Vademecum złego ojca (okładka miękka)

Co można zrobić w pół godziny czasu wolnego? Może obejrzeć kolejny odcinek „Klanu”, wskoczyć pod prysznic, zajrzeć do internetowego sklepu i pomyśleć co warto kupić, nakarmić ptaszki lub wypielić chwasty? W sumie, czemu nie. Ale można też przeczytać Vademecum złego ojca, do czego będę Was zachęcał. Przede wszystkim, komiks Guya Delisle jest wartościowy dlatego, że został oparty na prawdziwych zdarzeniach. Głównym bohaterem jest autor komiksów (tak, tak, to komiks autobiograficzny), który bardzo dużo czasu spędza w domu. Dom jest dla niego nie tylko areną rodzinnych zdarzeń, ale także miejscem pracy. To właśnie obowiązki zawodowe są głównym źródłem nieporozumień z dziećmi. On chce dotrzymać terminów i dać upust swojej artystycznej wenie, one pragną się bawić, zadawać trudne pytania, chodzić na basen. Antagonizmy między rodzicem a dziećmi narastają, aż do punktu krytycznego, gdzie jedynym wyjściem będzie obrócenie wszystkiego w żart. Delisle kreśli album pełen codziennych sytuacji, które w starciu z prozą życia, zyskują magiczną moc humoru. Oto ojciec prowadzący swoje dzieci na wymarzony basen. Gdy te wejdą do szatni, on czmychnie do restauracji i zapomni o swoich obowiązkach. W innym dniu wyjaśni synowi czym jest penetracja w rozumieniu stosunku płciowego, zupełnie nie dostrzegając, że syn pyta o coś innego. Szczególnie wymowne są te sytuacje, gdy celowość czynionych zabiegów wychodzi od samego ojca. Na przykład gdy używając piły mechanicznej, będzie udawał że się zranił. Albo w innej sytuacji, gdy przywozi z zagranicy wyjątkowo smaczne płatki i zamiast podzielić się nimi z córką, skrzętnie chowa je na nocną ciszę i podjada w ukryciu. Ojcostwo w rozumieniu Delisle to ciąg szalonych incydentów, wynikających z zaniedbań i małych grzechów egoizmu. Autor przypatruje się sobie w krzywym zwierciadle własnej rzeczywistości i stara się wyciągać wnioski. Bo przecież tego wszystkiego by nie było, gdyby dawał swoim pociechom to, czego one najbardziej potrzebują – uwagę. Te wnioski, ten prosty dydaktyzm, jest tu dobrze ukrywany, podobnie jak wiele min bohaterów, rozrysowanych urywaną kreską. Czytelnik musi sam sobie dopowiedzieć pewne kwestie, bo pod przykrywką humoru, kryje się tu obraz czegoś więcej. I trzeba przyznać, że to więcej nie jest nam obce. Delisle nie jest wyjątkiem, każdy z nas ma swoje chwile lenistwa, niefrasobliwości i beztroski. Autorowi udało się w sposób inteligentny i formalnie prosty pokazać nam absurdy naszego rodzicielstwa. Trochę smutne, ale też nie pozbawione bajecznej aury. Vademecum złego ojca to idealna rzecz na prezent dla zapracowanego ojca. Czekam na ciąg dalszy! http://kulturacja.pl/2019/08/vademecum-zlego-ojca-guy-delisle-recenzja/

OJCEM BYĆ Guy Delisle to autor kojarzony głównie ze swoich świetnych powieści graficznych traktujących o życiu w obcych krajach. Już tytuły jego czołowych pozycji, takich jak Pjongjang, Kroniki jerozolimskie czy Kroniki birmańskie mówią wszystko. Teraz nadszedł czas na nowe dzieło, o wiele lżejsze, zabawniejsze i bardziej zwyczajne niż wspomniane dokonania (jakkolwiek by to nie brzmiało), ale równie rewelacyjne i dostarczające świetnej, bardzo trafnej w swej satyrze rozrywki. Nieważne, czy sami jesteście rodzicami czy nie. Witajcie w świecie ojcostwa. Guy Delisle, autor komiksów, podróżnik, człowiek, który przeżył wiele i wiele widział, mierzy się z największym w swoim życiu wyzwaniem. Bo jak tu upilnować niegrzeczne dzieciaki, które wejdą wszędzie i wszystko spsocą? Jak prowadzić sobie z wytłumaczeniem im kwestii, których nie rozumieją? I jak przetrwać własne porażki rodzicielskie, które prowadzą do sytuacji równie komicznych, co kłopotliwych? W krótkich opowiastkach z życia ojca Guy Delisle pokazuje rodzicielską codzienność może i nieco w krzywym zwierciadle, może i z ironią, ale z wielką trafnością. Od problemów z nieprzychodzącą po ząb wróżką, przez zmagania z piłą łańcuchową, po przypadkową rozmowę uświadamiającą. Jak przeżyć to wszystko i nie zwariować?