Tam gdzie mieszkam (okładka miękka)

Są tutaj fani literatury młodzieżowej? Ta pozycja napewno przypadnie Wam do gustu. Książka porusza bardzo ważny temat w dosyć lekki i subtelny sposób. Bezdomność, to właśnie z tym problemem mierzy się główna bohaterka Linden Rose. Dla większości osób szkoła jest miejsce gdzie pomiędzy lekcjami spędzamy czas ze znajomymi, rozwijamy swoje hobby, a Dla Linden to również dom. Trudna sytuacja życiowa zmusiła ją do tego. Ale jak wiadomo kłamstwo ma krótkie nogi i nie jest prosto ciagle wszystkich okłamywać. Pomimo tak ciężkiego życia Linden stara się prowadzić życie normalnej nastolatki. Dobrze się uczy, prowadzi bloga i spotyka się ze znajomymi. Poruszonych jest wiele ważnych tematów jak np. rasizm czy przemoc wobec kobiet. Z pozoru lekka książka skłania do przemyśleń.

Linden Rose to typowa nastolatka. Spotyka się z przyjaciółmi,unika wrogów i codziennie chodzi do szkoły.Budynku,który kiedy wszyscy z niego wychodzą,staje się jej domem.Dziewczyna wieczorami zakrada się do niego,by nie musieć spać pod gołym niebem.To jej największa tajemnica i jeszcze większy wstyd. Ale przychodzi w końcu taki dzień,kiedy wszystko się wali.Jej szkolna prześladowczyni Bea zostaje pobita,a tylko Linden wie,kto to zrobił.Dodatkowe wydarzenia sprawiają,że nastolatka będzie zmuszona wyjawić swój sekret. Czy zostanie zrozumiana? Czy przyjaciele wybaczą jej wszystkie kłamstwa? Co takiego wydarzyło się,że nasza bohaterka stała się bezdomna? Wszystkie odpowiedzi znajdziecie w książce. ****************************************** Jest to literatura dla młodzieży. Pisana prostym językiem,gdzie bohaterami jest grupa nastolatków i ich zmagania z codziennością.Autorka nie tylko sprytnie wplotła w historię problem przemocy fizycznej,ale również dała jasny przekaz,że takich poważnych spraw nie uda się załatwić samemu.Tutaj potrzebna jest pomoc dorosłych. Mamy również bezdomność głównej bohaterki i sami możemy się przekonać,jak ciężko jest przyznać się komukolwiek,że nie mamy gdzie mieszkać.Jak bardzo wstyd i nasza przeszłość hamują opowiedzenie o swojej sytuacji nawet najbliższym przyjaciołom. Dlatego uważam,że jest to dobra pozycja do przeczytania przez naszych nastolatków,którą oczywiście im polecam.

Zdecydowanie nie jest ona tylko dla młodzieży, polecam również dla starszych miłośników literatury. Dość oryginalny i trudny temat. Jak dobrze pamietam, to nie spotkałam się z tematem bezdomności w wieku nastoletnim 🤔 📚 Linder Rosę na pierwszy rzut oka jest taka sama jak inni nastolatkowie. Spotyka się z przyjaciółmi, codziennie chodzi do szkoły. Miejsca, które jest jej domem. Małoletnia nie ma gdzie mieszka. Gdy wszyscy po skończonych zajęciach opuszczają budynek, ona zakrada się do niego, by nie musieć spać pod gołym niebem. To jej ogromny sekret, którego bardzo się wstydzi. Pewnego dnia jedna z jej szkolnych prześladowczyń, Bea zostaje pobita. Jedyną osobą która może pomóc w schwytaniu sprawcy jest Linden, niestety jeśli to zrobi będzie musiała ujawnić swoją tajemnicę, którą tak starannie ukrywa... Polecam

