Vincent Boys. Tom 1 (okładka miękka)

Ashton od dzieciństwa zna się z Beau i Sawyer. Obaj kochają się w dziewczynie, lecz ona nie wie którego wybrać. Czy wybierze dobrze? Czy z któregoś związku będzie szczęście czy też nieszczęście?  Życie tej trójki nie jest proste, bo mieszkają w małej mieścinie, w której wszyscy wiedzą o sobie wszystko. Ashton będąc córką pastora nie może się narazić na wstyd, ale zadając się z Beau i Sawyer'em wpada w coraz większe tajemnice.  Ciężko powiedzieć o tej książce jednolite zdanie, gdyż ta historia jest pokręcona. Z jednej strony pokazane są rozterki głównych bohaterów, które cały czas się zmieniają. Natomiast z drugiej strony ukazane są ich losy życiowe w miasteczku.  Według mnie jest to ciężka książka, która nie pokazuje jednolitej sytuacji. Z początku historia jest nudna i ciągle powraca do niezdecydowania bohaterki, przez co bardzo irytuje czytelnika. Dopiero w połowie opowieść nabiera tempa i się rozkręca, co zachęca do dalszego czytania. Jednak głównie odczuwa się tutaj użalanie i smutek, a dopiero z czasem ukazuje się ekscytacja i tajemniczość.  Moim zdaniem jest to najgorsza książka autorki i sięgnęłam po nią, ponieważ inne jej historie były ciekawe od samego początku do końca. Natomiast ta, odrzuca czytelnika i burzy dobrą opinie o powieściach autorki. Jak dla mnie nie warto po tą książkę sięgać.  Moja ocena: 5/10

Ashton, Beau i Sawyer przyjaźnili się jako dzieci. Ashton była chłopczycą i lubiła rozrabiać razem z Beau, który był czarną owcą, o którym nikt nie miał dobrego zdania. Sawyer natomiast był tym, który wyciągał ich z tarapatów, był złotym chłopcem. Gdy zaczęli dorastać i interesować się płcią przeciwną ich przyjaźń nie przeszła próby. Sawyer i Ashton zostali parą, a Beau został zepchnięty na drugi plan co skutkowało rozpadem ich paczki. Chłopcy byli kuzynami, więc dalej się przyjaźnili, jednak Beau i Ashton całkowicie zaprzestali spędzać ze sobą czas. Do czasu aż kilka lat później Sawyer wyjechał, a dawni przyjaciele zaczęli odnawiać kontakty. Najbardziej polubiłam chłopaków. Sawyer mimo późniejszych momentów był uroczym chłopakiem, którego zranili przyjaciele. W stu procentach potrafiłam go zrozumieć i bardzo mu współczułam. Pewnie dlatego tak bardzo czekam na jego historię. Beau natomiast szukał uczucia, kogoś kto go pokocha takim jaki jest. Całe życie czuł się odrzucony, więc nic dziwnego że dziewczyna, którą zawsze kochał stała się jego przystanią. Ale Ashton to inna bajka. Mam wiele zastrzeżeń co do jej osoby. Chciała zjeść ciasto i mieć ciastko. Krzywdziła ich obydwu zdając sobie z tego sprawę. Co prawda z czasem zmądrzała, ale i tak nie zyskała sobie mojej sympatii. Bardzo nie lubię wątku zdrady, dlatego cenię sobie książki, w których bohaterzy zrywają z obecnymi partnerami, by zacząć coś z kimś innym. Myślę, że Pani Glines powinna wziąć przykład z takich książek. Zdrada nie jest przyjemna i nawet w książkach doprowadza mnie do szału. Musiałam mocno zacisnąć zęby, bo w tym przypadku cisnęły mi się na usta brzydkie słowa kierowane do bohaterów. Żeby zacząć coś nowego należało by najpierw zakończyć coś obecnego. Autorka o tym zapomniała. Abbi Glines ma lekkie pióro dzięki czemu przez jej książki się płynie. Nim się obejrzymy, obracamy już ostatnią stronę. Może i jej powieści nie są wybitne, nie wyróżniają się w swoim gatunku i są schematyczne, ale czyta się je przyjemnie, darzy się sympatią bohaterów przez nią tworzonych (nie wszystkich, ale jednak) i chce się więcej. Książka w oryginale została wydana 7 lat temu, kiedy new adult dopiero wchodziło na rynek, więc nie można oczekiwać od niej zbyt wiele. Jest przewidywalna, schematyczna i raczej nie do zapamiętania. Mnie jednak się podobała. Nic nie poradzę na to, że takie historię lubię czytać - no może oprócz zdrad. Poleciłabym ją szczególnie fanom autorki i nurtu new adult. Należy pamiętać, by nie oczekiwać uniesień i emocji bo zwyczajnie ich tu nie znajdziecie. Jednak parę godzin spędzicie na przyjemnej i lekkiej lekturze.

