To, co bliskie sercu (okładka  miękka)

Książka bardzo mi się podobała. Zachęcam wszystkich do przeczytana. Podczas czytania były mi potrzebne chusteczki , może dlatego, że jestem bardzo uczuciową osobą. Dziękuje bardzo @wydawnictwomuza za możliwość przeczytania książki Cassie została bardzo zraniona przez życie i to dwukrotnie. W wiek szesnastych urodzin opuściła ją matka i odeszła do innego mężczyzny. Cassie została z ojcem i razem próbowali sobie z tym poradzić. Drugi raz pewien chłopak skrzywdził ją tak bardzo, że przestała wierzyć w miłość i całkowicie oddała się pracy. Cassie jest bardzo odważna i waleczna. Dzień w dzień ratuje ludzkie życie. Pracuje jako jedna z nielicznych kobiet w remizie strażackiej. Niestety niespodziewany telefon od matki zmienia jej starannie poukładane zycie do góry nogami. Okazuje się, że Diana z którą Cassie nie chciala mieć kontaktu jest Ciężko chora i prosi ją aby się do niej przeprowadziła tylko na rok. Bo sama nie da sobie rady. Cassie nie chce się zgodzić, ale sytuacja w jakiej się znalazła ją do tego zmusza. Cassie przenosi się do innej jednostki bliżej domu matki. Niestety ta jednostka w niczym nie przypomina jej starej remizy. Budynek wyglada jakby nie był odnawiany od stu lat. Brak podstawowego sprzętu, a jak już jakiś jest to raz działa raz nie. Chłopakom z nowego zespołu nie bardzo podoba się to, że dołącza do nich ‚panienka’ nawet tak doświadczona jak oni. A może nawet i lepiej. Jedynie chłopakowi, który przyjął się razem z nią nie przeszkadza, że w zespole będzie kobieta. Czy Cassie będzie chciała naprawić swoje relacje z Dainą ? Czy odnajdzie się w nowym środowisku ?

,,To, co bliskie sercu" to książka opowiadająca o odwadze i miłości, ale przede wszystkim o wybaczaniu i odnalezieniu siebie. Główna bohaterka zmaga się z wieloma emocjami, których czasem nie może zrozumieć oraz tym jak one wpływają na jej życie. Autorka w tej książce podkreśliła jak ważne jest wybaczanie nie tylko drugiej osobie, ale przede wszystkim sobie i to jak ta umiejętność potrafi zmienić ludzkie życie i sprawić, że na pewne rzeczy zaczynamy patrzeć z innej perspektywy. Powieść godna polecenia.

Książka bardzo wciągająca, czyta się z przyjemnością.

Lekka i przyjemna, mało ambitna.

Bardzo fajna książka

Katherine Center miałam okazję poznać przy lekturze Milion nowych chwil. Sięgając po najnowszą powieść wiedziałam, że będzie bardzo dobra i nie zawiodłam się. Główną bohaterką powieści jest Cassie, która pracuje w straży pożarnej. Jest odważna, sumienna, obowiązkowa, ale nikogo bliżej do siebie nie dopuszcza. Uważa, że miłość jest dla słebeuszy a tak na prawdę to opuszczenie przez matkę oraz koszmary z przeszłości sprawiły, że kobieta zamyka się w swojej skorupie. Niespodziewanie jej matka prosi ją o pomoc gdyż jest chora i Cassie chcąc nie chcą przenosi się do niej oraz nowej jednostki strażackiej, gdzie już nie jest tak miło i przyjemnie. Teraz walczy ona ze swoimi ranami, uprzedzeniami kolegów i nagłymi porywami serca. To, co bliskie sercu jest powieścią absolutnie fantastyczną. Zaciekawia już od pierwszej strony, a choć