Linden Rose jest na pozór normalną nastolatką i nikt nie wie, jaką tajemnicę skrywa. Nie ujawniła jej nawet przed swoimi najlepszymi przyjaciółmi. Jej sekretem jest jej bezdomność. Swoim domem nazywa szkołę, w której “mieszka”. Po jednej ze szkolnych imprez dochodzi do pewnego wypadku, którego świadkiem jest właśnie Linden. Jednak nie może poinformować o tym ani policji, ani znajomych, gdyż musiałaby przyznać się do swojego braku domu i rodziny. * Z początku ciężko było mi się “wbić” w fabułę tej książki. Nie jestem pewna, czy chodziło tu o sposób pisania, czy może o myślenie głównej bohaterki. To tylko moje odczucia. Nie znaczy to, że każdy będzie miał z tym problem. Jednak, gdy początkowe trudności mi przeszły, to dalszą część czytało mi się już bardzo przyjemnie. To w ogólnym odbiorze bardzo przyjemna młodzieżówka, która łączy typowo nastoletnie problemy, z tymi bardziej poważnymi. Jest tu poruszony problem bezdomności, przemocy czy rasizmu. Dziewczyna ma jedynie dwójkę przyjaciół, a w jej sercu zaczyna kiełkować uczucie zwane miłością. Toczy również szkolne wojny z popularną dziewczyną i uczy się pilnie, by dostać się na wymarzone studia. Gdyby nie jej bezdomność reszta jej życia, to typowe nastoletnie rozterki. 🧡 * Lubię książki, szczególnie młodzieżowe, które poruszają ważne tematy. Czasem takie, o których się nie mówi wszem i wobec. Ta książka taka jest. W lekki i przyjemny sposób potrafi zwrócić uwagę czytelnika na istotne sprawy. Dzięki temu przypadła mi do gustu. W szczególności urzekła mnie relacja Linden i Seuguna. Pomimo początkowych trudności, i momentów, w których nie rozumiałam przemyśleń głównej bohaterki, polecam tę książkę. Bo gdy dotarłam do ostatniej strony, poczułam lekki niedosyt. Chciałabym przeczytać więcej. 💙

"Tam gdzie mieszkam" Brendy Rufener opowiada historię dziewczyny, która w bardzo młodym wieku stała się bezdomna. Główna bohaterka Linden Rose, na co dzień zmaga się z bardzo trudną rzeczywistością, a mianowicie z brakiem dachu nad głową. Po wyjściu ze szkoły wszystkich uczniów, skrada się do niej by nie spać pod gołym niebem. Jest to jej największy sekret, ale czy jedyny? Mimo wszystko stara się żyć jako normalna nastolatka. Dobrze się uczy, prowadzi szkolnego bloga i ma wokół siebie fantastycznych przyjaciół. Niestety jednak wokół niej pojawiają się niestety osoby, które jej dodatkowo to życie uprzykrzają. Linden dowiaduje się o tym, że jedna z jej prześladowczyń zostaje pobita. Tylko ona jest w stanie jej pomóc z schwytaniem sprawcy, a to oznacza, że będzie musiała wyjawić swoją największą tajemnice. Czy uda jej się nadal ukrywać "na widoku" ? Czy pomoże swojej prześladowczyni ? Jakie jeszcze tajemnice skrywa Linden? Oceniam tę książkę 9/10⭐. Jest to powieść młodzieżowa i muszę przyznać, że bardzo oryginalna. Bardzo trudny temat, jakim jest bezdomność wśród nieletnich i nie tylko, został tu poruszony bardzo lekko, ale dotkliwie. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Bardzo podziwiam główną bohaterkę tej książki, za jej siłę, odwagę i wytrzymałość. Powieść jest wzruszająca, sprawiła, że będę uważniej się przyglądać otoczeniu. Historię poznajemy z perspektywy tylko i wyłącznie Linden, opowiada ona o swoich codziennych zmaganiach z trudną rzeczywistością, pojawiają się także krótkie przebłyski z jej rozmów z mamą. Bardzo ta książka mi się podobała i zdecydowanie podziwiam autorkę za pomysł na historię i za sam sposób jej przedstawienia.

