Tokio Ever After (okładka miękka)

Przyjemna młodzieżówka, chociaż trochę schematyczna. Dobra pozycja dla fanów ,, Pamiętnika księżniczki" w wersji japońskiej, ale liczyłam, że będzie tu trochę więcej tych wschodnich klimatów.

fajne ale ten wątek romantyczny jest okropny

Bardzo fajna młodzieżówka!

IG: zaczytana_archiwistka Kto z Was nie marzył w dziedzictwie by zostać księciem, bądź księżniczką? A kto z Was czytał może „Pamiętnik Księżniczki”, kiedy był mały/a? Jeśli na jedne z tych pytań odpowiedziałeś/aś tak, to zapraszam do zapoznania się z moją recenzją :) Dzisiaj przybliżę Wam bardzo interesującą powieść, którą jest „Tokio Ever After”, autorstwa Emiko Jean. Nim opowiem o powieści - kilka słów o okładce. Czy tylko dla mnie jest ona przepiękna i przykuwa uwagę? Może przez zdjęcie nie widać każdego z jej detali, jednak na żywo jest jeszcze piękniejsza i pewnie głównie dla niej, kupiłabym tę powieść w księgarni. Mimo, że na co dzień nie czytam młodzieżówek, to historia Izumi skradła moje serce i pewnie przez długi czas o niej nie zapomnę. Podczas czytania miałam wrażenie jakbym czytała nowszą wersję kopciuszka, a że ostatnio mam fazę na baśnie, to musiałam przeczytać tę pozycję. „Tokio Ever After” to urocza, pełna uczuć oraz emocji lektura, która nie raz spowoduje u Was łzy wzruszenia. Izumi Tanaka - inaczej Izzy, od zawsze czuła, że odrobinę odstaje od swoich rówieśników. Nie jest jej łatwo być Japonką w małym miasteczku w Kalifornii. Pewnego dnia, dziewczyna odkrywa wskazówkę dotyczącą jej nieznanego do tej pory ojca... A jest on nikim innym, jak następcą cesarskiego tronu Japonii! Wiecie co to oznacza? Izumi jest księżniczką. Nastolatka próbuje swoich sił w Japonii - ma nadzieję, że tam znajdzie swoje miejsce na ziemi. Po przyjeździe do nowego kraju, Izzy musi nauczyć się wielu rzeczy, m.in. języka japońskiego oraz kultury tego narodu. To nie jedyne trudności, które czekają na naszą bohaterkę. Czy ciężar korony będzie dla niej nie do zniesienia, czy też na koniec bajki wszyscy będą żyli długo i szczęśliwie? „Tokio Ever After” to historia o rodzinie oraz o odnalezieniu samego siebie. Mimo, że jest to młodzieżówka, to autorka poruszyła w niej kilka trudnych kwestii takich jak: dyskryminacja ludzi przez ich wygląd - Izzy w Ameryce jest uważana za zbyt japońską, a w Japonii zbyt amerykańską oraz problemy, z którymi na co dzień mierzy się każda nastolatka. Może to śmiesznie zabrzmi, bo nie jestem aż tak stara, jednak za moich czasów książki dla młodzieży były zbyt wyimaginowane, przedstawiały idealne życie nastolatek, bez żadnych problemów oraz nie niosły żadnych wartości - to chyba głównie przez to zraziłam się do tego gatunku i zaczęłam szukać nowych, ciekawszych książek. Historia Izumi skradła moje serce swoim ciepłem oraz urokiem. Styl pisania autorki jest cudowny i ta powieść kupiła mnie już od pierwszego rozdziału. Aż do tej pory nie potrafię pojąć jakim cudem przeczytałam ją tak szybko... Pokochałam główną bohaterkę między innymi za jej ciekawość i wytrwałość. Dzięki narracji pierwszoosobowej mogłam razem z nią przeżywać jej rozterki, poznawałam jej prawdziwą twarz oraz towarzyszyłam przy akceptacji nowego miejsca, w którym nasza bohaterka się znalazła. Jedyne do czego się przyczepię to wątek romantyczny... Dziękuję autorce, że nie został on wysunięty na pierwszy plan, jednak jak dla mnie rozwinął się on za szybko, był dla mnie mało naturalny. Może to ja jestem za stara i wycofana i teraz wszystko rozwija się tak szybko, jeśli tak - to bardzo przepraszam jeśli kogoś uraziłam... Czy książkę polecam? Jeśli uwielbiacie młodzieżówki lub po prostu szukacie czegoś lekkiego i zabawnego, to historia idealna dla Was. „Tokio Ever After” mimo swojego gatunku, jest doskonałą lekturą dla nastolatków, jak i dla starszych :) Słyszałam, że będzie kontynuacja tej powieści, kto czeka razem ze mną?

