Szepty dzieciństwa (okładka miękka)

"Szepty dzieciństwa" to trzecia książka w dorobku autorki i mam nadzieję że nie ostatnia. Dotychczas nie miałam styczności z twórczością Anny Sakowicz, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po jej najnowszą powieść. Autorka mnie zaskoczyła, zadziwiła i oczarowała, a książka choć z pozoru może wydawać się banalna, skrywa bardzo wartościową i pouczającą lekcję. To opowieść o zwykłych ludziach, o ich marzeniach i pragnieniach, o ich rozterkach i bólach, małych radościach i chwilach szczęścia. Wszystko to przedstawione w prosty i ciekawy sposób, tak by trafiło do serca i zapadło głęboko w pamięć.

Trzydziestoparoletnia Basia mieszka pod jednym dachem razem z mężem Mietkiem, dwójką dzieci i ojcem. Wszystko mogłoby się układać pięknie, gdyby nie to że ojciec topi smutki w alkoholu i wciąż nie może przestać myśleć o zmarłej żonie. Basia pracuje w supermarkecie jako kasjerka, a Mietek jako pomocnik na budowie i jak to często bywa, pracy brakuje, więc tym samym brakuje pieniędzy. Rodzina stara się jakoś związać koniec z końcem, ale niestety nie jest łatwe. Klepią przysłowiową biedę, a Basia ma już tego serdecznie dość. Znajduje dodatkową pracę, licząc że to trochę poprawi ich sytuację finansową. W tym samym czasie, na jej drodze pojawia się Ulka, koleżanka ze szkolnej ławki, która w dzieciństwie nie cieszyła się zbyt dużą sympatią ze strony innych dzieci. Teraz Ulka zupełnie nie przypomina osoby którą była dawno temu, zmieniła się nie do poznania i zamiast przestraszonej dziewczynki, przed Basią staje, pewna siebie i atrakcyjna kobieta sukcesu. Obie panie coraz częściej przebywają w swoim towarzystwie, a Ulka na każdym kroku nadskakuje Basi, zapraszając ją do ekskluzywnych restauracji, zabierając na zakupy i fundując zabiegi kosmetyczne w swoim salonie. Co się za tym kryje? Jak potoczą się losy obu kobiet?

Anna Sakowicz pisze bardzo lekkim i uproszczonym językiem, dzięki czemu idealnie oddaje charakter swojej powieści. Całość tchnie autentycznością, a bohaterowie są niesamowicie realni i namacalni, łatwo się z nimi utożsamić i odnaleźć cechy, które nas z nimi łączą. Nie sposób, nie przejąć się ich losem, zwłaszcza że życie od samego początku daje im w kość. To prości ludzie, którzy wiodą zwykłe, niczym nie wyróżniające się życie, mają swoje problemy i zmartwienia, jednak wciąż marzą i z zazdrością patrzą na innych, którym powiodło się w życiu. Dlatego gdy na horyzoncie pojawia się Ulka, Basia zaczyna dostrzegać jak wielu rzeczy jej brakuje. To spotkanie skłania ją do zmian i zastanowienia się nad swoim nudnym, szarym życiem. Jednak zmiany, nie zawsze okazują się dla nas dobre. Jak będzie w przypadku Basi? Czy spełni swoje marzenia o szczęśliwym i dostatnim życiu?

