Topielice (okładka  miękka, 08.2021)

"Topielice" to ostatnia, szósta część cyklu pt. STRACONE DUSZE. Ja traktuję ją niczym coś gorącego, bo jestem świeżo po lekturze. Cieszy mnie, że cały cykl można tak naprawdę czytać nie po kolei- czytelników nie dosięgnie jakiś swoisty mętlik, a wiemy dobrze, że nie każdy może sobie zakupić konkretną książkę albo czekać na następną część w bibliotece. Tym razem mamy tutaj kilka historii kryminalnych, co początkowo może być trochę męczące, jednak później akcja bardzo mocno się rozkręca. Nie chcę opowiadać wszystkiego, ale- jeśli o mnie chodzi- wygrywają dwie historie. Pierwsza dotyczy młodzieńczego życia policjanta, Wojciecha Kicińskiego, do którego chyba już na zawsze przylgnęła ksywka Kiciuś. Dla mężczyzny nie jest to jakiś zaszczytny tytuł, no ale cóż, życie. Wojtek jako nastolatek bardzo mocno trzyma się z niejakim Jędrkiem Karolakiem. Trzeba tu podkreślić, że są to chłopcy z dwóch odrębnych poziomów społecznych. Kiciuś to zwyczajna postać, nie może sobie na wszystko pozwolić, natomiast Jędrek to dziecko bogatych rodziców, totalnie rozpieszczone i odrealnione. Nastolatek namawia Kiciusia na wiele niepoważnych rzeczy, ale Wojtek już od małego przejawiał bardzo dojrzałe zachowania. Co takiego się wydarzy, że Kiciuś zapragnie zostać gliną? Warto się tego dowiedzieć, to nie jest nudny wątek. W książce poznamy też nauczyciela chemii, Bogusława Krasickiego. W szkole jest on bardzo dobrze odbierany przez młodzież, natomiast jego żona ma dużo większe aspiracje. Urszula Krasicka chce stworzyć linię własnych kremów, ale nie za bardzo jej to wychodzi. Co takiego się wydarzy, że zostanie znaleziona martwa? Kto za to odpowiada? Tym razem autorka mocno podkreśliła, jak w życiu cholernie mylą nas pozory. Polecam wczytać się w ten wątek, bo naprawdę jest niezwykle ciekawy i dotyka spraw określanych jako tabu. Nic więcej nie chcę zdradzać. Jeśli ktoś zastanawia się, czy sięgnąć po ten cykl- ja mówię: tak. Nie nudziłam się podczas lektury, ale wiem też, że kiedyś trzeba było go zakończyć. Ciekawe, czy autorka nakreśli jeszcze inne, równie wciągające kryminalne historie? Oby tak się stało. W ostatniej części zauważam tylko jeden maluteńki minus- osadzenie wydarzeń w czasie pandemii. I tak mamy jej już dość, a w książce czytamy o maseczkach, wirusie i obostrzeniach. Myślę, że wielu czytelników chce odejść od tego tematu poprzez ucieczkę w książki, a tu taka niespodzianka. Ach, jeszcze jedno: spośród wszystkich sześciu tomów ja najczęściej wracam myślami do części trzeciej. "Drapieżcy" swoją fabułą dają niewyobrażalny wycisk emocjonalny, a krew wrzała mi niejednokrotnie. Zachęcam tez do czytania książek obyczajowych napisanych pod prawdziwymi danymi pisarki- Daria Orlicz to tak naprawdę Katarzyna Misiołek, autorka między innymi "Ostatniego dnia roku" czy "Kryształowych motyli". Polecam każdą odsłonę literacką autorki, a istnieje jeszcze trzecia- Olga Haber.

