"Świt, który nie nadejdzie" to mroczna podróż do przeszłości. Celem podróży jest międzywojenna Warszawa. Piękne siedlisko zła przybierającego wszelakie formy. Panujący w książce retro klimat, łączy elegancję z brutalnością. Pod kapeluszami i płaszczami kryją się wyjątkowo niebezpieczni ludzie, którzy regularnie brudzą swoje szykowne ubranie krwią. I mimo, iż towarzystwo do najciekawszych nie należy, to Warszawa wydaje się być bardzo kuszącym miejscem. Szczegółowy opis miejskich zakamarków sprawia, że chce się tam być i obserwować rozwój wydarzeń z jednej z ekskluzywnych kawiarni, wypełnionych zapachem faworków i tytoniu. Ernest nie kierował się tymi aromatami. W stolicy szukał zapomnienia. Chciał wystąpić w roli czystej, nieubrudzonej krwią karty. Przestępcza Warszawa postanowiła jednak pomóc mu w pisaniu swojej historii, a kobieca dłoń dołożyła parę linijek. Przeszłość również przebiła się przez papier, który do najczystszych nie należał. Powstał smutny, ale jakże interesujący obraz. Obraz, na który należy spojrzeć pod wieloma kątami, bo to co widzimy, niekoniecznie ukazuje się w prawdziwej formie.

Mroza cenię sobie już od bardzo dawna. Uważam, że jest jednym ze ścisłej czołówki polskich autorów kryminałów. Nie jestem nawet pewien czy nie najbardziej utalentowany. W każdym razie zawsze z prawdziwą przyjemnością zanurzam się w budowany przez niego świat. Jak zwykle intrygujący i niezwykły. Ernest Wilmański również prowadzi czytelnika zaułkami wciągającej fabuły. Każdy fan kryminału będzie zadowolony z poświęcenia tej książce kilku godzin. Niezależnie, czy to wasze pierwsze spotkanie z tym wyjątkowym autorem, czy znacie już jego książki - polecam (właściwie zachęcać trzeba tylko tę pierwszą grupę)

Świt, który nie nadejdzie to kolejna propozycja Remigiusza Mroza, która jest doskonała. Bardzo mi się podobało, że cała fabuła osadzona jest w Warszawie, dzięki temu mogłam sobie wyobrazić. Do tego autor stworzył naprawdę wciągająca fabułę, bardzo zawiłą, ja już po kilku stronach dałem się wciągnąć w zagadkę, którą uknuł autor. Bardzo cenię Mroza za jego nieprzewidywalność, która mnie zachwyca. Nigdy nie wiem co się za chwilę wydarzy w książce, to potęguje moje zaciekawienie i chęć ponownego sięgnięcia po tę książkę. Polecam!

Lubię tego autora, książka bardzo dobra, na pewno się spodoba - ja byłam zachwycona, ale mogę być zbyt stronnicza, bo czytam stale.

Mróz jak to Mróz... Wczoraj zaczęłam ją czytać i stwierdzam, że kolejna pozycja tego autora jest obłędna.

Czekałam na tę książkę prawie rok. Autor jak zwykle nie zawiódł swoich czytelników. Polecam