Valeria w lustrze. Valeria. Tom 2 (okładka miękka)

„To, co robimy i mówimy, jak patrzymy, jakim tonem wypowiadamy słowa, to wszystko coś o nas mówi”. Piszę tę recenzję od razu po przeczytaniu książki, czego zazwyczaj staram się nie robić. Jednak skoro już jestem chora i leżę w łóżku, to na coś wykorzystam ten czas. Chciałabym powiedzieć, że „Valeria w lustrze” mnie zachwyciła, jednak tak nie jest. To znaczy nie do końca. Mam mieszane uczucia, co do tej historii. Przede wszystkim tę książkę trzeba czytać, wyłączając mózg, by nie analizować pod kątem logiki zachowań bohaterów. Nie trzeba się skupiać zbytnio na fabule, bo zbyt dużo się nie dzieje. Mamy cztery przyjaciółki i czytamy o ich perypetiach, które często związane są z mężczyznami. Początkowo wszystkie bohaterki nie przypadły mi do gustu, jednak po przeczytaniu całości nie każda była taka pusta. Najbardziej polubiłam Nereę, bo jest taka najspokojniejsza z nich wszystkich. Moją sympatię zyskała także Carmen, która musiała „walczyć” z przyszłą teściową. Co do Loli, to wiecie zawsze musi być taka przyjaciółka w książkach, która jest zadeklarowaną singielką, lubiącą jednorazowe przygody i takie tam. I może nie do końca mi odpowiadała, to jednak spodobała mi się jej bezpośredniość i humor. Tytułowa Valeria mnie irytowała i jej mówię stanowcze nie. Ta kobieta nie wie, czego chce, często przeczy sama sobie i ma jakieś rozdwojenie jaźni. Chce być szczęśliwa, ale zawsze znajdzie sobie jakiś błahy powód, bo taką nie być. Jej związek z Victorem opiera się głównie na jednej rzeczy i szczerze mówiąc, nie spodziewałam się tylu takich scen. Rozumiem, mogły być dwoje, trzy, ale tutaj było stanowczo za dużo i w dodatku nuda, przerzucałam wtedy kartki. Valeria jest po prostu jednym wielkim chodzącym pytajnikiem. Jedna z jej psiapsiółek określiła ją mianem tej rozsądnej, no ja nie wiem, bo jej wybory życiowe na to nie wskazują. Często odnosiłam wrażenie, że wszystkim w tej książce brakuje jednego ważnego narządu w głowie – mózgu. Wielokrotnie podkreślone jest jaki ten Victor cudowny i wspaniały i jak bardzo Valeria jest wyjątkowa, skoro porzucił swe dawne nawyki. Porzucił, ale nie na długo… Super, że facet taki świetny, tylko po co cały czas o tym przypominać? Najbardziej przeszkadzał mi brak zaznaczenia z czyjej perspektywy, czytam. Jeden akapit był oczami Valerii, a następny już jest narracją trzecioosobową o Loli, Carmen lub Nerei. Zdarzało się jeszcze, że Valeria posiadała jakieś nadprzyrodzone zdolności i wiedziała, co w danej chwili robi ktoś tam, jak wygląda, chociaż jej przy tym nie było. Normalnie czy ona jest jakąś wróżką? Były momenty, kiedy miałam ochotę rzucić książkę w kąt, jednak były też takie, kiedy naprawdę super się przy niej bawiłam i nawet się uśmiałam. Nie wiem, czy polecam. Najlepiej samemu przeczytać i wyrobić sobie zdanie