Recenzja pochodzi z bloga http://whothatgirl.blogspot.com/2018/12/vincent-boys-abbi-glines.html Ashton postrzegana jest jako idealna dziewczyna idealnego chłopaka, jakim jest Sawyer. Ashton jest grzeczna, poukładana, a jej ojcem jest pastor. Więc tym bardziej nie wypada, żeby zachowywała się nagannie. Z resztą ojciec przypomina jej o tym na każdym kroku. Bo Sawyer jest idealny i ona też taka powinna być. Sawyer wyjeżdża z miasta na jakiś czas, a Ashton wpada na jego kuzyna. Kiedyś Beau, Sawyer i Ashton tworzyli małą paczkę przyjaciół. Spędzali razem mnóstwo czasu. Jednak to się skończyło, kiedy Sawyer i Ashton zaczęli być razem. Beau to prawdziwy bad boy. Ma nawet taką łatkę w mieście, bowiem jego matka pracuje w barze, więc co takiego obydwoje mogą sobą reprezentować? Jednak Ashton widzi w nim nie tylko swojego dawnego przyjaciela - widzi w nim seksownego przystojniaka. I chociaż wmawia sobie, że tylko próbuje z nim odbudować dawną więź, to rzeczywistość jest inna. Jej zachowanie ją zdradza, a sam Beau również ją pragnie. Próbuje trzymać się od niej z daleka tylko dlatego, że Sawyer to jego kuzyn. Obydwoje próbują być grzeczni, ale jest to bardzo trudne. Ashton zaczyna podobać się to, że przy Beau może uwolnić dawną siebie, że może puścić siebie ze smyczy i nie musi nikogo udawać. Czy ta dwójka faktycznie będzie grzeczna pod nieobecność Sawyer'a? Jakie tajemnice rodzinne wyjdą na jaw? Uwielbiam Abbi za jej styl i te jej wszystkie historie, jakie nam opowiedziała. Czytam ją już od kilku lat i muszę przyznać, że jeszcze ani razu mnie nie zawiodła. Vincent Boys to lektura idealna na wakacje. Spójrzcie na tę okładkę - kojarzy mi się z latem, muzyką country i wakacjami. Szczerze, to zabrakło mi tutaj jakiejś namiastki muzyki country, którą uwielbiam i myślę, że ta dopełniłaby całą tę historię :D Jakby nie patrzeć to mamy tutaj trójkąt miłosny i wcale mi nie przeszkadzał. Z jednej strony rozumiem zachowanie Ashton. Myślała, że robi dobrze, ale stłamsiła tym swoją prawdziwą "ja". Udawała kogoś, kim nie jest i źle się z tym czuła. Trochę przykre, że zrozumiała to w ten sposób i też rozwiązała to w taki sposób (ale ja tajemnicza), ale chyba inaczej się nie dało. Z uczuciami się nie wygra. Chociaż przez chwilę mnie irytowała, kiedy nagle poczuła wyrzuty sumienia i chciała każdemu z nich dać święty spokój. Lamentowała tylko w kółko jaka to ona zła. No kurde, dziewczyno, wiedziałaś z czym to się je! A co mogę powiedzieć o chłopakach? Beau polubiłam, chociaż to taki lajtowy bad boy, że tak powiem. Jednak bardziej rozrywkowy i to on widział prawdziwą Ashton. Wiedział, kiedy naprawdę się cieszy, a kiedy udaje. A Sawyer to niby taki ułożony chłopak, ale jakoś nie mam do niego przekonania. Bo koniec końców wcale taki wspaniały to on nie był. Lekturę czyta się naprawdę szybko, ale to jest cecha książek tej autorki. Przeczytałam ją w jeden wieczór. Nie nudziłam się ani przez chwilę. Nie było jakiś przydługawych opisów, czy dennych dialogów. Naprawdę jestem zadowolona z lektury! No i ta okładka :D

Książka o tematyce młodzieżowej, bardzo ciekawa i budząca napięcie w tym co zdarzy się dalej. Abbi Glines tworzy wspaniałe powieści, nie ma chyba tytułu który napisała, a który nie przypadłby mi do gustu. Początkiem serii Vincent Boys czuję się wręcz oczarowana, letni klimat i emocje którym trudno się oprzeć. Czyta się bardzo szybko, historia wciąga i pozostaje w pamięci, ciekawa jestem kolejnej części serii. Tymczasem jedynkę gorąco polecam w ramach rozgrzewki w czasie zimowych wieczorów. Abbi Glines jak zwykle nie zawodzi swoich czytelników, słodko-gorzka i mocno ekscytująca opowieść o młodości i miłości.

