The Kissing Booth (okładka miękka)

Tyle pozytywnych opinii, a tak słaba książka. Była zwyczajnie tandetna, taka bez duszy, płytka. Wszystkie rzeczy, które wydawałby się stanowić serce tej książki okazywały się być tanim kiczem. Postacie w ogóle nie były wykreowane, ich język też nie za skomplikowany. Może jest to książka dla młodszych czytelniczek 13-15 lat, mnie jednak w zupełności nie zadowoliła. Tutaj pragnę wyrazić wyrazy uznania dla ekipy Netflixa, którzy stworzyli zabawny i naprawdę sympatyczny film dla nastolatek, który ujął mnie. Ksiazka z kolei- mimo swojej "bestsellerowości" jest tandetna, kiczowata i tak prosta, że czasem byłam zażenowana. Tej książki zdecydowanie nikomu nie polecę. A film- sami sprawdźcie- jest naprawdę dobry.

Ta książka jest super. Nigdy nie czytałam lepszej książki niż ta😄❤️

Jak większość książkoholików, najpierw sięgam po książkę, a następnie oglądam ekranizację. Jednak w przypadku „Całuśnej budki” (pozwolę tak sobie to nazwać, moje tłumaczenie idealnie oddaje poziom książki 😝 ) tak się przytrafiło, że najpierw obejrzałam na Netflixie ekranizację książki. Właściwie to nawet nie wiedziałam, że istnieje książka. Dopiero na zapowiedziach empikowskich zobaczyłam, że książka zostanie wydana. Film był fajny, taka przyjemna komedyjka. Przemilczę kosmiczną różnicę wzrostu między głównymi bohaterami, bo to mnie tak irytowało, że szok. Ale nie o tym chciałam. Napaliłam się na książkę jak szczerbaty na suchary, bo to chyba mój ulubiony gatunek, a tu instagram mi skutecznie obrzydził książkę. Naprawdę! Leżała chyba z miesiąc na stoliku nocnym, bo nie mogłam się za nią wziąć. Gromy się na nią ciskały, że taka, siaka, owaka. W końcu zabrałam się do czytania, aby zapomnieć o czarnym tygodniu, jaki miałam. I wcale nie było tak źle, chociaż muszę przyznać, że film bardziej mi się podobał. Nie był taki… Myślę, że naiwny będzie odpowiednim słowem. Książka jest pełna stereotypów, jak przystało na amerykańską high school. Macho, jeżdżący motorem, który zakochuje się w najlepszej koleżance młodszego brata. Oczywiście zaraz są razem, ukrywają związek, chociaż każda dobra koleżanka/kolega od razu kapnąłby się, że coś się święci. No taki klasyk klasyków. Ale ja takie powiastki lubię, na jedną noc. Jedno, czego mi zabrakło, to jakiejś dramy porządnej. Niby coś tam było, ale słabo. Ja to lubię jak talerze latają, liście plaskają, łzy się strumieniami leją, a tu mi tego zabrakło ☹ No i zapomniałam wspomnieć o Lee! To chyba mój ulubiony bohater tej powieści i chciałabym przeczytać o nim osobną książkę. W ogóle mam wrażenie, że autorka ma zamiar napisać kontynuacje i nie do końca jestem pewna, czy uczucia między Elle, a Lee będą takie przyjacielskie. Teraz przeczytałam, że autorka ma 17 lat. Można jej wybaczyć naiwność, którą widać w książce.

Najlepsza książka dla nastolatków jaka w życiu czytałam. Na netflixie oglądałam film oparty na tej książce i sie zakochałam tak samo jak w książce

jestem zachwycona! Idealna książka na wakacje! Lepsza od filmu!

