To, czego o mnie nie wiesz (okładka miękka)

Ciekawa, lekka i wciągająca książka.

Polecam

Już po przeczytaniu pierwszego tomu serii o miasteczku Hartwell, wiedziałam, że będę chciała przeczytać następne części. Zresztą, uwielbiam twórczość Samanthy Young, więc każdą jej książkę biorę wręcz w ciemno i z niecierpliwością wyczekuję premier. Nie przeczytałam wszystkich pozycji, które wyszły spod jej pióra, ale naprawdę wiele i jestem wręcz zakochana w tym, jak pisze i co tworzy. Dhalię poznałam już wcześniej, przy okazji czytania poprzednich części i byłam ciekawa jej historii, bo autorka wcześniej nic nie zdradziła, jedynie coś wspomniała, ale wzbudziła tym moje większe zainteresowanie. McGuire jest piękna, błyskotliwa i dowcipna. A jednak nosi pewien ciężar, który jest równocześnie przeszkodą w tym, czego naprawdę pragnie. To w miasteczku Harwell znalazła ukojenie i spokój, których potrzebowała i zajęła się prowadzeniem małego sklepiku z pamiątkami. Mimo ciężkiej przeszłości i nieodpowiednich wyborów, udało jej się naprawdę zacząć na nowo i stała się silną, niezależną kobietą, która ma przy sobie prawdziwych przyjaciół. Niestety, przeszłość czasem daje o sobie znać i Dhalia doświadcza tego na własnej skórze. Michael jest seksownym stróżem prawa, który potrafi przyspieszyć bicie kobiecego serca samym uśmiechem. Doświadczenia, jakie ma na swoim koncie, troszkę go zmieniły. Stał się momentami… nieprzyjemny. Nie powiem, że jest dupkiem, bo wszystko można mu zarzucić, ale nie to. Mimo tego, że czasem bywa zgorzkniały, tak naprawdę to porządny facet, o dobrym sercu i powiem wam, że naprawdę ma gadane. Aż ja nie mogłam się mu oprzeć! Polubiłam te postaci, bo były takie żywe, realistyczne. Nieidealne, poranione, ale o dobrych sercach. A męski bohater pewnie niejedną czytelniczkę zauroczy. Ze mną się udało, przyznaję! Zapomniałam, jak bardzo kocham twórczość Samanthy, ale szybko sobie o tym przypomniałam. Tak jak i o tym, że jej książki czytają się wręcz same. Nie odczułam tego, że „To, czego o mnie nie wiesz” liczy sobie ponad czterysta stron. Czytało się ją z taką przyjemnością i lekkością, że pokonywanie rozdziałów nie było niczym trudnym. Ledwo zaczęłam czytać, a uśmiech sam pojawiał mi się na twarzy, a co więcej, w niektórych momentach czułam, jak pieką mnie oczy. Choć może to ja jestem rozedrgana emocjonalnie ostatnio. Nie jest to romans, w którym liczą się tylko momenty, w których bohaterowie chodzą do łóżka. Absolutnie. Ma w sobie coś głębszego, porusza niełatwe tematy i sprawia, że właśnie te sceny łóżkowe nie rzucają się w oczy. Jeśli o mnie chodzi, nie mogłam się momentami oderwać i tylko oczekiwałam tego, co będzie dalej. Podobało mi się, że autorka wmieszała pomiędzy rozdziały momenty przeszłości, a co więcej, nie zdradziła nam całej historii na początku, tylko to powoli dawkowała, wzbudzając we ciekawość i sprawiając, że zastanawiałam się nad tym, co będzie dalej? I co tak naprawdę się stało? Co sprawiło, że Michael i Dhalia rozstali się na tak długo? Mamy perspektywę obojga bohaterów, chociaż różnią się narracją, ale absolutnie mi to nie przeszkadzało, za to mogłam poznać odczucia zarówno Dhalii, jak i Michaela. I jak już nie raz powtarzałam, jakoś bardziej mi odpowiada, gdy mogę poznać emocje obydwóch postaci. I ta książka jest historią o tym, że czasem los daje nam drugą szansę. O przebaczeniu – komuś, ale przede wszystkim sobie. Przeczytałam sporo książek spod pióra Samanthy Young i choć opierają się na pewnych schematach, to udaje się jej stworzyć coś nowego, innego. „To, czego o mnie nie wiesz” właśnie takie było. Troszeczkę przewidywalna i mająca coś wspólnego z innymi książkami autorki, a jednak na swój sposób wyjątkowa i naprawdę do mnie trafiła. Jestem pewna, że prędko nie zapomnę tej historii. Strasznie się cieszę, że mogłam spotkać bohaterów z poprzednich części. Nie będę ukrywać, że gdy tylko pojawił się Vaughn na horyzoncie, zatęskniłam za nim, bo jest postacią, do której mam wyjątkową słabość. Chociaż Michael bardzo z nim konkuruje. Za plus muszę też dać autorce pewną rzecz. Po bardzo długim czasie, który minął od przeczytania „To, co najważniejsze” i „Wszystko, co w Tobie kocham”, nie pamiętam już wszystkiego dokładnie, ale Samantha nakreśliła historię poznanych już bohaterów, przypomniała ich opowieści. Pewnie nie muszę wam już mówić, że polecam „To, czego o mnie nie wiesz”? Autorka jak zawsze mnie kupiła i nie zawiodła. Książka jest emocjonalna, wciągająca i choć troszkę schematyczna, to mająca w sobie to coś. Podobało mi się w niej wręcz wszystko. Od wykreowania bohaterów, po stworzenie ich historii. Dodatkowo na samym końcu jest wątek, który wzbudził moją ciekawość, ale dał nadzieję, że pojawi się kolejna część z serii o miasteczku Hartwell. A może i kilka? Liczę na to! I mam ogromną nadzieję, że pojawią się one jak najszybciej, a was zachęcam po sięgnięcia po tę książkę, bo jest naprawdę warta przeczytania, jeśli lubicie głębsze romanse!