akcja nie mknie spektakularnie to nie oderwiemy się od niej. Ta książka wprowadziła mnie w taki cudownie błogi stan, ukoiła moje emocje choć zdarzały się i łzy. Mnogość problemów poruszanych przez autorkę nie przytłacza ale zmusza do przemyśleń. Przeczytamy o dyskryminacji kobiet, o ich molestowaniu, o potędze wybaczenia oraz o tym iż miłość wcale nie jest dla słabeuszy ale właśnie dla ludzi ogromnie odważnych i silnych. Zanurzymy się w świat straży pożarnej, poznamy z czym muszą się ini zmagać, oraz niekiedy zabawne życie zza kulis czyli z remizy. Główna bohaterka Cassie mnie oczarowała swoją siłą, determinacją. Początkowo myślałam, że ma ona potrzebę udowadniania jaka jest dobra we wszystkim, ale koniec końców zrozumiałam, że ona wszystkimi sposobami starała się zasłużyć na szacunek uprzedzonych kolegów po fachu. Urzekł mnie wątek miłosny, z jednej strony zakazany z drugiej ogromnie piękny, delikatny. I dziękuję autorce za to iż poprzez tą powieść pokazała, że zawsze należy podążać za głosem serca, nie bać się konsekwencji. Koniecznie zwróćcie uwagę na tą powieść. Idealna propozycja teraz na czerwcowe wieczory z lampką wina lub herbatką. Ja polecam serdecznie. https://obydwiezaczytane.blogspot.com/2020/06/

Natalia Ach, co to była za historia! Jestem całkowicie oczarowana tą książką i niech Was nie zniechęca ilość stron. Pomimo tego, że jest ich prawie 500 książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Lekki styl autorki oraz prosty język sprawiają, że przez książkę się płynie. O samej historii już nie wspominając🥰 Cassie jest silną, niezależną kobietą, która ponad wszystko kocha swoją pracę i w pełni się jej oddaje ale w tej codzienności nie ma miejsca na życie prywatne. Po przykrych doświadczeniach z dzieciństwa Cassie nie chce i nie potrafi otworzyć się na uczucia. To wszystko powoli się zmienia gdzy poznaje przystojnego "Frycka". Historia wzruszająca, momentami bolesna, przepełniona emocjami, pełna siły i nadziei ale zarazem bardzo zabawna, chyba nie zliczę ile razy śmiałam się czytając😊 To jedna z tych książek, która uczy i zapada w pamięć na długo, bardzo żałowałam, że to już koniec. Polecam każdemu💛 ▫️ Cassie pracuje w straży pożarnej w Austin, jest jedną z nielicznych kobiet, która uczestniczyła w wielu akcjach, dzięki swojej odwadze i oddaniu zaszła bardzo daleko. W sferze uczuciowej pozostaje jednak ostrożna. Niespodziewane wydarzenie oraz telefon od matki zmieniają wszystko w jej dotychczasowym życiu. Okazuje się, że matka, która przed laty porzuciła Cassie i jej ojca jest poważnie chora i potrzebuje pomocy córki. Cassie przenosi się do małego miasteczka w okolicach Bostonu ale jednostka strażacka, która się tam znajduje w niczym nie przypomina jej poprzedniej remizy. Nowi koledzy nie są zachwyceni gdy do ich zespołu dołącza "panienka", a w jednostce brakuje funduszy i sprzętu. W ten sam dzień pracę w nowej jednostce zaczyna Owen, który wydaje się być inny niż pozostali, obecność kobiety wcale mu nie przeszkadza - wręcz przeciwnie. Dziewczyna jest nim zauroczona, problem polega na tym, że Cassie nie wierzy w miłość...