W przeddzień Święta Zmarłych w lasach pod nadmorskim miasteczkiem znalezione zostają zwłoki kobiety. Dzielnym policjantom udaje się odkryć tożsamość zamordowanej i odnaleźć jej męża. Sprawca jednak wciąż pozostaje na wolności, a z biegiem czasu na jaw wychodzą coraz bardziej druzgoczące fakty z życia małżonków. Kto zabił kobietę i jaki miał motyw? W opuszczonej szopie znaleziona zostaje całkowicie rozebrana, wyziębnięta nastolatka, której ktoś obciął pukiel włosów. Dziewczyna nie chce powiedzieć, co się wydarzyło ani rodzicom, ani policji, która prowadzi dochodzenie w sprawie. Trudno przerwać jej milczenie i nakłonić ją do złożenia zeznań. Czy nastolatka kryje sprawcę w obawie o kolejny atak na jej godność, zdrowie lub życie? Kto niepokoi poczytną autorkę romansów, do tego stopnia, że postanawia wyjechać z daleka od miejsca zamieszkania i zaszyć się na zupełnym odludziu, by zaznać odrobiny ciszy i spokoju? Do czego doprowadzi ją spotkanie z siostrą bliźniaczką? Oprócz wyżej wymienionych wątków, pojawia się też historia ojca i syna, którzy przepadają bez śladu. Czy policji uda się rozwikłać zagadkę ich tajemniczego zniknięcia? Wydarzenia opisane w książce mają miejsce w listopadzie 2020 roku. Doskonale pamiętamy, że na Wszystkich Świętych zamknięte zostały cmentarze, czego Daria Orlicz nie przemilczała w swojej powieści, wspominając o Akcji Chryzantema, która miała pomóc ograniczyć straty finansowe sprzedawców kwiatów przy polskich cmentarzach. Listopad zeszłego roku był to również czas protestów kobiet w ramach Ogólnopolskiego Strajku Kobiet przeciwko zaostrzeniu przepisów dotyczących aborcji. Protesty te znalazły odzwierciedlenie na kartach powieści autorki. Tak samo jak trwająca wciąż pandemia. Główni bohaterowie musieli pamiętać o dystansie społecznym i maseczkach, dzięki czemu stali mi się dużo bliżsi, ponieważ czułam, że znajdujemy się w tej samej rzeczywistości. Pandemia istnieje i pewnie jeszcze długo będzie dawać nam się we znaki, dlatego doceniam autorów, którzy nie boją się wprost pisać o jej skutkach, które wpłynęły na nasze dotychczasowe życie. Daria Orlicz znakomicie łączy ze sobą zagadki kryminalne. Czytelnik zawsze otrzymuje kilka intrygujących wątków, które wydają się nie mieć ze sobą nic wspólnego, po czym autorka sprawnie zbiera je w całość. Każda z opisanych przez nią historii kryminalnych zasługuje na oddzielną książkę, myślę, że niektóre należałoby nieco bardziej rozwinąć, ponieważ pozostawiają ogromny niedosyt. Dalsza część recenzji na: http://tamczytam.blogspot.com/2021/09/topielice.html

To już chyba mój urok, że wszystkie dobre serie kryminalne odkrywam przy ich kolejnych już tomach. Nie wiem jak to się stało, że przegapiłam wcześniejsze książki Darii Orlicz, ale po lekturze "Topielic" powiem jedno - koniecznie muszę nadrobić zaległości! Czytelnicy piszą, że to już koniec serii a ja dopiero odkryłam jak wielki talent drzemie w tej autorce. Z drugiej strony cieszę się ogromnie, że jeszcze tyle tomów przede mną, szczególnie że nadchodzi idealna pora roku dla kryminałów. Po lekturze aktualnego tomu mogę domyślać się jedynie, że to cykl wielowątkowy, wielopoziomowy, a wnioski wyciągam z zaledwie jednej książki, która dostarczyła mi ogrom emocji, zdarzeń oraz intrygujących bohaterów. Historia wydaje się niepozorna, ale zyskuje w oczach czytelnika wraz z rozwojem fabuły. Na początku otrzymujemy jeden motyw, ale tuż za nim czekają już kolejne, które idealnie uzupełniają główne śledztwo. Ciągle coś się dzieje, nie brakuje atrakcji, nie brakuje również zaskakujących momentów, zwrotów w fabule, twistów, niedomówień sekretów - ogólnie całość sięga wysokiego poziomu nie tylko pod względem tego co się dzieje, ale również patrząc na dopracowanie. Autorka pisze lekko, ale konkretnie. Jej historia jest dosadna, często skupia się na drastycznych momentach, ale nie jest też tak, że z kart tej powieści leje się krew. Nie, bardziej stonowany styl pod względem obrazowości nadrabia akcja, która ukazuje aktualne tematy - walka o własne prawa, wolność decyzji, szczerość wypowiedzi. Przyznaję, że jestem pozytywnie zaskoczona tak licznymi motywami poruszanymi w kryminalnej historii, bo całość licząca zaledwie trzysta stron po brzegi wypełniona jest opowieścią od której ciężko się oderwać. "Topielice" ma w sobie moc przekonywania do siebie czytelnika. Ostatni tom serii namówił mnie na lekturę pozostałych części i już nie mogę się doczekać aż od początku zacznę czytać tą angażującą na całego opowieść. Zagadka kryminalna na wysokim poziomie dorównuje podejmowanym pobocznie tematom a bohaterowie przekonują do siebie dopracowanymi sylwetkami. Z zaskoczeniem zauważam, że to jeden z lepszych polskich kryminałów jakie czytałam i Was również gorąco zachęcam do odkrycia talentu Darii Orlicz.

