To, co bliskie sercu (okładka miękka)

Katherine Center miałam okazję poznać przy lekturze Milion nowych chwil. Sięgając po najnowszą powieść wiedziałam, że będzie bardzo dobra i nie zawiodłam się. Główną bohaterką powieści jest Cassie, która pracuje w straży pożarnej. Jest odważna, sumienna, obowiązkowa, ale nikogo bliżej do siebie nie dopuszcza. Uważa, że miłość jest dla słebeuszy a tak na prawdę to opuszczenie przez matkę oraz koszmary z przeszłości sprawiły, że kobieta zamyka się w swojej skorupie. Niespodziewanie jej matka prosi ją o pomoc gdyż jest chora i Cassie chcąc nie chcą przenosi się do niej oraz nowej jednostki strażackiej, gdzie już nie jest tak miło i przyjemnie. Teraz walczy ona ze swoimi ranami, uprzedzeniami kolegów i nagłymi porywami serca. To, co bliskie sercu jest powieścią absolutnie fantastyczną. Zaciekawia już od pierwszej strony, a choć akcja nie mknie spektakularnie to nie oderwiemy się od niej. Ta książka wprowadziła mnie w taki cudownie błogi stan, ukoiła moje emocje choć zdarzały się i łzy. Mnogość problemów poruszanych przez autorkę nie przytłacza ale zmusza do przemyśleń. Przeczytamy o dyskryminacji kobiet, o ich molestowaniu, o potędze wybaczenia oraz o tym iż miłość wcale nie jest dla słabeuszy ale właśnie dla ludzi ogromnie odważnych i silnych. Zanurzymy się w świat straży pożarnej, poznamy z czym muszą się ini zmagać, oraz niekiedy zabawne życie zza kulis czyli z remizy. Główna bohaterka Cassie mnie oczarowała swoją siłą, determinacją. Początkowo myślałam, że ma ona potrzebę udowadniania jaka jest dobra we wszystkim, ale koniec końców zrozumiałam, że ona wszystkimi sposobami starała się zasłużyć na szacunek uprzedzonych kolegów po fachu. Urzekł mnie wątek miłosny, z jednej strony zakazany z drugiej ogromnie piękny, delikatny. I dziękuję autorce za to iż poprzez tą powieść pokazała, że zawsze należy podążać za głosem serca, nie bać się konsekwencji. Koniecznie zwróćcie uwagę na tą powieść. Idealna propozycja teraz na czerwcowe wieczory z lampką wina lub herbatką. Ja polecam serdecznie. https://obydwiezaczytane.blogspot.com/2020/06/

Natalia Ach, co to była za historia! Jestem całkowicie oczarowana tą książką i niech Was nie zniechęca ilość stron. Pomimo tego, że jest ich prawie 500 książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Lekki styl autorki oraz prosty język sprawiają, że przez książkę się płynie. O samej historii już nie wspominając🥰 Cassie jest silną, niezależną kobietą, która ponad wszystko kocha swoją pracę i w pełni się jej oddaje ale w tej codzienności nie ma miejsca na życie prywatne. Po przykrych doświadczeniach z dzieciństwa Cassie nie chce i nie potrafi otworzyć się na uczucia. To wszystko powoli się zmienia gdzy poznaje przystojnego "Frycka". Historia wzruszająca, momentami bolesna, przepełniona emocjami, pełna siły i nadziei ale zarazem bardzo zabawna, chyba nie zliczę ile razy śmiałam się czytając😊 To jedna z tych książek, która uczy i zapada w pamięć na długo, bardzo żałowałam, że to już koniec. Polecam każdemu💛 ▫️ Cassie pracuje w straży pożarnej w Austin, jest jedną z nielicznych kobiet, która uczestniczyła w wielu akcjach, dzięki swojej odwadze i oddaniu zaszła bardzo daleko. W sferze uczuciowej pozostaje jednak ostrożna. Niespodziewane wydarzenie oraz telefon od matki zmieniają wszystko w jej dotychczasowym życiu. Okazuje się, że matka, która przed laty porzuciła Cassie i jej ojca jest poważnie chora i potrzebuje pomocy córki. Cassie przenosi się do małego miasteczka w okolicach Bostonu ale jednostka strażacka, która się tam znajduje w niczym nie przypomina jej poprzedniej remizy. Nowi koledzy nie są zachwyceni gdy do ich zespołu dołącza "panienka", a w jednostce brakuje funduszy i sprzętu. W ten sam dzień pracę w nowej jednostce zaczyna Owen, który wydaje się być inny niż pozostali, obecność kobiety wcale mu nie przeszkadza - wręcz przeciwnie. Dziewczyna jest nim zauroczona, problem polega na tym, że Cassie nie wierzy w miłość...