Abbi Glines to jedna z moich ulubionych autorek, którą pokochałam za serię Rosemary Beach. Dlatego też, kiedy tylko zobaczyłam tytuł „Vincent Boys”, pomimo, że wydawała mi się tematycznie zbyt odpowiednia typowo dla młodzieży, to jednak skusiłam się. Czy żałuję? Czytajcie dalej! Historia w niej poruszona to opowieść o miłości, jednak takiej, która powstała w wyniku wieloletniej przyjaźni. Dwóch kuzynów i ona. Wspaniała trójka kochających się ludzi, jednak kiedy pomiędzy Sawyer’em a Ashton pojawia się coś więcej niż przyjaźń, Beau Vincent, niepokorny i buntowniczy mężczyzna schodzi im z życiowej drogi. Ashton to dziewczyna wulkan. Wewnątrz wrze w niej gorąca lawa, jednak z zewnątrz pod naporem rodziny, ojca pastora i poukładanego Sawyera Vincenta ukrywa swoje prawdziwe oblicze. Jak zapewne możecie się domyślić, w pewnym momencie jednak zostanie przekroczona granica jej wytrzymałości. I życie obu rodzin zostanie odmienione o 180 stopni. Książka jest dobrym przykładem na to, że najlepszym wyborem, jaki musimy w życiu wybrać, to decyzja zgodna z naszym sumieniem, charakterem i tym co kochamy. Nikt nie będzie szczęśliwy w życiu, w którym nie może być sobą, a wieczne udawanie innej osoby niesie za sobą tylko i wyłącznie nieszczęście. Myślę, że dla młodych czytelników, stojących przed trudnymi wyborami, czy to miłosnymi, czy też związanych z innymi rzeczami, ta książka może otworzyć oczy i pokazać, że życie tak na prawdę należy tylko i wyłącznie do nas i nikt go za nas nie przeżyje. Do tej powieści pasuje mi powiedzenie, że lepiej czegoś spróbować, niż później żałować, że się nie spróbowało. Abbi Glines ma nadzwyczaj lekkie pióro, dlatego też, pomimo poważnych tematów w niej poruszanych odnosimy wrażenie, że wszelkie przeciwności losu są do pokonania. Nic nie powinno nas zatrzymywać w drodze do szczęścia! Książka ta jest przyjemnym umilaczem czasu, a przy okazji może przekazać nam wiele ważnych myśli. Historia braci Vincent to poruszająca opowieść o młodości, buncie, przyjaźni, życiowych wartościach i osobistych tragediach. Myślę, że trafi ona do serc młodych czytelników, ale i starsi, dojrzalsi miłośnicy książek dostrzegą w niej ważne przesłanie.

