Tajemnica diabelskiego kręgu. Tom 1 (okładka miękka)

polecam

Super polecam bardzo. Super polecam bardzo.!!!!!

Super książka, trzyma w napięciu. Idealna dla młodzieży jak i dla starszego pokolenia.

Ciekawe połączenie literatury młodzieżowej z elementami fantasy oraz historii- wprowadzenie cudownych aniołów i złych komunistów, którzy chcą ich zwalczać. Nina zostaje zaproszona przez jednego z aniołów do klasztoru w Markotach, gdzie ma spędzić wakacje. Podróż nie przypomina sielanki, a i punkt docelowy nie jest spełnieniem marzeń. Owiany tajemnicą, chłodny, mroczny klasztor, który niegdyś należał do sióstr franciszkanek kryje jeszcze więcej sekretów, niż mogłoby się wydawać. Pojawia się postać Maury - malarki mieszkającej dawniej w klasztorze wraz z siostrami (jej problem naprawdę mnie zaciekawił). Wątki są nakreślone naprawdę wspaniale, intrygująco i wciągają czytelnika w swój przebieg. Książka jest bardzo obszerna, zaczyna się dość nudnawo (nastolatka dowiaduje się, że musi jechać do Markotów, w podróży poznaje kolegę, ucieka z pociągu i tak dalej). Jednak wszystko zmienia się po przybyciu na miejsce. Wydawało mi się, że czuję chłód bijący z klasztoru, biorę udział w wydarzeniach i jestem jednym z dzieciaków, które również otrzymały zaproszenie na wakacje w Markotach. Nina najlepiej dogaduje się z Tamarą i Jackiem. W oddali krąży również tajemniczy Adam, za którym nikt nie przepada, bo jest strasznym lizusem. Jednak nawet on skrywa jakąś tajemnicę, która nie umyka sprytowi Niny i jej przyjaciół. Jedno z trzynastu zaproszonych jest wybrańcem. Ale czy aby na pewno wszystko odbywa się tak, jak powinno? Co kryje tajemniczy diabelski krąg? Co się stało ze Staszkiem, który wyparował gubiąc przedtem skarpetkę? Dlaczego Małgosia mówi przez sen straszne rzeczy? Gdzie jest Tymek? Czy każdy jest tym, za kogo się podaje? Każda strona niesie za sobą kolejne pytania. Polecam dzieło Anny Kańtoch przede wszystkim fanom fantasy, ale również tym, którzy chcą zacząć swoją przygodę z czytaniem. Ta książka na pewno Was zachęci do pochłaniania kolejnych. Mnie bardzo się podobało, chętnie sięgnę po następne części.

Nina to skromna trzynastoletnia dziewczyna,która żyję ubogo wraz ze swoją matką. Postanowiła odpowiedzieć na zaproszenie aniołów i wyjeżdża do klasztoru. Bohaterka nie mając, ze sobą prawie niczego ,wyrusza w podróż, mając ze sobą tylko uszkodzoną walizkę. Podróż niestety nie mija ,tak jakby chciała, przegapia swoją stację, na której miała wysiąść.W popłochu wyskakuj z pociągu. Dziewczynę ,głodną i spragniona potrzebującej opatrzyć rany znajduję chłopak.W końcu dociera to klasztoru,gdzie wita ją pani Celina. Miejsce i otoczenie przytłacza Ninę.Czy bohaterka odnajdzie się w tym miejscu?Nie zdradzę,a zachęcę do zapoznania się z książką,bo warto. Dawno nie czytałam tak fajnej przygodowej powieści. Cieszę się,że jeszcze można spotkać polskich autorów,którzy są w stanie stanąć na wysokości zadania i stworzyć fabułę godną uwagi. Nina wzbudza w czytelniku wachlarz emocji,z jednej strony jest skromną bezsilną dziewczyną,która musi radzić sobie z przeciwnościami losu,z drugiej strony to bystra bohaterka wykorzystującą swoją inteligencję. Książka jest okraszona rysunkami,które dodają charakteru książki,co bardzo rzadko się zdarza. Wszystko razem świetnie komponuję.Samo miejsce akcji dodaje dreszczyku ,co sprawia,że książka staje się bardziej interesująca.Polecam gorąco powieść.