Linden Rose wydaje się zwykłą nastolatką, chodzi do szkoły, ma przyjaciół, tworzy gazetkę szkolną. Ma jednak pewną tajemnicę… jest bezdomna. Kiedy wszyscy opuszczają szkolne mury, ona zakrada się do nich, by spędzić noc w miejscu, które od ponad roku jest jej domem. Bardzo się tego wstydzi i nie dzieli się prawdą nawet z najbliższymi jej ludźmi. Kiedy dziewczyna, której nie lubi, po raz kolejny zostaje pobita, może jej pomóc, ale ceną jest wyjawienie własnego sekretu. Co zrobi Linden? Na początku ciężko mi było wczuć się w tę książkę, niezbyt mnie ona zainteresowała, ale po pewnym czasie wciągnęłam się i już nie byłam w stanie się od niej oderwać. Polubiłam Linden i bardzo jej współczułam. Podczas gdy inne nastolatki martwiły się wypryskiem na twarzy, czy też zerwaniem z chłopakiem, ona musiała martwić się o to, co zje i czy zdąży zakraść się do szkoły, by nie spać pod gołym niebem. Dziewczyna ma dwóch przyjaciół bardzo od siebie odmiennych. Ham jest chłopakiem, który lubi się wygłupiać, ma do siebie duży dystans, a uśmiech nie znika z jego twarzy, Seung ma azjatyckie korzenie, jest powściągliwy, cichy, a na co dzień walczy z homofonicznymi komentarzami. Popularni uczniowie porządnie zachodzą im za skórę swoim zachowaniem, ale najważniejsze, że mają siebie. W „Tam, gdzie mieszkam” zostały poruszone bardzo ważne tematy. Prócz bezdomności, Brenda Rufener wplotła w treść również zagadnienia takie jak rasizm, homoseksualizm, a także przemoc wobec kobiet. Uważam, że tego typu literatura młodzieżowa jest potrzebna i cieszę się, że powstają takie książki, które pod płaszczykiem lekkiej, wartkiej fabuły przemycają poważne kwestie, o których często się milczy. Pięknym aspektem w tej pozycji jest przyjaźń. Zawsze powtarzam, że lepiej mieć mniej przyjaciół, ale prawdziwych, niż cały tłum znajomych. To zadziwiające, jak inni potrafią nas postawić na nogi, kiedy wydaje nam się, że już nie mamy siły do walki. Życzyłabym wszystkim, by znaleźli na swej drodze kogoś takiego jak Ham i Seung, ponieważ z nimi można nie tylko przenosić góry, ale także wesprzeć się na ich ramieniu, kiedy zachodzi taka potrzeba. Nie mam nic do zarzucenia stylowi autorki. Książkę, kiedy się już w nią wciągnęłam, czytało mi się zadziwiająco szybko. Dużo się w niej dzieje, a najbardziej podoba mi się to, że czytelnik może poznać każdą z postaci, wczuć się w jej sytuację. Brenda Rufener przedstawiła nam pokrótce każdą z nich. W pewnym momencie można się pogubić, kto jest dobry, a kto zły. Polecam!

Bardzo podoba mi się całość związana z wizualizacją książki. Kolory są ładne oraz intensywne. Mam mocno mieszane uczucia co do stylu pisania autorki, jak i samej głównej bohaterki. Z jednej strony bardzo chciałam ją czytać i wiedzieć co się dalej wydarzy, ale brałam ją do ręki i myśli *puf* zaczynały latać we wszystkie strony byle by nie dać mi się skupić. Dość szybko poszło mi czytanie, gdy zostało mi jakieś 100 stron. * Jednak nawet, gdybym przed sięgnięciem po tą książkę, wiedziała o tym jak będę się czuć w trakcie czytania to i tak bym po nią sięgnęła. Porusza ona bardzo trudne tematy i daje ważne lekcje. Najważniejszą jest „Mów o swoich problemach”. Myślisz, że nikt Ci nie pomoże, albo twoja sytuacja będzie gorsza, a co jeżeli będzie całkiem na odwrót? Wtedy otrzymasz taką pomoc jakiej potrzebujesz w danej sytuacji, ważne by zwrócić się do odpowiednich osób! Fabuła kilkukrotnie mnie zaskoczyła i właściwie patrząc całościowo była ciekawa. * Co do samej Linden Rose jest ona ciekawą i pomysłową postacią, jej życie nie jest łatwe, ale dziewczyna sobie radzi i to całkiem nieźle. Jednak trochę mnie irytowała, ponieważ mam wrażenie, że jej „nastoletnie zachowanie” zostało podkoloryzowane, ale da się to przeżyć. Hamiutka i Seung’a bardzo polubiłam i nie mam do nich zastrzeżeń. Nie zabrakło osób do nielubienia, a także tych co nie wiesz czy masz trzepnąć, czy przytulić. * Wszyscy razem tworzą dziwną zgraję, a ich historia jest radosna, smutna, tajemnicza oraz nieprzewidywalna. Jeżeli to was nie przekonuje to już nie wiem co to zrobi. Jednak za sam przekaz ma ona wielkiego plusa. <3