Jest to książka młodzieżowa, dawno takiej nie czytałam, więc stwierdziłam, że sięgnę i cofnę się do szkolnych lat. Książka opowiada historię trójki przyjaciół, którzy od dzieciństwa są sobie bliscy. Ashton, Beau oraz Sawyer chodzą do jednej szkoły, Ashton i Sawyer połączyła miłość i niestety przyjaźń z dzieciństwa całej trójki została lekko nadszarpnięta. Ashton jest grzeczną, poukładaną, porządną dziewczyną, która w dzieciństwie lubiła psocić. Sawyer i Beau są kuzynami, którzy staną za sobą murem. Na pierwszy rzut oka różnią się, jak ogień i woda. Sawyer jest kulturalnym, miłym chłopakiem, natomiast Beau jest typowym niebezpiecznym łamaczem serc, który korzysta z życia bez oporów. Pewnego dnia Sawyer wyjeżdża z rodziną na wakacje i Ashton zostaje sama. Po pewnej imprezie odwozi Beau oraz jego dziewczynę do domu. Od tamtego czasu Ashton i Beau zbliżają się do siebie, odnawiając swą przyjaźń z dzieciństwa. Czy tylko przyjaźń ? A może nawiąże się między nimi pewne uczucie, którego nie będą mogli się pozbyć ? Jest to opowieść o miłosnym trójkącie, zakazanej miłości oraz trudnych wyborach. Czasami trudno podjąć taką decyzję, aby nikogo nie zranić. A jak już wchodzą w grę uczucia to niestety, ale się nie da. Kto zostanie zraniony ? I jakie pokusy czekają na bohaterów książki ? Myślę, że znajdziecie odpowiedź na wszystkie wyżej wymienione pytania sięgając po tę książkę.

Skończyłam właśnie kolejną książkę Abbi Glines Vincent Boys. Pora więc na kilka słów ode mnie😊 Książka opowiada historię miłosnego trójkąta bliskich przyjaciół. Ashton, Beau i Sawyer znają się od dziecka, od dawna byli sobie bliscy i spędzali razem dużo czasu jedna dziewczyna i dwóch kuzynów jak to się potoczy? Wszystko zmienia się, gdy zaczynają postrzegać się w inny sposób, dojrzewają, wtedy to Ash zostaje dziewczyna jednego z Vincentów Sawyera. Dorosła Ashton to chodzący ideał, dobrze wychowana córka pastora, uczynna, grzeczna idealna dziewczyna dla idealnego chłopaka. Sawyer przystojny chłopak z dobrego domu, dobry uczeń i sportowiec, ulubieniec całego miasta. Takie życie wydawałoby się spełnieniem marzeń , gdyby nie natura Ashton. Dawnej razem z Beau sprawiała dużo problemów, wymykali się i dobrze się razem bawili. Czy wyjazd Sawyera obudzi w niej dawne wspomnienia i jej prawdziwe oblicze? Beau jest nigrzecznym chłopcem, który kusi ją do zaprzestania udawania i bycia sobą. Jest nieprzewidywalny, nie obchodzi go co myślą o nim inni, nie tak jak Ash. Jednak są zasady, których on nie chciał złamać, nigdy nie chciał zranić i zdradzić więzi jaka go łączyła z jedynym członkiem rodziny, któremu na nim zależało. Niestety Sawyer posiadał coś czego on, pragnął od zawsze, a była to Ashton. Czy przyciąganie i chemia jaką do siebie czują pozwoli zachować dystans i nie zranić kuzyna, cóż szybko odkrywają oboje, że to co ich łączy jest o wiele silniejsze niż sobie wyobrażali. Zaczynają spedzac ze sobą coraz więcej czasu. Nic co dobre nie trwa wiecznie, niespodziewanie Sawyer wraca szybciej. Sprawy się komplikują. Abbi po raz kolejny trafia w dziesiątkę z historią, która intryguje, wciąga i Cię pochłania. Miłość w młodym wieku może namieszać w głowie, tutaj mamy do czynienia z trójką przyjaciół. Bardzo ciężko wybrnąć z takiej sytuacji, aby dało się zapobiec zranieniu drugiej osoby, autorka doskonale opisuje zmagania i rozterki bohaterów. W pewnym momencie zaczęła mnie trochę denerwować postawa Ash, bo szczerze mówiąc mogła jakoś złagodzić sytuację od razu po powrocie swojego chłopaka, a nie brnąć w to dalej. Bardzo spodobała mi się postać Beau chłopak jest bezpośredni, doskonale wie czego chce, nie miał łatwo w życiu z matką i bez ojca, jedynie Ash wie jaki jest naprawdę i to właśnie on skradł jej serce. Książka jest genialna, historia mogłaby się wydawać przewidywalna, ale Abbi potrafi zaciekawić czytelnika, uwielbiam jej lekki styl pisania, sprawia, że czyta się szybko i przyjemnie, a ostrzejsze sceny są opisane idealnie i pobudzają wyobraźnię. To bardzo sexowna historia o przyjaźni i miłości przy, której miło spędzicie czas gorąco polecam ten pełen pasji miłosny trójkąt.