https://www.instagram.com/books_holic/ Wystarczył mi sam opis i chwila zastanowienia bym zdecydowała, że chcę tę książkę poznać i naprawdę, zaczynając czytać byłam zadowolona z lektury, a także zaintrygowana, bo „To, co bliskie sercu” to coś zupełnie innego, niż miałam okazję poznać do tej pory. Podobało mi się, że główna bohaterka jest strażakiem i bardzo sumiennie podchodzi do swojej pracy, do obowiązków, a przede wszystkim chce pomagać ludziom. Widać, że jest odważna i waleczna, nie poddaje się tak łatwo. A związki? Jest zdecydowanie na nie. I to nie tak, że sobie myśli, że nie chce się z nikim umawiać, a potem się ktoś trafia i zmienia wszelkie swoje przekonania. Cassie nie wierzy w miłość. Uważa, że ona nie istnieje, a jeśli już, to czyni ludzi słabymi. Za to praca i chęć niesienia pomocy innym są dla niej wszystkim. Jej postać podobała mi się przede wszystkim dlatego, że na tle wszystkich bohaterek literackich znacznie się wyróżnia. A jednak z czasem przestałam czuć się w pełni usatysfakcjonowana lekturą i piszę to z bólem serca, bo zapowiadało się naprawdę, naprawdę dobrze. Na tylnej okładce mamy napisane, że ta książka jest „o odwadze, nadziei, uczeniu się miłości i trudnej sztuce wybaczania” i tutaj się w pełni zgodzę, ale odnosiłam czasami wrażenie, że autorka skupiała się bardziej na stronie zawodowej i na tym, jak wygląda życie strażaków, a także kobiety wśród męskiego grona, niż na uczuciach czy całej reszcie. I to jest z jednej strony fajne, bo mamy bardzo dokładne spojrzenie na życie i pracę w straży, na to, jak bardzo ci ludzie narażają swoje życie dla nas i są po prostu bohaterami, ale zabrakło mi tu większej dawki emocji i skupienia się na uczuciach w większym stopniu. Cassie wprowadza się do matki, która przed laty zostawiła ją i jej ojca, przez co ma do niej żal, co jestem w stanie w pełni zrozumieć i zaakceptować, ale w pewnym momencie od unikania do rodzicielki, przeszła do rozmów przy herbatce i lekkich zwierzeń. Zabrakło mi budowy tej relacji, jakiegoś przełomu pomiędzy niechęcią a siedzeniem przy gorącym naparze i szydełkowaniu. A co więcej, w książce pojawia się pewien przystojniak, ale nie zdradzę wam kto to taki. I oczywiście mamy wątek romansu, ale (naprawdę piszę to niechętnie) nie wyczuwałam między tym dwojgiem żadnej chemii. Pojawiło się uczucie, a ja nie wiedziałam skąd. Nie czułam, żeby pomiędzy nimi cokolwiek się rodziło, a już to było. Zabrakło mi tego również, niestety. Ostatnie do czego się troszkę przyczepię, to postać Cassie. Czasami chciała zaimponować swoim nowym kolegom z jednostki i może miało wyjść to naturalnie, ale dla mnie było zwykłym przejawem popisywania się z jej strony, co mi osobiście się nie podobało i trochę mi to przeszkadzało. Jasne, rozumiałam, że musi się wykazać przed kolegami z pracy, ale po prostu w moim odczuciu ten wykaz trochę przerodził się w popis, ale na obronę mogę powiedzieć, że nie było tego dużo i nie było to rażące. A jeżeli chodzi o zawód strażaka, Cassie naprawdę zasługiwała na miano bohaterki i w tej pracy była naprawdę dobra, lepsza od niejednego faceta. Wykazywała się odwagą, twardością i kompetencją. Mimo tych zastrzeżeń, o których wspomniałam, to jej postać polubiłam właśnie za to jaką okazywała się być osobą. Nie powiem, że ta książka jest zła, bo nie jest. Być może to, co ja wymieniłam jako swoje zastrzeżenia, dla innego czytelnika będą niezauważalne i ktoś inny będzie się tą książką zachwycał. Pamiętajcie, że ile czytelników, tyle spostrzeżeń i odczuć. Na plus „To, co bliskie sercu” działa na pewno to, że chociaż jest momentami przewidywalna, to też potrafi troszeczkę zaskoczyć i rzeczywiście, jeśli chodzi o kwestię wybaczania, to jest nam to pokazane, ale w tej powieści bardziej chodzi o wybaczanie samemu sobie. Dodatkowo autorka porusza kwestię dyskryminacji kobiet, a więc nasza główna bohaterka musi sobie z tym radzić i mimo wszystko naprawdę nieźle jej to idzie, bo twarda z niej babka, choć niejedno w życiu przeszła i niejedno jeszcze przed nią, ale mimo sytuacji nie użala się nad sobą, nie załamuje się, ale stara się walczyć. I mimo zła, jakie ją spotkało, z czasem zaczyna się wyzbywać wrogości, która w niej siedzi. Jak widzicie, ta historia ma swoje minusy, ale także plusy i sama w sobie mimo wszystko mi się podobała, jest fajna i inna na tle książek, które czytałam dotychczas, opowiada o bohaterstwie, odwadze, wybaczaniu, miłości, co działa na jej korzyść, ale jednak zabrakło mi tu po prostu wyczuwalnych emocji. Mam jednak nadzieję, że jeśli wy przeczytacie „To, co bliskie sercu”, będziecie z lektury zadowoleni. Moim zdaniem powinniście sami się przekonać, jakie będą wasze odczucia w tej kwestii, bo mimo wszystko myślę, że może warto zaryzykować, bo kto wie czy historia Cassie was nie porwie i nie zachwyci? Jak mówię, mi się podobała, miała swoje plusy i w pewien sposób była wyjątkowa. Choć wymieniłam swoje zastrzeżenia, na jakość samej historii nie miały one wpływu, więc decyzję pozostawiam w waszych rękach.

