Uzdrowicielka (okładka miękka)

Rewelacja!

„Świata nie odmienisz, biegu zdarzeń nie odwrócisz, możesz się tylko pogodzić z tym co niosą i czerpać z nich wszystko co najlepsze. Posłuchaj ludzi, nie oceniaj ich, każdy nosi w sobie własną prawdę.” Z przyjemnością ponownie przeniosłam się do Nieznajomki, niewielkiej wioski ukrytej w górach. Kończy się lato, jesień zbliża się wielkimi krokami, co przyniesie? Pierwszy tom - „Warkocz spleciony z kwiatów” zostawił mnie w dużej niepewności, jak dalej potoczą się losy bohaterów? Zosia dowiaduje się, że Zuzalina zostawiła jej cały swój majątek, maleńką chatkę i kawałek ziemi. Dziewczyna jest pełna wątpliwości czy powinna przyjąć taki dar? Już wkrótce zjawia się u niej bardzo nieprzyjemna i roszczeniowa dalsza rodzina Zuzaliny, twierdząc, że Zosia przejęła majątek bezprawnie. Zośka poddaje się eksperymentalnemu usunięciu swojej szpecącej blizny, do Aleksego mężczyzny, który pojawił się w jej życiu czuje przywiązanie i sympatię. Czy mają szansę na coś trwałego? Mariusz na nowo próbuje ułożyć sobie życie z Reginą. Antoni rozpoczyna pracę nad kolejną książką. Opowiedziana historia niesie ukojenie, wyciszenie i radość, jest otulona pięknem natury, aromatami ziół i kwiatów, szumem lasu, blaskiem słońca w źródełku. Akcja powieści toczy się niespiesznie, wzbudza ogromną ciekawość. Pani Agnieszka ma lekkie, barwne, wnikliwe pióro. Z łatwością ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca jakie towarzyszą naszym bohaterom. A ci ciekawie ukazani to zwykli ludzie, pełni wewnętrznego ciepła, nieidealni, mają swoje marzenia, pragnienia i życiowe doświadczenia. Zośkę polubiłam od razu, to serdeczna, samotna, wrażliwa, empatyczna, młoda kobieta. Na dobre rozgościła się w Nieznajomce, w dalszym ciągu jest bardzo niepewna siebie, ma masę wątpliwości. Próbuje odsunąć się w cień, nie chce stać innym na drodze do szczęścia. Mariusz to człowiek, który kocha wszystkie stworzenia i otaczającą go przyrodę. Niespodziewany powrót byłej dziewczyny burzy jego spokój. Moje serce całkowicie skradła Laura siostrzenica Michała, to niesamowicie rezolutna, ciekawa otaczającego ją świata dziewczynka. Podobnie jak jej wuja kocha zwierzęta. No i koza Skakanka, cóż za psotne i mądre zwierzę! Życie często zaskakuje swoją przewrotnością. Czasami po bolesnych przeżyciach trudno jest znaleźć w nim sens i radość. Autorka porusza szereg trudnych problemów, które mogą się stać udziałem każdego z nas. Umiejętność zatrzymania się, zrozumienia, pogodzenia się z tym co niesie życie. Wsłuchanie się w siebie i w swoje serce. Piękno prawdziwej przyjaźni, ludzka bezinteresowność, szukanie swojego miejsca na ziemi, a obok ludzka zawiść i zazdrość. Podejmowanie decyzji, wolność wyboru, szacunek i zrozumienie. Miłość, jej różne oblicza, uczucie, które rozwija się bardzo powoli. Czy Zosia i Michał mają szansę na bycie razem, gołym okiem widać, że tych dwoje coś do siebie przyciąga. Przyjemna, ciepła, mądra, zwyczajna i jednocześnie niezwykła opowieść. Blaski i cienie zwykłego życia. Niesie emocje, wyciszenie i nadzieję. Już z niecierpliwością czekam na kontynuację. Serdecznie polecam całą serię, Tatiasza i jej książki.