https://www.instagram.com/books_holic/ Wystarczył mi sam opis i chwila zastanowienia bym zdecydowała, że chcę tę książkę poznać i naprawdę, zaczynając czytać byłam zadowolona z lektury, a także zaintrygowana, bo „To, co bliskie sercu” to coś zupełnie innego, niż miałam okazję poznać do tej pory. Podobało mi się, że główna bohaterka jest strażakiem i bardzo sumiennie podchodzi do swojej pracy, do obowiązków, a przede wszystkim chce pomagać ludziom. Widać, że jest odważna i waleczna, nie poddaje się tak łatwo. A związki? Jest zdecydowanie na nie. I to nie tak, że sobie myśli, że nie chce się z nikim umawiać, a potem się ktoś trafia i zmienia wszelkie swoje przekonania. Cassie nie wierzy w miłość. Uważa, że ona nie istnieje, a jeśli już, to czyni ludzi słabymi. Za to praca i chęć niesienia pomocy innym są dla niej wszystkim. Jej postać podobała mi się przede wszystkim dlatego, że na tle wszystkich bohaterek literackich znacznie się wyróżnia. A jednak z czasem przestałam czuć się w pełni usatysfakcjonowana lekturą i piszę to z bólem serca, bo zapowiadało się naprawdę, naprawdę dobrze. Na tylnej okładce mamy napisane, że ta książka jest „o odwadze, nadziei, uczeniu się miłości i trudnej sztuce wybaczania” i tutaj się w pełni zgodzę, ale odnosiłam czasami wrażenie, że autorka skupiała się bardziej na stronie zawodowej i na tym, jak wygląda życie strażaków, a także kobiety wśród męskiego grona, niż na uczuciach czy całej reszcie. I to jest z jednej strony fajne, bo mamy bardzo dokładne spojrzenie na życie i pracę w straży, na to, jak bardzo ci ludzie narażają swoje życie dla nas i są po prostu bohaterami, ale zabrakło mi tu większej dawki emocji i skupienia się na uczuciach w większym stopniu. Cassie wprowadza się do matki, która przed laty zostawiła ją i jej ojca, przez co ma do niej żal, co jestem w stanie w pełni zrozumieć i zaakceptować, ale w pewnym momencie od unikania do rodzicielki, przeszła do rozmów przy herbatce i lekkich zwierzeń. Zabrakło mi budowy tej relacji, jakiegoś przełomu pomiędzy niechęcią a siedzeniem przy gorącym naparze i szydełkowaniu. A co więcej, w książce pojawia się pewien przystojniak, ale nie zdradzę wam kto to taki. I oczywiście mamy wątek romansu, ale (naprawdę piszę to niechętnie) nie wyczuwałam między tym dwojgiem żadnej chemii. Pojawiło się uczucie, a ja nie wiedziałam skąd. Nie czułam, żeby pomiędzy nimi cokolwiek się rodziło, a już to było. Zabrakło mi tego również, niestety. Ostatnie do czego się troszkę przyczepię, to postać Cassie. Czasami chciała zaimponować swoim nowym kolegom z jednostki i może miało wyjść to naturalnie, ale dla mnie było zwykłym przejawem popisywania się z jej strony, co mi osobiście się nie podobało i trochę mi to przeszkadzało. Jasne, rozumiałam, że musi się wykazać przed kolegami z pracy, ale po prostu w moim odczuciu ten wykaz trochę przerodził się w popis, ale na obronę mogę powiedzieć, że nie było tego dużo i nie było to rażące. A jeżeli chodzi o zawód strażaka, Cassie naprawdę zasługiwała na miano bohaterki i w tej pracy była naprawdę dobra, lepsza od niejednego faceta. Wykazywała się odwagą, twardością i kompetencją. Mimo tych zastrzeżeń, o których wspomniałam, to jej postać polubiłam właśnie za to jaką okazywała się być osobą. Nie powiem, że ta książka jest zła, bo nie jest. Być może to, co ja wymieniłam jako swoje zastrzeżenia, dla innego czytelnika będą niezauważalne i ktoś inny będzie się tą książką zachwycał. Pamiętajcie, że ile czytelników, tyle spostrzeżeń i odczuć. Na plus „To, co bliskie sercu” działa na pewno to, że chociaż jest momentami przewidywalna, to też potrafi troszeczkę zaskoczyć i rzeczywiście, jeśli chodzi o kwestię wybaczania, to jest nam to pokazane, ale w tej powieści bardziej chodzi o wybaczanie samemu sobie. Dodatkowo autorka porusza kwestię dyskryminacji kobiet, a więc nasza główna bohaterka musi sobie z tym radzić i mimo wszystko naprawdę nieźle jej to idzie, bo twarda z niej babka, choć niejedno w życiu przeszła i niejedno jeszcze przed nią, ale mimo sytuacji nie użala się nad sobą, nie załamuje się, ale stara się walczyć. I mimo zła, jakie ją spotkało, z czasem zaczyna się wyzbywać wrogości, która w niej siedzi. Jak widzicie, ta historia ma swoje minusy, ale także plusy i sama w sobie mimo wszystko mi się podobała, jest fajna i inna na tle książek, które czytałam dotychczas, opowiada o bohaterstwie, odwadze, wybaczaniu, miłości, co działa na jej korzyść, ale jednak zabrakło mi tu po prostu wyczuwalnych emocji. Mam jednak nadzieję, że jeśli wy przeczytacie „To, co bliskie sercu”, będziecie z lektury zadowoleni. Moim zdaniem powinniście sami się przekonać, jakie będą wasze odczucia w tej kwestii, bo mimo wszystko myślę, że może warto zaryzykować, bo kto wie czy historia Cassie was nie porwie i nie zachwyci? Jak mówię, mi się podobała, miała swoje plusy i w pewien sposób była wyjątkowa. Choć wymieniłam swoje zastrzeżenia, na jakość samej historii nie miały one wpływu, więc decyzję pozostawiam w waszych rękach.