Wydawnictwo Kobiece zaprosiło nas do świata kolejnej książki, tym razem Abbi Glines przedstawia nam urokliwą historię miłosną z pewnymi komplikacjami. Trójkąty miłosne są nam dobrze znane, nie raz spotykaliśmy się z nimi w literaturze, może nawet i w życiu osobistym. Wcześniej nie czytałam nic od tej autorki, dlatego chętnie zgłosiłam się do recenzji, zwłaszcza, że jest to pierwszy tom. Okładka nastraja na pierwsze, romantyczne doznania, jakieś lekkie, romantyczne, a jednocześnie silne i na tyle intensywne, które sprawiło, że świat Ashton zadrżał w posadach. Czy tak było? Czy ta książka jest typową młodzieżówką, czy może jest w niej coś więcej? „Jakie to dziwne. Wydaje ci się, że ktoś rozwala ci życie, a potem okazuje się przyjacielem. Tak rozpaczałam, że muszę dzielić pokój i wysłuchiwać ciotki, że nie zauważyłam przyjaciółki, której potrzebowałam. A miałam ją pod nosem. Nadal była mi potrzebna”. Ashton Gray to chodzący ideał, jest córką pastora, dziewczynka z dobrej rodziny, miła, pomocna, wzór wszelkich cnót. Może się wydawać obrzydliwie nudna. Spotyka się z porządnym chłopakiem- Sawyerem, lokalną gwiazdą sportowej drużyny, którą pożąda każda nastolatka. Wyidealizowany świat naszej bohaterki, jednak wygląda zupełnie inaczej, a mianowicie wcale nie jest taka grzeczna, jakby mogło się wydawać. Wydaje mi się, że nikt z jej najbliższego otoczenia jej nie zna, poza jedną osobą, przy której nie jest ugłaskaną wersją samej siebie. Chodzi tutaj o Beau, niegrzecznego chłopca z opisu okładki. Młoda dziewczyna, która wkracza w świat dorosłości nie może być taką chodzącą doskonałością, prawda? Taka kreacja byłaby nierealna, nierzeczywista, a przede wszystkim nużąca. Zbyt nierzeczywisty obraz całej rzeczywistości Ashton zaczyna mieć drobne ryski, które zaczynają być coraz bardziej widoczne. Kiedy Sawyer znika z pola widzenia, dziewczyna zaprzyjaźnia się z Beau Vincentem, który jest jego kuzynem. "Poznać dreszcz wymykania się z domu albo, jakie to uczucie być pożądaną przez kogoś tak bardzo, że ten ktoś nie potrafi się powstrzymać przed całowaniem mnie". Ashton tłamsiła siebie w przezroczystej otoczce, którą stworzyła, aby zadowolić wszystkich wokoło oprócz siebie. Stała się grzeczna, pokładana, jak na córkę pastora przystało, jednak nie zawsze tak było. Kiedy była młodsza, jej charakterek powodował, że często wpadała w kłopoty z Beau, jej kołem ratunkowym był Sawyer, z czasem przyjaźń z kuzynem chłopaka zanikała. Od trzech lat poświęcała się rozwojowi związku, starając się być wzorem i świecić przykładem. Przyjaźń z Beau jest do uratowania, ich spotkania sprawiają, że coś zaczyna się zmieniać. Kopuła, w której tkwiła zaczyna pękać, sprawiając, że Ashton staje się bardziej sobą. Myślę, że musi być zmęczona udawanie kogoś, kim nie jest, na dłuższa metę jest nie do zniesienia. Zmiana, która dokonała się w Ashton jest pozorna niż rzeczywista, zaczyna to odkrywać, kiedy znowu może oddychać pełną piersią przy Beau. Chłopak przypomniał jej, kim jest naprawdę i jak powinna się czuć w swoim własnym ciele. Między tą dwójką zaczyna iskrzyć, jakby spotkały się dwie połówki tego samego jabłka, dusze, które szukały siebie przez ten calutki czas, jednak jest przeszkoda, a mianowicie bliski im obojgu Sawyer. Dziewczyna nie wierzy w siebie, jest nastolatką, chciałaby, żeby wszyscy mieli o niej jak najlepsze zdanie, w gruncie rzeczy boi się opinii innych, tego, co ona ze sobą niesie. Beau w życiu nie miał lekko, stracił ojca, a