Powieść w której się błyskawicznie zakochałam Najnowsza książka napisana przez Agnieszkę Krawczyk to moja czytelnicza miłość od pierwszego wejrzenia. Jej lektura sprawiła mi prawdziwą przyjemność i skradła moje serce na zawsze. Stało się tak z kilku powodów. Po pierwsze urzekło mnie miejsce, w którym rozgrywa się akcja oraz klimat, którym delektowałam się czytając każdą stronę. Zatopiłam się w lekturze, oderwałam od brutalnej rzeczywistości, która nas otacza, odpoczęłam, a treść tytułu dodała mi optymizmu, ciepła i sił witalnych. Czy warto sięgnąć akurat po tę książkę? Tak i jestem pewna, że ona oczaruje Was tak jak mnie. "Uzdrowicielka" to drugi tom serii Leśne ustronie. Po tę powieść możecie sięgnąć także bez lektury tomu pierwszego, a potem uzupełnić "zaległości". Akcja rozgrywa się w niewielkiej górskiej osadzie położonej w uroczej okolicy. Niezniszczona natura, łąki, lasy, rośliny i rzadkie zwierzęta, a także ludzie żyjący w silnym związku z przyrodą mają ogromny wpływ na treść tej powieści. Antoni Szeptyna żyje skromnie w górskiej chatce, bez wygód, ale w zgodzie w otaczającym go światem. Pracuje nad kolejną książką - "Misteriami drzew". Zosia dostaje w spadku po miejscowej zielarce Zazulinie jej dom, sama zaś decyduje się rozpocząć leczenie blizny, która szpeci jej twarz i jest konsekwencją wypadku samochodowego. Mariusz przyjmuje pod swój dach Reginę, która chce odbudować na nowo wcześniejszą relację z tym mężczyzną. Jego siostra Elwira, sama zdradzona i zraniona przez męża, który chce odebrać jej dom, pilnie przygląda się tej kobiecie i jest czujna oraz nieufna wobec zachowania Reginy. Jak potoczą się dalsze losy bohaterów? Czy wszystko będzie po ich myśli czy może los sprawi im jakieś niespodzianki lub rzuci kłody pod nogi? "Uzdrowicielka" to ciepła, ciekawa i pełna emocji historia o pozornie zwykłych ludziach, którzy mają swoje sekrety, tajemnice i marzenia. Czują radości i smutki, przeżywają rozczarowania i rozterki. Muszą dokonywać wyborów i podejmować decyzje, którą ścieżką podążać w życiu. W lekturze jakby dodatkowym bohaterem jest natura, której jesienne opisy urzekają i zachwycają. Ktoś, kto ceni jej piękno szybko poczuje klimat publikacji, który moim zdaniem jest jednym z jej głównych atutów. Należą do nich także piękny język, elegancki styl, przepiękne opisy otoczenia i ciekawie poprowadzona fabuła. Zagłębiając się w treść tej książki delektowałam się ziołowymi herbatkami, słuchałam odgłosów lasu i śpiewu ptaków. To potęgowało przyjemność odbioru. Ta powieść ma tylko jedną wadę - a jest nią to, że się kończy. Trudno mi było się z nią rozstać. Z utęsknieniem będę czekać na kolejny tom i ponowną wizytę w Nieznajomce. Polecam lekturę tym, którzy chcą się zrelaksować, uspokoić i wyciszyć. To idealna pozycja by ukoić nerwy i umysł. Naprawdę piękna i nietuzinkowa powieść o której długo nie zapomnę. Bardzo Wam ją polecam. Moja ocena10/10.

Agnieszka Krawczyk ponownie zaprasza nas do Nieznajomki. „Uzdrowicielka” to druga część cyklu „Leśne Ustronie”. Sięgając po tę książkę spotykamy się z bohaterami, których mieliśmy przyjemność poznać w powieści „Warkocz spleciony z kwiatów”. Miłośnicy powieści obyczajowych, którzy w lekturze poszukują porywających emocji nie mogą ominąć „Uzdrowicielki” w swych czytelniczych planach. Ta książka na swych kartach skrywa wiele historii, pozwala ponownie spotkać się z Zośką Wichocką, Antonim, Mariuszem i wieloma innymi mieszkańcami Nieznajomki. A jeśli jeszcze nie mieliście przyjemności ich poznać, to koniecznie sięgnijcie po pierwszą część. Co nowego słychać u bohaterów cyklu „Leśne