Dotąd wychowywana przez samotną matkę, licealistka zastanawia się, jakby to było opuścić senne amerykańskie miasteczko i spróbować poszukać swego szczęścia w kraju przodków - Japonii. Marzenie niespodziewanie się spełnia, kiedy pod dom dziewczyny zajeżdżają stacje telewizyjne i przedstawiciele ambasady. Okazuje się, że rodzina od strony ojca ma cesarskie korzenie, a na Izzy w Japonii czeka tytuł księżniczki. Od tej pory bieg wydarzeń nabiera szaleńczego tempa. Czy Izumi podobała wyzwaniu i sprosta oczekiwaniom korony jak i serca? Fabuła brzmi znajomo? Cofnijmy się na moment w czasie. Jest rok 2000 i swoją premierę ma książka "Pamiętnik Księżniczki" autorstwa Meg Cabot. W kolejnych latach powstaną kolejne części serii, która doczeka się także filmowej adaptacji. Jej narratorem jest Mia Thermopolis, która dowiaduje się, że jej ojciec powiązany jest z monarchią Genovii. Emiko Jean wykorzystuje w "Tokio Ever After" bardzo podobny scenariusz, ale uzupełnia go innymi wątkami - przede wszystkim kulturowymi. Nie ma tu fikcyjnego królestwa Genovii, tylko tron Japonii do objęcia. Książka ta pełna jest ciekawostek związanych z kulturą Kraju Kwitnącej Wiśni - od tych religijnych po kulinarne czy językowe. "Pamiętniki Księżniczki" nie brzmiały tylko dumnie z nazwy. Relacje naprawdę przedstawiane są w nich w formie wpisów z pamiętnika bohaterki. W "Tokio Ever After", poza wycinkami z gazet, mamy narrację jak w każdej innej książce. Sam tytuł nawiązuje tu jednak także do zwrotu z języka angielskiego "and they lived happily ever after", który usłyszeć można na końcu baśni: "i żyli długo i szczęśliwie". Skoro Izzy stała się prawdziwą księżniczką, to czy szanse ma się też ziścić baśniowy scenariusz? Czy w Tokio odnajdzie swoje "długo i szczęśliwie"? Izzy chcę spróbować swoich sił w Japonii, mając nadzieję, że odnajdzie tam swoje miejsce na ziemi wśród otaczających ją ludzi o podobnym wyglądzie. Dziewczyna nie zna jednak japońskiego, a kultura Japończyków czyni ich jeszcze odleglejszymi. Jest tu wątek romantyczny lecz subtelny, kiedy na pierwszy plan wysuwa się droga ku poszukiwaniu swojej tożsamości. Mimo to czytelnik skrycie kibicować będzie uczuciu księżniczki i przydzielonego jej pracownika ochrony. Czy to może udać się, kiedy nadal tabu stanowi nawet dotknięcie kogokolwiek z rodziny cesarskiej? Jeśli ktoś lata temu dobrze bawił się przy historii przedstawionej w "Pamiętnikach Księżniczki", to w "Tokio Ever After" także odnajdzie ten klimat. Emiko Jean tom pierwszy swojej serii nie kończy żadnym cliffhangerem. Historię można traktować jako całość, mimo iż będzie jej kontynuacja. Na ten moment "Tokio Ever After" jest pełne humoru, napisane przyjemnym stylem i w takiej samej mierze opowiadające o mniejszościach narodowych co o dynastiach. / Całość recenzji na blogu Zakładka do Przyszłości