mama pracuje w barze, aby ich utrzymać. Przylgnęła do niego łatka tego złego chłopca, którego mało, kto darzy sympatią. Nikt nie zadawał sobie trudu, aby go poznać, dostrzec w nim coś więcej. Od zawsze podkochiwał się w Ashton, jednak ustąpił miejsca Sawyerowi ze względu na dziewczynę i jej dobro. Co on mógł jej dać? Nie chciał dla niej źle, chciał, aby była szczęśliwa. Beau nie chciał pociągnąć ją na dno ze sobą, chociaż cierpi, co jest zrozumiałe. Raz znosi to lepiej, ma tez chwile załamania, kiedy jest gorzej i potrzebuje jej wsparcia. „Vincent Boys” to książka, która przedstawia różne oblicza miłości, problemy z brakiem akceptacji, niewłaściwym zaszufladkowaniu i walce o to, czego pragnie serce z tym, co podpowiada rozum. To książka młodzieżowa, którą przeczytałam z przyjemnością w ten jesienny wieczór. Beau stał się moim ulubieńcem w tej historii, rozterki i walkę, jaką toczył była nie do pozazdroszczenia. Glines stworzyła postacie, które zyskują naszą sympatię, rozważa zwyczajne problemy, mogą spotkać każdego, nie są przekoloryzowane. Kwestia podporządkowania się komuś, z kim chciałoby się spędzić przyszłość, aby stać się tego godną musiała być dla głównej bohaterki straszną. Sawyer chciał tej grzecznej, ugłaskanej Ashton, która pasowała do jego wizerunku, tylko, czy było to szczere? Dla młodych ludzi, wkraczających w dorosłość, może dać lekcję o tym, że nie warto udawać kogoś, kim się nie jest, z biegiem czasu człowiek zaczyna się dusić, tonąć w nieszczęściu, które zgotował sobie sam. Poszuki

Wydawnictwo Kobiece zaprosiło nas do świata kolejnej książki, tym razem Abbi Glines przedstawia nam urokliwą historię miłosną z pewnymi komplikacjami. Trójkąty miłosne są nam dobrze znane, nie raz spotykaliśmy się z nimi w literaturze, może nawet i w życiu osobistym. Wcześniej nie czytałam nic od tej autorki, dlatego chętnie zgłosiłam się do recenzji, zwłaszcza, że jest to pierwszy tom. Okładka nastraja na pierwsze, romantyczne doznania, jakieś lekkie, romantyczne, a jednocześnie silne i na tyle intensywne, które sprawiło, że świat Ashton zadrżał w posadach. Czy tak było? Czy ta książka jest typową młodzieżówką, czy może jest w niej coś więcej? „Jakie to dziwne. Wydaje ci się, że ktoś rozwala ci życie, a potem okazuje się przyjacielem. Tak rozpaczałam, że muszę dzielić pokój i wysłuchiwać ciotki, że nie zauważyłam przyjaciółki, której potrzebowałam. A miałam ją pod nosem. Nadal była mi potrzebna”. Ashton Gray to chodzący ideał, jest córką pastora, dziewczynka z dobrej rodziny, miła, pomocna, wzór wszelkich cnót. Może się wydawać obrzydliwie nudna. Spotyka się z porządnym chłopakiem- Sawyerem, lokalną gwiazdą sportowej drużyny, którą pożąda każda nastolatka. Wyidealizowany świat naszej bohaterki, jednak wygląda zupełnie inaczej, a mianowicie wcale nie jest taka grzeczna, jakby mogło się wydawać. Wydaje mi się, że nikt z jej najbliższego otoczenia jej nie zna, poza jedną osobą, przy której nie jest ugłaskaną wersją samej siebie. Chodzi tutaj o Beau, niegrzecznego chłopca z opisu okładki. Młoda dziewczyna, która wkracza w świat dorosłości nie może być taką chodzącą doskonałością, prawda? Taka kreacja byłaby nierealna, nierzeczywista, a przede wszystkim nużąca. Zbyt nierzeczywisty obraz całej rzeczywistości Ashton zaczyna mieć drobne ryski, które zaczynają być coraz bardziej widoczne. Kiedy Sawyer znika z pola widzenia, dziewczyna zaprzyjaźnia się z Beau Vincentem, który jest jego kuzynem. "Poznać dreszcz