„To co bliskie sercu” Katherine Center jest kolejną powieścią autorki, która potrafi rozpalić serca czytelników. W tej odsłonie pokazała również ogromną siłę kobiety w męskim świecie jak i również czym jest siła przebaczenia. Cassie Hanwell na co dzień pracuje w straży pożarnej w Teksasie jako jedyna z kobiet w zespole. Jest świetnie wykwalifikowana, wysportowana i bardzo odważna. Właśnie kiedy ma odebrać najważniejszą nagrodę w jej życiu za bohaterstwo , to w tej chwili wszystko na co pracowała całe życie legło w gruzach. Kiedy okazało się,że tą nagrodę ma jej wręczyć radny , do którego jedyne uczucia jakie żywiła to nienawiść to nogi się pod nią ugięły. W sali bankietowej przed wszystkimi zgromadzonymi powaliła na ziemię mężczyznę, który wyrządził jej ogromną krzywdę w przeszłości. Piętno tych zdarzeń odcisnęło się na jej dalszym życiu. To wydarzenie zapoczątkowało zmiany w życiu Cassie, które miały ogromny wpływ na jej dalszy losy. Decyzją kapitana jednostki powinna zostać zwolniona co wiązałoby się ze zrujnowaniem dotychczasowych marzeń, jednak dostała inną możliwość. Jakby tego mało w życiu Cassie pojawia się dodatkowy problem, z którym ciężko jej sobie poradzić. Matka Cassie, która zostawiła ją kiedy miała szesnaście lat nagle zapragnęła ,aby córka z nią zamieszkała. Chodzi o rok wspólnego życia i pomoc w codziennych czynnościach, gdyż problemy zdrowotne spowodowały znaczną utratę wzroku. Kłębiące się myśli nie dawały Cassie spokoju, nawet jej ojciec nalegał na jej wyjazd co było dla niej równie dziwne co zachowanie matki, która po dziesięciu latach chciała odnowić kontakty. W zasadzie kiedy już nie mogła znaleźć wyjścia z sytuacji nasza główna bohaterka zdecydowała się na przeprowadzkę na wybrzeże, udało się też załatwić przeniesienie do innej jednostki w pobliżu domu matki, tak więc zatrzyma stanowisko i połączy to co musi z tym co kocha. W nowym miejscu rozpoczyna kolejny rozdział życia. Nowa jednostka różni się ogromnie od tej w której dotychczas pracowała. Spore braki w sprzęcie w remizie jednak nie odrzucały Cassie od obowiązków i chęci do pracy. Zresztą nie była ona jedyną nowicjuszką w jednostce. Razem z nią w szeregi straży wstępuje także Owen. Utalentowany, wyrzeźbiony i oszałamiająco przystojny młody strażak.Oboje więc muszą stawić czoła nowym wyzwaniom w służbie jak i znosić koleżeńskie żarty kolegów po fachu. Cassie choć bardzo się wzbraniała, pamiętając złote zasady przekazane przez jej kapitana, starała się unikać nowego kolegi, wiedziała jak na nią działał. W jej głowie roiło się od różnych myśli , na które wcześniej sobie nie pozwalała. Choć długo się wzbraniała przed magicznym uczuciem to dłużej już nie mogła udawać przed samą sobą. Poczuła do Owena tak silne przyciągnie, widziała w nim bratnia duszę , zrozumienie i współczucie do innych, które spowodowało,że w jej sercu zrodziło się nowe uczucie- miłość. Codzienna opieka nad chorą matką okazała się dla tych dwóch kobiet zbawienna. Ich relacje bardzo się poprawiły, a Cassie zdobyła się na bardzo ważny krok – przebaczyła matce wszystkie lata rozłąki. Nauczyła się w życiu podejmować decyzję, które przyniosły pozytywne skutki dla niej samej jak i najbliższych. Oprócz uniesień Cassie musiała się także uporać z prześladowcą, który ewidentnie był niezadowolony z jej obecności w jednostce. Kiedy jednak granica została przekroczona w końcu postawiła sprawę jasno przed swoimi kolegami. Wiedziała ,że ten kto jej tak bardzo nienawidzi należy do jej zespołu. Otwarła się i głośno mówiła o uczuciach, choć była uczona , aby ich nigdy nie wyrażać zwłaszcza tych ukazujących słabość. Niestety dłużej nie mogła tego znieść zwłaszcza kiedy prześladowania przeniosły się poza jednostkę, ale właśnie to przyniosło zamierzony skutek i uzyskała upragniony spokój. Katherine Center w tej powieści bardzo mnie urzekła historią kobiety – wojowniczki w męskim świecie, gdzie oprócz zawodu strażaka bohaterka była także ratownikiem medycznym i instruktorem samoobrony, co znaczy,że wcale nie boi się wyzwań i jest na pierwszej linii frontu jeżeli chodzi o niesienie pomocy. Ta książka jest przepełniona emocjami, a najważniejszym jest nauka przebaczenia. Kiedy Cassie w końcu wybaczyła matce ten stracony czas okazało się,że wspólnego mają już niewiele.Tą ważną lekcję dała jej właśnie matka i Cassie w najlepszym momencie to zrozumiała. Jej wewnętrzna przemiana kiedy wreszcie odpuściła i otworzyła swoje serce na ludzi i miłość otwarło jej drogę do prawdziwego szczęścia, a każdy z bohaterów wniósł do książki swoją historię ie, dzięki której stała się naprawdę wyjątkową powieścią. „To co bliskie sercu” odebrałam jako poruszającą historię niosącą ze sobą bardzo ważny przekaz. W świetnej formie autorka wprowadziła nas poprzez losy bohaterów do świata miłości i przebaczenia, a zarazem wojowniczej walki o własne ja. Tak jak wcześniejsza powieść autorki - ta również moje serce urzekła.