Izumi Tanaka to nastolatka, na co dzień żyjąca w kalifornijskim miasteczku; chodzi do szkoły, a wolny czas spędza z trzema najlepszymi przyjaciółkami. Mieszka z mamą, którą kocha najmocniej na świecie, ale Izumi ciągle czuje się inna; czuje, że nie do końca pasuje do stricte amerykańskiego środowiska, dlatego tak pragnie poznać ojca, a tym samym zrozumieć własne korzenie - może ta wiedza pozwoli dziewczynie odnaleźć własne miejsce na Ziemi? W chwili, kiedy przypadkiem poznaje tożsamość biologicznego ojca, życie Izumi nagle wywraca się o sto osiemdziesiąt stopni. Okazuje się bowiem, że dziewczyna jest księżniczką i to nie byle jaką, a całej Japonii! Zbierając się na odwagę, Izumi wyrusza w podróż do kraju kwitnącej wiśni, gdzie pragnie odkryć własną siebie i prawdę o swoich korzeniach. Czy Izumi uda się wreszcie odnaleźć kącik dla siebie? Co z nową rolą, w jakiej niespodziewanie się znalazła? Czy dziewczyna poradzi sobie jako dziedziczka tronu, mimo że całe życie była "zwyczajną" Amerykanką? I najważniejsze: uda jej się zbudować relację z ojcem? "Tokio Ever After Emiko" Jean to propozycja skierowana głównie do młodszych czytelników, którzy przepadają za królewskimi wątkami, księżniczkami czy dziedziczkami korony oraz nastoletnimi dylematami egzystencjonalnymi. Historia jest ciekawa, wciągająca i obfitująca w wiele zabawnych momentów, dzięki czemu wzbudza wiele emocji. Książki nie nazwałabym wybitną albo fenomenalną, ale dobrze spędziłam przy niej czas i pomogła mi się zrelaksować po ciężkim dniu. Fabuła "Tokio Ever After" należy do lekkich i przyjemnych, nawet jeśli w kilku momentach może wydawać się totalnie naciągana. Nie radziłabym też doszukiwać się tutaj ukrytych przekazów, filozoficznych dywagacji czy psychologicznych pojęć - to nie tego typu literatura. Emiko Jean stworzyła bowiem zabawną, pełną zwrotów akcji propozycję dla nastolatków marzących o iście królewskim życiu. W książce pojawił się wątek miłosny między Izumi a jej prywatnym ochroniarzem, co - mimo że mało oryginalne - miało swój urok. Podobały się się ich rozmowy, zwierzenia, a póżniej wymiany wierszy, dzięki którym historia wydała się bardziej romantyczna. Podczas czytania aż czuło się ciepło rozchodzące po ciele. "Tokio Ever After" Emiko Jean to przesympatyczna lektura, którą polecam, zwłaszcza po zabieganym dniu, bo idealnie pozwala się odprężyć. Historia nie należy do porywających, ale kiedy już wsiąknie się w fabułę, ciężko od niej uciec. "Tokio Ever After" to opowieść zagubionej dziewczyny, która odnajduje się dopiero po konfrontacji ze swoimi pierwotnymi korzeniami. To książka o nadziei, rodzinie, przyjaźni, a wszystko to otoczone jest iście królewskim klimatem.

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2022/03/427-emiko-jean-tokio-ever-after.html# Izumi Tanaka zawsze w głębi serca czuła, że odstaje od rówieśników – nie jest łatwo być Japończykiem w małym, zapyziałym miasteczku w północnej Kalifornii. Wychowana przez samotną matkę, z którą zawsze tworzyła zgraną drużynę – one dwie przeciwko światu – pewnego dnia Izzy odkrywa wskazówkę dotyczącą tożsamości jej nieznanego wcześniej ojca… a jest on nikim innym, jak księciem Japonii i następcą tronu. Co oznacza, że wygadana i ironiczna Izzy jest… księżniczką. Od tej chwili sprawy nabierają rozpędu i Izzy jedzie do Japonii, aby poznać ojca, którego dotąd nie znała, i odkryć kraj, o którego odwiedzeniu zawsze marzyła. Ale bycie księżniczką to nie tylko suknie balowe i tiary. Lista „atrakcji” temu towarzyszących jest długa: sprytni kuzyni, głodna sensacji prasa, ponury, ale przystojny ochroniarz, który może okazać się bratnią duszą, oraz tysiące lat tradycji i zwyczajów, których trzeba się nauczyć praktycznie z dnia na dzień. *** Spotkałam się z wieloma opiniami, według których „Tokio ever after” jest podobna do „Pamiętnika księżniczki” Meg Cabot. Nie miałam okazji poznać tej serii w dzieciństwie, więc ciężko mi je porównać. Czytając jednak powieść Emiko Jean nasunęła mi się myśl, że fabuła książki bardzo przypomina mi film „Czego pragną dziewczyny”, do którego mam spory sentyment. „Tokio ever after” to przede wszystkim historia o poszukiwaniu swojego „ja”. To długa wędrówka, mająca na celu odnalezienie przez bohaterkę swojego miejsca na ziemi. Izumi jest bardzo ciekawą postacią, która od początku zaskarbiła sobie moją sympatię. W historii tej znaleźć można dużo ciekawostek dotyczących Kraju Kwitnącej Wiśni, m.in. kulinarnych czy językowych. Została ona opowiedziana z perspektywy Izumi, jednak w książce znalazły się również fragmenty rozmów bohaterki z jakiegoś komunikatora, a także artykuły z gazety „Tokijski Plotkarz”. Jak nie trudno się domyślić, w historię tą został wpleciony wątek romantyczny, jednak nie gra on pierwszych skrzypiec w tej powieści. Za to duży plus. Z kolei minus za relację Izumi z jej paczką przyjaciółek, która w moim odczuciu wypadła mało naturalnie. Książka ta ma bajkowy wydźwięk, a więc zawarta w niej historia jest nierealna. Napisana została jednak w tak lekki i ciekawy sposób, że powinna spodobać się nie tylko nastolatkom (choć to głównie do nich jest ona skierowana). I na dodatek ma tak piękną okładkę. Nic, tylko czytać! Moja ocena: 7/10

