Too Late (okładka miękka)

Pierwszy raz zdarzyło mi się aby książkę tego typu tak długo czytać . Too Late, to książka, która według mnie jest pełna schematów. Czytając miałam wrażenie, że "gdzieś to już było". Historia była dla mnie niesamowicie przewidywalna i po prostu nudna. Główni bohaterowie niesamowicie mnie irytowali, a dialogi pomiędzy nimi czy ich zachowanie było momentami żałosne i żenujące. Carter okazał się niesamowicie lekkomyślnym człowiekiem, który zaskakiwał mnie swoją głupotą. Sloan zaś była bardzo naiwną i bezbarwną postacią. Jeszcze gorsza była kreacja Asy przy którym Colleen zdecydowanie za bardzo poniosło. Pomimo OGROMNEJ sympatii do tej autorki niestety nie mogę Wam polecić tej pozycji. Przeczytanie jej było stratą czasu i wzbudziło we mnie wiele negatywnych emocji. Największe zniesmaczenie wywołało według mnie zakończenie. Gdyby nie podpis na okładce, nie uwierzyłabym, że napisała to Hoover, która wydała naprawdę wiele dobrych i wartościowych książek.

Wiecie, że "Too late" przeleżało na mojej biblioteczce trzy tygodnie, zanim wczoraj w końcu odważyłam się wziąć je do ręki? Nawet nie zdajecie sobie sprawy jak bardzo obawiałam się tej książki i nowej odsłony Colleen Hoover, ale zdecydowanie najbardziej obawiałam się rozczarowania. Myślicie, że mój niepokój był uzasadniony? Już nie będę taka tajemnicza i zdradzę Wam, że z jednej strony tak, a z drugiej niekoniecznie. Dopiero gdy sięgnęłam po "Too late" i zagłębiłam się w tą mroczną historię, zrozumiałam skąd pojawiają się nieprzychylne opinie skierowane w jej stronę. To nie jest Colleen jaką znaliśmy do tej pory, to bezduszna i pełna okrucieństwa odsłona autorki, którą zdecydowanie nie każdy będzie w stanie zaakceptować, ani tym bardziej polubić. "Too late" to dla mnie zderzenie trzech kompletnie różnych osobowości. Mamy tutaj bezwzględnego dilera, który nie zawaha się przed niczym, aby zdobyć to na czym mu zależy. A gdy już to zdobędzie, to nigdy nie wypuści ze swoich sideł. Mamy dziewczynę, która daje się manipulować i wykorzystywać na każdym kroku, pozwalając na to ze strachu i w trosce o kogoś bliskiego. I w końcu mamy jego, bohatera, który zaryzykuje wszystko, aby wyrwać ją z piekła w którym utknęła. Bardzo, ale to bardzo starałam się nie skupiać na licznych i często brutalnych scenach łóżkowych, bo nie chciałam, aby przysłoniły mi one całą resztę. Od samego początku dopatrywałam się w tej historii czegoś głębszego i to na tym głównie się koncentrowałam. "Too late" nie da się czytać z ogromną przyjemnością i nie sposób jest przejść obojętnie obok tego, co wyprawia Asa i na co Sloan mu pozwala, jednak kreacja bohaterów i ich portret psychologiczny, były dla mnie w tym wszystkim czymś naprawdę intrygującym. Dla mnie "Too late" bezkompromisowo ma drugie dno i nie wiem jak Colleen Hoover to robi, ale cokolwiek by nie napisała, to dla mnie jej książki są wprost nieodkładalne! Ja osobiście nie skreśliłam jej po pierwszych stronach i nie skreślam teraz, już po jej skończeniu. Jednak nikogo nie namawiam do sięgnięcia po „Too late” (a tym bardziej nastolatków!), bo chcę żebyście zrobili to świadomie i byli przygotowani na to, co znajdziecie w środku.

