Sztych (okładka  miękka)

Dla fanów fabrycznej zony jak najbardziej polecam. :-)

Dobrze znajome miejsce. Roman Kulikow zabiera nas w "Sztychu" w dobrze znane nam miejsca i - bazując jak zawsze na sentymentach tych, którzy już w Zonie byli - pokazuje nam to, co tak bardzo pragniemy znów zobaczyć: anomalie, mutantów i ludzi, którzy przemierzają ten złowrogi świat walcząc przy tym o przetrwanie, a z drugiej strony kochając ten surowy, wrogi kawał splugawionej kataklizmami Zony. Uwielbiacie to tak samo jak ja? :) Bo ja (znowu!) dałem się z przyjemnością zaprowadzić tam autorowi za rękę jak posłuszne dziecko :) :) Kapitan Aleksiej Siennikow będąc w Zonie trafił pod mentalny atak kontrolera, lecz - o dziwo - przeżył. Życie to przypomina jednak bardziej wypraną z emocji, żałosną wegetację, niż prawdziwe życie. Coś zostało z Siennikowa w nieodwracalny sposób wydarte i zostało tam, za Kordonem... Ciągnie go tam więc coraz silniej (choć, paradoksalnie, wcale tak do końca świadomie nie chce tam wracać). Siennikow, trochę pierwotnie wbrew swej woli. znów przekracza więc Kordon. Tego raczej nie dało się uniknąć ;) Przemierzając krainę pełną anomalii i mutantów kapitan ratuje dwóch przypadkowych towarzyszy, którzy od tego momentu dzielą z nim trudy wędrówki. Jest jednak pewien problem... Wszyscy nieźle wdepnęli - i to w sam środek konfliktu, którego strony wysyłają w ślad za nimi swoich łowców. Gra zaczyna toczyć się (naprawdę i nie na żarty) o rzecz najważniejszą: o życie. "Sztych" jako druga część serii "Więzy zony" bardzo dobrze nawiązuje do pierwszej części powielając jej dobre wzorce i schematy. Wszystko to odbywa się tak naprawdę z poziomu sentymentu czytelnika do stalkerskich opowieści i do tego, co czai się z mroku za Kordonem - a jest to, jak wiemy, świat tak inny, tak groźny i śmiertelnie niebezpieczny, że... nie sposób jest oprzeć się jego urokowi. A także jego kolejnemu zewowi, który (przynajmniej mnie, ale Was pewnie też - jeśli nie już, to za chwilę) przyciąga jak magnes do tej książki w sposób nieznoszący sprzeciowu. Tak jak przy okazji "Więzów zony" , tak i w przypadku "Sztycha" Roman Kulikow serwuje nam dawkę mocnych emocji, których doświadczamy dzięki wciągającej akcji oraz wyrazistym bohaterom, jakby skrojonym na miarę pod tę historię i pod to uniwersum. Seria "Fabryczna Zona" dała nam już wiele perełek - piękno perełek autorstwa Kulikowa nabiera jednak na tle pozostałych szczególnego blasku. Gorąco polecam! Przeczytajcie - inaczej będziecie żałować i pluć sobie w brodę :) (serio!). Dziękuję Fabryce Słów za egzemplarz recenzencki. #Sztych #WięzyZony #RomanKulikow #FabrycznaZona #Zona #FabrykaSłów https://cosnapolce.blogspot.com/2021/01/sztych-roman-kulikow.html

Książka Romana Kulikowa to kolejna powieść z cyklu złożonego z 6 utworów, spiętego swoistą klamrą (od „Więzów Zony” do „Więzów Zony 2”), a „Sztych” jest drugą częścią. A więc, jak widać, fanów Romana Kulikowa czeka jeszcze sporo lektury. Akcja rozpoczyna się, gdy kapitan Aleksiej Siennikow przebywa na urlopie po wyleczeniu rany podczas kolejnej akcji. Jakiś czas temu opuściła go żona, a obecnie nudzi się i chciałby wreszcie wrócić do działania, jednak psycholog nie wyraża zgody, co dodatkowo drażni oficera. I gdy wydaje się, że taką samą nudą powieje z wielu kolejnych stron książki, kapitan odbiera niespodziewany telefon i zostaje zaproszony na imprezę z okazji awansu jego dowódcy. Potem akcja rozwija się dość szybko. Pojawiają się generałowie knujący jakiś paskudny spisek przeciw przełożonemu Siennikowa, a on sam budzi się na tajemniczym polowaniu. Gdy dochodzi do siebie, zdaje sobie sprawę, że zarozumiali generałowie wpakowali go w kłopoty, urządzając wyprawę do Zony, a tam obowiązują już inne prawa niż w normalnym świecie. Dalszy ciąg zdarzeń biegnie dość ciekawie, dzieje się sporo, gdyż za Kordonem, w Zonie mogą pojawić się nie tylko wojskowi, rabusie czy mordercy w ludzkiej postaci, ale także wiele typowych dla tej strefy istot czy anomalii. A kapitan nie tylko wypełnia swoją dziwną misję, ale też musi obronić się przed nasłanymi i pojawiającymi się z różnych stron łowcami i bandziorami. W powieści nie brakuje typowych dla tego gatunku elementów, czyli tajemniczości, zaskoczenia, niesamowitości i ostrego, męskiego języka twardzieli przemierzających zakazane rewiry. I naprawdę książkę Kulikowa czyta się szybko, gdyż kolejne sceny nie są rozwlekane, mimo że pojawia się dość dużo opisów przestrzeni, w której rozgrywa się akcja. Jednak nie nużą one, ponieważ w logiczny sposób uzupełniają świat zdarzeń. Jeśli ktoś lubi rozrywkę z militariami w tle, „Sztych” na pewno ją zapewni. Jest to niewątpliwie jedna z lepszych powieści wśród setek pozycji o zonach i stalkerach. ZJ źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Rewelacja, jak zawsze