Valeria to pisarka, która właśnie wydała swoją najnowszą książkę. Powieść, w której zdradziła niejeden sekret z życia swoich znajomych. Oczywiście, fakt, że bliskie jej osoby znalazły swoje miejsce w fabule był tajemnicą, dlatego teraz z pewną obawą oczekuje ich reakcji na tę, bądź co bądź, niespodziankę. Valeria jest kobietą, która żyje dla i z przyjaciółkami, zwierza się im ze wszystkich, nawet tych najintymniejszych sfer swojego życia. A dzieje się u niej dużo, bardzo dużo. Adrian, mąż, jest już prawie ex. Kochanek nieoczekiwanie zaczął pretendować do miana partnera życiowego. Niekończące się wyrzuty sumienia i pytanie czy upojne chwile, które spędziła w ramionach Viktora wystarczą do zbudowania z nim trwalszej relacji. To nie jedyne problemy, z którymi musi zmierzyć się pisarka. Tak jak wspomniałam przyjaciółki są integralną częścią życia kobiety. Więc jeśli ich drogi życiowe zaczynają się gmatwać ma to bezpośrednie przełożenie na jej codzienność. Dziewczyny, Valeria, Lola, Carmen, Nerea są ze sobą w stałym kontakcie, bo jeśli nie spotykają się w kawiarniach, na zabawach, w swoich domach to rozmawiają nieustannie przez telefon. Cztery kobiety to cztery związki, które czasami się rozpadają, pojawiają się nowi partnerzy, a do tego jedna z dziewczyn cierpi na mdłości, które mogą być oznaką ciąży. Jak sami widzicie jest co omawiać. ❤️ „Valeria w lustrze” to opowieść o kobiecych rozterkach, które potrafią wywołać zarówno u bohaterek jaki czytelników stany emocjonalnej huśtawki, od euforii po depresję. Przyjaciółki od pierwszych stron zmagają się ze sprzecznymi emocjami i uczuciami. Przedstawione w książce życiowe perypetie Valerii, Loli, Carmen i Nerei stworzyły pełną humoru powieść obyczajowo-romansową. Myślę, że jeśli lubicie nieustające ploteczki z przyjaciółkami, zwierzacie się im ze wszystkich sekretów, organizujecie wspólne wypady do sklepów, czy wieczorne wyjścia do pubów to będzie Wam odpowiadał klimat tej powieści i z pewnością zaprzyjaźnicie się z czwórką zwariowanych Hiszpanek. Ja niestety nie odnalazłam się w tej książce. Valeria z jej podejściem do życia – chciałabym i boję się – i niekończącą się potrzebą omawiania każdej decyzji ze swoimi psiapsiułkami była dla mnie aż nazbyt „kobieca”. No cóż z powodu różnicy temperamentów nie zaiskrzyło między nami. Jest to jednak moja, bardzo subiektywna ocena. Zdecydowana większość czytelniczek po przeczytaniu tej książki jest na tak. Jeśli chcecie sprawdzić, czy kwartet zwariowanych koleżanek podbije Wasze serca to nie kierujcie się opinią innych i sami przeczytajcie „Valerię w lustrze”.