Collen Hoover pisała Too late w chwilach pisarskiej blokady. Nie planowała wydawania jej i traktowała poniekąd jako swoiste guilty pleasure, a jednocześnie sposób na oczyszczenie myśli. Nie ma ani grama przesady w stwierdzeniu, że to książka tylko dla dorosłych. I w przeciwieństwie do niefortunnego stwierdzenia wydawcy, użytego w jednym z kanałów promocji, żadna z Was nie chciałaby doświadczyć tej historii na własnej skórze, choć podczas lektury poczujecie każdą emocję Sloan. To mocna, kontrowersyjna rzecz. Traktujcie ją ostrożnie, a gwarantuję, że dołączy do najlepszych książek, jakie przeczytaliście w tym roku. Styl Colleen Hoover jest unikalny i wyróżnia się na tle pozostałych amerykańskich autorek. Tylko ona jest w stanie jedną historią jednocześnie wzniecić pożądanie, wywołać niepewność, uśmiech i strach. "Too late" przyciąga okładką, sygnalizuje erotyk odarty z delikatności i choć nie jestem fanką tak dosłownej grafiki, muszę przyznać, że ta w pewien sposób pasuje do treści i odstrasza potencjalne fanki słodkich, ckliwych opowieści. Historia Sloan bowiem uzależnia jak narkotyk, porusza najczulsze struny w duszy, ale nie ma w sobie zbyt wiele romantyzmu. Jest smutna, przygnębiająca i szokująca, zmusza do refleksji nad granicami przyzwoitości, lojalności i miłości, a także w dosadny sposób maluje obraz przemocy w związku. Udowadnia, że czasem pomoc przychodzi za późno, by cofnąć wydarzenia, które zmieniają na zawsze nie tylko losy, ale też osobowość człowieka. "Podróż od pierwszego do ostatniego oddechu nie ma nic wspólnego z cudami, ilością modlitw, przypadkami czy boską interwencją. Czasami życiowa podróż jakiejś osoby nie zawsze jest częścią większego planu. Czasami jedyną rzeczą, która dzieli ciebie od ostatniego oddechu do śmierci, to marne sześć centymetrów." Autorka zaprasza do świata pokręconych, psychicznie niestabilnych, perfekcyjnie skonstruowanych postaci, które trudno jednoznacznie ocenić. Tworzy nieszablonowe czarne charaktery, budzące strach i litość, a także wyjątkowych głównych bohaterów, których decyzji i postępowanie czasem nie sposób zaakceptować. Hoover pokazuje różne, najbardziej niepokojące oblicza miłości i nie cenzuruje scen, pozwalając swojej wyobraźni na tworzenie najbardziej dramatycznych, pokręconych scenariuszy, ale co ważne – historia nie gubi realizmu. Wzrusza, by za chwilę zniesmaczyć. Straszy, by potem uspokoić. Daje nadzieję, by kilka stron dalej wbić czytelnikowi sztylet prosto w serce. I w nieskończoność rozwija znaczenie tytułu "too late". Znajdziecie tu przemoc w czystej postaci, główną bohaterkę odartą z godności na różnych płaszczyznach, problemy charakterystyczne dla amerykańskiego środowiska (od przestępczości zorganizowanej, po manipulację psychologiczną), ale także urzekającą miłość, która nie od razu wybucha gorącym płomieniem. Zmierzycie się ze śmiercią, poznacie motywacje, o których nawet się Wam nie śniło i zrozumiecie, że czasem tekst złożony z pozornie absurdalnych słów, może okazać się dla kogoś kotwicą chroniącą przed zatonięciem w otchłani beznadziei. Colleen Hoover nie raz Was zaskoczy, nawet wierne fanki twórczości pisarki przeżyją podczas lektury niesamowite chwile i przeklną zakończenie. Co najmniej kilka razy. A to wszystko na niespełna 400 stronach. Czytajcie. "Too late" to więcej niż zwykła książka.