wymykania się z domu albo, jakie to uczucie być pożądaną przez kogoś tak bardzo, że ten ktoś nie potrafi się powstrzymać przed całowaniem mnie". Ashton tłamsiła siebie w przezroczystej otoczce, którą stworzyła, aby zadowolić wszystkich wokoło oprócz siebie. Stała się grzeczna, pokładana, jak na córkę pastora przystało, jednak nie zawsze tak było. Kiedy była młodsza, jej charakterek powodował, że często wpadała w kłopoty z Beau, jej kołem ratunkowym był Sawyer, z czasem przyjaźń z kuzynem chłopaka zanikała. Od trzech lat poświęcała się rozwojowi związku, starając się być wzorem i świecić przykładem. Przyjaźń z Beau jest do uratowania, ich spotkania sprawiają, że coś zaczyna się zmieniać. Kopuła, w której tkwiła zaczyna pękać, sprawiając, że Ashton staje się bardziej sobą. Myślę, że musi być zmęczona udawanie kogoś, kim nie jest, na dłuższa metę jest nie do zniesienia. Zmiana, która dokonała się w Ashton jest pozorna niż rzeczywista, zaczyna to odkrywać, kiedy znowu może oddychać pełną piersią przy Beau. Chłopak przypomniał jej, kim jest naprawdę i jak powinna się czuć w swoim własnym ciele. Między tą dwójką zaczyna iskrzyć, jakby spotkały się dwie połówki tego samego jabłka, dusze, które szukały siebie przez ten calutki czas, jednak jest przeszkoda, a mianowicie bliski im obojgu Sawyer. Dziewczyna nie wierzy w siebie, jest nastolatką, chciałaby, żeby wszyscy mieli o niej jak najlepsze zdanie, w gruncie rzeczy boi się opinii innych, tego, co ona ze sobą niesie. Beau w życiu nie miał lekko, stracił ojca, a mama pracuje w barze, aby ich utrzymać. Przylgnęła do niego łatka tego złego chłopca, którego mało, kto darzy sympatią. Nikt nie zadawał sobie trudu, aby go poznać, dostrzec w nim coś więcej. Od zawsze podkochiwał się w Ashton, jednak ustąpił miejsca Sawyerowi ze względu na dziewczynę i jej dobro. Co on mógł jej dać? Nie chciał dla niej źle, chciał, aby była szczęśliwa. Beau nie chciał pociągnąć ją na dno ze sobą, chociaż cierpi, co jest zrozumiałe. Raz znosi to lepiej, ma tez chwile załamania, kiedy jest gorzej i potrzebuje jej wsparcia. „Vincent Boys” to książka, która przedstawia różne oblicza miłości, problemy z brakiem akceptacji, niewłaściwym zaszufladkowaniu i walce o to, czego pragnie serce z tym, co podpowiada rozum. To książka młodzieżowa, którą przeczytałam z przyjemnością w ten jesienny wieczór. Beau stał się moim ulubieńcem w tej historii, rozterki i walkę, jaką toczył była nie do pozazdroszczenia. Glines stworzyła postacie, które zyskują naszą sympatię, rozważa zwyczajne problemy, mogą spotkać każdego, nie są przekoloryzowane. Kwestia podporządkowania się komuś, z kim chciałoby się spędzić przyszłość, aby stać się tego godną musiała być dla głównej bohaterki straszną. Sawyer chciał tej grzecznej, ugłaskanej Ashton, która pasowała do jego wizerunku, tylko, czy było to szczere? Dla młodych ludzi, wkraczających w dorosłość, może dać lekcję o tym, że nie warto udawać kogoś, kim się nie jest, z biegiem czasu człowiek zaczyna się dusić, tonąć w nieszczęściu, które zgotował sobie sam. Poszuki