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2020/06/302-przedpremierowo-katherine-carter-to.html Dziś dzień dziecka. Zapewne większość z nas, gdy była jeszcze w wieku przedszkolnym, często była pytana o to, kim chce zostać w przyszłości. Dziewczynki zazwyczaj chcą być piosenkarkami, aktorkami czy modelkami, a chłopcy policjantami czy strażakami. Są jednak pewne wyjątki od tej reguły. W najnowszej powieści Katherine Center pt. „To, co bliskie sercu”, główna bohaterka jest… strażakiem. I to nie byle jakim! Cassie Hanwell wiedzie spokojne i poukładane życie. Pracuje w straży pożarnej w teksańskim mieście Austin i jako jedna z nielicznych kobiet regularnie uczestniczy w wielu akcjach. Pewnego dnia niespodziewany telefon od matki burzy jej spokój. Poważnie chora kobieta, która przed laty porzuciła męża i córkę, teraz potrzebuje jej pomocy. Staroświecka jednostka strażacka w Massachusetts, gdzie przenosi się Cassie, w niczym nie przypomina jej poprzedniego miejsca pracy. Brakuje funduszy i nowoczesnego sprzętu, a nowi koledzy są nieokrzesani i mają swoje grubiańskie zwyczaje. Nie są zachwyceni, gdy do ich męskiego zespołu dołącza kobieta. Sumienna i obowiązkowa Cassie staje przed dużym wyzwaniem: musi odnaleźć się w nowym środowisku, a oprócz tego naprawić relacje z matką i uporać się z koszmarami z przeszłości. Na jej drodze staje też zabójczo przystojny strażak, przez którego trzymanie się zasady: "Nigdy nie umawiaj się z nikim z pracy" może się okazać niewykonalne. Wkrótce uczucia do kolegi z jednostki okażą się jej najmniejszym zmartwieniem. Splot dramatycznych wydarzeń wystawi odwagę Cassie na próbę. Czy dziewczyna okaże się wystarczająco silna i zdeterminowana, by zawalczyć o to, co dla niej najważniejsze? Wraz z egzemplarzem recenzenckim otrzymałam od wydawnictwa Muza paczkę chusteczek. Pomyślałam sobie: „o nie, kolejna ckliwa i przerysowana do bólu historia”. Spotkało mnie jednak spore zaskoczenia. Mimo iż książka ta nie wzruszyła mnie aż tak, bym była zmuszona skorzystać z tego podarunku, to jednak nie zmniejsza to w żadnym stopniu oceny tej książki. Bo powieść ta, jak dla mnie była świetna. „To, co bliskie sercu” ma swoje gabaryty. Lektura prawie pięciuset stron, wbrew pozorom zajmuje trochę czasu. W tym przypadku jednak, jest zupełnie odwrotnie. Autorka w dobrych momentach i w idealnej ilości podkręca akcję, przez co ciężko się oderwać od lektury. Mimo iż osobiście nie przepadam za takimi dłuższymi powieściami, gdyż często dla mnie są zbyt przeciągane, to jednak w tym przypadku mogę śmiało stwierdzić, że każda strona jest istotna. I co więcej - chciałoby się ich jeszcze więcej. Przyznam szczerze, że to właśnie profesja Cassie skłoniła mnie do sięgnięcia po tą powieść. Nie pamiętam, bym kiedykolwiek czytała jakąkolwiek historię, w której główna bohaterka jest strażakiem. Katherine Carter porusza w swej książce wciąż aktualny problem dyskryminacji kobiet w pracy. Na przykładzie Cassie pokazuje, że kobiety wciąż postrzegane są jako słabsze i gorsze, i niektóre zawody, powinny być dla nas - kobiet niedostępne. Bardzo spodobała mi się ogólna kreacja głównej postaci. Cassie jest kobietą zaradną, odważną i inteligentną. Potrafi ugasić wielki pożar, ratować ludzi, którzy ulegli wypadkom, a nawet pomóc zwierzętom. Wydawać by się mogło, że jest człowiekiem idealnym. Kobieta ta ma jednak problem z dopuszczeniem do siebie jakichkolwiek uczuć. Dramatyczne wydarzenia z przeszłości sprawiły, że zamknęła się w sobie i nie nawiązywała żadnych relacji międzyludzkich. Być może w takiej kreacji jest widoczna pewna schematyczność, nie mniej jednak podziwiałam wewnętrzną siłę tej bohaterki i mocno jej kibicowałam. „To, co bliskie sercu” to powieść wielowątkowa. Autorka porusza w swej historii wiele motywów, jak np.: wpływ straty rodzica na dziecko, choroby, nałogi, wspomniany wcześniej wątek straży pożarnej, ale w głównej mierze, książka ta jest o przebaczeniu. I to nie tylko osobom, które w jakimś stopniu nas skrzywdziły, zraniły, ale przede wszystkim o umiejętności przebaczenia samemu sobie. Czy było zatem coś, co nie do końca mi się spodobało? Jak dla mnie było za mało akcji ratunkowych. Center często nawiązuje do zawodu bohaterki, wyliczając, w jakich to akcjach Cassie brała udział. Ale było to tylko i wyłącznie wymienianie. Jak na tak dość obszerną powieść liczyłam na coś więcej niż opis dwóch akcji ratunkowych. Podsumowując, „To, co bliskie sercu” to bardzo dobrze napisany romans, który daje do myślenia. Autorka posiada świetne pióro, dzięki któremu lektura jej historii to czysta przyjemność. Sama jestem zaskoczona tym, że ta na pozór prosta powieść wywarła na mnie aż takie wrażenie. Gorąco polecam! Moja ocena: 8/10

