Ta śmieszna i straszna PRL. Ale historia… (okładka miękka)

Jak może nie być w sklepach papieru toaletowego? Teraz jego ilości i rodzaje wprost oszałamiają. Zapachowe, ekologiczne, wytłaczane. Dwunastoletnia Mela nie do końca wierzy w takie informacje. Jednak czas PRL-u to lata, w których żyli jej pradziadkowie, dlatego warto byłoby przekonać się, jak było naprawdę. Tym bardziej, że Mela marzy o graniu na saksofonie, który był własnością jej prababki, a historie rodzinne o niej głoszą, że była buntowniczką. Na czym to miało polegać nikt nie chce dokładnie opowiedzieć. Wszyscy tłumaczą, że było to tak dawno.. Na szczęście Pan Cebula, nauczyciel historii, ma możliwość zabrania klasy poprzez teleportację, w tamte czasy. Uczniowie mają sprawdzić, co było powodem braku papieru toaletowego w latach 50. XX wieku. Czy rozwiązanie tej zagadki będzie dużym zaskoczeniem? Co jeszcze stanie się dla dzieci ogromnym wyzwaniem? PRL to okres w historii, o którym dzieci tak naprawdę niewiele wiedzą. Rodzice też niechętnie wracają do wspomnień z tego okresu. Dlatego coraz częściej powstają o nim gry planszowe, książki z kodami, zamknięte pokoje, których zadaniem jest możliwość „wejścia” w tamtą rzeczywistość. „Ale historia..” to seria książek, którą autorka chce zainteresować młodego czytelnika dziejami naszego kraju. Ciekawi bohaterowie, wirtualne możliwości, elementy fantastyki, wszystko to jest pewną zasłoną dymną konkretnego celu – poznania faktów historycznych. Mnóstwo humorystycznych elementów graficznych, form komiksowych, ciekawostek pozwala na szybkie przyswojenie faktów. W tej części będą wiedli prym bikiniarze, płyty winylowe, cenzura i moc zakazów. Propaganda, podział na obozy, szare kolory staną się dniem powszednim. Czy będzie w nich coś co sprawi radość lub obudzi zaciekawienie? Kto to jest badylarz, czy można donosić dla przyjemności? Świetna książka dla nastolatków. Przejrzysta, interesująca, nie nudna. Pełna prawdy, może stać się świetną inspiracją do głębszego zapoznania się z tematem. Polecam

Książka wprowadza dziecko w czasy PRL przedstawiając jak żyło się w tamtych trudnych czasach. Robi to bardzo realnie, a czasami w sposób żartobliwy.

„Ta śmieszna i straszna PRL" to kolejna już część serii "Ale historia”, choć pierwsza, która trafiła do naszej biblioteczki. Każda z nich poświęcona jest innemu okresowi w historii Polski i mogłoby się wydawać, że taką tematykę zawsze bierze się na poważnie (i nudno), ale to doskonały przykład jak przemycić nieco wiedzy, wplatając ją w fabułę książki dla dzieci i młodzieży. Zaczynając od początku — PRL, a właściwie jej końcówka to okres moich narodzin, więc nie mogłam się oprzeć pokusie przeniesienia w tamten czas. Znając filmy i seriale obrazujące te lata wiedziałam, że się nie zawiodę, ale nie spodziewałam się, że da się to zrobić w taki sposób. „Ta śmieszna i straszna PRL” to połączenie świata fantastyki z przeszłością. Bohaterką jest dwunastoletnia Mela, która żyje w świecie pełnym latających pojazdów, nadprzyrodzonych umiejętności, będących skutkiem wybuchu błyskacza — kulki przyniesionej z czasoprzestrzeni, czy specjalnych szkolnych ławek, które przenoszą w czasie. Poza tym nie różni się specjalnie od współczesnych rówieśników. Mela wraz z klasą, podczas lekcji historii ma za zadanie przenieść się do czasu PRL i zebrać informacje śmieszne i poważne, a tych jak wiemy nie brakowało. Z opowieści czytelnik dowie się, czym był socjalizm, jak wyglądała propaganda, czym był patriotyczny obowiązek, jak obchodziło się święta narodowe lub kim był stacz kolejkowy. Zapozna się z historią papieru toaletowego, co to był saturator, czym była gruźliczanka i jak zwalczano stonkę, czyli „trochę śmieszno, trochę straszno". Książka oprócz treści ma sporo ilustracji, właściwie to mini komiksy obrazujące klimat tamtych czasów, wyjaśniające pojęcia takie jak czyn społeczny lub czym było donosicielstwo. Na końcu znajdziemy również skrót będący podsumowaniem ostatnich dziesięciu lat tego okresu. I tak rok mojego urodzenia jest pod hasłem „Pomarańczowa Alternatywa walczy z władzą śmiechem malując na ścianach krasnale". Książka napisana jest fajnym, prostym językiem i mimo że raczej kierowana jest do młodzieży 12+, ja bawiłam się przy niej świetnie. Nie wiem, czy zasługą są tu przedstawione fakty historyczne i ciekawostki, czy forma, w jakiej są pokazane, a być może dopiero to wszystko razem zapracowało na taki efekt. Jeśli tylko nadarzy się okazja, uzupełnię biblioteczkę o pozostałe pozycje.