"Szepty dzieciństwa" to głęboko poruszająca opowieść, o bolesnej przeszłości i radzeniu sobie z nią. Basia nie miała łatwego dzieciństwa. Matka na każdym kroku ją upokarzała i poniżała, znęcała się nad nią psychicznie i fizycznie, na każdym kroku sprawiając jej ból. Wychowana bez miłości i matczynego ciepła, do dziś nie może pogodzić się z tym co miało miejsce kiedyś, zwłaszcza że ojciec, nigdy nie stanął w jej obronie. Tak naprawdę przyzwalał na to, by matka coraz bardziej pastwiła się nad swoimi dziećmi, nie widząc jak wielką krzywdę im wyrządza. Kochał ją z całego serca, choć ta, nigdy, nawet w połowie nie oddała mu swojego serca. Po śmierci swojej żony, nie potrafił dojść do siebie i pogodzić się ze swoją stratą, a ból był tak potworny, że mężczyzna zaczął topić swoje smutki w alkoholu. Nałóg okazał się skutecznym lekarstwem i ucieczką od przykrej rzeczywistości. Basia patrzy na upadek ojca, ale nie potrafi mi przebaczyć. Kryje w sobie urazę i cierpienie, a przykre wspomnienia wciąż wracają i nie dają o sobie zapomnieć.

Anna Sakowicz jest świetnym obserwatorem ludzkich zachowań i otoczenia. Pokazuje nam, że brak miłości i zainteresowania ze strony rodziców, może całkowicie zaburzyć życie dziecka, co znacznie odbije się na nim w dorosłym życiu. Będzie mieć znaczący wpływ na jego wybory, decyzje i to kim się stanie, a krzywdy które nosi w sobie, nigdy nie dadzą o sobie zapomnieć. Jedyne wyjście, by osiągnąć spokój ducha, to spróbować wybaczyć. "Szepty dzieciństwa" to również przestroga dla każdego z nas, bo to komu zaufamy, będzie miało wpływ na nasze życie. Należy pamiętać, że nie każdy ma szczere intencje wobec nas, dlatego zanim komuś całkowicie zaufamy, lepiej poznać go trochę bliżej. Zawsze trzeba być ostrożnym i z wielką rozwagą podejmować wszelkie decyzje, bo później może być za późno by naprawić błędy.

"Szepty dzieciństwa" to niebanalna i wartościowa książka, która zmusza do refleksji. Wartka akcja, lekki język i życiowi bohaterowie, sprawiają że czytanie książki, staje się prawdziwą przyjemnością. Anna Sakowicz czaruje słowem, a jej książka to prawdziwa uczta literacka. Nie wahajcie się ani chwili i bierzcie się za czytanie, na pewno nie będziecie żałować. Z całego serca polecam!

