5/5 Recenzja powstała dla Fantastyki na luzie Niesamowite jest, jak cała seria Drogi Szamana trzyma poziom. Powiedzieć, że z tomu na tom jest coraz lepiej to za mało, ponieważ piąta część zaorała wszystkie poprzednie i zostawiła je daleko w tle! Dalej jesteśmy świadkiem przygód Szamana Machana w Barlionie, wirtualnej rzeczywistości, która nie tylko jest grą, ale wręcz alternatywnym światem, miejscem pełnym tajemnic, intryg, spisków oraz sposobem na zarobek w realnym życiu. Akcja toczy się płynnie przechodząc z jednego tomu w drugi, a tym razem skupia się na legendarnym artefakcie - Szachach Karmadonta, jedynych w swoim rodzaju figurach, które mają otworzyć dostęp do Grobowca Stwórcy. Miejsca owianego tajemnicą, którego jeszcze żaden z graczy nie miał możliwości poznać. Przede wszystkim w dalszym ciągu uwielbiam styl autora! Jego lekkie pióro, cięty, lecz niewymuszony humor, inteligencję i przenikliwość oraz niezwykle optymistyczne podejście do życia, nawet gdy wszystko wokół sypie się. Powieść pełna jest rozmaitych przygód, od wędrówek po zamkach, poprzez przebierania się za gnomy i przeistaczanie się w pirata, po walki na morzu z potworami. kończąc. Pojawią się również nowi bohaterowie, którzy pomimo tego, że niejednokrotnie mocno mnie irytowali, ostatecznie zyskali moją sympatię. Niestety (lub stety) zakończenie… rozwaliło system. Wydarzyło się wszystko to, czego nie spodziewałam się i zostawiło mnie zdruzgotaną, ze złamanym serduszkiem, w tak wielkich emocjach, że przez dwa dni chodziłam wściekła! I nie zrozumcie mnie źle - uwielbiam być zaskakiwana, nawet jeśli fabuła pójdzie w nie takim kierunku jakiego się spodziewałam, i z jednej strony bardzo zakończenie mi się spodobało. Jednak z drugiej… potrzebuję szósty tom! Teraz, NATYCHMIAST! Cała sytuacja pokazuje tylko, jak świetnie autor potrafi budować napięcie oraz jak umiejętnie wpływa na czytelnika, przenosząc emocje ze swojego bohatera na niego. Dla kogo skierowana jest seria Droga Szamana? Na pewno do graczy, fanów MMO i RPG. Sam autor otwarcie się przyznaje do inspiracji światem Blizzarda i na kartach powieści jest to widoczne. Zajadli fani gier odkryją w tych książkach najwięcej smaczków i będą mieć niezwykłą frajdę z czytania. Jednocześnie jednak seria napisana jest w tak prosty i przystępny sposób, że nawet osoby, które z grami nie miały nic do czynienia, mogą czerpać ogromną przyjemność z czytania i świetnie się bawić. Osobiście nie mogę się już doczekać, aby na powrót znaleźć się w świecie Barliony!
"Szachy Karmadonta" to już piąta część cyklu o Szamanie Machanie i jego przygodach w Barlionie i jak na razie ostatnia dostępna w Polsce, choć właśnie dziś Wydawnictwo Insignis Media ogłosiło, że już we wrześniu doczekamy się przedostatniej, czyli szóstej części w naszym kraju. Już nie mogę się doczekać, ale o tym później. Jak może pamiętacie, pisałem, że poprzedni tom serii lekko mnie zawiódł, choć nadal stał na wysokim poziomie. Jednak po etapie piątym czytelnik ma prawo całkiem inaczej patrzeć na "Zamek widmo". Postaram się nie spoilerować, choć bardzo kusi mnie, by powiedzieć Wam więcej o zakończeniu, lecz się powstrzymam. Piąty etap zaczyna się niepozornie, choć ciekawie. Machan nie mogąc zrobić za wiele w związku z Gieraniką, postanawia zająć się rozwojem zamku oraz klanu. Jednak na horyzoncie pojawia się nowe zadanie, Machan musi wyszkolić ucznia. Pikulina jest bardzo ciekawą postacią i wprowadza sporo akcji oraz komizmu do fabuły. A propos fabuły, była ona według mnie ciekawsza niż w poprzedniej części, choć przez długi czas bałem się, że znów będzie za łatwo dla Szamana, tak jak w poprzednich tomach, a zwłaszcza etapie czwartym. Z czasem jednak wciągnąłem się i moje obawy odeszły w niepamięć. Książka ta jest najlepszą powieścią z serii "Droga Szamana", choć na początku się na to nie zapowiada, dlatego należy docenić to jak autor świetnie poprowadził akcję i przede wszystkim jak to wszystko genialne zakończył. Bo zakończenie jest dla mnie jednym z lepszych cliffhangerów książkowych, jakie czytałem w ostatnich latach, To co wydarzyło się na ostatnich kartkach tej książki odebrało mi mowę, choć jednocześnie chciałem wyrzucić z siebie potok słów, przed czym powstrzymało mnie to, że kończyłem ją czytać, jadąc w pociągu, Myślę, że dzięki temu zabiegowi Machanienko zatrzymał przy sobie wielu czytelników. Myślę, że gdyby nie wydarzyło się to, co się wydarzyło, część fanów serii mogłaby dać sobie spokój z kolejnymi częściami. "Szachy Karmadonta" wprowadziły sporo świeżości do "Drogi Szamana" i mam nadzieję, że dwie kolejne części utrzymają poziom piątego etapu. A "Nowy początek", czyli przedostatni tom serii już 29 września w Polsce!
