Tokyo Ghoul (Wydanie 11/2016)

Super jest !!!

POZA KONTROLĄ „Tokyo Ghoul” nie zwalnia tempa. Po poprzednich, wypakowanych po brzegi akcją tomach, także jedenasty właściwie od pierwszej do ostatniej strony skupia się na pełnych walk i niebezpieczeństw wydarzeniach. Sytuacja jest jednak tak patowa, że nie ma możliwości na pozytywne jej rozwiązanie. A może jednak? Doktor Kanou uciekł. Yomo zabrał Rize. Kaneki, który wzmocnił się poprzez kanibalizm, zaczyna doświadczać skutków ubocznych tej formy żywienia się. Chociaż jego sił znacząco wzrosła, a on sam włada różnymi rodzajami kagune, zupełnie postradał zmysły i stał się pełną wściekłości maszyną do zabijania. Do walki z nim staje inspektor BSG Shinohara, uzbrojony w pancerz, a żaden z nich nie zamierza ustąpić, co oznacza, że jeden będzie musiał zginąć. Jakie będą konsekwencje tych wydarzeń? Czy Kaneki pozna wreszcie prawdę o szefie Anteiku i jego tajemniczej przeszłości? Co z Drzewem Aogiri? I co będzie z przyjaciółmi Kanekiego teraz, kiedy ten nie panuje nad sobą i nie odróżnia ich od wrogów? Tymczasem walka między ghulami a inspektorami nabiera tempa. Akira i Amon mierzą się z Nakim, który nie jest jednak w tej walce osamotniony. Jednocześnie Juuzou z typową dla siebie psychopatyczną fascynacją znęca się nad ghulimi bliźniaczkami. Powoli zaczyna wychodzić na jaw jego długo skrywana przeszłość… Dużo mroku, dużo walk, dużo krwi, wypruwania wnętrzności i okaleczania przeciwników. Tak mniej więcej przedstawia się główna akcja tego tomu „Tokyo Ghoul”. Spokojnie, jeśli stęskniliście się za humorem, choćby i czarnym, autor przygotował na sam koniec dodatek z solidną jego porcją – własne wersje klasycznych baśni przepuszczonych przez charakterystyczne dla serii filtry i z jej bohaterami w rolach wszystkim znanych postaci (Kaneciuszek!). Najciekawiej jednak przedstawia się motyw samej walki. Pytań przybywa, wątpliwości wsączają się w serce Kanekiego, od kiedy na jaw wyszło kilka intrygujących kwestii, przede wszystkim jednak największe wrażenie robi akcja. Tak brutalnie dawno nie było, a zachowania bohaterów pokazują, że nie ma tu jedynej słusznej strony konfliktu. Do tego szybkie tempo gwarantuje znakomitą zabawę, a świetna strona graficzna doskonale wszystko uzupełnia. Jak dla mnie znakomita manga, udane przeniesienie młodzieżowego shōnen na dojrzalszy (i krwawszy) grunt. Polecam.

Bardzo polecam, naprawdę fajny tomik. Akurat zbieram serie tej mangi wiec musze kupić jeszcze wcześniejsze tomy