EKSPERYMENTUJĘ Z GATUNKAMI Napiszę to wprost - gdyby Too late było napisane przez innego autora, nigdy bym po tę książkę nie sięgnęła. Nie przepadam za erotykami i zwyczajnie ich unikam. Jednak Colleen Hoover to jedna z moich ulubionych autorek, więc postanowiłam spróbować i dać szansę jej mrocznemu obliczu. Jak wrażenia? Przyznam, że mieszane. Cała historia już od początku ma klimat internetowego opowiadania, jednak to zrozumiałe, skoro początkowo był to tylko eksperyment na Wattpadzie. Mamy groźnego faceta i jego dziewczynę, która boi się go, ale nadal tkwi u jego boku, bo facet zna jej słabe strony i wie gdzie, albo raczej w kogo uderzyć - w niepełnosprawnego brata, którego opiekę opłaca. Jest też nasz bohater w policyjnej zbroi, który nie przypuszczał, że w czasie walki ze złem spotka dziewczynę, która ogromnie mu się spodoba. Historia jakich wiele, w dodatku z wieloma lukami pozbawionymi logiki. ALE. Na plus okazuje się kreacja bohaterów. I to na wielki plus, ponieważ mamy wręcz wrażenie, że to nie są papierowe postacie, a ktoś z krwi i kości. Wszystkie cechy, język, szczegółowa przeszłość bohaterów - to wszystko jest bardzo realistyczne. Owszem, masa tu idiotycznych zachowań, na które można przewracać oczami, nie polubimy też nikogo z tych postaci, ale o to właśnie chodzi. C. Hoover przedstawia ludzi, którzy mogą uchodzić za synonim patologii, nie wymagajmy więc od nich cytowania wierszy, kwiecistego słownictwa i racjonalnego zachowania. Według mnie, autorka wiernie odwzorowała ludzi z takiego środowiska. Jednak stwierdzam szczerze, że nie sprawiło to, że powieść nagle mi się spodobała. Too late jest książką niezwykle wulgarną, pełną ordynarnych i brutalnych scen. I jest zdecydowanie mocniejsza niż przeciętny erotyk. Zdecydowanie nie były to moje klimaty i nie czułam się zbyt komfortowo czytając niektóre fragmenty. Na obronę książki mam tylko jedno - sama wiedziałam, na co się piszę. Eksperyment okazał się ciekawy, nawet jeśli przekonałam się, że nie bez powodu omijam ten gatunek literacki. STRUKTURA Książka podzielona jest na krótkie numerowane rozdziały, w których głosu udzielono trzem narratorom. Są nimi: Sloan, Asa oraz Carter. Dzięki temu możemy sprawdzić, co dzieje się w głowach naszych bohaterów. Styl autorki jest prosty i dopasowany do poszczególnych postaci. Z tego powodu sporo tu wulgaryzmów i potocznego słownictwa. Momentami powodowało to zgrzyty w czasie lektury, jednak bardziej byłam niezadowolona z tego, że zdaje się, że książce brak redakcji. Po ostatnim rozdziale (który swoją drogą mnie rozbawił) pojawia się epilog, po tym prolog, a potem epilog po epilogu. Chaos, prawda? Colleen Hoover tłumaczy się z tego już na pierwszej stronie książki, podając powody, dla których jest tak, a nie inaczej, jednak ja mimo wszystko odczytuję to jako wciskanie czegoś na siłę. Zwłaszcza, że im dalej w te dziwne dodatki, tym bardziej logika idzie w las i pojawia się masa ohydnych scen. Całość z daleka śmierdzi prośbami fanek na Wattpadzie o dopisanie dalszych losów bohaterów. Niestety, nie wyszło to na dobre. PODSUMOWUJĄC Too late to książka dla dorosłych i to o mocnych nerwach. Historia Sloan, Asy i Cartera pełna jest brutalności, wulgarności i erotyki w najmroczniejszym wydaniu. Zdecydowanie mocniejsza niż reszta erotyków i wyróżniająca się realistyczną kreacją bohaterów. Dodatkowo, z wplecionym ciekawym wątkiem niepełnosprawnego brata, który może i był zbyt mało rozwinięty (mimo że potencjał był, aby rozszerzyć temat), ale podobał mi się sposób, w jaki dziewczyna komunikowała się z bratem, więc pojawiały się jakieś elementy odciągające myśli człowieka od tego, co działo się w głównym wątku. Nie napiszę, że polecam tę książkę, bo zdecydowanie okazała się nie w moich klimatach, jednak jeśli z jakichś powodów chcesz przeczytać mocną książkę o toksycznym związku i jego skutkach - Too late będzie dla Ciebie. Będzie to też ciekawy eksperyment dla tych, którzy od Hoover przeczytają wszystko, tak jak to było w moim przypadku. Czy skusicie się na lekturę? Niech to pozostanie wyłącznie Waszą decyzją.