Ustronie”? Jaką drogą potoczą się ich życiowe tory? Warto się tego dowiedzieć. A pewne jest to, że wiele wydarzy się w życiu bohaterów powieści „Uzdrowicielka”. Zosia otrzymała dom w spadku po Zazulinie. Jednocześnie dąży do tego, aby pozbyć się blizny po wypadku samochodowym. Antoni Szeptyna pracuje nad swą kolejną powieścią pt. „Misteriami drzew”. Również Mariusz nie może narzekać w swym życiu na stagnacje. Mężczyzna próbuje na nowo ułożyć swoje życie z Reginą. Można pomyśleć, że wszystko układa się po myśli bohaterów powieści. Niestety, jak to w życiu bywa, do życia mieszkańców Nieznajomki wkradają się czarne chmury. Ktoś upomina się o odziedziczony przez Zosię dom. Również schronisko dla zwierząt nie ominą problemy. Na domiar złego do Nieznajomi zawita tajemniczy gość, który jeszcze bardziej namiesza w życiu mieszkańców. „Uzdrowicielka” to powieść, którą zaadresować mogę do czytelników kochających obyczajowe historie. Ale i nie tylko, gdyż każdy, kto zaczytuje się w historiach o ludzkich zawiłych życiowych drogach, znajdzie w tej książce coś dla siebie. To coś, co sprawi, że często powracać będzie wspomnieniami do mieszkańców urokliwego miasteczka. Agnieszka Krawczyk uwiodła mnie lekkością pióra, sprawiając, że nie spostrzegłem się kiedy przeczytałem tę książkę. Jeśli cierpicie na czytelniczą nudę, to „Uzdrowicielka” w pełni Was uzdrowi, i po lekturze tej powieści będziecie mogli głośno powiedzieć: TO JEST TO!!! Ja tak powiedziałem. Dlatego też powiadam Wam – sięgnijcie po „Uzdrowicielkę” niech fabuła tej książki porwie Was do świata, z którego nie będziecie chcieli wychodzić. A ja z niecierpliwością wyczekuję dnia, gdy z drukarni wyjdzie kolejna część cyklu „Leśne Ustronie”. Pani Agnieszko – proszę pisać! Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia

Pani Agnieszka Krawczyk po raz drugi zabiera nas do Nieznajomki, małej wioski ukrytej wśród gór i pagórków. Oj jak ja czekałam na ten powrót. Zośka dziedziczy stary dom Zazuliny. Podejmuje również próbę leczenia swojej blizny. Wydaje jej się że, w Nieznajomce odnalazła swoje miejsce na ziemi. Pomaga Antoniemu Szeptynie w pracach nad kolejną książką, tym razem o drzewach. Ma grono przyjaciół z którymi spędza czas. I wszystko było by dobrze, gdyby nie czuła się tak potwornie samotna. Czy będzie potrafiła zapanować nad szalejącą tęsknotą? A może podda się porywowi serca, który może zmienić wszystko? „ – I to właśnie jest złe – wypalił Aleksy z wściekłością. – Jak można porzucać coś dobrego i pięknego dla jakiejś mrzonki? Sama mówisz, Zośka, że rozum ostrzega przed takim wyborem, bo coś stoi na przeszkodzie, coś ważnego… I jest to na przykład krzywda innej osoby, która zostanie zraniona przez wybory naszego serca. - Wybory serca – powtórzyła dziewczyna. – Wydaje mi się że tylko one są ważne. I tylko one się liczą. Nic więcej. - I uważasz, że można z ich powodu zniszczyć komuś życie, rodzinę, spokój, w końcu zrujnować zdrowie? – Był oburzony i patrzył na nią z niedowierzaniem. Nie mieściło mu się w głowie, że Zośka, zawsze prostolinijna i szczera, może wygadywać takie rzeczy. Pokręcił głową. - Nie pochwalam tego – odrzekła cicho. – Ale rozumiem. Bywa i tak, że porywy uczuć kosztują nas bardzo wiele. Sami z ich powodu giniemy.” Bardzo czekałam na kolejny tom serii Leśne Ustronie. Czytając Uzdrowicielkę czułam, się jak bym wracała do domu. Do domu w którym panuje spokój, a od progu wita mnie gorąca chabranka. Razem z Zośką przechadzałam się po łąkach i lasach. Razem z Mariuszem i Reginą leczyłam ich zwierzęta, a z Laurą rozmawiałam ze Skakanką. To powieść z której płynie głęboki