PRZEDPREMIEROWA RECENZJA "Kiedy człowiek wybiera miłość, choć tyle razy zawiódł się na ludziach, którzy nagle z jego życia znikali, łamiąc mu serce... Kiedy człowiek dobrze już wie, jakie trudne jest życie, a jednak mimo to wybiera miłość... to nie jest to oznaka słabości, tylko odwagi." Aby móc pójść do przodu trzeba się rozliczyć z przeszłością. Wybaczyć, zaakceptować - nie koniecznie zapomnieć, bo tego czasami się nie da wykonać. Cassie Hanwell jest strażakiem. Kobietą na odpowiedzialnym stanowisku. Koledzy ja akceptują. Jest odważna i niestrudzona. Wschodząca gwiazda pożarnictwa. Zabiegana całymi dniami. I do tego samotna. Po wydarzeniach z przeszłości odcina się od mężczyzn. Zresztą nie tylko od nich. Z matka też nie utrzymuje kontaktu. A wszystko przez to, że w dniu jej szesnastych urodzin odeszła od nich do innego mężczyzny. I nagle po latach Cassie dostaje od niej telefon, który burzy cały jej w miarę poukładany świat. Na dokładkę Cass robi coś, czego skutkiem jest natychmiastowa zmiana jednostki strażackiej... Koniec końców przeprowadza się do Diany. Co teraz bezie? Jak sobie da radę w nowym miejscu? Czy koledzy ją zaakceptują? Ją jako kobietę, która przecież powinna siedzieć w domu, bądź w miłej i ciepłej posadzce zamiast strugać bohaterkę? Czy odkryje to, co bliskie sercu zanim będzie za późno? Autorka pokazała świat kobiety w roli strażaka. To jak niesprawiedliwe bywają traktowane. Gdy jeszcze szowinizm wisi na starych obdrapanych ścianach remizy. Jak bywa to bolesne i co kobieta musi doświadczyć oraz co musi pokazać, by udowodnić, że jest jedną z nich. Świetnie było to pokazane. Ta walka samej ze sobą. Zakopanie uczuć i założenie maski. Nie zabrakło także elementu grozy przeszłości, którego w żaden sposób się nie spodziewałam. Akcja gwałtownie szybowała w górę, stopniowo opadając i znowu szybując ponad chmury. Wspaniały pokaz akrobatyczny. Poruszony także został temat odtrącenia dziecka przez rodzica. Jak ciężko jest to zaakceptować i jak wielkie szkody wnosi to w relacjach międzyludzkich. Najlepszą bronią staje się maska "zero pokazywania uczuć". Kumulowania w sobie wszystkiego. Żadnych łez, uśmiechów, radości - sama powaga i rutyna. To ona gwarantuje bezpieczeństwo i poukładany świat. Jak również istotnym elementem jest akceptacja i to do czego się zmuszamy, by być jedną z nich. Pokonywanie barier wymaga niesamowitego samozaparcia. Tylko z drugiej strony, jak nikt nie nauczył innego postrzegania świata to skąd ma wiedzieć jak robić? Oj, akcji i wydarzeń masa w tej historii. Zaczęłam od końca i dość chaotycznie. Pomysł na historię jest świetny, kluczenie między wątkami również. Akcja strażacka na najwyższym poziomie. Nie zabrakło intryg i elementów niebezpieczeństwa, ryzyka utraty życia - jak to w życiu strażaka. Co do bohaterów to jest tu ich sporo i są totalnie zróżnicowani pod względem zachowania, stylu, wypowiedzi... Może skupie się na głównych. Cassie jak pisałam wonder woman - ale taki prawdziwy strażak z niej. Z powołania. Robi wszystko dla innych. Zatwardziała w przekonaniach (strasznie uparta). Broni się nogami i rękami przed uczuciami - jakimikolwiek. Ona może odczuwać tylko adrenalinę związaną z pracą. Reszta uczuć nie istnieje. Jej bowiem bliska sercu jest tylko praca i na niej się skupia. Jedna postać męska jednak jakimś magicznym sposobem dostaje się do jej serca. Powala budowane latami mury. Szarmancki, uprzejmy, miły - i mega przystojny. Aż nierealny. Niestety ale ktoś obrał ją za swój cel. Komu onanie pasuje w tej pracy? Świetny element grozy i dobrze pociągnięty. Tylko co tu jest grą a co prawdą? W tej historii dzieje się, oj dzieje. I to bardzo dużo. Było miło, było niebezpiecznie. Nie zabrakło intryg i chwil wywołujących gęsią skórkę. Z uwagą śledziłam tekst. Cały czas się zastanawiałam, na co zdecyduje się Cassie. Czy odkryje prawdę? Czy pozwoli sobie na miłość? Czy wybaczy? Co będzie bliskie jej sercu? Emocji masa. Katherine Center zwraca uwagę w tej powieści na to, by odważyć się na ten milowy krok - rozliczyć się z przeszłością. Poznać całą prawdę a nie tylko żyć w swoich wyobrażeniach i wspomnieniach. Nie bać się wybaczać a tym bardziej by nie bać się uczuć. W tym miłości. Przeszłość była, jest i będzie. Trzeba nauczyć się z nią żyć. Bohaterem jest każdy z nas - w mniejszym lub większym stopniu. I wcale nie trzeba nosić munduru. Nie musi wiedzieć o tym świat. Ważne byśmy wiedzieli sami i nasi najbliżsi, dla których zrobimy wszystko, jeśli będzie taka potrzeba. Poznajcie historię Cassie. Ona przyciąga niczym ogień. Płomień jest śliczny, kuszący ale i na równi niebezpieczny. Zamyślcie się przy okazji nad własnym życiem - co jest bliskie Waszemu sercu? Polecam.

,, To, co bliskie sercu’’ Katherine Center - PREMIERA 3 czerwca – Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Muza. Gdy zadamy dziecku pytanie - Kim chciał byś być? to - dziewczynki odpowiedzą piosenkarką, nauczycielka..….,a chłopcy krzykną policjantem, strażakiem, lekarzem….. W miarę jak dorastamy, nasze dziecięce marzenia się zmieniają. Ilu z nas, trafia do jakiejś pracy przypadkiem, nie był to nasz wymarzony zawód, ale gdzieś po drodze zaczynamy zdawać sobie sprawę, że właśnie ta praca jest tym co byśmy chcieli robić, że nie chcemy już nic zmieniać. Tak, i Cassie Hanwell nigdy nie marzyła o pracy w straży pożarnej, ale gdy do niej trafiła przypadkiem, to pokochała ją całym sercem. Choć bycie strażakiem to przede wszystkim odpowiedzialność, wszechstronna wiedza (szkolenie z medycyny) ogromna sprawność fizyczna, umiejętność pracy w stresie…. Ale wielu sądzi, że jest to zawód tylko i wyłącznie dla mężczyzn, bo trzeba mieć siłę żeby muc taszczyć ten cały ciężki sprzęt, no i nie ulega wątpliwości, że trzeba dużo odwagi, żeby wejść do płonącego