Recenzja pochodzi z bloga https://www.whothatgirl.pl/2020/01/to-czego-o-mnie-nie-wiesz-samantha-young.html Dahlia w końcu ma ułożone życie. W Hartwell ma swój sklep z własną biżuterią i przyjaciółki, które są gotowe jej pomóc w każdej chwili. Nie wszyscy wiedzą, jaką ma za sobą przeszłość. Straciła nie tylko siostrę, o której śmierć się obwinia. Zostawiła również miłość swojego życia oraz rodzinę, przez którą została również zraniona. Może nie przez wszystkich, ale przez jedną z ważniejszych w niej osób. Po kilku latach spotyka Michael'a - miłość swojego życia. Nie było dane im być razem. To przypadkowe spotkanie uświadamia ją, że jej uczucia względem niego nie wygasły. Jej harmonia została zaburzona, ale kiedy się okazuje, że jej ojciec potrzebuje wsparcia, nie waha się wrócić do Bostonu. W końcu dała radę przy spotkaniu z mężczyzną, to będzie też w stanie skonfrontować się z resztą, którą zostawiła za sobą. Wbrew pozorom nie jest tak źle, jakby się jej wydawało. Kobieta może liczyć na wsparcie swoich najbliższych, ale za to Michael nie jest w stanie od razu jej wybaczyć. Dahlię to boli, dlatego też ponownie od niego ucieka, kiedy między nimi robi się gorąco. Ale on nie zamierza się tak łatwo poddać. Michael również nie miał lekko. Pracuje jako detektyw, który jest świetny w swoim fachu. Boli go to, że Dahlia kiedyś uciekła. Nie znał powodu, dlaczego to zrobiła i do tej pory go to męczy. Mimo że się ożenił. Małżeństwo i tak mu się nie udało. Za wszystko wini także Dahlię. Zwłaszcza, że sam się szybko zorientował, że uczucia między nimi nigdy nie wygasło. Rzuca swoje życie w Bostonie, by udać się za kobietą. Chce ją odzyskać i stara się jak może, jednocześnie próbując dowiedzieć się prawdy na temat tego, co się kiedyś wydarzyło. Dahlia jest oporna nie tylko przy nim, ale i przy przyjaciółkach. Ciężko jej wyznać prawdę. A kiedy ją poznajemy, muszę przyznać, że jest bolesna. Śmierć jej siostry sprawiła, że Dahlia pociągnęła za sznurki, które zaczęły ściągać ją na dno. Ale nie tylko ona się przyczyniła do tego. Jej rodzina, a dokładniej jedna pewna osoba sprawiła, by Dahlia uwierzyła, że to wszystko jej wina, że to ona powinna umrzeć. Pogubiła się w między czasie. Wiele razy miałam ochotę po prostu ją przytulić. Pozostali bohaterowie również są warci uwagi. To prawdziwi przyjaciele kobiety. Każdy z nich ma własną historię i jak się okazuje - również bolesną. Każdy z nich niesie na barkach brzemię przeszłości - jedni sobie już z nim poradzili, a inni jeszcze nie. Znajdziemy tutaj również wątek związany z morderstwem - fajnie, że Michael może się przy nim wykazać, choć tak naprawdę, ktoś inny zbierze za to laury, ale nie będę spojlerować :D Lektura okazała się być naprawdę wciągająca. Mamy tutaj nie tylko miłość i inne uczucia, ale także próbę odbudowania tego, co się straciło. Próbę poradzenia sobie z przeszłością. Autorka po raz kolejny świetnie przedstawiła emocje, które targają bohaterami. Muszę przyznać, że w tym jest bardzo dobra za każdym razem, kiedy czytam jej książki. Styl jakim się posługuje jest łatwy a przez to dobry w odbiorze. Nie przeszkadzały mi opisy, których było sporo, a które normalnie mi przeszkadzają. Tutaj były naprawdę ważne. Narracja prowadzona jest z perspektywy Dahli w pierwszej osobie oraz z punktu widzenia Michaela, ale wtedy jest ona trzecio osobowa, co mnie zaskoczyło. Nie przeszkadza to w czytaniu, ale muszę przyznać, że chyba pierwszy raz spotkałam się z czymś takim. Albo po prostu wcześniej tego nie zauważyłam. To, czego o mnie nie wiesz to historia przepełniona bólem przeszłości, obwinianiem siebie oraz ucieczką przed miłością. To także obraz tego, że nie wszystko wygląda na takie, jakie wydaje nam się być.