spokój, pomimo wydarzeń, które nie zawsze są przyjemne i miłe dla mieszkańców. Wiele się dzieje, każdy z mieszkańców ma swoje problemy. A mimo wszystko wspierają się w trudnych momentach. Przepiękna okładka zachęca do zatracenia się w magii jesienno-zimowej Nieznajomki. Ja nie mogę się doczekać kiedy do niej wrócę. I na jeszcze jedno zwróciłam uwagę. Wpisy Zośki. Moim zdaniem mają właściwości terapeutyczne. Przeczytajcie książkę i zastanówcie się nad nimi. Wiele w życiu może się uprościć. Gorąco polecam i zapraszam na stronę Wydawnictwa Filia. Wydawnictwo: Filia Ilość stron: 472 Data premiery: 13 kwietnia 2022

❣❣❣ R•E•C•E•N•Z•J•A ❣❣❣ "Uzdrowicielka" to drugi tom serii Leśne Ustronie autorstwa Pani Agnieszki Krawczyk. Poprzednia część tak bardzo przemówiła do mojego serduszka, że nie mogłam się doczekać kontynuacji i oto jest! Cudownie klimatyczna, wzruszająca, ciepła, pełna mądrości i życiowych prawd ❤ Niezmiernie się cieszę, że po raz drugi czekała mnie ta wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju podróż do sielskiej Nieznajomki. A co słychać u mieszkańców tej zacisznej i urokliwej wioski? Zdradzę Wam tylko, że będzie się działo! Zarówno u Zośki, Mariusza, jak i Reginy oraz Antoniego Szeptyny. Będą zmuszeni podejmować kolejne, nie zawsze łatwe decyzje oraz mierzyć się z troskami i radościami dnia codziennego. Napotkają też na swej drodze kilka trudności, ale jak sobie z nimi poradzą, dowiecie się sięgając po "Uzdrowicielkę". Ta książka ma w sobie to szczególne "coś", co sprawia, że jest tak wyjątkowa. Niezwykle wysmakowana, klimatyczna, przesiąknięta zapachami, działająca na wyobraźnię cudownymi opisami przyrody i piękna natury. Ta historia przepełniona jest spokojem i szczególną subtelnością. Odrobinę nostalgiczna z leciutką nutą magii i melancholii. Obiecuję, że autorka zaczaruje Was swoim niezwykłym piórem 💕 Ja osobiście zatraciłam się w trakcie czytania i przeniosłam do uroczej i klimatycznej Nieznajomki, która w wyjątkowy sposób ukoiła moją duszę i pokrzepiła serce. Jestem oczarowana pięknymi opisami uroków jesieni i jej przechodzenia w zimową aurę. Tutaj natura zachwyca swoim szczególnym pięknem, a ja wręcz czułam smak i zapach aromatycznej, ziołowej herbatki. W trakcie lektury towarzyszy nam cała paleta przeróżnych emocji. Są momenty pełne wzruszeń, szczęścia, śmiechu, ale także złości, irytacji i smutku. Mamy tu przedstawione ludzkie dylematy, radości, lęki i tęsknoty. Co prawda nie ma w tej powieści wartkiej akcji, jednak nie zmienia to faktu, że czyta się ją wyjątkowo dobrze, szybko i przyjemnie. "Uzdrowicielka" to chwytająca za serce, otulająca ciepłem historia o odkrywaniu swoich uczuć, odnajdywaniu drogi do szczęścia i wewnętrznej harmonii. A w tym wszystkim czujemy obecność krążącego gdzieś ducha Zazuliny... ❣P•O•L•E•C•A•M❣ Dziękuję ślicznie @wydawnictwofilia za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej pozycji ❤❤❤

W moje ręce trafił drugi tom z cyklu Leśne Ustronie, który ukazuje przepiękną historię postaci poznanych we wcześniejszej części. Nie martwcie się jeżeli jeszcze go nie znacie. Spokojnie można zacząć lekturę od „Uzdrowicielki”, gdyż autorka tak poprowadziła tu fabułę, iż bez trudu odnajdziecie się we wszystkim. W małej, górskiej wiosce Nieznajomce mieszka Zośka w odziedziczonym domku i doskwiera jej samotność. Robi też wszystko by pozbyć się szpecące blizny po wypadku. Antoni tym razem pisze książkę o drzewach. Mariusz nadal leczy zwierzęta, a Regina dzielnie mu w tym pomaga. Spotykamy również Laurę, Elwirę i Aleksego. Mogłoby się wydawać, że ich życie jest sielankowe, leniwe