Tata w budowie. Felietony o tym, jak być ojcem i zwariować (ze szczęścia) (okładka twarda)

Książka to zbiór felietonów o perypetiach pana Tomasza w nowej roli, jaką mu życie przyniosło- roli ojca. Każdy felieton opowiada o innym zagadnieniu czy problemie, z jakim muszą zmierzyć się świeżo upieczeni rodzice. Wszystko z męskiego punktu widzenia, co jest dla mnie ciekawym doświadczeniem, bo do tej pory w tej tematyce, czytałam jedynie blogi mam. Jak mózg mężczyzny odbiera to, co z noworodkiem związane? Jak mężczyzna potrafi sobie poradzić w danej sytuacji? A przede wszystkim: na co trzeba się przygotować i na co nigdy w życiu nie da rady się przygotować, bo plany planami, a życie swoją drogą? Styl autora należy do tych najbardziej przeze mnie lubianych. Nie zabraknie humoru, więc też i podbramkowych sytuacji, które doprowadzają zrozpaczonego tatę do granic zdrowego rozsądku. „Zaparkowaliśmy wózek w Rucoli na Miodowej, gdzie przewinięcie Zu zachwiało gospodarką wodną mojego organizmu- wypociłem ze dwa litry.” (str. 74) Pan Tomasz często próbował postawić się w sytuacji swojej maleńkiej córeczki i to wyszło mu rewelacyjnie. Komentarze, którymi raczy Czytelnika, po prostu obezwładniają, a człowiek zdaje sobie sprawę, że spojrzenie dorosłego na świat nie ma nic wspólnego ze spojrzeniem na dokładnie ten sam świat takiego maleństwa. Tam, gdzie dla nas wszystko jest oczywiste i takie normalne, dla dziecka jest to coś absolutnie nowego, nieznanego, czasem powodującego lęk, czasem zaciekawienie. „Jak koń, który mimo tego, że jest wielkim zwierzęciem, potrafi się spłoszyć z powodu foliowej torebki wiszącej na gałęzi, tak Zu boi się rzeczy dla nas zupełnie niestrasznych. Ostatnio boi się szafy. Szafa, nie muszę dodawać, nie zachowuje się specjalnie agresywnie. W ogóle się nie zachowuje, jak to szafa, stoi i tyle.” (str. 104). Cała książka opatrzona jest ilustracjami, graficznymi napisami oraz wściekle zielonym tłem (na niektórych stronach). Tata w budowie to swego rodzaju pamiętnik mężczyzny o jego początkach bycia ojcem. Mnie, jako osobę bezdzietną spotkało tu wiele zaskakujących sytuacji, a ku mej radości również sporo szczerych wyjaśnień. Myślę, że jest to fajna, a nawet przydatna lektura dla tych, którzy oczekują na powiększenie rodziny, a także dla tych, którzy jeszcze nie są na to gotowi. Nie jest to typowy poradnik jak być tatą. To taki pamiętnik mężczyzny, który tatą został i po prostu spisał swoje wrażenia, spostrzeżenia i przygody w luźnym, pozytywnym stylu. http://www.piorkonabiurko.pl/recenzje-sniezynki/inne/tata-w-budowie-tomasz-bulhak/

Kazdy z nas przezyl historie śmieszne, wzruszające, prawdziwe, genialne. Opowieść o budowaniu więzi uczuciowej z własnym dzieckiem widziana oczami taty - czasem prześmiewcza, czasem na serio - daje dużo do myślenia. Pokazuje, że ojcowie też potrafią - i chcą - zostawać samodzielnie ze swoim dzieckiem . I świetnie im to wychodzi. A dzieci po takiej tatusinej opiece nie wyglądają na emocjonalnie wydrenowane, głodne, obsmarkane, brudne i płaczące. Gdzie wyobraźnia matki nie sięgnie - tam ojca pójdzie :-) Niesamowite ilustracje Marii Apoleiki dodają całości pikanterii, obrazując fenomanalnie zmagania Tomka Bułhaka z jego córeczką Zu. Z Taty w budowie można wywnioskować, że u niego wszystko jest cool :-) To opanowanie i dystans do wielu rzeczy będzie mu teraz potrzebne - szczególnie od niedawna, kiedy do Zu dołączyła jej młodsza siostra - Basia :-) Już nie mogę się doczekać kolejnej książki - w końcu wychowanie dwójki dzieci to zupełnie nowe zjawisko - a każdy rodzic - w tym ojciec - wpływa na nowe, nieznane terytorium.

