Z pewnością jeszcze nie raz sięgnę po tego autora - jego proza urzekła mnie całkowicie. Znajdziemy tu nie tylko wątek kryminalny, ale również bardzo udany obraz tzw. społeczności lokalnej wraz z cennymi obserwacjami autora na ten temat. Rzecz napisana inteligentnie, z polotem i humorem, na bardzo wysokim poziomie.

Ziarno prawdy to druga część trylogii, której fabuła skupiona jest wokół perypetii prokuratora Szackiego. Ogromnym atutem są barwne postaci, z krwi i kości, wiarygodne psychologicznie a także trzymająca w napięciu fabuła iskrząca dowcipem oraz poczuciem humoru. Jak dla mnie pozycja zdecydowanie warta uwagi.

W powieści pojawia się historia zabójstwa w Zrebinie. Tę historię zawarł w świetnym dokumencie, dostępnym też w empiku, Wiesław Łuka ,,Nie oświadczam się". Nie jestem pewien czy nie jest to jeszcze bardziej przygnębiająca historia niż w ,,Ziarnie prawdy". Może dlatego, że autentyczna?

Kolejna świetna książka Miłoszewskiego, którą przeczytałem z wypiekami na twarzy. Oprócz mocno rozwiniętego wątku kryminalnego znalazłem sporą dawkę humoru z uwypukleniem naszych polskich wstydliwych przywar. Kryminał doskonały. Polecam!!!

Cała trylogia z prokuratorem Szackim jest świetna. Każdą część pochłaniam bez reszty i przy każdej żałuję, że tak szybko się kończy. Miłoszewski jest mistrzem kryminału.

Rewelacja. Aż dziw, że nie podejrzałam na ostatnie kartki aby uzyskać odpowiedź KTO :) świetnie się czyta, moim zdaniem lepsza od "Uwikłania". Polecam.

Kryminal dosc slaby biorac pod uwage jego glupawe zakonczenie..... Prokuratora Szackiego zniesc nie moglam od pierwszej do ostatniej strony ksiazki.