Sięgając po Valerię nie miałam ani zielonego ani bladego pojęcia, że ta powieść jest kontynuacją i drugim tomem całej serii o naszej bohaterce. Nie wiele o niej wiedziałam, a mimo to nie odczułam braku informacji jeśli chodzi o pierwszą część. Żeby nie było uważam to za ogromny plus, bo nie musiałam na siłę szukać informacji o tym kto z kim, gdzie i po co, tylko oddałam się lekturze, przy której odpoczywanie wyglądało jak konkretny sposób na odmulenie z codzienności. Mamy tutaj cztery babeczki – cztery przyjaciółki. Z początku myślałam, że to będzie coś w stylu „Seksu w wielkim mieście”, ale doszłam jednak do wniosku, że to jednak nie to. Obawy Valerii przed nowym związkiem po tym jak ma doświadczenia rozwodowe są dla mnie zupełnie zrozumiałe. W końcu rozwód to wcale nie jest przyjemna sprawa, nawet jeśli jest on schodem w drodze do pełni szczęścia (w końcu wiem to sama po sobie). Myślę, że właśnie ta fabuła potrzebowała takiej lekkości i obrotu głównie wokoło seksu. Nie ma tu zbędnych opisów. Nie ma tu nie potrzebnych wywodów. To co tutaj znajdziemy to masa perypetii w dążeniu do tego, by być kochaną. Mamy świetnie pokazane obawy o bycie samotnym, przyjaźń, wspólne wsparcie, kobiecą solidarność. Czyta się niesamowicie szybko, prawdopodobnie przez lekkie pióro Autorki. Można odpłynąć myślami do naszych babeczek i wypocząć przy lekturze jak rzadko. Niesamowicie odpowiada mi postać Valerii. Jej niezdecydowanie, głupie zachowania, albo przysłowiowe „chcę, ale się boję!”. W końcu dlatego historię czyta się nie tylko z wypiekami na twarzy przez pikanterię w niej zawartą, ale również z uśmiechem od ucha do ucha. Pozostałe kobietki również są nie w ciemię bite! Lola to taka bad girl – po tym jak się sparzyła nie pakuje się w związki, no bo i po co jeśli i tak skończą się rozstaniem. Carmen (jakoś mam sentyment do tego imienia) – poniekąd ma dziecko zamiast ukochanego. Takie odniosłam wrażenie, gdy zobaczyłam jak wielki wpływ ma na niego jego własna matka i jak sama dziewczyna próbuje przypodobać się przyszłej teściowej. No i mamy Nereę – miałam wrażenie, że zamknięto ją w klatce. Brak wsparcia od najbliższych powoduje to, że kobieta jest (jak dla mnie) nad wyraz opanowana i spokojna. Liczyłam, że na jej drodze stanie porządny tajfun! Całościowo powieść wywarła na mnie przyjazne wrażenie. Uśmiechałam się, łapałam za głowę, gadałam do bohaterek i w sumie wypoczywałam z nią na kolanach jak nie często. W końcu w górach mrozy po 20 stopni na minusie, więc do #kocysiowegoczytania ta pozycja nadaje się perfekcyjnie!

Pierwsza część przygód Valerii i jej przyjaciółek niezwykle przypadła mi do gustu. Cztery kobiety, z których każda wiedzie swoje życie, jest inna, niemniej jednak dziewczyny zawsze mogą na siebie liczyć i wzajemnie się wspierają. Bardzo ciekawiły mnie losy dziewczyn, z głównym naciskiem na Valerie, której życie wywróciło się do góry nogami. Losy dziewczyn oczywiście zaskakują. Szykuje się dla nich wiele niespodzianeki życiowych decyzji. Ich przyjaźń jest prawdziwa, co pozwala im na wiele szczerych rozmów, które nie prowadzą do konfliktów, mimo iż kobiety mówią sobie to co myślą. Historia czterech przyjaciółek, którym wzajemnych relacji z pewnością zazdrości nie jedna czytelniczka. Ja osobiście bardzo chciała bym znaleźć się na miejscu dziewczyn, które mają siebie wzajemnie i zawsze, niezależnie od wszystkiego mogą na siebie liczyć. Ja wiele decyzji podjęła bym inaczej i jestem pewna, że moje życie nie potoczyło by się w sposób w jaki toczy się życie bohaterek. Nie mogłam