Dahlia McGuire i Michael Sullivan poznali sięponad dekadę temu i od razu pojawiła się między nimi bardzo silna więź. Ale w tym czasie Dahlia była już w udanym związku i to z najlepszym przyjacielem Michaela, a w Michaelu kochała się jej młodsza siostra, więc zaprzepaszczenie wszystkiego nie wchodziło w grę. Ich początki były bardzo burzliwe i bolesne, a kiedy wreszcie udało im się znaleźć drogę do siebie, wydarzyło się coś, co na zawsze odmieniło Dahlię, a zarazem Michaela. Dahlia ucieka z rodzinnego Bostonu, nie informując o tym nikogo, poza ojcem, jednocześnie zrywając jakikolwiek kontakt z ukochanym. Teraz minęło prawie dziesięć lat, a Dahlia dobrze i szczęśliwie żyje w małym miasteczku Hartwell. Jednak kiedy myśli, że na dobre udało jej się zapomnieć o swojej dawnej, wielkiej miłości, Michael zjawia się na wakacje w miasteczku ze swoją żoną. Wstrząśnięta Dahlia musi zmierzyć się z prawdą, że być może nigdy nie wyleczy się z byłego ukochanego. Kiedy jej ojciec wyjawia jej przez telefon szokującą, rodzinną tajemnicę, Dahlia postanawia pojechać do Bostonu i go wspierać. Nawet jeśli wiąże się to z możliwością spotkania się z Michaelem. Teraz musi zmierzyć się ze skutkami decyzji podjętych lata temu, jednak nie spodziewa się, że Michael, którego kiedyś kochała, już nie jest tym samym mężczyzną. Teraz jawnie żywi do niej nienawiść i nie potrafi jej wybaczyć, że kiedyś złamała mu serce. Ale nawet pomimo upływu lat i całego bólu, jaki się pomiędzy nimi pojawił, żadne z nich nie potrafi o sobie zapomnieć. "To, czego o mnie nie wiesz" to bolesna, niesamowicie wciągająca historia o drugiej szansie, nie tylko w miłości, ale i w rodzinie. Poznajemy historię Dahlii i Michaela od początku do końca, płacząc, śmiejąc się i rumieniąc. Pełna jest ona bólu, niewiarygodnego cierpienia, poczucia winy, rozczarowań, błędów, tajemnic i tęsknoty, a jednak ta ogromna miłość między bohaterami wynagradza wszystko. Pozwólcie autorce złamać wasze serca, bo obiecuję, ona poskłada je na nowo. Każda łza jest tego warta. Książka jest przepiękna, wielowątkowa, nie ma kiedy się nudzić i dzieje się w niej o wiele więcej, niż jestem w stanie napisać. Nie tylko czytamy o związku głównych bohaterów, ale też autorka dużą wagę poświęca rodzinie Dahli oraz jej przyjaciołom, a wszystko to wnosi do książki wiele ciepła i taki rodzinny klimat. To bez dwóch zdań jedna z najlepszych historii o bratnich duszach, jakie miałam okazję przeczytać. Żałuję tylko, że tak krótko mieliśmy szansę zobaczyć ich szczęśliwych, bo zaraz książka się zakończyła. Mimo to, nie mogę się doczekać kolejnej części, z chęcią też nadrobię dwie poprzednie. Polecam bardzo mocno! Recenzja z bloga http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2019/11/samantha-young-to-czego-o-mnie-nie-wiesz.html

