Uległość (okładka miękka)

Wybitne dzieło Houellbecq'a.

W oczekiwaniu na śmierć pozostał mi "Przegląd Dziewiętnastowiecznika".

Ulubiony enfante terrible francuskiej literatury XXI wieku i jego skandaliczna, wielokrotnie komentowana i omawiana "Uległość"... Cóż... Najbardziej szokujący w "Uległości" jest brak prób zszokowania czytelnika. Autor kreuje przyszłość skandalicznie realistyczną, używa nazwisk najważniejszych osób z polityki ostatnich lat, zarzuca czytelnika nazwami istniejących dzielnic i ulic Paryża, a jednocześnie snuje opowieść, w której do władzy we Francji dochodzi Bractwo Muzułmańskie. Jednak polityka, wybory prezydenckie i zmiany funkcjonowania państwa to tylko tło. Tło dla przemyśleń podstarzałego wykładowcy literaturoznawstwa, który bardziej martwi się swoim wiekiem i urodą studentek drugiego roku niż nowym prezydentem.

Urzekły mnie "Cząstki elementarne" i po nich przeczytałem wszystkie powieści Houellebecqa. Przewijają się w nich podobne wątki. Właściwie po każdej kolejnej książce miałem wrażenie, że już to czytałem, zmieniły się jedynie szczegóły. Ten sam bohater, to samo przesłanie. I o dziwo... ciągle mi smakuje. To jak spotkanie ze starym znajomym, którego lubimy. "– Chodzi o uległość – powiedział cicho Rediger. – Oszałamiająca, a zarazem prosta myśl, nigdy dotychczas niewyrażona z taką mocą, że szczytem ludzkiego szczęścia jest bezwzględna uległość." "Ludzie żyjący w określonym systemie społecznym prawdopodobnie nie potrafią sobie wyobrazić punktu widzenia tych, którzy niczego od systemu nie oczekując, planują jego zniszczenie." Rok po lekturze najnowszej powieści Houellebecqa "Uległość". Słowa jednego z moich ulubionych francuskich pisarzy uleżały się w mojej głowie. Przetrawiłem je, teraz z dystansem mogę się do nich odnieść. Książkę wydano w dniu ataku na redakcję "Charlie Hebdo" w Paryżu. Można rzec proroczo, bo powieść traktuje o tym jak muzułmanie przejmują władzę we Francji w roku 2022. Główny bohater, typowy dla Houellebecqa zachodni intelektualista przygląda się temu jak zmienia się świat wokół niego zgodnie z zasadami wyznawców Allaha i poddaje się tym zmianom niezdolny do żadnej reakcji. Co więcej w Islamie zaczyna widzieć dla siebie szansę. Nie jest łatwo czytać political-fiction, gdy w mediach coraz głośniej huczą, że to już nie fiction. Jak się zdystansować od tego podczas lektury? Czy należy się zdystansować? Czy Michel nie napisał tej powieści w oparciu o to co się właśnie dzieje? To nie jest książka o Islamie. Przynajmniej nie w tym celu napisał ją Michel według mojej skromnej opinii, aby straszyć nas muzułmanami. To jest książka o nas. Po raz kolejny niepokorne dziecko francuskiej literatury krytycznie spogląda na zachodnią cywilizację przeciwstawiając jej dla kontrastu świat wyznawców Allaha. Jaki wniosek płynie z tego "spoglądania"? Co wyczytałem między wierszami "Uległości"? Przegramy. Nasz świat zmierza ku zagładzie niczym Cesarstwo Rzymskie. Nie podbiją nas muzułmanie. Popełnimy ciche samobójstwo. Poddamy się, bo nie mamy o co walczyć. Szahidzi, mocno pierdolnięci przez religijne pranie mózgu salafici mają idee, za które gotowi są oddać życie (i oddają je zresztą posyłając przy okazji niewinnych do Allaha). Za co my gotowi jesteśmy oddać życie? Za MTV, You Tube'a i Facebooka? Staniemy murem w obronie Wi-Fi, schabowego i spódniczek powyżej kolan? Nie damy sobie odebrać "Ukrytej prawdy", kolejnych części Bonda i powieści Houellebecqa? Prawda jest dla mnie najwyższą wartością. Moją transcendencją. Z prawdą wiąże się, też możliwość wątpienia. Pozwalam sobie na posiadanie wątpliwości, na możliwość dopuszczenia do swojej głowy myśli o tym, że mogę się mylić. To różni mnie od fundamentalistów religijnych i tych którzy są przekonani o posiadaniu prawdy "absolutnej" (których świat jest prosty i czarno-biały, podzielony na złych muzułmanów i dobrych katolików, zajebistych Polaków i zgniły Zachód). Moja prawda jest raczej "względna". Pytanie czy za "prawdę" wszedłbym na barykady? Zdarzało mi się ryzykować w obronie "prawdy", wielu odwróciło się ode mnie ale czy byłbym w stanie jej bronić w każdej sytuacji? Tolerancja, dobro, współczucie, braterstwo nie są tak porywające jak nienawiść. To nienawiść krzyczy ustami fanatycznych muzułmanów i nienawiść przemawia podczas marszów antyimigranckich. To straszne, że wydaje się być jedynym co daje energię do działania. "Nienawiść. Nienawiść. Twarz jej wykrzywia grymas ekstazy miłosnej. Ach, te inne uczucia - cherlawe i ślamazarne. Od kiedy to braterstwo może liczyć na tłumy? Współczucie czy kiedykolwiek pierwsze dobiło do mety? Porywa tylko ona, która swoje wie." Widzę więc tłumy porywane przez nienawiść. Niosące nienawiść na sztandarach. Zapisaną w języku polskim i arabskim. Od 2008 roku nie mam telewizora co w pewien sposób ratuje mnie przed szaleństwem. Co dla Was jest najważniejsze? Czego jesteście gotowi bronić? Niech nie brzmi to patetycznie jak "Bóg Honor Ojczyzna". Niech nie będzie zbiorowym konstruktem, niech będzie najważniejsze dla Lidii, Marysi, Natalii, Adama, Marka. Niech wypłynie z Was. W nocy przed zaśnięciem, gdy gasicie komputer ze smutną konstatacją, że Internet pożarł kolejne godziny Waszego życia, gdy przykładacie głowę do poduszki i wyobrażacie sobie swój idealny świat aby móc zasnąć - co widzicie? Czy jest dla mnie miejsce w Waszym świecie?

