Szczęśliwy, kto poznał Hrdlaka (okładka  twarda, 08.2014)

Polecam sklep, udane zakupy, właściwa informacja o produktach. Pozdrawiam

Super.

Janosch „Szczęśliwy kto poznał Hrdlaka”. Jak sądzę wraz z przemiłą osobą, która poleciła mi tę książkę nieco nas ona zaskoczyła. Oboje liczyliśmy, że „powieje” Sabachem. Stało się inaczej. Tam inaczej! Stało się wręcz przeciwnie! Powiało taką beznadzieją, szarością, okrucieństwem pospolitości, bezdusznością i głupotą, że aż strach było czytać ! Męki ! Straszne jest to polskie czarnowidztwo wpisane jakby jeszcze na złość i by dobić, w klimat Śląski, przedwojenny, gdzie tożsamość narodowa była tak ulotną i chwiejną. Dla mnie koszmar obyczajowy i do tego chyba jednak przez autora przesadzony. Brak mi też spójności. Nie mnie oceniać, ja nie mam papierów by to robić. Mogę jedynie opisać to co czuję. Czuję i niemal wiem na pewno, że gdyby opisał to wszystko Czech można by się przy okazji pośmiać autoironicznie z biedy, głupoty, ludzi. Może byłby to taki śmiech przez łzy ale śmiech! No i wszystkiego nie da się zwalić na barki ułomności i kolejnego wcielenia Buddy. Szczególnie na śląskich hałdach.
Polecam na dni upalne w lipcu gdy w samo południe nie chce się czytać. Nie polecam czytać jesienią i zimą - depresja murowana.
Kupić. Koniecznie kupić by się przekonać czy miałem rację, a później - jeśli ją miałem - oddać wrogowi.

Jest coś takiego w pisarstwie niejakiego Janoscha, że nie chce się wypuścić jego książki z rąk. „Szczęśliwy, kto poznał Hrdlaka” to powieściowy opis małego pogranicznego, polsko-niemieckiego, a nade wszystko śląskiego miasteczka, Kłodnicy w czasach przed wybuchem II wojny światowej. Czym wyróżnia się to miejsce? Właściwie niczym szczególnym – to zabita deskami prowincja, gdzie wszyscy chodzą wiecznie pijani, ulegają zabobonom i delikatnie mówiąc, nie grzeszą nadmierną inteligencją. W tym środowisku żyje również stary poczciwiec, Hrdlak, który jest jakby aniołem z nieba zesłanym na ziemię. Niezwykła celność obserwacji i znakomite poczucie humoru sprawiają, że powieść Janoscha czyta się z ogromnym zainteresowaniem i jeszcze większą przyjemnością. Gorąco polecam tę lekturę.

Pochodzę ze Śląska i wbrew temu, jak niektórzy postrzegają ten region, ja go uwielbiam. I lubię o nim czytać, chociaż takie opowieści jak te Janoscha czasem potrafią sprawić, że włosy stają na głowie. Śląsk w powieści „Szczęśliwy, kto poznał Hrdlaka” nie jest przyjemnym miejscem. Choć nie o samo miejsce tu chodzi, ale o zamieszkujących je ludzi – opisana przez Janoscha zgraja jest bardzo barwna i charakterystyczna, bo prezentuje chyba wszystkie możliwe wady – kobiety o moralności pani Dulskiej, mężczyźni chlający na umór, i wiele, wiele innych. Polecam, bo choć obraz, który przedstawia książka jest czasem przerażający, jest też bardzo interesujący i prawdziwy.

Książka "Szczęśliwy, kto poznał Hrdlaka" Janoscha, niemieckojęzycznego pisarza, urodzonego na Górnym Śląsku, pochodzi z 1994 roku. Jednak w języku polskim została wydana dopiero po dwudziestu latach od swojej premiery. To satyra przede wszystkim na śląską prowincję, ale także na otaczającą nas rzeczywistość. Horst Eckert ukrywający się pod pseudonimem, Janosch pozwala czytelnikowi zobaczyć siebie samego w krzywym zwierciadle. Polecam!

Janosch, pisarz w Polsce mało znany, ale w Niemczech jest zaliczany do dziesiątki największych literatów niemieckojęzycznych, takich jak Goethe. Teraz, ukazała się polska wersja książki „Szczęśliwy, kto poznał Hrdlaka”. To opowieść o Śląsku, który nie jest sympatycznym światem. Panuje dewocja i kołtuństwo, gorzała leje się strumieniami. Całość dopełnia charakterystyczna dla autora satyra.

Coś pięknego i bardzo wartościowego. Znakomita satyra na nas samych, humorystycznie, z polotem, z błyskotliwością, jakie to trafne i autentyczne. Janosch jest mistrzem prawdy i autentyzmu, wszystko niezwykle celnie punktuje i nazywa po imieniu. Lektura Janoscha to sama przyjemność ale i chwila refleksji.