„To co bliskie sercu” Katherine Center jest kolejną powieścią autorki, która potrafi rozpalić serca czytelników. W tej odsłonie pokazała również ogromną siłę kobiety w męskim świecie jak i również czym jest siła przebaczenia. Cassie Hanwell na co dzień pracuje w straży pożarnej w Teksasie jako jedyna z kobiet w zespole. Jest świetnie wykwalifikowana, wysportowana i bardzo odważna. Właśnie kiedy ma odebrać najważniejszą nagrodę w jej życiu za bohaterstwo , to w tej chwili wszystko na co pracowała całe życie legło w gruzach. Kiedy okazało się,że tą nagrodę ma jej wręczyć radny , do którego jedyne uczucia jakie żywiła to nienawiść to nogi się pod nią ugięły. W sali bankietowej przed wszystkimi zgromadzonymi powaliła na ziemię mężczyznę, który wyrządził jej ogromną krzywdę w przeszłości. Piętno tych zdarzeń odcisnęło się na jej dalszym życiu. To wydarzenie zapoczątkowało zmiany w życiu Cassie, które miały ogromny wpływ na jej dalszy losy. Decyzją kapitana jednostki powinna zostać zwolniona co wiązałoby się ze zrujnowaniem dotychczasowych marzeń, jednak dostała inną możliwość. Jakby tego mało w życiu Cassie pojawia się dodatkowy problem, z którym ciężko jej sobie poradzić. Matka Cassie, która zostawiła ją kiedy miała szesnaście lat nagle zapragnęła ,aby córka z nią zamieszkała. Chodzi o rok wspólnego życia i pomoc w codziennych czynnościach, gdyż problemy zdrowotne spowodowały znaczną utratę wzroku. Kłębiące się myśli nie dawały Cassie spokoju, nawet jej ojciec nalegał na jej wyjazd co było dla niej równie dziwne co zachowanie matki, która po dziesięciu latach chciała odnowić kontakty. W zasadzie kiedy już nie mogła znaleźć wyjścia z sytuacji nasza główna bohaterka zdecydowała się na przeprowadzkę na wybrzeże, udało się też załatwić przeniesienie do innej jednostki w pobliżu domu matki, tak więc zatrzyma stanowisko i połączy to co musi z tym co kocha. W nowym miejscu rozpoczyna kolejny rozdział życia. Nowa jednostka różni się ogromnie od tej w której dotychczas pracowała. Spore braki w sprzęcie w remizie jednak nie odrzucały Cassie od obowiązków i chęci do pracy. Zresztą nie była ona jedyną nowicjuszką w jednostce. Razem z nią w szeregi straży wstępuje także Owen. Utalentowany, wyrzeźbiony i oszałamiająco przystojny młody strażak.Oboje więc muszą stawić czoła nowym wyzwaniom w służbie jak i znosić koleżeńskie żarty kolegów po fachu. Cassie choć bardzo się wzbraniała, pamiętając złote zasady przekazane przez jej kapitana, starała się unikać nowego kolegi, wiedziała jak na nią działał. W jej głowie roiło się od różnych myśli , na które wcześniej sobie nie pozwalała. Choć długo się wzbraniała przed magicznym uczuciem to dłużej już nie mogła udawać przed samą sobą. Poczuła do Owena tak silne przyciągnie, widziała w nim bratnia duszę , zrozumienie i współczucie do innych, które spowodowało,że w jej sercu zrodziło się nowe uczucie- miłość. Codzienna opieka nad chorą matką okazała się dla tych dwóch kobiet zbawienna. Ich relacje bardzo się poprawiły, a Cassie zdobyła się na bardzo ważny krok – przebaczyła matce wszystkie lata rozłąki. Nauczyła się w życiu podejmować decyzję, które przyniosły pozytywne skutki dla niej samej jak i najbliższych. Oprócz uniesień