Szklany klosz. Wydanie ilustrowane (okładka  twarda)

Nie ukrywam, że czytałam i posiadam tę książkę już w pierwszym wydaniu, z ilustracjami - musiałam po nie sięgnąć! Myślę, że to wystarczająco oddaje jak warta przeczytania jest ta książka, skoro ktoś jest w stanie mieć na swojej półce dwa egzemplarze, różniące się jedynie ilustracjami i okładką. Jestem ogromną fanką powieści. Co do ilustracji, nie rozczarowałam się, okladka jest cudowna i pięknie prezentuje się na półce, z kolei obrazki wewnątrz książki dodają jej charakteru i uroku - o ile w przypadku tej pozycji jest to możliwe. Serdecznie polecam! ❤️

Świetna powieść przedstawiając jak nieleczona depresja może zniszczyć czyjeś życie. Ważna książka, czyta się szybko, to powieść a nie poradnik. Wersja z ilustracjami posiada kilka biało czarnych rysunków, generalnie fajnych.

Sylvia Plath w światowej literaturze zapisała się wieloma ważnymi powieściami. „Szklany klosz” to niestety ostatnia książka amerykańskiej autorki. Niespełna miesiąc po ukazaniu się książki na rynku, świat obiegła dramatyczna wiadomość o samobójstwie poetki. Czy ta książka jest przelaniem na papier emocji buzujących w głowie Plath? Czy historia Esther – głównej bohaterki książki – jest tak naprawdę historią jej autorki – Sylvii Plath? Teraz gdy w polskich księgarniach ukazało się nowe wydanie, wzbogacone ilustracjami francuskiej rysowniczki Bei Rebaï, miałem możliwość poznać historię zapisaną na kartach książki „Szklany klosz”. Nie ukrywam, że jest to historia poruszająca. To podróż do najbardziej mrocznych zakamarków ludzkiej psychiki. Na kartach tej książki poznajemy historię młodej Esther (choć nie sposób odnieść wrażenia, że historia ta jest wołaniem Sylvii Plath). Esther w wieku dziewiętnastu lat wyjeżdża na miesięczny staż do Nowego Jorku. W tamtejszej redakcji ma szlifować swoje umiejętności. Niestety dziewczyna nie potrafi wejść w klimat wielkiego miasta. Nie uczestniczy w imprezach. Nie nawiązuje większych relacji. Uświadamia sobie, że dotychczasowe życie i wartości mają się nijak do tego, co doświadcza w Nowym Jorku. Wówczas przychodzi załamanie. Nie ukrywam, że historia zapisana na kartach książki „Szklany klosz” bardzo mnie poruszyła, Historia młodej Esther, która mimo swojego talentu nie potrafiła odnaleźć się w wielkomiejskiej rzeczywistości, dotknęła czułych strun moich emocji. Historia ta poruszyła mnie również dlatego, że czułem jakoby, była to historia autobiograficzna samej autorki. A może to próba wołania o… pomoc, zauważenie, zrozumienie, opiekę? Esther będąc na początku swej kariery, która zwiastuje świetlaną przyszłość, nagle gaśnie przytłoczona mrocznymi wizjami tworzonymi się w jej psychice. „Szklany klosz” nie jest książką łatwą, lecz ważną, potrzebną. Historia Esther jest tak naprawdę historią wielu ludzi, którzy nie potrafią odnaleźć się w otaczającej rzeczywistości. I nawet jeśli na zewnątrz wszystko wydaje się w porządku, to nigdy nie wiemy, jakie demony drzemią w psychice każdego z nas. To, co pragnę podkreślić, historia ta już na zawsze zapisała się w mej pamięci, w mej psychice, sprawiając, że „Szklany klosz” zapisuję na liście wartościowych książek na mojej życiowej drodze. Zdecydowanie polecam. Nowe wydanie bestsellerowej powieści Sylvii Plath wzbogacone klimatycznymi ilustracjami utalentowanej francuskiej rysowniczki Bei Rebaï ukazało się nakładem Wydawnictwa Marginesy