Moi drodzy jakiś czas temu dzieliłam się z Wami ogromną radością kiedy listonosz przyniósł mi cudowną paczuszkę,a w niej wspaniałe dary serca od Pani Anny Sakowicz w postaci jej trzech książek. Jedna z nich była "Złodziejka marzeń" wspaniała książka,której recenzję możecie przeczytać już w moich recenzjach.Dziś przyszła kolej na recenzję kolejnej pozycji z przesyłki, a mianowicie na książkę "Szepty dzieciństwa". Muszę się Wam przyznać moi drodzy,że bardzo duże znaczenie ma dla mnie okładka książki kiedy decyduje się po nią sięgnąć.Uważam,że okładka powinna przyciągać oko czytelnika jeszcze zanim dowie się on czegokolwiek o samej fabule utworu.Tak wiem powiecie mi,że nie powinno oceniać się książki po okładce ale miło jest wziąć do ręki dzieło zachęcające do lektury już od pierwszej chwili.Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam zapowiedz "Szeptów dzieciństwa"jej szata graficzna bardzo mnie urzekła.Jest taka klimatyczna. Kojarzy mi się z czasami dzieciństwa gdyż jako mała dziewczynka zawsze rysowałam niebieskie domy.Jednak w przypadku książki Pani Ani Sakowicz jest ona wisienką na pysznym torcie,którym jest niesamowicie wciągająca fabuła.Biorąc do ręki książkę Pani Sakowicz trafiamy bod dach domu zwykłej rodziny.Spotykamy tu trzydziestokilkuletnia Baśkę,jej męża Mietka ich dwójkę dzieci oraz ojca Baśki.Cała piątka mogłaby tworzyć obrazek wspaniałej rodziny gdyby nie uzależnienie alkoholowe seniora. Ojciec Baśki nie mogąc pogodzić się ze śmiercią żony,która odeszła już dość dawno ucieka w alkohol. izolując się od teraźniejszości żyje wspomnieniami o żonie.Nasza bohaterka musi zmagać się z problemami codziennego życia niemalże sama,co nie jest łatwe gdyż rodzina ledwo wiąże koniec z końcem. Bieda jest nieodłącznym towarzyszem ich codzienności.Wszyscy marzą o lepszym życiu,by jak sami mówią móc normalnie żyć.Móc pozwolić sobie na wszystko to,co mają inni. Wydaje się to odległym wręcz nierealnym marzeniem do czasu aż na w życiu rodziny pojawia się przyjaciółka z czasów szkolnych Baśki.Jaki wpływ na życie bohaterki i jej rodziny będzie miało pojawienie się Uli tego musicie dowiedzieć się już sami.
Należy zwrócić uwagę na bardzo wyrazistą kreację bohaterów powieści.Baśka jest bardzo przebojową,przedsiębiorczą kobietą. To ona robi wszystko,by jej rodzinie żyło się lepiej,Wydaje się,że w małżeństwie to ona nosi spodnie.Swojego męża Mietka uważa za głupka,który niezbyt wiele rozumie ale którego na swój sposób kocha.Sama Basia podobnie jak jej ojciec boryka się z bolesnymi wspomnieniami o matce.Kobiecie,która nigdy nie kochała swojego męża,a tym bardziej swoich dzieci.Zarówno mąż jak i dzieci przez całe życie próbowali zasłużyć na miłość i uwagę Krystyny niestety bezskutecznie.Dziś dorosła już kobieta uświadamia sobie,że dzieciństwo ma wpływ na to kim jest i jak żyje obecnie.W powieści poznajemy również wiele innych charakterystycznych postaci drugoplanowych,których życie i postępowanie daje do myślenia.Autorka porusza naprawdę istotne kwestie skłaniające do refleksji i przemyśleń takie jak wspomniane już wcześniej przeze mnie uzależnienie, problem trudnych relacji rodzinnych,ale również zagadnienie konsumpcjonizmu czy rosnącej potrzeby posiadania.Przykre ale niestety prawdziwe jest to,iż im więcej mamy tym jeszcze więcej chcemy.Bo mieć często znaczy być.
Podczas czytania "Szeptów dzieciństwa" przeżyłam prawdziwy rollercoaster emocji od wzruszenia chwytającego za gardło poprzez głębokie chwile refleksji,aż do wybuchów śmiechu dzięki specyficznemu humorowi charakteryzującemu twórczość autorki.
Książkę serdecznie polecam. Daje słowo spędzicie z nią wiele wspaniałych chwil. Ja z pewnością wrócę do niej jeszcze nie raz.

Pani Aniu jeszcze raz serdecznie dziękuję:)