Cassie musiała się także uporać z prześladowcą, który ewidentnie był niezadowolony z jej obecności w jednostce. Kiedy jednak granica została przekroczona w końcu postawiła sprawę jasno przed swoimi kolegami. Wiedziała ,że ten kto jej tak bardzo nienawidzi należy do jej zespołu. Otwarła się i głośno mówiła o uczuciach, choć była uczona , aby ich nigdy nie wyrażać zwłaszcza tych ukazujących słabość. Niestety dłużej nie mogła tego znieść zwłaszcza kiedy prześladowania przeniosły się poza jednostkę, ale właśnie to przyniosło zamierzony skutek i uzyskała upragniony spokój. Katherine Center w tej powieści bardzo mnie urzekła historią kobiety – wojowniczki w męskim świecie, gdzie oprócz zawodu strażaka bohaterka była także ratownikiem medycznym i instruktorem samoobrony, co znaczy,że wcale nie boi się wyzwań i jest na pierwszej linii frontu jeżeli chodzi o niesienie pomocy. Ta książka jest przepełniona emocjami, a najważniejszym jest nauka przebaczenia. Kiedy Cassie w końcu wybaczyła matce ten stracony czas okazało się,że wspólnego mają już niewiele.Tą ważną lekcję dała jej właśnie matka i Cassie w najlepszym momencie to zrozumiała. Jej wewnętrzna przemiana kiedy wreszcie odpuściła i otworzyła swoje serce na ludzi i miłość otwarło jej drogę do prawdziwego szczęścia, a każdy z bohaterów wniósł do książki swoją historię ie, dzięki której stała się naprawdę wyjątkową powieścią. „To co bliskie sercu” odebrałam jako poruszającą historię niosącą ze sobą bardzo ważny przekaz. W świetnej formie autorka wprowadziła nas poprzez losy bohaterów do świata miłości i przebaczenia, a zarazem wojowniczej walki o własne ja. Tak jak wcześniejsza powieść autorki - ta również moje serce urzekła.

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2020/06/302-przedpremierowo-katherine-carter-to.html Dziś dzień dziecka. Zapewne większość z nas, gdy była jeszcze w wieku przedszkolnym, często była pytana o to, kim chce zostać w przyszłości. Dziewczynki zazwyczaj chcą być piosenkarkami, aktorkami czy modelkami, a chłopcy policjantami czy strażakami. Są jednak pewne wyjątki od tej reguły. W najnowszej powieści Katherine Center pt. „To, co bliskie sercu”, główna bohaterka jest… strażakiem. I to nie byle jakim! Cassie Hanwell wiedzie spokojne i poukładane życie. Pracuje w straży pożarnej w teksańskim mieście Austin i jako jedna z nielicznych kobiet regularnie uczestniczy w wielu akcjach. Pewnego dnia niespodziewany telefon od matki burzy jej spokój. Poważnie chora kobieta, która przed laty porzuciła męża i córkę, teraz potrzebuje jej pomocy. Staroświecka jednostka strażacka w Massachusetts, gdzie przenosi się Cassie, w niczym nie przypomina jej poprzedniego miejsca pracy. Brakuje funduszy i nowoczesnego sprzętu, a nowi koledzy są nieokrzesani i mają swoje grubiańskie zwyczaje. Nie są zachwyceni, gdy do ich męskiego zespołu dołącza kobieta. Sumienna i obowiązkowa Cassie staje przed dużym wyzwaniem: musi odnaleźć się w nowym środowisku, a oprócz tego naprawić relacje z matką i uporać się z koszmarami z przeszłości. Na jej drodze staje też zabójczo przystojny strażak, przez którego trzymanie się zasady: "Nigdy nie umawiaj się z nikim z pracy" może się okazać niewykonalne. Wkrótce