budynku i wynieść nieprzytomną osobę, udzielić jej pierwszej pomocy a przy tym nie wpaść w panikę. Cassie nie była facetem ale kochała swoja pracę i wykonywała ją z wielkim zaangażowaniem i oddaniem, w wielu sprawach była dużo lepsza niż nie jeden mężczyzna. Gdy nie fortunny zbieg zdarzeń, zmuszą ją do zmiany miejsca zamieszkania a przy tym także przeniesienie do innej jednostki SP. To tu Cassie za każdym razem musi udowadniać, że jest świetna w tym co robi, że można jej zaufać, że poradzi sobie z każdym powierzonym jej zadaniem. Nasza bohaterka swoje życie zbudowała na unikaniu emocji, bo z uczuciami są same kłopoty, przede wszystkim rutyna, bezpieczeństwo ,prządek i opanowanie- tak było najlepiej. Bo dzień szesnastych urodzin, kojarzył jej się z traumatycznymi zdarzeniami, które najchętniej wymazała by z pamięci. Ale po przybyciu do Rockoport nic nie działo się tak, jak sobie zaplanowała, trzeba było zmierzyć się z wieloma uczuciami, które nie pytane podstępem wkradały się do serca i umysłu i powodowały zamęt, chaos, rozchwianie emocjonalne. Dla Cassie było to coś nowego coś czego ona bała się najbardziej, nie po to budowała swoją skorupę żółwia, żeby to teraz przepadło. Znienawidzona matka, okazuje się kobietą kruchą, ciepłą, schorowaną, prosi córkę o wybaczenie, ale jak hoduje się w sobie przez dziesięć lat nienawiść - to jak wybaczyć, jak to zrobić. ,, Dziewczyna, którą ona kiedyś zostawiła, już nie istniała.’’’ ,,A miłość wymyśliły sobie panienki, żeby się lepiej poczuć.’’ – wypowiadając te słowa Cassie jeszcze nie wiedziała, że przyjdzie jej zmierzyć się z miłością od pierwszego wejrzenia. , Frycek zwany Owenem zostaje przyjęty do pracy w straży tego samego dnia co ona, sympatyczny, uśmiechnięty, przystojny. Taki normalny koleś, który jednym spojrzeniem wywołał burzę uczuć, tych romantycznych, tych najtrudniejszych, tych dawno zapomnianych, tych niechcianych. Bo przy Frycku wszystko było inne, zawsze pogodny, chętny do pomocy, robił wszystko o co się go poprosiło, przy nim człowiek czuł się swobodnie, bezpiecznie. Autorka pokazuje jak ważna jest wieź z drugim człowiekiem, o potrzebie miłości ,o kruchości naszego życia, o wsparciu w chorobie i zrozumieniu drugiej osoby. Podejmuje temat ludzi skrzywdzonych, jak trudno jest przebaczyć, ale jakie jest to potrzebne w naszym życie. Nie marnujmy czasu na nienawiść, wybaczajmy i mówmy o tym co nas boli, bo to jest ważne, bo człowiekowi skrzywdzonemu trudno jest pokochać i zaufać drugiej osobie. Ale pomimo tego, że się boimy to jednak warto jest podjąć to ryzyko. Bo w przebaczeniu -,,Chodzi o to, żeby przyznać przed sobą samym, że ktoś nas skrzywdził, i to zaakceptować.’’ – bo każdy z nas jest tylko człowiekiem i popełniamy błędy. Zdecydowanie POLECAM, naprawdę warto poznać życie Cassie Hanwell. „Owszem, na świecie jest mnóstwo niewyobrażalnego cierpienia. Ale nie będzie dobrze, jeśli z tego powodu nie pozwolimy sobie na nadzieję, miłość, odczuwanie rozkoszy. Przeciwnie, należy cieszyć się każdą drogocenną sekundą tych uczuć, które na nas spływają. Reakcją na zło tego świata nie powinien być strach przed miłością, lecz coś dokładnie przeciwnego. Powinno się właśnie kochać do szaleństwa, kiedy tylko można” ,, Przecież zawsze jakoś sobie dajemy radę, prawda?.... potrafimy raz za razem podnosić się po kolejnych ciosach i dalej robić swoje.’’

„To co bliskie sercu” to najnowsza powieść Katherine Center, której pióro mogłam poznać za sprawą poprzedniej książki zatytułowanej „Milion nowych chwil”. Pamiętam, że historia Margaret, która na skutek tragicznego wypadku doznaje trwałego urazu i musi zupełnie przewartościować swoje życie wywarła na mnie ogromne wrażenie. Powieść trafiła na półkę moich ulubionych lektur. Dlatego też tak bardzo ucieszyłam się na zapowiedź wydawnictwa Muza, które na początek czerwca zaplanowało premierę kolejnej powieści autorki. Książka „To co bliskie sercu” okazała się równie interesującą opowieścią obyczajową, która w całości spełniła moje oczekiwania i również zostanie w mojej pamięci na bardzo długo. Tym razem Katherine Center zapoznaje czytelnika z Cassie Hanwell – kobietą – strażakiem, dla której walka z ogniem, pomoc ofiarom wypadków i ludziom w potrzebie jest życiowym powołaniem. Cassie spełnia się zawodowo w Austin w Teksasie, ma zgrany zespół kolegów i stopniowo rozwija karierę w straży. Jeden przykry incydent i niespodziewany telefon matki sprawiają, że bohaterka z ciężkim sercem porzuca swoje dotychczasowe życie i przenosi się do Lillian w Massachusetts. Tutaj jest pierwszą i jedyną kobietą w zastępie, więc praca z nowymi kolegami staje się dla niej wyzwaniem. Cassie jest twarda, otacza się grubą skorupą, wie jak pracować w męskim gronie, jest profesjonalistką przygotowaną do tego wymagającego zawodu jak mało kto, a mimo to nie wszystko układa się pomyślnie. Niestety nie wszyscy dobrze jej życzą, a pomówienia, kłamstwa i szykany trudno ignorować. Bohaterka ma też sporo osobistych problemów – konflikt z matką, która porzuciła ją w dzień szesnastych urodzin, a teraz walczy ze śmiertelną chorobą oraz traumy z przeszłości, które na zawsze naznaczyły jej życie lękiem, bólem, podejrzliwością i nieufnością wobec mężczyzn oraz zamknęły drzwi do świata