pogodzić się z decyzją o aborcji, która nie została skonsultowana z ojcem dziecka, który według mnie ma prawo wiedzieć o tak ważnych decyzjach. Valeria po rozstaniu z mężem związała się z Victorem. Byli szczęśliwi, dlatego też nie do końca jestem w stanie zrozumieć jej odejście. Niemniej jednak, gdyby od razu wszędzie pojawił się happy end, nie byłoby sensu pisać książki, gdzie wszyscy są szczęśliwi, bo kto by to czytał! Książka jest utrzymana w lekkiej tonacji i czyta się ją z wielką przyjemnością. Idealnie nadaje się dla kobiet, gdyż babskie pogaduchy niekoniecznie przypadłyby do gustu mężczyznom. Autorka teoretycznie pisze lekką książkę przy której świetnie się bawimy, ale porusza w niej wiele trudnych tematów. Podczas czytania nie można narzekać na nudę i przedłużające się sceny, gdyż wszystko dzieje się szybko i nie ma zbędnych opisów i roczulania się nad błahymi tematami. "Valeria w lustrze" zawiera wiele erotyzmu, ale nie jest wulgarna i jestem pewna, że przypadnie do gustu zarówno miłośnikom romansów, powieści obyczajowych jak i typowych erotyków. Dla mnie cztery szalone przyjaciółki są idealne do wieczornych spotkań! Już nie mogę doczekać się kolejnych części przygód tych wariatek! Polecam tą serię wszystkim kobietom, bo mężczyznom raczej nie przypadnie do gustu. "Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"

Drugi tom serii o losach Valerii i jej przyjaciółek. Tom pierwszy ,,W butach Valerii" przeczytałam bardzo szybko i przyjemnie, więc pomyślałam, że warto również obejrzeć serial, który powstał na Netflix. Zrobił na mnie dobre wrażenie, chociaż niektóre wątki troszkę się różniły od fabuły książki. A także dały do myślenia, na temat tego, co będzie dalej. Valeria na chwilę obecną przeżywa życiowy rollercoaster, udało jej się spełnić marzenie o publikacji własnej powieści, ale boi się krytyki najbliższych i czytelników. Dodatkowo na głowie ma rozwód z Adrianem, który nie może się z nim pogodzić, a jej serce bije szybciej na myśl o Victorze. Przyjaciółki Val są dla niej cały czas oparciem, ale również mają swoje problemy i rozterki. Czy życie Val, Loli, Carmen i Narei będzie nareszcie obfite w spokój i miłość, której tak bardzo pragną? Po przeczytaniu ,,Valerii w lustrze" zdecydowanie muszę stwierdzić, że pierwszy tom serii bardziej wpasował się w moje klimaty czytelnicze. Ta książka też jest fajna i przeczytałam ją jednym tchem, ale brakowało mi zabawnych momentów, rozmów pełnych dowcipu oraz sarkazmu. ,,Valeria w lustrze" wydała mi się bardziej emocjonalna. Jest tutaj dużo opisów wewnętrznych rozterek naszego szalonego kwartetu. Każda z ich decyzji jak podparta długim wewnętrznym monologiem, ale może taki był zamysł Autorki na to, by bliżej przedstawić nam przyjaciółki oraz motywy ich postępowania. Dowiadujemy się także, jak postępuje relacja Val i Victora, która nie jest tylko namiętnym i pełnym seksu związkiem. Czy to czas na kolejny etap? A może jest im dany tylko ten, w którym są obecnie? Kolejny raz dobre wrażenie zrobiła na mnie postać Victora, który intensywnie zabiegał o Valerię. Momentami w jego zachowaniu można było wyczuć przerażenie na myśl o stałym związku, co było urocze, ale starał się jak mężczyzna przestało. Zupełnie odwrotne zdanie mam na temat Adriana. Jeśli Autorka stworzyła bo na podstawie własnych doświadczeń życiowych to miała bardzo trudne rozstanie 😉 Koniec końców ,,Valeria w lustrze" mi się podobała. Przed nami jeszcze kilka tomów tej serii i mam nadzieję,że będą one utrzymane w bardziej zabawnej formie, tak jak w tomie pierwszym.