Sięgałam po to z myślą o Pamiętniku księżniczki, ale to jednak nie to, jak słusznie zauważyła moja znajoma - podobieństwo fabuły jest znacznie większe do Czego pragnie dziewczyna, tylko że historia przełożona jest na japoński dwór. Czy to źle? No nie. Jest też troszkę klimatu Bajecznie bogatych Azjatów. Głównie chodzi o charaktery bohaterów. Główna postać - Izumi - została wychowana przez matkę, zupełnym przypadkiem wraz z przyjaciółką natrafiają na trop jej ojca i jak się okazało, jest on japońskim księciem koronnym. Dziewczyna postanawia się z nim skontaktować, a wraz z biegiem wydarzeń trafia do Kraju Kwitnącej Wiśni, gdzie musi sprostać wyzwaniu bycia księżniczką. Początkowo historia nie chwyciła mnie za serce, ale potem urzekła urokiem. To taka opowieść, w której brniesz przez kolejne strony, bo chcesz wiedzieć NO I CO BYŁO DALEJ - mimo że tak naprawdę wiesz, bo takich było już wiele. A przy tym, mimochodem jest urozmaicona zwięzłymi ciekawostkami o Japonii. Sprawy klucze - tak, jest to naciągana historia (mocno). Tak, nie jest w zupełności oryginalna pod względem przebiegu fabuły, ale o dziwo, nie gryzło mnie to wcale. Może dlatego, że rzadko miewam styczność z tego typu książkami? No dobra, ale to że nauczyła się japońskiego poprzez pstryknięciem palcami trochę mnie zniszczyło. Ma więc swoje plusy, jak i minusy. Jej wadą dla mnie jest z pewnością mocna amerykańskość. Liczyłam, że historia będzie nieco odmienna, stonowana, tak bardziej w japońskim stylu, ale niestety, idealnie trzyma się schematów amerykańskich filmowych komedii romantycznych. A skoro już przy tym wątku jestem to relacja miłosna została fatalnie wykreowana, była bardzo płytka, autorka nie skupiła się na jej rozwoju, tylko tak jest i już. Strasznie na szybko. ALE... bohaterowie i tak mnie urzekli, wspólnie byli po prostu słodcy. Jeszcze dodam, że podobały mi się wstawki artykułów z japońskiego tabloidu oraz rozmowy w komunikatorze, to fajne dodatki, dzięki którym lektura zazwyczaj jest ciekawsza. To naprawdę było lekkie i urocze, nie wszystko mi się tam podobało, nie jest to historia nadzwyczajna, ale nieźle się bawiłam, chętnie zapoznam się z kolejnym tomem. Ode mnie 5.5/10

