Tokyo Ghoul (Wydanie 9/2016)

W tym tomie zostaje przybliżona historia BSG. Amonowi po awansie na stanowisko inspektora wyższej klasy, zostaje przydzielona nowa podopieczna, Akira Mado, córka jego dawnego mentora. W Ateiku gorąco od niedomówień i chęci poznania prawdy. Kaneki stara się jak najwięcej dowiedzieć o Rize i o tym, dlaczego został przemieniony w ghula. Polubiłam ,,Tokyo Ghoul''. Z początku uważałam Kanekiego za taką ciepłą kluchę, która nie potrafi się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Z czasem jego postać zaczęła się przeobrażać, nabierać wyrazistego i mrocznego wyrazu, co bardziej mi odpowiadało. Uwielbiam mocnych, charakterystycznych bohaterów, którzy potrafią zawalczyć o swoje, mają cięty język i są bezwzględni. Nie wiem czemu, ale zawsze podobali mi się ci źli i tak nie zmieniło mi się w przypadku ,,Tokyo Ghoul''. Dlatego do momentu przeobrażenia Kanekiego podchodziłam do niego sceptycznie i z zapartym tchem obserwowałam innych, nawet postacie Gołębi wydawali mi się bardziej żywi od tej postaci. Dla mnie Kaneki pomiędzy 6 a 7 tomem był takim biernym obserwatorem, starał się coś zmienić, ale nieudolnie mu to wychodziło. Dlatego cieszę się, że pojawiły się takie wydarzenia, które zmusiły go do przemiany. Może i nie była to dobra przemiana, ale mi przypadła do gustu. Przez to fabuła dalszych tomów mangi wydawała mi się o wiele ciekawsza. A trzeba przyznać, nie ma czasu na nudę. Ciągle coś się dzieje w życiu Kanekiego i innych bohaterów. Zmieniają się retrospekcje, poznajemy bliżej postacie BSG, skrytobójców, jak również prawdziwą naturę niektórych ghuli. Autorka podrzuca wiele tropów, pojawia się wiele pytań, ale nigdy nic nie jest podane jak na tacy. Trzeba krążyć, drążyć, by odnaleźć odpowiedzi na wszystkie tajemnice, a pomiędzy tym wszystkim nie stracić doszczętnie człowieczeństwa. Są konflikty, tortury, rozlew krwi, krwawe walki. Pomiędzy jatkami zdarzają się elementy obyczajowe, które często ostudzają emocje i adrenalinę, która niebezpiecznie wzrasta. Po skończonych tomach zabierałam się za oglądanie anime. Większość nie pokrywała się z mangą, to wiadomo, że wszystkiego nie da się przekazać kropka w kropkę, ale mi to nie przeszkadzało. Wręcz lepiej się bawiłam, niż czytając mangę. A to ze względu, że wszystkie bijatyki, stały się żywe, namacalne, kolorowe. Nie musiałam już sobie wyobrażać scen, teraz rysowały mi się przed oczami, bardziej krwawe, mroczne, elektryzujące. Po każdym zakończeniu odcinka pragnęłam widzieć więcej. Przesiąknęłam tym światem, historią ghuli, walką pomiędzy Gołębiami, a ghulami. Adrenalina rośnie w miarę jedzenia, jak to się mówi. I tutaj tak było. Czekam na kolejne części z niecierpliwością. Gorąco polecam.

O ghoulach i ich potyczkach było już w ostatnich 8 tomach sporo, tym razem Ishida przybliża nieco drugą stronę konfliktu – ludzi zatrudnionych w BSG. Teraz jest spokojniej. Od ataku na Aogiri minęło pół roku. Większość rannych wylizała już rany, a zasłużeni otrzymali awanse. Między innymi był to także Amon, który w ramach nowego stanowiska otrzymuje podopieczną. Okazuje się nią Akira Mado, córka jego dawnego mentora. Juuzou również otrzymuje awans, a co za tym idzie wreszcie dostanie swoje własne quinque. Koniec rzucania nożykami! Czyżby nastał czas spokoju? Niekoniecznie, bo śledztwo nadal trwa, a ghoule nadal żyją. Śledztwo zaprowadzi Amona do Cochlei, więzienia dla ghuli, gdzie będzie musiał stawić czoła swojej własnej przeszłości… Odrębnie od śledztwa BSG trwa i śledztwo w Anteiku. Tam Kaneki stara się dowiedzieć jak najwięcej o Rize, swoim przeszczepie i całej sytuacji związanej z przemianą w ghoula. Jest tyle pytań, tyle podejrzanych, tyle niewiadomych… Więcej na: https://www.monime.pl/tokyo-ghoul-tom-9/

Super manga, bardzo polecam wszystkim fanom!! Bardzo szybko się czyta i nie można doczekac się kolejnego tomu!