Jesień to pora wręcz wymarzona na gorący romans! A najlepszy (i najmniej szkodliwy) romans to ten w wydaniu powieściowym 😁 Tym razem z pomocą przyszła mi S.Young ze swą najnowszą książką utrzymaną w klimacie małomiasteczkowym. Autorka ma niezwykłą umiejętność tworzenia pozornie prostych historii, które tak naprawdę są cholernie skomplikowane, bo pełno w nich uczuć, emocji i pragnień, które ostatecznie prowadzą do (niemalże bolesnej) eksplozji namiętności. Young nie ma litości, nie daje nam odetchnąć, by unormować tętno, bo po chwilach słodkich przychodzi czas na kolejną rundę. Tym razem pełną wzruszeń i kręcących się w kącikach oczu łez. Ta książka to nostalgiczna podróż, którą bohaterowie muszą odbyć, by raz na zawsze rozprawić się z duchami przeszłości. Dahlia i Michael kilka lat temu złamali sobie wzajemnie serce. Ona wypuściła go ze swych rąk a jemu zabrakło odwagi, by ją zatrzymać. Rozdzielił ich ból po stracie kogoś bliskiego, strach przed konsekwencjami ich uczucia i całe morze niedopowiedzeń. Siła powieści tkwi we wspomnieniach bohaterki. Każda migawka z przeszłości początkowo delikatnie kąsała moje serce i umysł, ale później natarczywie i bez cienia delikatności uderzała je młotkiem. Poczucie winy mieszało się z zagubieniem a silne uczucie próbowało walczyć z czasem, który upłynął. Dahlia wracając myślami do wydarzeń z dawnych lat powoli odkrywała prawdę o sobie samej, ale przede wszystkim usiłowała pozbyć się demonów, które przez cały ten okres nie pozwalały jej o sobie zapomnieć. Nie była to łatwa walka, kobieta kilkakrotnie chciała się poddać i po raz kolejny uciec jak mała dziewczynka, ale Michael jej na to nie pozwolił. Tym razem nie zamierzał pozwolić Dahlii odejść, bo nie chciał jej szukać już w żadnej innej kobiecie. Bo i tak by jej w nich nie odnalazł 😉 Powieść ma słodko-gorzki smak a ja takie historie wręcz uwielbiam! Chemia między bohaterami wybuchła nieposkromionym płomieniem na czwartej stronie i nie zgasła aż do ostatniej. To idealne połączenie pokrzywy (obyczajówki) z miodem (romans), które w takim zestawieniu mają magicznie rozgrzewającą moc i idealnie oddają smak miłości 😊 Spróbujcie sami - pyszne doznania gwarantowane!

Niewiele za mną książek autorki ale zauroczył mnie jej styl. Książki Samanthy mają to do siebie, że wciągają od pierwszych stron , ciężko je odłożyć, żyje się życiem bohaterów. Tak było i tym razem . Co w tym tomie zwraca uwagę to wyjątkowe imiona bohaterów , grupy rodzeństwa, nie spotkałam się chyba jeszcze z takimi w żadnej książce ale to chyba jedna z cech autorki, że lubi takie wybierać. Bohaterowie, tzn główna para , poznaje się w dość nietypowych okolicznościach ale chemia, przyciąganie i więź tworzy się miedzy nimi wręcz natychmiast. To się czuje, te emocje są w książkach Samanthy intensywne . Jednak ciągle coś im staje na przeszkodzie, los rzuca przeszkody na drodze do miłości. I nie są one błahe. Dahlia ma za sobą wiele ciężkich przeżyć gdy po latach Michael znów pojawia się w jej życiu. Oboje mają do siebie dużo żalu, oboje jednak nadal też coś do siebie czują. Czy uda im się uratować to uczucie i tym razem stworzyć szczęśliwy związek ? W książkach autorki jest wiele schematów i mimo, że to chyba dopiero 5 jej, książka którą przeczytałam, widzę je aż nazbyt wyraźnie . W każdej z nich między losami głównych bohaterów, jest wielu innych, których poznajemy chociaż pobieżnie, którzy tworzą grupę niezwykłych przyjaciół. Po raz kolejny spotykam wątek , w którym to jeden z bohaterów czuje się zobowiązany do bycia nieszczęśliwym by zrekompensować "winy " względem kogoś bliskiego. I po raz kolejny jedna ze stron obwinia te drugą o nieszczęścia jakie się jej przytrafiły, co jest jednym z powodów do rozpadu związku, który rozpaść się nie powinien. Kocham książki tej autorki, bo tworzy historie, głębokie, bohaterowie przeżywają dramaty , które nie jedną osobę by załamały ale podnoszą się po nich, znajdują miłość , szczęście , powody by żyć. Jednak boję się, że z czasem ta schematyczność zacznie mnie nudzić. Ale mam nadzieję, że jednak tak nie będzie. Polecam mimo marudzenia ;)