Tomasz Bułhak, to doskonały przykład takiego taty „któremu się chce”. I w dodatku chętnie się tymi swoimi doświadczeniami dzieli. Najpierw na blogu „Tata w budowie”, a teraz za sprawą wydawnictwa Albatros w książce pod tym samym tytułem (z małym dopiskiem „Felietony o tym jak być ojcem i zwariować (ze szczęścia)”). Szczęśliwy mąż G. oraz tata, obecnie dwóch dziewczynek: Zu i Basi. Nie dość, że niemal całą energię i wolny czas poświęca swoim pociechom, to jeszcze znajduje chwilę, by o tym wszystkim napisać (o prowadzeniu własnego małego biznesu gastronomicznego nie wspominając). I to jak pisze...Wspomniana książka stanowi zbiór felietonów – spostrzeżeń, których doświadczył autor w czasie pierwszych dwóch lat od momentu pojawienia się na świecie Zu. Treściwe w swojej formie teksty oddają wszystko to, z czym początkujący tata musi się zmierzyć żeby niejednokrotnie przetrwać. Bo, że sytuacja jest wyjątkowa nie muszę chyba nikogo uświadamiać. Nie znajdziecie tu górnolotnych złotych porad na każdą sytuację. Nie dowiecie się jakich pampersów używać, a które są do kitu. Doświadczycie za to subiektywnej oceny autora, poznacie jego obawy, nadzieje, radości i smutki.Więcej na blogu Zwykłej Matki

Książka zdecydowanie do wchłonięcia nie tylko przez tatusiów. Do polecenia także mamom oczekującym na przyjście na świat swoich Pociech. Która z nas nie chciałaby znać myśli swojego partnera, a szczególnie w momencie witania na świecie nowego członka rodziny?
Ta książka wiele wyjaśnia i daje nam spojrzenie na praktyczne (jakże męskie;) aspekty życia i oswajania się z maleńką, ukochana Istotką. Po tej lekturze poznacie większość "patentów" na radzenie sobie z problemami tacie- i macierzyństwa.

Ciekawa lekko napisana książka pomagająca przyszłym Tatom nie spanikować w oczekiwaniu na powiększenie rodziny :)

To nie jest typowy poradnik...ale nie cukierkowa wizja ojcostwa. Polecam wszystkim...dzieciatym i nie dzieciatym :)

Ta książka nie jest poradnikiem o tym jak wychować dziecko, co robić, a czego nie, co kupić, a co jest niepotrzebne. Ta książka to spis wielu różnych sytuacji, wielu przemyśleń pewnego pełnoetatowego ojca, który miał potrzebę spisania swoich myśli. I wiecie co? Ja mu gratuluję! Poradził sobie rewelacyjnie. Czytałam tę książkę z zainteresowaniem i z wielkim uśmiechem na twarzy i myślę, że własnie o to chodziło autorowi - aby zaciekawić i rozweselić czytelnika. Koniecznie ją przeczytajcie. Pewnie nie raz przybijecie w myślach piątkę tacie Zu ;)

Propozycja idealna nie tylko dla ojców.Jako przyszła mama pochłonęłam książkę szybko i bezboleśnie.Poniekąd uświadomiła mi jakie obawy,troski,pytania rodzą się w głowie mojego męża,który za kilka miesięcy zostanie tatą!Dzięki niej wiem,że to będzie trudny ale i bardzo piękny czas.Książka cieszy oko,doprowadza do śmiechu, czasem w prosty sposób wyjaśnia skomplikowane niuanse rodzicielstwa.Warto po nią sięgnąć bo takiej pozycji długo nie było wśród poradników dla rodziców.Świadome ojcostwo staje się coraz popularniejsze a ów pozycja jeszcze bardziej je przypieczentuje!

Każdemu kto ma lub zamierza mieć dziecko, ale nie tylko :) serdecznie polecam

Absolutna rewelacja! Ojcem nie jestem, ale z czystą przyjemnością zagłębiłem się w temat Taty w budowie. Są momenty wybuchu śmiechu, są momenty smutku, całość rewelacyjnie napisana lekkim piórem, bez zbędnego nadęcia. TO NIE JEST PORADNIK! Nikt nikogo nie uczy jak postępować z dzieckiem. To bardzo istotne, Autor nie narzuca czytelnikowi lepszych rozwiązań, ponieważ sam nie jest idealny. Jak dla mnie 10 na 10. A w połączeniu z ilustracjami - 20/10. Polecam