,,Topielice" Darii Orlicz to już kolejny tom serii Katarzyny Misiołek piszącej tę serie pod pseudonimem. Od ukazania się poprzedniego tomu minęło już sporo czasu. Byłam bardzo ciekawa w jaki sposób potoczą się dalsze losy głównych bohaterów. Jeżeli jeszcze nie znacie tej serii to musicie wiedzieć, że o ile sprawa kryminalną zaczyna i kończy się w danym tomie to tło obyczajowe toczy się nieprzerwanie od pierwszej części. Autorka w jakimś stopniu nie oszczędza głównych bohaterów, więc jest ciekawie. Dodatkowo nie pomija także pandemii, strajku kobiet, które rzeczywiście miały miejsce. W tej części równoległe toczy się kilka spraw, wątków, co nie wyszło tej powieści na dobre. Trudno było mi zorientować się w bohaterach. Mamy pisarkę która rozstała się z partnerem z powodu jej sukcesów. Nie zabrakło rozstania z powodu aborcji, matki skonfliktowanej z córką, zabitej kobiety. Do tego dochodzą wspomnienia Kiciusia z lat nastoletnich, kiedy kumplował się z pewnym kolegą. Przeplatanie przeszłości z teraźniejszością na pewno urozmaiciło tę pozycję. Pomysł na ten tom był naprawdę ciekawy, ale przez zbyt duże nagromadzenie spraw, osób nie zachwyciłam się tą powieścią w takim stopniu jak bym tego oczekiwała. Na pewno warto zwrócić uwagę na tę lekturę jeśli jesteście miłośnikami tej serii. Ja mimo lekkiego zawodu będę oczekiwała kolejnej części, bo w tej nie zabrakło opisu bieżących społecznych wydarzeń. Seria liczy już kilka tomów i mam nadzieję, że na kolejny nie przyjdzie nam zbyt długo czekać.

Wszystko, co dobre musi się kiedyś skończyć. A szkoda, bo w ulubionych powieściach mogłabym stale przebywać. Gdy już przywiążę się do jakiejś historii, to ciężko mi się później z nią pożegnać. Dlatego, kiedy autorka oznajmiła, że pojawi się jeszcze jedna część przygód postaci z cyklu ,,Stracone dusze'', strasznie się ucieszyłam, tak samo moja babcia. Tym razem autorka osadza fabułę powieści w aktualnych czasach, kiedy pandemia ogranicza normalne kontakty i pracę w policji. Jednych może oburzać fakt, że ten epizod został poruszony, jednak mi nie przeszkadzał. Pojawiają się postacie, które mieliśmy okazję poznać przez całą serię i ostatni raz możemy towarzyszyć im na każdym kroku. Brać udział w śledztwach i obserwować ich zwyczajną codzienność. Ta część jest dość nostalgiczna, spokojna i mimo tajemnic, które musimy z bohaterami poznać, akcja powoli snuje się do przodu. Ciekawym zabiegiem, jaki autorka zastosowała w powieści, jest fakt poznania przeszłości Kicińskiego, dlaczego postanowił zostać gliną i co spowodowało, że do tej decyzji został popchnięty. Do tego kilka akcji kryminalnych, które nie są ze sobą powiązane, tak jak w przypadku poprzednich części. Powieść czyta się szybko i z ogromnym zaciekawieniem. Morderstwo, strajk kobiet, pandemia, uwięzienie nastolatki, tajemnice pisarki, przeszłość i wiele innych. Polecam zapoznać się z całym cyklem ,,Straconych dusz''. To według mnie najlepsza seria kryminalna, nieoczywista, dosadna, wciągająca.