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2018/11/197-abbi-glines-vincent-boys.html Dość często sięgam po literaturę z gatunku New Adult, ale jak dotąd nie miałam okazji przeczytać żadnej historii Abbi Glines. Nie oznacza to jednak, że nic na jej temat nie słyszałam. Książki tej autorki są dość popularne, a wielbiciele tego gatunku z tego co zauważyłam, polecają jej historie. Stwierdziłam, że najwyższy czas zapoznać się z twórczością pani Glines i mój wybór padł na „Vincent Boys”. Było coś nikczemnego w Beau, co mnie do niego przyciągało. Co ze mną było nie tak? Dlaczego chciałam tak bardzo grzeszyć? Aston jest zmęczona, będąc dobrą, imponującą swoim rodzicom córką i grając idealną dziewczynę Sawyera Vincenta. Sawyer jest idealny, jest zawsze czarujący, ale kiedy wyjeżdża z miasta na lato, jego kuzyn Beau wpada Ashton w oko. Beau jest najseksowniejszym facetem, którego kiedykolwiek widziała i nawet pomimo tego, że jest niebezpieczny, pociąga on Ashton. Beau kocha swojego kuzyna jak własnego brata, więc ostatnią rzeczą, jaką chciałby zrobić, jest podrywanie jego dziewczyny. Ashton jest mu oczywiście zakazana. Dlatego stara się jak najbardziej utrzymać między nimi dystans, nawet mimo tego, że kochał ją od zawsze. Gdy Ashton chce rozbudzić ich dziecięcą przyjaźń podczas nieobecności Sawyera, Beau wie że nie powinien się zgodzić. Ashton i Beau nie chcą zranić Sawyera, ale im bardziej próbują trzymać się od siebie z daleka, tym bardziej siebie pragną. Coraz trudniej jest się oprzeć... Nie miałam wobec tej historii większych oczekiwań, dzięki czemu uniknęłam jakichkolwiek rozczarowań. „Vincent Boys” jest ciekawą historią, choć jednak dość przewidywalną. Jeśli liczycie na jakieś wyjątkowo oryginalne New Adult, to prawdopodobnie możecie się rozczarować. Nie mniej jednak czytało mi się to bardzo dobrze i spędziłam z tą książką parę przyjemnych godzin. Z motywem trójkąta zazwyczaj bywa tak, że albo całkowicie obrzydzi mi historię (choćby „Tonąca w błękicie”), lub tak jak w przypadku „Vincent Boys” zaciekawi, zaintryguje. Faktycznie te relacje między trójką bohaterów z każdą kolejną stroną były coraz to bardziej zagmatwane i tylko czekałam aż cała trójca zacznie się szczerze nienawidzić. Do samego końca byłam ciekawa, kogo wybierze Ash, gdyż widoczne było, że kocha zarówno Sawyera jak i Beau. Wszystkich bohaterów wykreowanych przez autorkę co nieco łączy, ale są to zupełnie inne charaktery. Ashton (nie mogłam przywyknąć do tego imienia, cały czas wyobrażałam sobie mężczyznę) ogólnie rzecz biorąc imponowała mi swoim tokiem myślenia i swoją dojrzałością. Zazwyczaj w tego typu książkach, dziewczyny kreowane są ta takie tępawe idiotki, które nic o życiu nie wiedzą, dopóki nie spotkają na swej drodze jakiegoś boskiego bad boya. Klasyk. Tym razem było trochę inaczej. Owszem, były momenty, gdzie tok myślenia Ash był zupełnie inny od jej czynów, ale przecież nie można mieć wszystkiego. Sawyer od początku mi śmierdział i czułam, że nie jest tak idealny, za jakiego mają go jego znajomi. A Beau skradł moje serducho już od pierwszych stron i zachował je sobie do samego końca. Historia napisana jest w lekkim, przyjemnym w odbiorze stylu. Narracja prowadzona jest z perspektywy dwóch osób: Ash i Beau. Pomimo tego, że wątek miłosny gra tutaj pierwszorzędną rolę, to jednak istotne są tu też wątki takie jak: przyjaźń, rodzina, strata bliskich czy religijność. Ten ostatni wymieniony przez mnie wątek wyjątkowo mi się spodobał. Autorka idealnie ukazała postawę osób wierzących wobec stereotypów, oraz to, jak łatwo oceniamy innych, nie znając ich historii. „Vincent Boys” pomimo swojej banalności, niesie jednak ze sobą pewien przekaz. Jasno pokazuje, że nikt z nas nie jest idealny. Każdy z nas popełnia błędy, jest zwyczajnym grzesznikiem. Jednak pomimo tego, każdy z nas zasługuje na to, by być szczęśliwym. Moja ocena: 7/10