Valeria powraca do nas ze swoimi czterema przyjaciółkami i przygodami miłosnymi. Tym razem Valeria opublikowała książkę o swoim życiu i zastanawia się nad reakcją bliskich na tę powieść. Zaczyna układać sobie życie bez Adriana, za to u jej boku coraz częściej pojawia się Victor. Kobieta czuje się szczęśliwa i w końcu zaczyna wierzyć w siebie, jednak wtedy nad jej życiem miłosnym znów pojawiają się czarne chmury w postaci wątpliwości co do szczerości uczuć Victora. Czy ich miłość ma szansę przetrwać? A może to w rzeczywistości jedynie wzajemna fascynacja, która za chwilę się ulotni? *** Czytając pierwszą część przygód Valerii wiedziałam, że w najbliższym czasie sięgnę po kolejne. Polubiłam cztery szalone przyjaciółki i ich przygody i chciałam poznać dalszy ciąg romansu Valerii i przystojnego Victora. Tym razem autorka także uświadamia nam, że życie nie zawsze jest kolorowe i w każdej chwili czekają nas naprzemiennie wzloty i upadki, a najważniejsze, to mieć przy sobie wiernych przyjaciół, którzy podnieść się z każdej opresji. I w tej części znajdziemy mnóstwo zabawnych fragmentów i ciekawych przygód głównej bohaterki, a także jej przyjaciółek. Spotkamy się także z trudnymi decyzjami i ciężkimi momentami. Wciąż jestem zauroczona przygodami tej młodej kobiety i już teraz wiem, ze sięgnę po kolejne części przygód Valerii. Autorka ma bardzo przystępny styl pisania, przez co bardzo łatwo dociera do czytelnika. Nie da się nie śmiać czy nie zamartwiać, gdy robi to główna bohaterka. Momentami czułam się tak, jakbym była piątą osobą w tej zwartej grupie, co także sprawiało, że czytanie było przyjemniejsze. Dodatkowo odnoszę wrażenie, że większość opisywanych wydarzeń mogłoby spotkać niemal każdą kobietę, przez co książka wydaje się jeszcze bardziej wiarygodna, choć momentami jest naprawdę szalona. Zdecydowanie jest to idealna książka na oderwanie myśli od codzienności i rozluźnienie po ciężkim dniu w pracy. *** „My, kobiety, zwykle siebie nie doceniamy. Gdybyśmy wierzyły, że nam się uda, świat należałby do nas. Czy potrafię przejąć kontrole nad swoim życiem? Czy też przyjdzie czas, że już zupełnie nie rozpoznam siebie w lustrze?”

Valeria powraca i do księgarni i na moją półkę! :) Powieść Elisabet Benavent „Valeria w lustrze” to zabawna, wciągająca przesycona namiętnością opowieść o losach czterech przyjaciółek. Valeria, Lola, Carmen i Nerea to pod każdym względem różniące się od siebie kobiety, które łączy jedno: wszystkie chcą być szczęśliwe, mając u boku swego wymarzonego mężczyznę. Bardzo je polubiłam jako bohaterki i z niemierną przyjemnością czytam o kolejnych ich przygodach i miłosnych perypetiach. Jako osoba, które przeżywa fabułę momentami czułam ogromne emocje. Od smutku, żalu po zwyczajną radość. Trzeba przyznać, że ta książka to istna karuzela emocjonalna! Polubiłam bohaterki, cały pomysł na fabułę też uważam za bardzo dobry i dlatego ta książka mnie bardzo wciągnęła. Nawet do tego stopnia, że przeczytałam ją w jeden wieczór - w przerwie od nauki do egzaminu, ups ;p Najbardziej przeszkadzał mi brak zaznaczenia z czyjej perspektywy czytam. Jeden akapit był oczami Valerii, a następny już jest narracją trzecioosobową o Loli, Carmen lub Nerei. Zdarzało się jeszcze, że Valeria posiadała jakieś nadprzyrodzone zdolności i wiedziała, co w danej chwili robi ktoś tam, jak wygląda, chociaż jej przy tym nie było. Jednak myślę, że lepszym wyborem byłoby pomieszanie rozdziałów, w których wypowiadają się różne osoby, oczywiście z podpisem kto w danym rozdziale będzie mówił. Myślę, że to bardzo ułatwia czytanie. Były momenty, kiedy miałam ochotę rzucić książkę w kąt, jednak były też takie, kiedy naprawdę super się przy niej bawiłam i nawet się uśmiałam. Czy polecam? Mogę na pewno powiedzieć, że „W butach Valerii” była lepsza. Urzekła mnie zdecydowanie bardziej. Tutaj mam wrażenie, że wątek i historia głównej bohaterki wysuwa się na pierwszy plan, a pozostałe są odrobinę pominięte. Szkoda, bo właśnie wątek czterech różnych historii podobał mi się najbardziej. Myślę, że klimat został, a na drobne niedociągnięcia można przymknąć oko – jest to więc nadal dobra seria, przy której można się naprawdę świetnie bawić!