i spokojne, lecz nic bardziej mylnego. Ktoś nęka Zośkę, chcąc odebrać jej dom. Tajemniczy nieznajomy przybywa do Nieznajomic i spowoduje nieźle zamieszanie. Nad schroniskiem również zawiśnie mroczne widmo, gdy Regina pokaże swe prawdziwe oblicze. Podróż przez tę książkę dostarczyła mi ogromną przyjemność, której towarzyszyły silne emocje i niezapomniane wrażenia. Magiczny, urokliwy klimat przedstawionych miejsc, poruszające zakamarki duszy opisy, realni, charakterni bohaterzy i intrygi jakie próbują przezwyciężyć sprawiły, że zachwyciłam się powieścią i oddałam jej serce. Jak w transie pochłaniałam kolejne stronice, zachłystując się cudowną treścią. Bez problemu wyobraziłam siebie na tych podleśnych łąkach, syciłam wzrok na kolorowym, zapierającym krajobrazie i regenerowałam zmęczony umysł w tej spokojnej okolicy. Polubiłam świetnie wykreowane postacie i wczuwałam się w ich przeżycia. Pani Krawczyk tak pięknie i plastycznie pisze, czaruje swym piórem i porusza nas dogłębnie. Porusza ciągle aktualne tematy i zasypuje nas poradami, które są bardzo mądre i przydatne. Jeśli lubicie takie lektury, które otulają czytelnika swym ciepłem, pouczają, rozgrzewają serce i robią ogromne wrażenie to ta pozycja idealnie się do tego nadaje. Zakończenie dało mi wiele do myślenia i spowodowało, że z niecierpliwością czekam na kontynuacje. Nie zwlekajcie tylko dajcie się porwać książce, naprawdę warto. Zapewniam niezapomniane z nią przeżycia i miło spędzony czas.

Jesień zawitała w Nieznajomce, wydawać by się mogło co jeszcze może się wydarzyć. Antonii pracuje nad nową książką, Mariusz chce odbudować relacje z Reginą, a Zośka zaczyna leczenie swojej blizny i decyduje się na przyjęcie spadku po Zazulinie. Jednak z daleka nadciągają kłopoty, ktoś upomina się o ten stary domek i stara się uprzykrzyć życie głównej bohaterce. Jakby tego było mało domek, w którym wcześniej mieszkała Zośka zostaje sprzedany, a nowy mieszkaniec chce się odgrodzić od wszystkiego wokół. Czy Zośka zawalczy o swoje miejsce na ziemi? Czy Mariusz będzie szczęśliwy z Reginą? Czy nowy mieszkaniec Nieznajomki naprawdę jest taki zły? Czy w Leśnym Ustroniu zapanuje spokój? Przyznam, że przyjemnie było wrócić do tego świata pełnego spokoju, natury i relaksu. Po pierwszym tomie byłam ciekawa, co może wydarzyć się w Nieznajomce w części drugiej i zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Zośka podejmuje słuszną decyzję by przyjąć domek po Zazulinie, jednak nie przewidziała, że ktoś może rościć sobie do niego prawa. Sąsiedzi z przyjemnością pomagają głównej bohaterce najpierw w remoncie chatki, a później w walce z intruzami. Poza tym Zośka podejmuje się leczenia swojej blizny, i tu mimo zapewnień lekarza, że wszystko przebiega zgodnie z planem, ona nie do końca jest zadowolona z efektów, choć leczenie jeszcze trwa. Mariusz stara się odbudować związek z Reginą, która niespodziewanie zjawiła się w Nieznajomce. Jednak nie tylko jego była do niego przyjeżdża. Na stałe zjeżdża również jego siostra wraz córką. W domku robi się tłoczno, ale każdy ma w nim swoje miejsce. Przez tę książkę przepływa taka błogość i spokój, że nikt nie spodziewałby się tego, co może się tam jeszcze wydarzyć. Przyznam, że zakończenie mnie zaskoczyło i mam nadzieję, że ukarze się tom trzeci. W tej powieści znajdziecie dużo opisów przyrody, informacje do kiedy kwitnie, kiedy należy zebrać nasiona danych kwiatów, oraz do czego mogą one służyć. Jeśli taka tematyka was interesuje przeplatana z nutką romansu to gorąco wam polecam tę książkę jak i całą serię. Zawsze z przyjemnością powrócę do Nieznajomki.