Moja opinia: Ech... Nienawidzę się bać! Po prostu nie znoszę strasznych horrorów, okrutnych potworów, ludzkiej krwi i wyrwanych z ciała palców. Brrr... To wszystko mnie okropnie przeraża i sprawia, że moje serce zaczyna bić szybko niczym karabin maszynowy. "Tajemnica nawiedzonego kręgu" oraz "Tajemnica nawiedzonego lasu - to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Anny Kańtoch, które okazało się doświadczeniem bardzo inspirującym i emocjonalnym. Nie lubię się bać, ale dzięki tej serii mój strach nabrał całkiem nowych, pozytywnych kolorów Fabuła: Fabuła tej historii jest naprawdę bardzo wciągająca, pełna tajemnic i niespodziewanych zwrotów akcji. Szczerze? To lubię takie nietypowe książki, które otulają mnie szczyptą grozy, przyjaźni, magii i młodzieńczej odwagi. Nie wiem jak one to robią, ale czuję się po nich jak po zażyciu jakiegoś literackiego Red Bulla. Dostaję skrzydeł natchnienia i... odlatuję do świata pełnego fantazji! Styl: Styl Pani Anna Kańtoch jest kreatywny, lekki i wypełniony aurą niezapomnianej przygody. Ma w sobie nutkę grozy, szczyptę magii oraz garść niepowtarzalnych chwil, które pozostają w nas na wiele bezcennych godzin. Bohaterowie: Bohaterowie tej historii są postaciami bardzo kreatywnymi, charyzmatycznymi i niesamowicie plastycznymi. Autorka wypełniła ich fajną nutką tajemnicy, przyjaźni, odwagi oraz niepowtarzalnej magii. Zrobiła to w sposób naprawdę bardzo dokładny, subtelny i profesjonalny. Ofiarowała im literacką duszę, dzięki której ich osobowością wypełniła się barwą szczerych emocji. Szata graficzna: Moim zdaniem, obie okładki z serii "Tajemnica nawiedzonego kręgu" są zniewalająco - piękne! Zachwycają nas nie tylko aurą lekkiej grozy, ale i siłą swoich niebanalnych emocji. Są perfekcyjnie wykonane, magicznie dopieszczone i kreatywnie wymyślone. Jednym słowem - genialne! Podsumowanie: "Tajemnica nawiedzonego kręgu" i "Tajemnica nawiedzonego lasu" to dwie genialne książki, które swoją niepowtarzalną historią spowodowały we mnie nie tylko szybsze bicie serca, ale i przeogromnie dreszcze na całym ciele. Tak, to prawda. Tej książki nie należy czytać po ciemku. Jest równie dobra jak Harry Potter, przerażająca jak Muminkowa Buka i wciągająca jak Trójkąt Bermudzki. Polecam gorąco!

Zaczyna się w nie najciekawszy sposób, ale rozwija się w dobrym tempie, intryguje czytelnika

Nina jest nastolatką pochodzącą z biednego domu. Kiedy jej rodzina ma wizytę u anioła, okazuję się, że dziewczynka wraz z innymi wybranymi dziećmi ma zamieszkać w opuszczonym klasztorze. Nikt z trzynastki dzieci nie wie czemu właśnie oni zostali wybrani. Nic w Markowie[nie wiem jak to się odmienia] nie jest takie jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Tajemnice i zagadki do rozwiązania czyhają na bohaterów na każdym kroku. W książce mamy do czynienia przede wszystkim z trzynastką, a przepraszam, czternastką dzieci. Każde z nich w nosi do tej historii coś innego, każde wyróżnia się czymś innym. Tamara jest odważna, Mariusz silny, Nina inteligentna i spostrzegawcza. Oprócz nich mamy również rodzeństwo, które pilnuję klasztoru, aniołów i Celinę, to oczywiście tylko ci najważniejsi. Pomimo tak szerokiej gamy postaci nie było mi trudno ich zapamiętać, bo każdy coś wnosił i był ważny w całym tym świecie. Z pewnością spodobała mi się oprawa graficzna książki. Zarówno okładka jak i ilustrację, które znajdziemy we wnętrz oddają idealnie mroczny klimat lektury. Wyróżnia się nie tle tego gatunku, lecz zdecydowanie nie należy ich pokazywać małym dzieciom. Sam pomysł na historię z domieszką aniołów w mrocznym otoczeniu mi się spodobał. Niemal już od pierwszych stron czuć napięcie i tajemnice, które towarzyszą nam do końca. Wciągnęłam się. Choć spodziewałam się nieco większych fajerwerków w kluczowym momencie akcji, jednak źle nie było, w końcu to nie miał być przecież horror. „Tajemnica Diabelskiego Kręgu” jest z pewnością ciekawą pozycją, którą z chęcią kontynuowałabym. Mam nadzieję, że już niedługo poznam dalsze losy bohaterów. Jestem pewna, że podczas czytania tej pozycji będzie odczuwali dreszcze podobnie jak ja.