Valeria powraca i do księgarni i na moją półkę! :) Powieść Elisabet Benavent „Valeria w lustrze” to zabawna, wciągająca przesycona namiętnością opowieść o losach czterech przyjaciółek. Valeria, Lola, Carmen i Nerea to pod każdym względem różniące się od siebie kobiety, które łączy jedno: wszystkie chcą być szczęśliwe, mając u boku swego wymarzonego mężczyznę. Bardzo je polubiłam jako bohaterki i z niemierną przyjemnością czytam o kolejnych ich przygodach i miłosnych perypetiach. Jako osoba, które przeżywa fabułę momentami czułam ogromne emocje. Od smutku, żalu po zwyczajną radość. Trzeba przyznać, że ta książka to istna karuzela emocjonalna! Polubiłam bohaterki, cały pomysł na fabułę też uważam za bardzo dobry i dlatego ta książka mnie bardzo wciągnęła. Nawet do tego stopnia, że przeczytałam ją w jeden wieczór - w przerwie od nauki do egzaminu, ups ;p Najbardziej przeszkadzał mi brak zaznaczenia z czyjej perspektywy czytam. Jeden akapit był oczami Valerii, a następny już jest narracją trzecioosobową o Loli, Carmen lub Nerei. Zdarzało się jeszcze, że Valeria posiadała jakieś nadprzyrodzone zdolności i wiedziała, co w danej chwili robi ktoś tam, jak wygląda, chociaż jej przy tym nie było. Jednak myślę, że lepszym wyborem byłoby pomieszanie rozdziałów, w których wypowiadają się różne osoby, oczywiście z podpisem kto w danym rozdziale będzie mówił. Myślę, że to bardzo ułatwia czytanie. Były momenty, kiedy miałam ochotę rzucić książkę w kąt, jednak były też takie, kiedy naprawdę super się przy niej bawiłam i nawet się uśmiałam. Czy polecam? Mogę na pewno powiedzieć, że „W butach Valerii” była lepsza. Urzekła mnie zdecydowanie bardziej. Tutaj mam wrażenie, że wątek i historia głównej bohaterki wysuwa się na pierwszy plan, a pozostałe są odrobinę pominięte. Szkoda, bo właśnie wątek czterech różnych historii podobał mi się najbardziej. Myślę, że klimat został, a na drobne niedociągnięcia można przymknąć oko – jest to więc nadal dobra seria, przy której można się naprawdę świetnie bawić!