Na progu długiego weekendu chciałabym Państwu polecić spokojną, piękną historię od naszej krakowskiej pisarki, Agnieszki Krawczyk. „Uzdrowicielka” jest drugim tomem serii pt. „Leśne Ustronie”. Już sama nazwa serii sprowadza na odbiorcę tylko pozytywne odczucia, sielskość. Już sama ona rozbudza wyobraźnię. Zośka, z którą, mam wrażenie, tyle czytelniczek się utożsamia, przechodzi przemianę. Na jej przykładzie widać, że zmiana miejsca zamieszkania może rozwiązać worek, z niego wysypią się kolejne zdarzenia, które muszą się wydarzyć, by wszystko przybrało odpowiedni obrót. W Nieznajomce znalazła swoją oazę, ale również przyjaciół. Antoniego, który zabiera się właśnie za pracę nad kolejną książką. Mariusza silnie miotającego się w związku z Reginą. Reginę, która czeka cierpliwie (do czasu) na następne kroki partnera, na jego decyzję co dalej... Elwirę dochodzącą do wniosku, że może rzeczywiście nie warto upierać się przy swoim i pozwolić mężowi na postawienie odpowiednich kroków ku rozwodowi. Laurę, która swoją energią potrafi rozświetlić każdy dzień. I wreszcie Aleksego, z którym mogłaby zbudować coś trwałego gdyby nie serce, które jasno mówi, że nie tędy droga. W takim kręgu życzliwych osób Zośka ma siłę stawić czoła nadciągającym trudnościom. Komuś wyraźnie nie odpowiada, że zajmuje chatkę po zmarłej znachorce. Czy twarde dowody spisane czarno na białym wystarczą, by odzyskać spokój? W malowniczej scenerii, wśród pól pełnych pachnących ziół toczy się zwyczajne, często niekolorowe życie. Długi spokój może zwiastować czającą się gdzieś po cichu burzę. Dobrze, że wokół są ludzie gotowi pomóc. Ta póki co dwutomowa historia, jest orzeźwieniem, relaksem dla zalęknionego serca, które w czasach wojny po sąsiedzku, naprawdę trudno uspokoić. Agnieszka Krawczyk ten spokój w sobie ma, a może go poszukuje i odnajduje? W każdym razie nie zatrzymuje go dla siebie. Puszcza dalej. Cenię sobie tę pisarkę i Wam polecam z całego serca. www.ksiazkanonstop.blogspot.com

Kiedy przeczytałam pierwszy tom z serii Leśnie Ustronie pt. ,,Warkocz spleciony z kwiatów’’, czułam, że ta seria będzie jedną z tych, które będą miały specjalne miejsce w moim serduszku. Niespokojnie wyczekiwałam drugiego tomu, który na szczęście się pojawił i miałam okazję przedpremierowo go przeczytać. Zastanawiałam się jak podejść do opisu Uzdrowicielki. Pewnie mogłabym wam napisać, jak potoczyły się losy bohaterów. Jednak postanowiłam od tego odejść, bo tomy z serii są ze sobą dość mocno powiązane i gdybym uchyliła rąbka tajemnicy, mogłabym niechcący coś zdradzić. Postanowiłam tym razem nieco ogólnikowo podejść do recenzji książki i skupić się nieco bardziej na moich emocjach i odczuciach. Uzdrowicielka to książka, która może uzdrowić. Wiem, że brzmi to górnolotnie, jednak czułam, że muszę tak napisać, bo tak po prostu czuję. Pani Agnieszka Krawczyk jest mądrą, wrażliwą osobą, kochającą ludzi i naturę i to się dało odczuć na kartach książki i można było z tego czerpać ogromne pokłady pozytywnych emocji. Starałam się zaczerpnąć naprawdę sporo i czuję, że się udało. Książka dała mi ukojenie, pozwoliła uwierzyć, że tęsknota to potrzebne uczucie, przez którym nie należy uciekać. Trochę mi jeszcze brakuje do tego, bym zaczęła rozumieć samą siebie, ale do tego potrzeba mi takiego miejsca jakim są Nieznajomce. I choć w poprzedniej części nieco wątpiłam, że takie miejsce istnieje, to teraz nabrałam pewności, że gdzieś nie wiadomo gdzie, ale jest taka mała wieś, która jest tym miejscem, które czeka na mnie. Kiedyś odnajdziemy siebie  Fabularnie nieco mniej książka przypadła mi do gustu. Chyba nie do końca byłam przygotowana na rozwinięcie niektórych wątków. Ale zrekompensowane zostało mi to choćby poprzez wnioski jakie wyciągała główna bohaterka. W tych momentach Zośka była mi bardzo bliska. Chciałabym w taki sposób jak ona podchodzić do życia i zaznać odrobinę nieco więcej spokoju. Ode mnie 9/10.