uczucia do kolegi z jednostki okażą się jej najmniejszym zmartwieniem. Splot dramatycznych wydarzeń wystawi odwagę Cassie na próbę. Czy dziewczyna okaże się wystarczająco silna i zdeterminowana, by zawalczyć o to, co dla niej najważniejsze? Wraz z egzemplarzem recenzenckim otrzymałam od wydawnictwa Muza paczkę chusteczek. Pomyślałam sobie: „o nie, kolejna ckliwa i przerysowana do bólu historia”. Spotkało mnie jednak spore zaskoczenia. Mimo iż książka ta nie wzruszyła mnie aż tak, bym była zmuszona skorzystać z tego podarunku, to jednak nie zmniejsza to w żadnym stopniu oceny tej książki. Bo powieść ta, jak dla mnie była świetna. „To, co bliskie sercu” ma swoje gabaryty. Lektura prawie pięciuset stron, wbrew pozorom zajmuje trochę czasu. W tym przypadku jednak, jest zupełnie odwrotnie. Autorka w dobrych momentach i w idealnej ilości podkręca akcję, przez co ciężko się oderwać od lektury. Mimo iż osobiście nie przepadam za takimi dłuższymi powieściami, gdyż często dla mnie są zbyt przeciągane, to jednak w tym przypadku mogę śmiało stwierdzić, że każda strona jest istotna. I co więcej - chciałoby się ich jeszcze więcej. Przyznam szczerze, że to właśnie profesja Cassie skłoniła mnie do sięgnięcia po tą powieść. Nie pamiętam, bym kiedykolwiek czytała jakąkolwiek historię, w której główna bohaterka jest strażakiem. Katherine Carter porusza w swej książce wciąż aktualny problem dyskryminacji kobiet w pracy. Na przykładzie Cassie pokazuje, że kobiety wciąż postrzegane są jako słabsze i gorsze, i niektóre zawody, powinny być dla nas - kobiet niedostępne. Bardzo spodobała mi się ogólna kreacja głównej postaci. Cassie jest kobietą zaradną, odważną i inteligentną. Potrafi ugasić wielki pożar, ratować ludzi, którzy ulegli wypadkom, a nawet pomóc zwierzętom. Wydawać by się mogło, że jest człowiekiem idealnym. Kobieta ta ma jednak problem z dopuszczeniem do siebie jakichkolwiek uczuć. Dramatyczne wydarzenia z przeszłości sprawiły, że zamknęła się w sobie i nie nawiązywała żadnych relacji międzyludzkich. Być może w takiej kreacji jest widoczna pewna schematyczność, nie mniej jednak podziwiałam wewnętrzną siłę tej bohaterki i mocno jej kibicowałam. „To, co bliskie sercu” to powieść wielowątkowa. Autorka porusza w swej historii wiele motywów, jak np.: wpływ straty rodzica na dziecko, choroby, nałogi, wspomniany wcześniej wątek straży pożarnej, ale w głównej mierze, książka ta jest o przebaczeniu. I to nie tylko osobom, które w jakimś stopniu nas skrzywdziły, zraniły, ale przede wszystkim o umiejętności przebaczenia samemu sobie. Czy było zatem coś, co nie do końca mi się spodobało? Jak dla mnie było za mało akcji ratunkowych. Center często nawiązuje do zawodu bohaterki, wyliczając, w jakich to akcjach Cassie brała udział. Ale było to tylko i wyłącznie wymienianie. Jak na tak dość obszerną powieść liczyłam na coś więcej niż opis dwóch akcji ratunkowych. Podsumowując, „To, co bliskie sercu” to bardzo dobrze napisany romans, który daje do myślenia. Autorka posiada świetne pióro, dzięki któremu lektura jej historii to czysta przyjemność. Sama jestem zaskoczona tym, że ta na pozór prosta powieść wywarła na mnie aż takie wrażenie. Gorąco polecam! Moja ocena: 8/10