Powieść Elisabet Benavent ,, Valeria w lustrze " to zabawna, wciągająca przesycona gorącym, namiętnym seksem opowieść o losach czterech przyjaciółek. Valeria, Lola, Carmen i Nerea to pod każdym względem różniące się od siebie kobiety,które łączy jedno. Wszystkie chcą być szczęśliwe, mając u boku swego wymarzonego mężczyznę. Valeria właśnie opublikowała swoją powieść . Strasznie boi się krytyki, jest totalnie rozsypana emocjonalnie, a jej życie uczuciowe podzielone jest pomiędzy dwoma mężczyznami. Trudno wybrać między dziesięcioletnią miłością, Adrianem, który ją zdradził, a nowym namiętnym romansem z Viktorem, mężczyzną niezwykle pociągającym, lecz bardzo niestabilnym w uczuciach.Jakie decyzje podejmie Valeria? Czy młoda kobieta, pozna swoje odbicie w lustrze? Lola czuje się coraz bardziej samotna i zagubiona w swoich uczuciach. Wie, że związek z Sergiem, nie ma przyszłości. Musi podjąć ostateczną decyzję, aby pozbyć się ciążącego na sercu uczucia i znów czuć się lekko. Czy znajdzie w sobie tyle odwagi i siły? Carmen z ogromnym uporem, walczy o zrozumienie swojego chłopaka Borjy. Bardzo go kocha, lecz nie potrafi zrozumieć jego postępowania. Ma przed sobą bardzo mocnego przeciwnika, przyszłą teściową, z którą musi toczyć ciągłe walki. Czy wygra w ostatecznej rozgrywce? Nerea, każdego ranka budzi się z coraz większą oponką 🤪, w dodatku męczą ją mdłości, a jej piersi niebotycznie zmieniły rozmiar. Wszystko wskazuje na ciążę, którą potwierdza pozytywny wynik testu, zrobiony tylko i wyłącznie pod naciskiem przyjaciółek. Nerea bez konsultacji ze swoim chłopakiem Danielem , podejmuje nieodwołalną decyzję o aborcji. Dlaczego kobieta, która zawsze marzyła o rodzinie, podejmuje tak drastyczną decyzję? Jak widzicie, dużo dzieje się w życiu naszych czterech bohaterek, mieszkanek pięknego słonecznego Madrytu,które mimo swoich własnych problemów, zawsze mogą liczyć na siebie.

Macie w swojej biblioteczce takie książki, na które patrzycie i przypominacie sobie, jaką przyjemność sprawiła Wam ich lektura? Historia Valerii (pierwszy tom w pierwszym polskim wydaniu) była własnie dla mnie taką książką. To było wiele lat temu, studiowałam wtedy filologię romańską i przygotowywałam się do egzaminu z literatury. Zamiast jednak czytać o Madame Bovary i Baudelairze chowałam się pod kocem z "W butach Valerii". Egzaminu chyba nie zdałam, ale to nie jest najważniejsze. Ciągle bowiem pamiętam emocje towarzyszące lekturze tej książki. Zupełnie przypadkiem wpadłam teraz na informację, że Wydawnictwo Kobiece postanowiło na nowo wydać historię Valerii i ponownie... przepadłam. Valeria jest pisarką, w pierwszej części "W butach Valerii" zmaga się z brakiem weny. Nie wiedzie jej się z mężem, podejrzewa go o zdradę, poznaje przystojnego Wiktora. Ale nie chciałabym za bardzo spoilować. W drugiej części "Valeria w lustrze" główna bohaterka, wraz ze swoimi przyjaciółkami, walczy o szczęśliwą miłość, musi stawić czoła różnym recenzjom swojej powieści. Na podstawie "W butach Valerii" powstał serial, który obejrzycie na Netflixie i który teraz, kiedy za oknem szaleje zima, ze swoją ciepłą Hiszpanią, działa jak wakacyjny weekend. Równie wielką przyjemność sprawiła mi jednak lektura. Lekko pikantna, przezabawna, świeża. Czekam na kolejną część i wiem, że usiądę do niej z ogromną przyjemnością. Trudno mi było się od niej oderwać, jest po prostu bardzo dobra. Nie lubię używać tego określenia, bo może sugerować, że książka jest słaba, ale to lekka lektura. Lekka w tym sensie, że czytasz, porywa Cię akcja i mkniesz przez nią w jeden weekend. Valerio, moja miłość do ciebie nie słabnie! Lucyna Tomoń/ https://today-ornever.blogspot.com/2021/02/valeria-w-lustrze-elizabet-benavent.html