Gdy pod koniec roku w moje ręce trafiło wznowienie powieści Sylvii Plath nie spodziewałam się, że ta książka będzie aż tak mocno moja. Być może, gdybym na własnej skórze nie poczuła czym jest depresja, nie poznała epizodu wykluczenia nie poczułabym aż tak dużej więzi z bohaterką. Jak to jest tkwić pod szklanym kloszem własnej udręki, pławić się w jej skisłym sosie, stać nad przepaścią i wiedzieć, że kiedyś się skoczy? Jak to jest dusić się zagęszczonym powietrzem wypełniającym jego wnętrze, powoli zapadać się w otchłań nicości, nie moc spać, jeść, nie zmieniać ubrań - bo jaki tego sens? Tego wszystkiego doświadczy Esther. Gdy z zabitej deskami prowincji trafi wprost w ramiona Nowego Jorku zamiast cieszyć się będąc u szczytu marzeń, ona zapadnie się w niebyt. Obserwujemy powolną niechęć do pracy, do spotkań, nawet do robienia rzeczy tych zakazanych. Wejście na szczyt staje się początkiem drogi w dół. Sylvia Plath skupią się tu głównie na wewnętrznych przeżyciach bohaterki, co dla niektórych czytelników może być zbyt przytłaczające. Opisy szpitali psychiatrycznych, metod leczenia - szczególnie elektrowstrząsy mogą przerażać, ale ukazują też okrutną prawdę o świecie kobiet z depresją. Zagłębiając się w Szklany klosz doświadczymy w nadmiarze obezwładniającej bezsilności i obojętności. Brawa należą się autorce, która opisuje upadek i cierpienie swej bohaterki pozbawiając je całkowicie zbędnej łzawej ckliwości, bez egzaltacji, czyniąc to nad wyraz rzeczowo, a przez to uderzająco. Historia Esther jest tak naprawdę opowieścią o wielu kobietach, które tkwiąc w ramionach depresji nie mogą odnaleźć się e dzisiejszym świecie. A co do samego wydania zostało ono wzbogacone czarno białymi ilustracjami Bei Rebai, które dodatkowo potęgują klimat smutku i przygnębienia. Kolejna bitwa z emocjami zaliczona.

Pomalutku. Zupełnie niepostrzeżenie. Odkrawała kawałek po kawałku serce. Wydrążała emocje, pozostawiając suchą skorupę. Odmierzała, dopasowywała do odpowiednich rozmiarów i zamknęła pod szklanym kloszem. Depresja. A ten szklany klosz zniekształcał rzeczywistość. Chronił przed miłością innych ludzi. A Ty, Esther stałaś tam w środku. I nie mogłaś przebić się przez niego. Próbowałaś czuć. Próbowałaś żyć. Ale kiedy otoczona jesteś z każdej strony szklaną taflą to dłoń, która wyciągnięta jest w Twoją stronę znajduje się poza Twoim zasięgiem. Nie możesz jej uchwycić, bo wciąż odbija się od szklanej powłoki.. A gdyby tak zacisnąć dłoń w pięść i rozbić ją w drobny mak.. "Szklany klosz" centymetr po centymetrze wchodził głębiej w moje ciało. Przygotowywał mnie na to, co ma nadejść. Zarzucił haczyk i czekał aż zbliżę się na odpowiednią odległość i połknę go. I musiałam się poddać. Tym emocjom. Uczuciom. Refleksjom. Nie ma akcji. Szybkiego tempa. Kwiecistych słów. Rozbudowanej fabuły. A zatem, jak to jest możliwe, że książki nie da się odłożyć. Że szarpie. Gryzie..

„Szklany klosz” opisywana jako autobiograficzna opowieść o życiu autorki - Sylvii Plath. Jest to historia kobiety, której życie nagle zmieniło się do tego stopnia, że dłużej nie chce męczyć się próbując przetrwać z dnia na dzień. Książka trafia prosto do odbiorcy swoim smutkiem i bólem, na który czytelnik nie może być obojętny. Historia Esther pokazuje, na jakim poziomie kobiety mogły, albo bardziej, nie mogły być samowystarczalne (nie miały głosu w wielu sprawach, dotyczących stricte płci żeńskiej). Choć opowiada o ciężkich chwilach, napisana została językiem bardzo przystępnym dla czytelnika. Chcemy towarzyszyć i wspomóc psychicznie Esther w jej trudnym życiu. W pełni mogę zgodzić się z powszechnymi głosami, że książka zasługuje na rozdźwięk i jeżeli ktoś czuje, że jest w dobrym momencie życia na czytanie tak smutnych historii, to gorąco polecam dawkować sobie tę opowieść.