dobrych uczuć – miłości, opiekuńczości, ciepła, zaufania i wiary w drugiego człowieka. Czy zmiana pracy i kompletnie nowe otoczenie sprawią, że twardzielka Cassie odsłoni swoją prawdziwą wrażliwość ukrytą pod pancerzem strachu przeczytacie w książce. Zdradzę Wam tylko, że wrażeń i niespodzianek na pewno nie zabraknie. Katherine Center stworzyła niebanalną opowieść. Pozwala nam poznać kulisy pracy strażaka, ze szczegółami opisuje przeróżne ciekawe zdarzenia, dużo dowiadujemy się na temat predyspozycji i umiejętności, jakie powinna posiadać osoba pełniąca ten odpowiedzialny i niebezpieczny zawód. Wszystko opisane zostało w inteligentny i bardzo obrazowy sposób z dużą dbałością o szczegóły. Autorka ma prawdziwy dar opowiadania, od początku z łatwością przenosimy się w powieściową rzeczywistość i stajemy się niemymi świadkami zdarzeń. Książki Katherine Center czyta się szybko, łatwo, ale też z niesłabnącym zainteresowaniem. Historia pochłania nas bez reszty, akcja posuwa się dość szybko i pomimo prawie 500 stronic w bardzo krótkim czasie docieramy do finału. Lektura „To co bliskie sercu” dostarcza różnorakich emocji, sporo jest momentów wzruszających, niektóre zdarzenia budzą uśmiech na twarzy, a jeszcze inne wywołują zdumienie. Praca strażaka to nie jest przysłowiowa „bułka z masłem”. Niebezpieczeństwo i niepewność ale też ciągła gotowość wpisane są w ten wymagający zawód, który jak widać może być powołaniem także dla kobiety, niezwykłej dziewczyny – Cassie Hanwell. Jestem pod wrażeniem powołanych do życia postaci. Chętnie bym się z nimi zakumplowała. Jednak od samego początku moją zdecydowaną faworytką jest główna bohaterka. Mieć taką przyjaciółkę to byłaby dopiero frajda. Autorka porusza w tej powieści sporo ważnych kwestii jak rozbicie rodziny, porzucenie dziecka, gwałt na osobie nieletniej, walkę z ciężką chorobą, obwinianie siebie za czyny niepopełnione. Jednakże sprawą nadrzędną, na którą powinniśmy zwrócić uwagę, jest potrzeba wybaczania sobie i innym, bo tylko wtedy możemy oddzielić grubą kreską to, co było i zrobić krok do przodu, w stronę przyszłości. „To co bliskie sercu” to mądra, refleksyjna opowieść, która znalazła szczególne miejsce w moim sercu i na pewno trafi na półkę ulubionych lektur, a autorka zasili grono ulubionych pisarzy. Zachęcam serdecznie do przeczytania tej powieści, która czeka już na Was w księgarniach, a niebawem znajdziecie ją zapewne także w bibliotekach. Polecam serdecznie.

To , co bliskie sercu". Katherine Center, to pełna wzruszeń, ale i zabawnych momentów historia o bardzo dzielnej, odważnej strażacce, która nie tylko nie boi się walczyć z żywiołem, ale także przezwycięża swoje słabości, godzi się z przeszłością, wybacza i ponownie próbuje zaufać. Zaczęłam czytać tę powieść zaraz po przebudzeniu. Stwierdziłam, że póki chłopcy jeszcze śpią, będę miała chwilę dla siebie. Ta chwila nieco się wydłużyła. Czytanie kontynuowałam podczas śniadania, przygotowując obiad, pijąc popołudniowa kawę, a nawet wstawiając pranie. Uwierzycie, że ciężko oderwać się od tej książki a jej przyciąganie można porównać do siły magnesu? 😁 I tak to o godzinie 16.30 zapłakana, z oczami czerwonymi jak u królika dotarłam do końca. De facto większość dnia przeznaczyłam na poznanie losów cudownej Cassie. Mądrej, odważnej, osiągającej niepodważalne sukcesy w pracy. Wojowniczki, która za wszelką cenę chce udowodnić, że kobieta na stanowisku strażaka też jest "pełnowartościowym" pracownikiem, potrafi dorównać mężczyznom a czasem i przewyższyć w doświadczeniu i umiejętnościach. Dziewczyna nie miała łatwego startu w życiu, porzucona przez matkę w wieku 16lat, wychowywana przez ojca z którym relacje nie układały się książkowo. Starciła grunt pod nogami, czuła się porzucona, osamotniona i zdana sama na siebie. Dodatkowo pewien incydent w szkole średniej z niejakim Thomsonem, sprawił, że stała się twarda i nieustępliwa. Zamknęła serce i rozum nie dając sobie szans, na jakiekolwiek bliższe relacje. Ogromny mur jaki budowała przez lata, skutecznie ją izolował, dając bezpieczenstwo, stabilizację i pewność siebie. Żyła praca, w której nie miała sobie równych, była doceniana i lubiana. Miała poukładane życie jak w pudełku. Niespodziewany telefon od matki zmienia wszystko. Ta kobieta która miała odwagę porzucić przed laty dziecko i kochającego męża, zwraca się z prośbą o pomoc. Epizod jaki zdarzył się podczas wręczenia nagrody, zmusza dziewczynę do przeniesienia się do jednostki strażackiej w niewielkim miasteczku , a także zamieszkanie z chorą matką i pomoc w podstawowych czynnościach. Jednostka w jakiej zaczyna pracę w niczym nie przypomina tej w Austin. Brakuje sprzętu, funduszy. Nowi współpracownicy i sam komendant nie ułatwiają nowej koleżance Wprost dają do zrozumienia, że nie są zachwyceni, że do ich grupy dołączyła kobieta, nawet z takim doświadczeniem i umiejętnościami jak Cassie. Jedynym wyjątkiem okazuje się Owen - chłopak, który w tym samym czasie dołącza do jednostki remizy. Zabawny, przystojny , inteligentny młody strażak, który zyskał sympatię Cassie a może i coś więcej. Ale zaraz, zaraz przecież ona nie wierzy w miłość. Chłopak przeczuwa, że w przeszłości Cassie została potwornie zraniona, jest wystarczająco cierpliwy, by