"Odległość pozwoliła stłumić moje uczucie do niego. Stłumiła je tak dobrze, że kiedy znów go zobaczyłam, byłam w kompletnym szoku, czując, jakie nadal jest żywe i silne. Nigdy nie odeszło." 31letnia Dahlia McGuire ma za sobą burzliwą przeszłość. Dziewięć lat temu uciekła z Bostonu, zostawiając za sobą rodzinę, a także miłość swojego życia - Michaela Sullivana i zamieszkała w nadmorskim miasteczku Hartwell. Ma teraz tutaj własny sklepik, przyjaciółki i wiedzie spokojne, proste życie. Jeden telefon od ojca i sytuacja zmienia się o 180 stopni. Aby wesprzeć rodzica w trudnych chwilach, kobieta decyduje się na powrót do rodzinnego domu. Na miejscu czeka ją konfrontacja z bliskimi i to, czego boi się chyba najbardziej.. spotkanie z Michaelem. Okazuje się, że uczucie, które kiedyś ich łączyło nigdy nie umarło, wręcz przeciwnie, to wzajemne przyciąganie jest teraz jeszcze silniejsze niż kiedyś. Ale czy Dahlia będzie w stanie uporać się z przeszłością i dać im jeszcze jedną szansę? Jedno jest pewne, Michael tym razem, tak łatwo nie odpuści. Muszę powiedzieć, że okładka tej książki, w moich oczach pozostawia wiele do życzenia, na szczęście środek nadrabia wszelkie braki. :D "To, czego o mnie nie wiesz" jest jedną z lepszych powieści, jakie miałam okazję ostatnio czytać. Już od pierwszych stron, spodobało mi się poczucie humoru autorki oraz jej styl pisania, który jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze. Zachowanie Dahlii czasami mnie denerwowało, przyznaję, ale ogólnie da się lubić dziewczyna. ;) Książka jest świetnym połączeniem lekkiego romansu z rodzinnym dramatem w tle. Dodatkowo miasteczko Hartwell i jego mieszkańcy nieraz potrafią zaskoczyć, pozytywnie oczywiście! Mam nadzieję, że poprzednie części tej serii są na podobnym poziomie, ponieważ planuję nadrobić.

„To, czego o mnie nie wiesz” przedstawia nam historie dwojga ludzi Dahili i Michaela, którzy się poznali dekadę temu i między którymi zakwitła mocna więź. Jednakże, dziewczyna była już w związku i to w dodatku z najlepszym przyjacielem Michaela, dlatego też, ich droga do wspólnego szczęścia była ciężka i bolesna. Kiedy w końcu udało im się odnaleźć to szczęście, Dahila z pewnych powodów, nie mówiąc nic nikomu, ucieka od Michaela i udaje się do małego nadmorskiego miasteczka Hartwell. Tam przez prawie 10 lat dziewczyna żyje sobie spokojnie i próbuje wymazać przeszłość z pamięci. Jednak, kiedy jej ojciec wyjawia przez telefon szokującą tajemnice, Dahila postanawia wrócić do Bostonu, nawet jeśli będzie musiała stawić czoła pozostawionej za sobą przeszłości i swojej miłości z przed lat. Co z tego wyniknie? Czy Michael wybaczy Dahili? Sięgnijcie po książkę a się dowiecie! Ta książka jest tak naładowana emocjami, że po skończeniu nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Naprawdę! Autorka bardzo dobrze poprowadziła fabułę, gdyż stale mnie wodziła za nos i stopniowo ujawniała co tak naprawdę wydarzyło się w przeszłości między głównymi bohaterami. Samo przedstawienie ich relacji, no genialne. To jaka chemia między nimi była, wydawała mi się tak prawdziwa i realna. Zdecydowanie Samantha potrafi dobrze wykreować bohaterów. Ich się po prostu uwielbia. Co do jej stylu to jest on bardzo lekki i płynny, dlatego też książkę czyta się błyskawicznie. Zaś sama oprawa graficzna przepiękna i pasująca do fabuły. Zdecydowanie książka mi się bardzo spodobała. Ja z całego serca ją polecam, za tych bohaterów i ich tą niezwykła więź.

Ledwo zaczęłam czytać a tu już koniec książki... Niesamowita seria nie tylko o miłości. Polecam.