CO TU SIĘ DZIAŁO?! Nie potrafię powiedzieć ile emocji wywołał u mnie ostatni tom, szczególnie jego końcówka! Po skończeniu KONIECZNIE chciałam się zagłębić w kolejny tom. Gdy zamknęłam książkę i odłożyłam ją na półkę, autentycznie nie mogłam sobie znaleźć miejsca. To co się porobiło na końcu to jedno wielkie WTF! Miazga emocjonalna, miazga fabularna, no po prostu miazga. Akcja gna jak szalona, jak napisałam wcześniej, wiele się dzieje, wiele rzeczy nowcyh się pojawia, starych się wyjaśnia. Czasem naprawdę brakuje tchu. Zakończenie jest tak mocne, że naprawdę ŻAŁUJĘ, że nie mam JUŻ kolenego tomu! Zostawił mnie tak rozedganą emocjonalnie, że nie mogłam zasnąć! Fabularnie jest jak zwykle ciekawie. Po zdobyciu zamku Machan odkrywa, że to bardzo droga inwestycja. Ulepszenie, utrzymanie, podatki - oszaleć można - jego wewnętrze zoo na pewno szalało. No a wszystkie jego szamańskie umiejętności zostały zablokowane, więc Machan ma teraz dużo czasu na ... rozwijanie pozostałych umiejętności. Z pozoru ten tom powinien być najbardziej... spokojny, bo przecież Machan "odpoczywa". No nie. Kompletnie nie był spokojny XD Uważam, że to jedna z najlepszych części Drogi Szamana. Kolejne zagadki Barliony, nowe przygody, ah! Jest tam wszystko czego potrzeba od dobrej książki, a nawet i więcej. Wiedzcie, że ja nie mogłam się oderwać od lektury, a wręcz bolesne jest teraz czekanie na kolejny tom! Dziękuję wydawnictwu Insignis za egzemplarz. Ta opinia powstała dla i dzięki Fantastyce na Luzie.
Machan, Machan, Machan... Szczerze mówiąc, zacząłem czytać piątą część, spodziewając się dokładnie tego samego, co z poprzednich czterech: skandalicznej ilości szczęścia, stale rosnących statystyk, osiągnięć, tony łupów, sukcesu za sukcesem za sukcesem. Więc co się zmieniło? Cóż, Machan nadal odnosi sukcesy, ale niektóre dodatki do tej części po prostu zdetronizowały go z bycia wszechmogącym, cholernym półbogiem, gwiazdą rocka, co było BARDZO potrzebnym powiewem świeżego powietrza. Ta część oferuje również znacznie bardziej dojrzały styl pisania, dobrą narrację, dużo zabawnych i efekciarskich wydarzeń, ciekawe zadania i niektóre zwroty akcji... cholera... powiedzmy, że po prostu uderzają cię jak ciężarówka. Nie mówiąc o zakończeniu, które zdecydowanie pozostawi cię śliniącym się na kolejną część. Ogólnie rzecz biorąc, świetnie się bawiłem czytając tę pozycję i naprawdę polecam złapać tę część, szczególnie po przejściu przez tomy 3 i 4, które były moim zdaniem dość powtarzalne w swojej narracji. Gwarantuję, że to będzie miła niespodzianka!
Kupiłem książkę wczoraj i również wczoraj ją skończyłem. Po zakończeniu siedziałem kilka minut i nie wierzyłem co się stało. To trzeba przeczytać, trzeba to przeżyć. Ta seria była super, ale tom 5 sprawił, że stała się niesamowita. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że muszę czekać na tom 6. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam.
Mniej recenzji