zdobyć jej serce. Czy mu się to uda? Czy Cassie wybaczy matce i będzie wstanie towarzyszyć jej w ostatnich chwilach? Czy poznanie powodów dla których matka ja zostawiła sprawi, że Cassie wybaczy i będzie się starać nadrobić stracony czas? Zaufać i pokochać ponownie? Czy otworzy swoje serce i da szansę na prawdziwą miłość? Autorka porusza wiele wrażliwych, ciężkich tematow; począwszy od nadużyć, porzucania rodziny, przedwczesnej śmierci, uzależnienia od narkotyków, nieuleczalnych chorób, poronień czy wandalizmu. To książka o nadziei, przebaczaniu i dawaniu szansy nie tylko innym ale rzęsę wszystkim sobie. Dodaje tę powieść do moich ulubieńców roku 2020, nie mogę postąpić inaczej. Ci co czytali to wiedza, Ci co nie mieli stycznosci z tą powieścią gorąco zachęcam do nadrobienia braków. Mam nadzieję, że książka się spodoba i dostarczy tyle emocji, tak jak mi. Podziękowania dla wydawnictwa muza za możliwość zrecenzowania powieści a także dla autorki , bo dzięki tej powieści zrozumiałam , że nieporozumienia , niezamknięte sprawy z przeszłości warto wyjaśnić i dać druga szansę nawet jeśli pewne zdarzenia bardzo mocno wpłynęły na późniejsze nasze życie. https://www.instagram.com/p/CCMEv5wBp7o/?igshid=1ukue7edibeeh

To , co bliskie sercu". Katherine Center, to pełna wzruszeń, ale i zabawnych momentów historia o bardzo dzielnej, odważnej strażacce, która nie tylko nie boi się walczyć z żywiołem, ale także przezwycięża swoje słabości, godzi się z przeszłością, wybacza i ponownie próbuje zaufać. Zaczęłam czytać tę powieść zaraz po przebudzeniu. Stwierdziłam, że póki chłopcy jeszcze śpią, będę miała chwilę dla siebie. Ta chwila nieco się wydłużyła. Czytanie kontynuowałam podczas śniadania, przygotowując obiad, pijąc popołudniowa kawę, a nawet wstawiając pranie. Uwierzycie, że ciężko oderwać się od tej książki a jej przyciąganie można porównać do siły magnesu? 😁 I tak to o godzinie 16.30 zapłakana, z oczami czerwonymi jak u królika dotarłam do końca. De facto większość dnia przeznaczyłam na poznanie losów cudownej Cassie. Mądrej, odważnej, osiągającej niepodważalne sukcesy w pracy. Wojowniczki, która za wszelką cenę chce udowodnić, że kobieta na stanowisku strażaka też jest "pełnowartościowym" pracownikiem, potrafi dorównać mężczyznom a czasem i przewyższyć w doświadczeniu i umiejętnościach. Dziewczyna nie miała łatwego startu w życiu, porzucona przez matkę w wieku 16lat, wychowywana przez ojca z którym relacje nie układały się książkowo. Starciła grunt pod nogami, czuła się porzucona, osamotniona i zdana sama na siebie. Dodatkowo pewien incydent w szkole średniej z niejakim Thomsonem, sprawił, że stała się twarda i nieustępliwa. Zamknęła serce i rozum nie dając sobie szans, na jakiekolwiek bliższe relacje. Ogromny mur jaki budowała przez lata, skutecznie ją izolował, dając bezpieczenstwo, stabilizację i pewność siebie. Żyła praca, w której nie miała sobie równych, była doceniana i lubiana. Miała poukładane życie jak w pudełku. Niespodziewany telefon od matki zmienia wszystko. Ta kobieta która miała odwagę porzucić przed laty dziecko i kochającego męża, zwraca się z prośbą o pomoc. Epizod jaki zdarzył się podczas wręczenia nagrody, zmusza dziewczynę do przeniesienia się do jednostki strażackiej w niewielkim miasteczku , a także zamieszkanie z chorą matką i pomoc w podstawowych czynnościach. Jednostka w jakiej zaczyna pracę w niczym nie przypomina tej w Austin. Brakuje sprzętu, funduszy. Nowi współpracownicy i sam komendant nie ułatwiają nowej koleżance Wprost dają do zrozumienia, że nie są zachwyceni, że do ich grupy dołączyła kobieta, nawet z takim doświadczeniem i umiejętnościami jak Cassie. Jedynym wyjątkiem okazuje się Owen - chłopak, który w tym samym czasie dołącza do jednostki remizy. Zabawny, przystojny , inteligentny młody strażak, który zyskał sympatię Cassie a może i coś więcej. Ale zaraz, zaraz przecież ona nie wierzy w miłość. Chłopak przeczuwa, że w przeszłości Cassie została potwornie zraniona, jest wystarczająco cierpliwy, by zdobyć jej serce. Czy mu się to uda? Czy Cassie wybaczy matce i będzie wstanie towarzyszyć jej w ostatnich chwilach? Czy poznanie powodów dla których matka ja zostawiła sprawi, że Cassie wybaczy i będzie się starać nadrobić stracony czas? Zaufać i pokochać ponownie? Czy otworzy swoje serce i da szansę na prawdziwą miłość? Autorka porusza wiele wrażliwych, ciężkich tematow; począwszy od nadużyć, porzucania rodziny, przedwczesnej śmierci, uzależnienia od narkotyków, nieuleczalnych chorób, poronień czy wandalizmu. To książka o nadziei, przebaczaniu i dawaniu szansy nie tylko innym ale rzęsę wszystkim sobie. Dodaje tę powieść do moich ulubieńców roku 2020, nie mogę postąpić inaczej. Ci co czytali to wiedza, Ci co nie mieli stycznosci z tą powieścią gorąco zachęcam do nadrobienia braków. Mam nadzieję, że książka się spodoba i dostarczy tyle emocji, tak jak mi. Podziękowania dla wydawnictwa muza za możliwość zrecenzowania powieści a także dla autorki , bo dzięki tej powieści zrozumiałam , że nieporozumienia , niezamknięte sprawy z przeszłości warto wyjaśnić i dać druga szansę nawet jeśli pewne zdarzenia bardzo mocno wpłynęły na późniejsze nasze życie. https://www.instagram.com/p/CCMEv5wBp7o/?igshid=1ukue7edibeeh