Świetlista republika (okładka  twarda, 10.2020)

W otoczonym lasem tropikalnym miasteczku San Cristobal, życie toczy się spokojnie, w swoim rytmie, osiedle rozwija się powoli, aż do czasu gdy w leniwe dni, spokój miasta zakłócają drobne kradzieże, a ich sprawcami są dzieci. Są inne niż te mieszkające w mieście i inne, niż żebrzące dzieci tubylczych Indian, pojawiają się w małych grupach, są brudne i wychudzone, mówią nieznanym językiem i na noc znikają w dżungli. Coraz agresywniej zaznaczają swoją obecność, aż do tragicznego w skutkach napadu supermarket. Włodarze miasta są bezsilni wobec grupki dzieciaków. Niepokój narasta, napięcie sięga zenitu, mieszkańcy dopatrują się niemal mistycznej więzi między dziećmi z miasta i dżungli. Czy musiało dojść do tragedii? Kto zawiódł? Czemu nikt nie zareagował gdy widoczne były pierwsze sygnały? Odpowiedź brzmi: bo tylko dzieci, ale czy napewno? Historia skłania do refleksji. Bo skoro dzieci są kimś innym niż nasze o nich wyobrażenie, to kim my jesteśmy?

Bardzo sprawnie napisana historia, wciągająca i zmuszająca do refleksji. Objętościowo niewielka, czyta się szybko mimo to ładunek emocjonalny jest ogromny. Zdecydowanie tytuł wart polecenia.

Kupiłam ta książkę ze względu na pozytywne opinie innych czytelników. Dla mnie jednak była ona zbyt „mistyczna”.

Dzięki uprzejmości wydawnictwa Filtry miałam możliwość przeczytać książkę „Świetlista Republika”. Autorem jest Andres Barba. To hiszpański pisarz, który już dziesięć lat temu znalazł się na liście najlepszych, młodych hiszpańskojęzycznych pisarzy. „Świetlista Republika” została nagrodzona Premio Herralde - hiszpańską, prestiżową nagrodą literacką. Akcja książki rozgrywa się w fikcyjnym hiszpańskojęzycznym mieście San Cristóbal, w którym niespodziewanie pojawia się grupa 32 dzieci w wieku 9-13 lat. Nikt nie wie kim są i skąd przybyły. Dzieci porozumiewają się własnym niezrozumiałym dla mieszkańców miasta językiem. Są brudne, głodne i bezdomne. Początkowo mieszkańcy są obojętni, później zaczynają czuć dyskomfort obecnością grupy maluchów. Niestety sprawy przybierają tragiczny obrót i nic w San Cristóbal nie będzie takie jak wcześniej. Autor pokazał, że dzieci, na pierwszy rzut oka tak niewinne istoty w rzeczywistości mogą być bezwzględne i okrutne. Książka dobitnie pokazuje ludzki strach przed tym co nieznane i niezrozumiałe. Trzydziestka dwójka bo tak o grupie dzieci mówili lokalsi zaburzyła ład i porządek miasteczka. Książka pełna jest metafor i odwołań do współczesnego świata. Pokazuje manipulację faktami ze strony prasy, bezradność osób odpowiedzialnych za ład i porządek w grupie społecznej. Dzieci stały się wrogiem numer jeden, ale dlaczego? Samo ich pojawienie zachwiało spokojnym życiem mieszkańców. Może gdyby spróbowali je zrozumieć i zaakceptować sprawy potoczyłyby się inaczej. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką i myślę, że „Świetlista Republika” będzie początkiem mojej przygody z literaturą autora.

Czego są w stanie dokonać bezdomne i porzucone dzieci, którymi nie interesuje się społeczeństwo? Mało tego uważają ich za szkodniki. Brak zainteresowania mieszkańców doprowadza do wielu strasznych tragedii. Większości zależy na ukaraniu młodych chuliganów, a czy ktoś pomyślał o pomocy dla nich? ,,Świetlista Republika" jak najbardziej porusza istotne problemy naszego realnego świata. Autor niczego nie koloryzuje, tylko ukazuje prawdę stworzonego przez niego świata, który mimo że jest fikcyjny, to porusza serca i zmusza do refleksji każdego czytelnika. Obok tej książki nie przejdziesz obojętnie. Styl autora, piękny język i sensowny układ zdań, wciąga całego czytelnika na ulice San Cristóbal i wypuszcza dopiero po przeczytaniu ostatniej strony. Gorąco polecam tę książkę.

Napisana, jak reportaż, dziwna, niepokojąca, porażająca proza. Autor od pierwszej strony niezwykle umiejętnie buduje atmosferę grozy i napięcia. Skłania do refleksji nad kondycją społeczną. Stawia wiele istotnych pytań o rolę dziecka w społeczeństwie, moralność, zasady i ich granice. Książka warta uwagi.