W promieniach szczęścia (okładka miękka)

Uwielbiam książki Agaty. To kolejna pozycja, która zawładnęła moją czytelniczą duszą. Gorąco polecam.

Co prawda jest to dopiero druga przeczytana przeze mnie powieść tej Autorki, ale nie będę ukrywała, że mam do niej ogromny sentyment. Agata pisze swoje książki w taki sposób, że przyciąga mnie na sto jeden procent. W jej powieściach nie ma nic skomplikowanego, nietuzinkowego, wyrafinowanego. To zazwyczaj przeciętne, kobiece książki z przeciętną, prostą fabułą, tylko, że ja właśnie zazwyczaj takie coś kocham najbardziej. Uwielbiam w tych książkach prostotę, przeciętność. Kocham te książki również za bohaterów, za ich życiowe doświadczenia, za sposób wykreowania całego świata przedstawionego, fabuły. Według mnie książki tej Autorki nie mają żadnych minusów, są po prostu genialne i nadają się idealnie na letnie wypady, albo po prostu na wieczory. Łucja jest jedną z głównych bohaterek tej powieści. To w gruncie rzeczy przeciętna i poukładana dziewczyna, która marzy o karierze prawniczki. Zależy jej bardzo na studiach i na stypendium, ponieważ jest z ubogiej rodziny i niezbyt stać ją na utrzymanie, jej rodziców również na to niestety nie stać, dlatego musi liczyć na siebie, jeżeli nadal pragnie kontynuować studia. Pewnego razu Łucja wychodzi na egzamin, przez przypadek napotyka w koszu coś dziwnego.. słyszy dochodzące z niego dźwięki i jak się okazuje, jest to maleńkie dziecko. Łucja od razu wnioskuje, że musiało mieć jakiś wypadek, ponieważ jest poobijane, podejrzewa też lekki wstrząs. Dziecko jednak okazuje się na tyle kochane i grzeczne, że dziewczyna postanawia je zabrać i wziąć je pod swoją opiekę. Mijają lata... Po czasie dowiadujemy się, że życie Łucji zmieniło się diametralnie po odnalezieniu dziewczynki o imieniu Gloria w śmietniku. Dziewczynka wywarła na kobiecie tak silne wrażenie, że nie była ona w stanie jej zostawić lub oddać do domu dziecka, ponieważ już zdążyła ją pokochać. Zrezygnowała dla dziecka ze studiów, wzięła się za prace i przeniosła w całkiem nowe miejsce - nad plaże. Mieszkała tam z dziewczynką głównie dlatego, że obok miała pracę oraz zaprzyjaźnioną panią, która pomagała jej przy Glorii kiedy ta szła do pracy. Pomimo tego wszystkiego życie Łucji i tak nie jest usłane różami. Nie zarabia za dużo, jej wynajęty dom nie jest zbyt piękny. Poza tym nie ma zbyt dużo czasu dla Glorii, ponieważ musi całkiem sporo pracować. Co prawda nie ma ciężkiej pracy, ponieważ pracuje w sklepie z pamiątkami. Łucji brakuje jeszcze do szczęścia mężczyzny. Nie jest to jednak takie proste, ponieważ dowiadujemy się, że nie miała ona raczej nigdy poważnego chłopaka i nigdy nie tworzyła porządnego związku z facetem. Poza tym nie każdy facet chce mieć kobietę z dzieckiem. Dużo mężczyzn już na starcie ją wyklucza, ponieważ twierdzi, że skoro jest kobieta z dzieckiem to na pewno na horyzoncie jest też mąż. I tak pewnego razu na jej drodze staje Łukasz, który tylko niepozornie pragnie przeprowadzić z nią wywiad na temat kradzieży, które pojawiły się w okolicy. Później jeszcze kilka razy wpadają na siebie na plaży. Tych spotkań na ich drodze pojawia się zdecydowanie więcej, przez co możemy zacząć sądzić, że jest to chyba przeznaczenie... Czy uda się Łukaszowi oraz Łucji? To genialna historia, o miłości, o macierzyństwie, o trudnościach, o przeciwnościach losu. To typowa kobieca książka, szczególnie dla pań, które mają już dzieci i są w stanie zrozumieć jak wygląda macierzyństwo oraz ogólna miłość do dzieci. Wcale nie znaczy to, że młodsze pokolenie nie może sobie pozwolić na takiego rodzaju książkę, wręcz przeciwnie. Uważam, że młodsi również znajdą w niej coś dla siebie. Tak naprawdę to wydaję mi się, że każdy jest w stanie wydobyć z ,,W promieniach szczęścia" coś dla siebie. Kocham tę książkę za urokliwe opisy morza, fal, tych pięknych miejsc, ponieważ obecnie jest okres letni, wakacyjny, dlatego podczas czytania tej książki, miałam wrażenie, że przenoszę się w to miejsce i stoję dosłownie tuż obok bohaterki książki. Tak jak wcześniej pisałam, fabuła jest genialna, dobrze dograna, nie ma żadnych niejasności, niedomówień. Bohaterowie również są bardzo ciekawi, co prawda nie ma ich za dużo i to jest coś co ja sobie cenię najbardziej. Nie lubię, kiedy w książce od razu pojawia się tysiąc bohaterów a ja potem nie jestem w stanie ogarnąć kto kim jest. Tutaj na szczęście na początku jest sama Łucja, dopiero potem stopniowo zostają wprowadzone nowe osoby, przez co nic nam się nie miesza, wszystko wydaje się być jasne i zrozumiałe od początku do końca. Sama postać Glorii mnie urzekła, po prostu pokochałam tę dziewczynkę już od samego początku. Podsumowując, uważam, że naprawdę warto zapoznać się z twórczością Agaty Przybyłek. Jej książki zasługują na sporą uwagę i są warte jak najwyższych ocen. Recenzja pochodzi z bloga : http://recenzentka-doskonala.blogspot.com/