7 długich lat kazała czekać swoim polskim fanom Ewa Farna na swój nowy krążek. Co prawda w międzyczasie na rynku czeskim pojawiła się kompilacja „Singles & Specials” oraz koncertowy album „Live at O2 Universum” ale widocznie czeskie wytwórnie lepiej potrafią dbać o interesy swoich artystów. W każdym razie początek nowego roku w końcu przyniósł szósty studyjny album wokalistki zatytułowany „Umami”. Już od momentu wydania pierwszego singla „Ciało”, w wielu wywiadach Ewa zdradzała, że na nowej płycie będzie poruszać tematy, które mają dla niej jakieś znaczenie. Tak też się stało. Na „Umami” artystka pokazuje, że również i popowe piosenki mogą nieść ze sobą jakieś przesłanie. Singlowe „Ciało” jest więc hymnem ciałopozytywności i samoakceptacji, zaś „No nie” wydane na drugim singlu traktuje o trudnej sztuce asertywności. „Umami” choć jest płytą popową to wzbogacone zostało wieloma muzycznymi flirtami. I tak muzyka gospel zakrada się już w samym intro, zaś rockowe wpływy, z których Ewa chętnie korzysta od lat pojawiają się w utworach „Mała czarna” i „Ross i Rachel”. Obie piosenki należy zresztą zaliczyć do grona faworytów na płycie. Przepięknie wypadają także ballady, w których Ewa eksponuje swój mocny wokal. Singlowe „Wersja 2.0” to spotkanie artystki z sobą sprzed lat, zaś tytułowe „Umami (Korzenie i skrzydła)” to osobista dedykacja dla syna wokalistki. Bardzo lekko i tanecznie brzmi radiowa kompozycja „Na skróty”. Ogromnym plusem płyty jest fakt, że Ewa nie starała się na siłę stworzyć drugiego „Cicho” czy „Ewakuacji”. Album powstawał bez pośpiechu, śmiało eksponując co Ewie chodzi po głowie i co dokładnie gra w sercu. Dlatego też każda z piosenek ma swój niepowtarzalny klimat, a na płycie nie ma zapychaczy.
Warto odpalić nową płytę Ewy i… wrzucić na luz! Recenzja https://www.instagram.com/dzwiekolubny/ Ponad 8 lat czekaliśmy na nowy krążek Ewy Farnej. Czy było warto? Album zadebiutował na 3. pozycji listy OLIS, co jest najlepszą odpowiedzią na to pytanie, a zarazem najlepszym wynikiem w całej karierze artystki na tej liście. „Umami” to gra słów – z jednej strony piąty smak i kolejne muzyczne otwarcie dla piosenkarki, z drugiej nawiązanie do macierzyństwa. Rzeczywiście, muzycznie można uznać, że to nowy, dojrzalszy rozdział Ewy – „Umami” to autentyczny i konsekwentny album. Wszystkie single wydane jeszcze przed jego premierą przypadły mi do gustu. „Ciało” to przykład utworu, który swoją wyjątkowość zawdzięcza przede wszystkim tekstowi. „Wersja 2.0” – nostalgiczny, przyjemny numer, który jako jedyny ze wszystkich nowych przypomina według mnie „starą Ewkę” z poprzednich płyt. Z niesinglowych numerów, spodobały mi się przede wszystkim „Mała czarna” oraz „Ross i Rachel”. Na wyróżnienie zasługuje też „Szalona” – świetny, chilloutowy klimat! Teksty na bardzo dobrym poziomie – pod tym względem jednym z moich faworytów jest „No nie”. A do czego można się przyczepić? 🤔 Pewnie większość się ze mną nie zgodzi, ale najrzadziej wracam do „Smutnej piosenki”. Niemniej, to solidny numer, który artystka wykonuje w duecie z Krzyśkiem Zalewskim. „Na skróty” zaś to wybornie skrojony numer jeśli chodzi o produkcję, najbardziej popowy i taneczny, jednak sądzę, że można było wycisnąć z niego jeszcze więcej. Pomimo że „Ross i Rachel” to jedna z moich ulubionych piosenek, brakuje mi tu większego odniesienia do tytułu. Jako wielki fan „Przyjaciół” spodziewałem się kopalni metafor i nieco się zawiodłem w tej kwestii 🤷♂️ Do mojej kolekcji trafiła wersja sprzedawana przez Empik z autografem. Wydanie jest porządne – ładny design, przyjemna dla oka sesja i teksty piosenek w booklecie. Podsumowując i cytując artystkę – z tego wyszła całkiem fajna rzecz, polecam! 🎧
Płyta warta niejednego przesłuchania, a wartościowe teksty, z którymi można się utożsamić sprawiają, że te płytę się po prostu kocha! Niesamowita robota, Artystka przez wielkie „A” !! 👏🏻❤️
Jak dla mnie, to najgorsze oblicze Ewy Farnej. Proste, łatwe teksty, kiepski styl i tylko 2 piosenki są godne uwagi. Spodziewałem się hitu, a wyszedł kit!
Mniej recenzji