanie z serią "z domkami", jednak już teraz wiem, że nie ostatnie. Gdy będę miała jeszcze okazję, to na pewno sięgnę po inne pozycje.