Toxyczne dziewczyny to wciągająca powieść z pogranicza science fiction i fantastyki. Dynamizm akcji połączony jest z surową, ciężką atmosferą nieuchronnej katastrofy, a także wiszącej nad wyspą Raxter tajemnicy. Opisy nagłych ataków i objawów wywołanych chorobą są realistyczne i niepokojące. Czytając powieść Rory Power ma się wręcz poczucie zagrożenia. Postaci kreowane przez autorkę są wielowymiarowe, niejednoznaczne, a przez to interesujące. Choć bohaterkami powieści są kilkunastoletnie dziewczyny, to książka nie jest infantylną opowiastką dla nastolatków. Zaskakujące zwroty akcji sprawiają, że od lektury trudno się oderwać. Toxyczne dziewczyny to pozycja zdecydowanie warta polecenia miłośnikom mrocznych, apokaliptycznych historii science fiction. http://kulturacja.pl/2019/09/rory-power-toxyczne-dziewczyny-recenzja/

Nie bez powodu Toxyczne dziewczyny porównywane są do Władcy much. Wiele wątków jest podobnych, spora część sytuacji wręcz powielonych, a i aura i zamysł powieści łudząco przypominający tamtą pozycje 🖤 Czegoś mi jednak zabrakło, najpewniej tego że nie polubiłam głównej bohaterki. Grupa dziewcząt jest objęta kwarantanną. Żeby było ciekawiej są zamknięte w szkole, na jakiejś wyspie. Wszystko za sprawa Toxu, który okrążył wyspę i nie tylko zabija, ale także prowadzi do wielu ułomności. Dziewczynom obiecano pomoc, lek albo odtrutkę. Czekanie sprawia, że nerwy puszczają, a na przód wysuwa się grupka tych silniejszych, które chcą zapanować nad reszta. Kiedy jedna z ich paczki znika, pozostałe przyjaciółki chcą odkryć wszystkie tajemnice ich więzienia i ją uratować.

Prawie dwa lata temu szkoła dla dziewcząt Raxter została poddana kwarantannie po tajemniczej chorobie, która dotknęła Tox. Dziewczęta nękane straszliwymi bólami, siniakami, a czasem śmiercią, są w dużej mierze pozostawione same sobie. Wszystkie dorosłe osoby oprócz dwóch zginęły. Lokalna baza marynarki wojennej dostarcza zapasy na całej wyspie. Hetty, wybrana do dołączenia do dziewczyn z łodzi, wędruje przez wyspę, aby odkryć okropny sekret. To była dziwna, trudna do odłożenia książka. Czytałam ją do późna w nocy. Postacie były niezwykle interesujące. Były też bardzo realistyczne. Chciałabym przeczytać więcej książek tego autora. Oczywiście polecam.