Smutna, prawdziwa książka o ludzkich słabościach i o pogoni za wygodą

Szybka dostala, paczka i zwartosc w dobrym stanie- ok!

Przecież dla przyszłych pokoleń ta książka będzie niemal kroniką wydarzeń

Temat ciekawy i na czasie. Język dosyć toporny, niestety nie wiem czy jest wynikiem reki pisarza czy tłumacza.

Wizja świata przedstawiona w "Uległości", w obliczu współczesnych wydarzeń, wydaje się zatrważająco prawdziwa. Nie jest to jednak prawda, w której chcielibyśmy uczestniczyć. To przerażający świat rządzony przez Bractwo Muzułmańskie, który z dnia na dzień coraz bardziej zapuszcza swoje macki, oferując skarby ludziom, którzy będą otumaniać społeczeństwo. To świat, w którym panami są mężczyźni, a kobiety są tak podstawowych praw jak możliwość edukacji. Świat w oczach Houellebecqa rysuje się wyłącznie w czarnych barwach. Książka mocno oddziałowująca na czytelnika i skłaniająca do przemyśleń - dokąd zmierza Europa?

Książka wyjątkowa, nie tylko tematycznie. Jestem też pod wrażeniem warsztatu Michela Houllebecqa, jego kunsztu i stylu. Przekaz tej powieści jest bardzo dojmujący i sugestywny. To o czym słyszymy codziennie w mediach, w Uległości Houllebecqa przybiera realistyczną formę. Książka jest tak napisana, że wzbudza ogrom refleksji z uwagi na poruszane tu problemy. W tym momencie chyba trudno o bardziej aktualną lekturę niż Uległość. Mnie ta książka wiele dała do myślenia, szczególnie przy dość wyrazistym stylu Michela Houllebecqa. Dobra pozycja dla wszystkich których zajmuje obecna sytuacja polityczna Europy.