Z pewnością wciąż bardzo dobrze pamiętacie Wasze pierwsze szkolne zauroczenia, pierwsze stresujące randki, pierwsze nieśmiałe pocałunki. To wszystko czeka jeszcze Elle Evans, popularną, choć nie wpasowującą się w żadną z konkretnych grup siedemnastolatkę, która wciąż nie przeżyła jeszcze swojej pierwszej miłości. Kiedy wraz ze swoim najlepszym przyjacielem Lee, decydują się wybrać jako atrakcję na szkolny festiwal dosyć kontrowersyjną budkę z całusami, dziewczyna nie zdaje sobie jeszcze wówczas sprawy, że pewna sytuacja zmusi ją do wzięcia udziału w zabawie. Zabawie, na której w tym samym momencie pojawia się największy szkolny podrywacz, Noah Flynn. Czy właśnie tak wyobrażała sobie swój pierwszy pocałunek? I co najważniejsze, czy chciała go przeżyć z aroganckim i zadufanym w sobie starszym bratem Lee? "Za to Noah... Noah był jak kostka Rubika. Jak układanka, z którą nie potrafiłam sobie poradzić, zbyt ekscytująca i wciągająca, bym mogła przestać próbować". "The kissing booth" to pozycja, która szturmem podbiła serca masy czytelniczek Wattpad'a, nie ma się więc co dziwić, że została wydana w formie książki, a także doczekała się ekranizacji. Przyznam szczerze, że do sięgnięcia po nią przekonał mnie właśnie sam film Netflixa, który tuż po sesji okazał się miłą odskocznią od nauki i zapewnił mi odrobinę tak potrzebnego wówczas relaksu. Czy książka sprawdziła się w tej roli równie dobrze? Zacznę od samej narracji, która została poprowadzona w formie pierwszoosobowej. Według mnie w romansach sprawdza się ona zdecydowanie najlepiej, gdyż dzięki temu zabiegowi jesteśmy w stanie w pewien sposób utożsamić się z główną bohaterką, a już z pewnością lepiej ją poznać. Następujące po sobie wydarzenia ukazane są z perspektywy Elle, dzięki czemu razem z nią doświadczamy wszystkich kotłujących się wewnątrz niej emocji. To młoda, tak naprawdę wciąż szukająca siebie samej dziewczyna, która stara nie wpasowywać się w żadne ograniczające ją ramy. Przyznam szczerze, że czasami zachowywała się irracjonalnie, wręcz dziecinnie, a już na pewno nie miała wykształconej w sobie dojrzałości, jaka przystałaby siedemnastolatce, przez co niestety momentami mnie irytowała. Noah z kolei to typ chłopaka, za którym bezustannie ugania się płeć przeciwna. Zabawny, przystojny, pewny siebie, osiągający wysokie stopnie w nauce i... często wdający się w niepotrzebne bójki. Drażniła mnie w tej postaci jego niepohamowana zazdrość, do której niejednokrotnie nie miał nawet podstaw. No i na sam koniec Lee, chłopak, który od dziecka był wiernym przyjacielem i niezawodną opoką Elle. Szczerze mówiąc jego postać została chyba wykreowana najlepiej, i to właśnie Lee zyskał moją największą sympatię. Styl autorki jest lekki, przystępny i prosty w odbiorze. Raczej ciężko doszukiwać się w tej pozycji kwiecistych zdań czy też barwnych i plastycznych opisów, ale też nie o to w tej książce chodziło. To historia stworzona przez nastolatkę dla nastolatek i to właśnie do tej grupy docelowej jest ona skierowana - jeżeli patrzeć na nią pod tym kątem, Beth spisała się naprawdę świetnie. Sam wątek romantyczny nie do końca przypadł mi do gustu, jak dla mnie miłosna relacja łącząca dwójkę głównych bohaterów rozwijała się stanowczo zbyt szybko i była za bardzo porywcza. A już szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że był to pierwszy związek Elle. Natomiast do gustu bardzo przypadł mi wątek jej przyjaźni z Lee, która swoje niewinne początki miała już w dzieciństwie. W pewnym momencie bałam się, że autorka zepsuje to jednostronnym uczuciem któregoś z bohaterów, jednak całe szczęście tak się nie stało. I chociaż sama fabuła jest dosyć banalna oraz powiela wcześniej utarte schematy, to zakończenie okazało się być jednak nieoczywiste, za co kolejny spory plus. Podsumowując, jeżeli szukacie wakacyjnej, lekkiej i niezobowiązującej pozycji, przy której możecie wręcz wyłączyć myślenie oraz całkowicie się zrelaksować, wówczas "The kissing booth" sprawdzi się idealnie. Muszę jednak zaznaczyć, iż pozycja ta skierowana jest raczej do młodszych odbiorców i to głównie tym czytelnikom ją polecam.

Książka ta jest godna przeczytania

Najpierw obejrzałam film (rewelacyjny, bardzo polecam) i od razu sprawdziłam czy jest książka w sprzedaży. Czekałam spokojnie do premiery i zamówiłam. Kupiłam ją z nadzieją, że będzie w podobnym "stylu" co film. Od pierwszej strony książka mnie pochłonęła. Pomimo tego, że pewne sytuacje się powtarzają i ewidentnie jest to książka dla młodzieży, to potrafi wciągnąć. Bardzo polecam 😀

Wielkimi krokami zbliża się wiosenny festyn szkolny. Elle wraz ze swym najlepszym przyjacielem Lee zastanawiając się nad możliwymi rozrywkami, które się na nim pojawią, wpadają na pomysł, by zorganizować budkę z całusami. Sama idea takiej zabawy wydaje się pozostałym organizatorom festynu co prawda dość kontrowersyjna, jednakże z uwagi na to, iż cały festyn ma na uwadze zbiórkę pieniędzy na cel charytatywny, zostaje ona ostatecznie zaakceptowana. Pomysł na całą historię jest ciekawy, może bez wielkich rewelacji, bo już nie jedna książka na podobnych schematach powstała, ale jeśli ktoś lubi, to czemu nie. Książka skierowana jest dla młodzieży, ale ja sama się przy niej fajnie bawiłam. Wiadomo, zakończenie jest łatwe do przewidzenia, bo w takich przypadkach zazwyczaj są dwa rozwiązania. Ja od początku kibicowałam właśnie temu zakończeniu. Książkę tę przeczytałam w dwa dni. Myślę, że gdybym miała trochę więcej czasu, jeden spokojnie by wystarczył. Autorka pisze w bardzo prosty i przyjemny sposób. Nie wiem, czy nie będę dzisiaj nadużywać słowa uroczy, bo właśnie od samego początku taki jest klimat. I nie zależnie od tego, czy bohaterka coś ukrywa, czy nie, to właśnie wszystko jest takie "urocze" i przyjemne w odbiorze. Z tego co się orientuję, ta książka była debiutem autorki i wydaje mi się, że to widać. Liczę, że kolejne są i będą tylko lepsze.

Ode mnie krótko i na temat... Ekranizacja bardzo przypadła mi do gustu, ale książka jest po prostu rewelacyjna i jak to zwykle bywa lepsza niż film, w którym historię trochę zmieniono niestety. Czytanie jej przebiega szybko i bardzo przyjemnie, dlatego serdecznie polecam by sięgnąć i zanurzyć się w tej świetnej lekturze.