Moja ocena to:9/10
Pozdrawiam serdecznie,
Agnieszka Kaniuk

Tak nudne, monotonne, i tak szare może być tylko życie człowieka, którego jedyną rozrywką jest, często graniczące z cudem, wiązanie końca z końcem. Klapki na oczach i wyznaczona trasa, to jedyne ścieżki jakimi chadza taki człowiek. Dom-praca, praca-dom. Po drodze supersam, ewentualnie poczta, by rachunki zapłacić. Jedynymi znajomymi stają się ekspedientka ze spożywczaka, pani z poczty, listonosz, no i być może sąsiad. Z tym, że ten ostatni, to raczej znajomy, za którym nie specjalnie przepada. Za to bacznie go obserwuje. Jakoś nie po nosie mu, że jemu może być ciut lepiej, więc gdy ma gorzej, to mamy niezły z tego ubaw.
I tyle z ubawu jako takiego. Bo życie takiego człowieka to żadna rewelacja. Ma on jednak sposób na to, aby mu było ciut lepiej. Oddaje się marzeniom. Dość infantylnym i z gruntu niemożliwym. Dodatkowo wzbudzającym frustracje. Ale jednak. Uwielbia się tak nimi mamić i naiwnie wierzyć, że kiedyś coś się zmieni. Zaznaczyć przy tym trzeba, że niekiedy tylko robi cokolwiek by zmiana ta nastąpiła, z tym że to cokolwiek też nie zawsze jest do końca przemyślane. Za to, gdy nadarzy się okazja, to „łapie byka za rogi” bez żadnych niemalże skrupułów i na oślep prze, aby do przodu, aby do upragnionego celu – którym są dobra tego świata. Dając się tym samym wkręcić w nieczyste zagrania tych, którzy w loży nowobogackich siedzą od dziada-pradziada lub też fart ich oparty był na cwaniactwie wyższym niźli tych, którzy wyssali go z mlekiem matki. Gen biedy i życiowej niezaradności jest jednak tak silny, że – po chwilowym pławieniu się w dobrobycie – upadek na to samo „dno” nędzy i rozpaczy jest zupełnie naturalny, jednakże o wiele bardziej bolący i kosztowny, niźli by się mogło komukolwiek wydawać.
Prawdę tę zna najlepiej ten, kto sam obciążony jest tym genem, kto ciągle słyszy szepty dzieciństwa. Ale nie tylko. Znać ją może i ten, kto bacznie potrafi obserwować otaczający go świat, choć nigdy nie doznał tej szarości życia. Ale by o niej pisać, musi niewątpliwie być mistrzem pióra. Taka właśnie jest Ania Sakowicz w swojej ostatniej powieści „Szepty dzieciństwa”. Wrażliwa na otaczającą rzeczywistość. A do tego obdarzona darem przelewania, nawet tych najmniej kolorowych, obrazów życia na papier. Wnikliwa, jednocześnie pełna dystansu. Poważna, ale nie stroniąca od zdrowej kpiny. I mimo że w książce opisała wcale nieciekawą rzeczywistość pewnej zupełnie zwyczajnej rodziny, to zrobiła to w sposób mistrzowski. Nie nachalny. Trochę nudny. Trochę nawet irytujący. Ale na pewno w pełnej rozciągłości rzeczywisty. Prawdziwy świat pragnień, tęsknot, nieprzemyślanych decyzji i idących za nimi problemów. Świat zza ściany – naszych sąsiadów, lub nasz własny świat. Szczerze polecam!

Książka mną wstrząsnęła....
To jedna z tych pozycji o której się myśli długo po przeczytaniu....
Bohaterka całe życie ma "pod górkę" nic dziwnego że pragnie i marzy o lepszym życiu. Tutaj powtarza się prawda,że to otoczenie warunkuje nasze życie....
Polecam!!!

Co tu dużo gadać, nie ma o czym pisać. Nie pierwsza to książka, która nie powinna być wydana. Coraz więcej tego typu "twórczości'. Trudno, czasami człowiek się natnie na taką niestrawną lekturę. Nie tam nic. Nufing!

Książkę czyta się jednym tchem.Napisana lekkim piórem,wprowadza w świat zwykłego śmiertelnika, ale z wielką dawką humoru.Bardzo polecam!!!

Dobra książka, ale nie powala... Pierwszy raz czytam Sakowicz. Ciekawa historia POKAZUJĄCA JAK DZIECIŃSTWO WPŁYWA NA CAŁE NASZE ŻYCIE ....

Bardzo fajna, wzruszająca i pełna ciepła powieść. Lekkie pióro. Czyta się bardzo szybko. Bardzo szybka wysyłka. Bardzo polecam.

Ciepła, życiowa, pełna humoru a także ironi książka dla każdego. Pewnie znajdziemy odniesienie do sytuacji naszych rodzinnych

Pochłonęła mnie bez reszty, wciągnęła totalnie, rozbawiała od pierwszej strony, życiowa, piękna, bez zbędnych "upiększaczy".