RECENZJA Brenda Rufener: Tam gdzie mieszkam @kobiece Nie wiem czy ze mną jest coś nie tak, ale w każdej książce upatruję thrillera lub co najmniej jakiejś kryminalnej historii. Tutaj zwiodła mnie okładka z usmarowaną szafką w szatni oraz plecak, z którego coś się wylewa... Czyżby krew?! Opis też brzmiał zachęcająco, bo bardzo tajemniczo - ale do rzeczy. Linden Rose nie jest zwyczajną nastolatką, jest sierotą i nie ma domu. Od roku ukradkiem mieszka w szkole, a że do tego jest bardzo inteligentna udaje jej się to ukryć przed całym światem. Oczywiście kosztuje ją to bardzo wiele starań. Jej najlepszy przyjaciel to Ham, do niedawna był nim też Seung, tyle że Linden trochę się w nim podkochuje. Jej koleżanka Bea ma inny problem - mianowicie przemoc fizyczną ze strony bliskiej osoby. Choć wszyscy podejrzewają jej chłopaka, to jednak nic nie robią w tej sprawie. Bea to najpiękniejsza dziewczyna w szkole, ale też najbardziej wredna. Z Linden łączy ją to, że obie nie chcą przyjąć pomocy. Oczywiście nieustannie dręczą mnie pytania: dlaczego Linden mieszka w szkole? Jak to możliwe, że nikt niczego nie zauważył? Co stało się z jej rodziną? Dziewczyna nie ma nikogo prócz swych przyjaciół, których bardzo kocha a jednocześnie ma straszne wyrzuty sumienia, bowiem ich okłamuje. Nie chce lub nie potrafi przyjąć pomocy, chce żyć na własnych warunkach. Bywają wzruszające momenty jak ten, gdy mowa jest o tęsknocie za matczynym dotykiem. To książka adresowana do młodych ludzi porusza ważne problemy takie jak ubóstwo, przemoc i bezdomność. "Ukrywam się na widoku ale nikt nie patrzy, bo wszyscy są zajęci własnym życiem. Gdyby nadstawili uszu, usłyszeliby. Gdyby się przyjrzeli, zobaczyliby. Czarusia, który tak naprawdę jest potworem. Ślicznotkę, która musi znosić jego razy. Bezdomną dziewczynę, która jest wśród nich".

Zgodnie z moimi oczekiwaniami “Tam, gdzie mieszkam” była wspaniałą książką. Wślizgnęła się w moje rączki i po prostu zaparła dech w piersiach. Oprócz poruszania bardzo potrzebnego i ważnego tematu bezdomności wśród nastolatków jest to pięknie napisana powieść, pokazująca różnego rodzaju relacje międzyludzkie. Linden choć się ukrywa, cały czas jest na widoku, każdego dnia dba o najmniejsze drobiazgi aby nikt nie odkrył tego, że mieszka ona w liceum, a zwłaszcza jej dwóch najlepszych przyjaciół, Ham i Seung. Linden uważa, że ich piękna i szalona więź jest warta tej tajemincy. Lecz kiedy Linden zaczyna odkrywać tajemnicę jej klasowej koleżanki, która aż nazbyt przypomina jej o okropnej przeszłości, świat dziewczyny, zdaje się stawać bardziej kruchy niż dotychczas był. “Tam, gdzie mieszkam”, zabiera nas w czasy licealne, w których dosyć często ciężko jest odróżnić przyjaciela od wroga. Początkowo wszystko ściera się ze sobą, by następnie pokazać nam gdzie przyjaźń wyznacza swoje granice, a tajemnice i zastraszenia kształtują wrogość. Często byłam równie mocno zdezorientowana co główna bohaterka kiedy próbowałam odkryć prawdę, którą inni chcieli zataić. Autorka skupia się na kilku relacjach nie tylko romantycznych, lecz także przyjacielskich, platonicznych, nienawistnych, obojętnych. Książka daje nam pewnego rodzaju sześciokąt, który wchodzi w interakcję poprzez walki na szkolnych korytarzach, planowanie epickich zemst czy budzenie romantycznych uczuć. “Tam, gdzie mieszkam”, to historia, która porządnie kopnie cię w tyłek ale i zagwarantuje naprawdę świetne chwile. Polecam bardzo dla tych młodszych jak i starszych czytelników!