Styl pani Ani jest bardzo łatwy i przyjemny w odbiorze. Z jednej strony będzie on przystępny dla dzieci, a z drugiej nie okaże się infantylny również dla dorosłego czytelnika. Barwne opisy miejsc oraz przemyśleń bohaterki urozmaicają lekturę, a narracja trzecioosobowa stawia czytelnika nieco z boku, na pozycji obserwatora niesamowitych wydarzeń. Z początku nieco ciężko było mi się wciągnąć w opowieść, ponieważ kompletnie nie wiedziałam, co się działo. Autorka z marszu wrzuca nas w wir akcji. Kiedy jednak Nina nareszcie trafia do klasztoru, lektura to czysta przyjemność, o ile czytelnikowi nie przeszkadza treść skierowana raczej do młodszego czytelnika. Gdybym była dzieckiem, nie mogłabym oderwać się od lektury tej książki. Wyobrażałabym sobie, że jestem Niną i sama muszę się ze wszystkim mierzyć, bo tak właśnie autorka przedstawia opowieść - pozwala nam się domyślić wielu rzeczy, stawia przed nami pytania i zagadki. Jako nieco starsza czytelniczka również odczuwałam przyjemność z lektury, ale zdecydowanie widziałam także to, że książka została napisana dla osób przynajmniej pięć lat młodszych ode mnie. Nie ma to jednak wpływu na cudowne tempo akcji oraz sam pomysł na fabułę, który jest świetny, a jego potencjał według mnie został wykorzystany w prawie stu procentach. Ciekawa jestem, co autorka odkryje przed czytelnikami w kolejnym tomie. Drugim początkowym minusem była Nina. Początkowo jej rozważania były po prostu irytujące, nawet biorąc pod uwagę jej wiek. W trakcie lektury dziewczyna jednak dojrzewa i staje się postacią, którą da się lubić. Uwielbiam w niej żyłkę Sherlocka Holmesa! Moją ulubioną bohaterką została jednak Tamara, ponieważ łatwiej było mi się z nią utożsamić. A Hubert, ech, napisałabym, że biorę go do haremu, ale chyba podchodziłoby to już pod pedofilię. Co ja poradzę, że to taki słodziak? :) Ogółem plusem książki jest to, że każdy spośród trzynastki dzieci wyróżnia się charakterem i mimo dużej ilości bohaterów, ciężko byłoby się pogubić. Strasznie irytowali mnie Artur i pani Celina, ugh. Ich nie dało się z nikim pomylić. Dodatkowo akcja ma miejsce w Polsce, więc pojawia się nawet gwara u Heli i Karoliny, co również było ciekawym urozmaiceniem. Podsumowując, jeśli macie młodsze rodzeństwo lub podobny gust do mnie - nie wahałabym się przed kupnem/wypożyczeniem tej książki. Według mnie jest świetna :) Mimo początkowych trudności, bardzo ją polubiłam i zdecydowanie chciałabym poznać dalsze losy Niny oraz aniołów.

Wspaniała książka, po prostu wspaniała, pełna tajemniczości i nieuchwytnego elementu grozy. Po tego typu książki bardzo lubię sięgać, a Tajemnica diabelskiego kręgu doskonale wpasowała się w moje oczekiwania. Anna Kańtoch wykreowała tu atmosferę zagadkowości i napięcia. Nie brak również zaskoczenia. Zdecydowanie polecam.