Szkice piórkiem (okładka twarda)

Wizjoner. Niestety. czasami trudno uwierzyć, że swój dziennik pisał 70 lat temu.

Niezwykły klimat sielanki na krawędzi horroru

Kupiłam w prezencie dla Taty. Zaczytywał się z przyjemnością i wielokrotnie wyrażał zadowolenie z lektury. Szczególnie smaczny literacki kąsek dla lubiących rowerowe włóczęgi. Można też dowiedzieć się jak wyglądała codzienność Polaków uciekających na Zachód w pierwszych latach II wojny światowej, co działo się wówczas we Francji. Książka napisana lekko, bardzo zgrabną polszczyzną.

Wspaniała książka, napisana niespotykanym dzisiaj literackim językiem ! Autor super opisuje "zwisowe" podejście większości Francuzów do wojny - byle tylko można było się najeść i napić, to co mnie obchodzą jacyś Polacy czy Żydzi !

Kiedyś kumpel mi ją pożyczył. Po może 30 stronach pomyślałem, że jest pewnie ciekawy do której stronie dojdę ... a później jak się już cała książka skończyła, szukałem po necie innych książek Bobkowskiego :)

Jest to książka, która zapada w pamięci na długo. Ukazuje nie tylko pewną część życia Andrzeja Bobkowskiego, ale też poglądy i przemyślenia autora, jego trafne i błyskotliwe spostrzeżenia, które po tylu latach mają dalej niezwykłą moc oddziaływania. Jest to wielka, prawdziwa i ponadczasowa literatura.

Jest to jedna z nielicznych książek, którą z pewnością przeczytam jeszcze raz. Tam jest mnóstwo wątków, wartości, pierwsze bodaj 120 stron to opis dalekiej podróży rowerowej - dla każdego rowerzysty ważny tekst (w ogóle z dalszych partii ksiażki dowiedziałem się, że już wtedy, w latach 40. były przerzutki i rowery aluminiowe). Znajdziemy w "Szkicach..." intrygujące myśli intelektualisty, efekt solidnej matury przedwojennej, która oznaczała wtedy to, co dziś magisterium na wyższej uczelni - gdy odczytałem tam listę lektur z języka polskiego uświadomiłem sobie, że dziś podobną mają studenci polonistyki. Wiele gorzkich uwag w stronę Francuzów, którzy w zasadzie oddali swój kraj Niemcom po słabej obronie. Co jakiś czas świadectwa wiary katolickiej autora, który stale chodził do kościoła (u pisarzy czy artystów wtedy było to raczej rzadko spotykane) - np. jest tam jego ciekawa myśl, że Chrystus tak wysoko usytuował godność człowieka, że ten, bywa, nie chce tego dostrzec, marzy o obniżeniu poprzeczki, udaje, że jej nie ma. To jedna z najważniejszych książek polskiej literatury XX wieku, lektura obowiązkowa dla humanistów, nawet dla historyków II wojny światowej.

Mało znana, a pasjonująca książka. Dowiedziałam się o jej istnieniu z Dzienników Gąbrowicza, który bardzo Bobkowskiego pisartswo zachwalał. Byłam przeszczęśliwa, że akurat ją wznowiono. Polecam, ponieważ wiele spostrzeżeń o Francji, które poczynił autor w latach wojennych, są jak najbardziej aktualne do dziś.