Izumi, nastolatka japońskiego pochodzenia, wychowując się w małym kalifornijskim miasteczku zawsze czuła, że odstaje od reszty. Nie czuła się do końca Amerykanką ani Japonką. Gdy dowiaduje się, że jej ojciec jest następcą japońskiego tronu postanawia wyruszyć do Tokio i poznać swoje korzenie, starając się jednocześnie sprostać nowej roli księżniczki. • Gdy zaczynałam „Tokio ever after” nie miałam wygórowanych oczekiwań, ale zostałam bardzo pozytywnie zaskoczona! Książka ta, chociaż napisana lekkim i zabawnym językiem, porusza wiele ważnych tematów. Bohaterka w codziennym życiu zmaga się z poczuciem odmienności nieważne gdzie się uda - w USA jest zbyt japońska, w Japonii zbyt amerykańska. Izumi to przeciętna nastolatka o wielkim sercu, która stara się sprostać postawionym przed nią oczekiwaniom i jednocześnie nie stracić swojej niezależności. Jest dzielną feministką ze słabością do dobrego jedzenia, swojego psiaka i przystojnych ochroniarzy. Od całej tej książki bije tak ciepły klimat, a narracja jest przezabawna - ciężko mi było się nie uśmiechać podczas czytania tej książki. Jasne, niektóre żarty bywały żenujące, a relacja bohaterki z jej przyjaciółkami czasem sprawiała, że sama chciałam się zapaść pod ziemię, ale jednocześnie było to tak prawdziwe i ciepłe, że było mi po prostu lżej na sercu. Ta książka stanowiła dla mnie idealną odskocznię od rzeczywistości i jest w stu procentach tym, czego ostatnio potrzebowałam. Mamy tutaj wątek romantyczny, trochę enemies to lovers. Nie jest on idealny i rozwinął się troszkę nienaturalnie i zbyt szybko jak na mój gust, ale finalnie i tak polubiłam tę relację, do końca kibicowałam Izumi i Akio. „Tokio ever after” to naprawdę zabawna i ciepła lektura. Ostatnio miałam dosyć złe przejścia z młodzieżówkami, ale ta książka pokazała mi, że jednak jeszcze potrafię się odnaleźć w tym gatunku. Jest mi wręcz przykro, że to jednotomówka, bo chętnie poznałabym dalsze przygody Izumi. Jeśli szukacie lekkiej i zabawnej książki, to ta będzie idealna!

Przyznam szczerze, że wszystko na co ostatnio trafiałam w tematyce młodzieżówek, było delikatnie ujmując „niezadowalające”. Już myślałam, że może jednak jestem za stara i to po prostu już nie dla mnie. Nic bardziej mylnego! Ewidentnie miałam po prostu pecha, bo „Tokio ever after” utorowało sobie drogę do mojego serducha w trybie ekspresowym i zrobiło tam mnóstwo nowego miejsca dla powieści młodzieżowych. 😍 Określenie, że jestem zakochana w tej książce, byłoby niedopowiedzeniem. Autorka osiągnęła prawie niemożliwe. Stworzyła historię, która wkręciła mnie tak bardzo, że nie miałam jej dość, a wręcz czułam niedosyt. Zazwyczaj kończąc książkę czuję się ustatysfakcjonowana, czasem zmęczona lub czekam niecierpliwie na kolejny tom. Ale prawdziwa rzadkością jest dla mnie chęć całkowitego „zatonięcia” w świecie z powieści. Związałam się z bohaterami tak mocno, że jak dla mnie „Tokio ever after” mogłoby mieć tysiąc stron, a i tak byłoby mi mało. No bo co z tego, że poznałam życie głównej bohaterki praktycznie od kołyski, skoro nie zagłębiłam się doszczętnie w życie pozostałych postaci? Jednym zdaniem, chciałabym należeć do ich paczki, rodziny, dworu casarskiego. Serio, zadowoliłabym się nawet rolą obserwatora z pozycji psa, lub lekko zboczonego, dziwacznego sąsiada (PS. ONI ZOSTALI MOIMI NIEKWESTIONOWANYMI BOHATERAMI. Mogłabym nawet założyć nowy kult na ich cześć. Nie przesadzam. 😅). Dzięki Tokio Ever After odnalazłam w sobie wewnętrzną nastolatkę i to było cudowne spotkanie. Wróciłam do bardzo dziwnych czasów swojego gimnazjum, tańca bawarskiego, bawołów i spiderchrumów. Dlatego też, nie będę się rozpisywać o fabule, po prostu Wam powiem, żebyście koniecznie sprawdzili tą pozycję! Nieważne czy szukacie uroczego romansu, przyjemnej obyczajówki, czy czegoś co mogłoby Was rozbawić. Ta książka ma to wszystko i dużo więcej! Piękne krajobrazy, japońska kultura, knowania a nawet zdrada nadają powieści wyjątkowego smaczku. Gorąco polecam!