Para w ruch. Świat Dysku. Tom 40 (okładka miękka)

Fabuła zaskakująco prosta i to nawet w zestawieniu z innymi książkami Pratchetta który nigdy skomplikowanych historii nie tworzył. Czytało się jednak bardzo przyjemnie, mamy tu sporo do zwiedzania, kilku nowych bohaterów, konflikty rasowo - religijne, tak bardzo na czasie. Książka jest dobra ale plasuje się gdzieś na poziomie przeciętnym w całym cyklu Dysku.

Terry Pratchett w swojej kolejnej książce ponownie nas zaskakuje. Wracamy do Ankh-Morpork, gdzie zjawia się Dick Simnel z nowym wynalazkiem, maszyną parową. Niektórzy z mieszkańców dostrzegą korzyści wynikające z możliwości szybkiego poruszania się. Wśród nich nie mogło zabraknąć Moist von Lipwig, który na „prośbę” lorda Ventinari , tyrana Ankh-Morpork dołącza do miłośników maszyny parowej. Wszyscy chcą ją mieć, inne państwa również. Maszyna parowa staje się sprawą nie tylko ekonomiczną, ale też polityczną. Rusza budowa drogi żelaznej, która powoli oplata grzbiet dryfującego żółwia. Niektórym się to nie podoba, zwłaszcza krasnoludzcy gragowie zbyt konserwatywni , zapatrzeni w przeszłość, nie chcą dopuścić do rozprzestrzenienia się nowego wynalazku. Tu chodzi też o politykę krasnoludów. Szykuje się przewrót, a Moist von Lipwig nie może do tego dopuścić .
Jak wszystkie powieści Terry Pratchetta i tę czyta się z przyjemnością. Lekka, ironiczna z lekkim zgryźliwym humorem.

Wszyscy fani twórczości Pratchetta wiedzą, że jego książki można kupować w ciemno. Zawsze wiadomo, czego się spodziewać - genialnego poczucia humoru, świetnej historii i naszego ukochanego klimatu Ankh-Morpork. Tym razem również nie liczcie na niespodziankę. Pratchett jest bezbłędny :)

Oczywiście Pratchett wymiata;-) Nic nie traci ze swojego poczucia humoru. Najlepszy moim zdaniem pisarz wszechczasów;-)

Mam wszystkie książki z serii o Świecie Dysku. Terry Pratchett jest jednym z moich ulubionych pisarzy, a P.W.Cholewa tłumaczy go wręcz genialnie. Oczywiste jest, że na tę książkę czekałem z niecierpliwością. I niestety się rozczarowałem. Z jednej strony to Pratchett w swojej formie: dowcip, odwołania do ziemskiej rzeczywistości i "mruganie okiem" do czytelnika, wartka akcja, wyraźne postacie. Ale fabuła jakby zużyta, wyświechtana. Wszystko tu idzie tak samo szybko, jak łatwo. Bez przestanku i bez potknięć, gładko jak dobrze naoliwiona lokomotywa. Nie ma czasu na refleksje, nie ma czasu na nic poza wartką akcją. Czarne jest czarne, a białe - białe. Wszystko jednostronne, z góry znamy zakończenie i finał - właściwie jednego wątku. Chyba przez to, że mamy do czynienia z 1 wątkiem, który jest prosty jak tory i prowadzący bez żadnych przeszkód do finału, książka staje się płytka. I nudna. Nudna pomimo akcji i wydarzeń goniących jedno drugie. Moje pierwsze w życiu rozczarowanie Pratchettem :-(

Osobiście uważam, że Pratchett to jeden z najlepszych pisarzy w swoim gatunku. Zawsze rozpoznaje jego twórczość po wysublimowanym humorze oraz ciekawej i wciągającej fabule. Powieść ta spodoba się na pewno stałym bywalcom "Świata Dysku" oraz wszystkim tym, którzy po prostu lubią dobre i pozytywne książki.

"Słaby Pratchett", "to już nie to samo", "zero poczucia humoru", "rozczarowanie". Bzdura, bzdura, BZDURA!

To już czterdziesta książka ze Świata Dysku, a fani oczekują kolejnego "Koloru Magii". Czterdziesta książka nie może być podobna do początku cyklu. Mistrz Pratchett tworzy sagę, która na przestrzeni kolejnych tomów rozwija się fabularnie, Świat Dysku nieustannie się rozrasta i nadal wzbudza uśmiech na twarzy czytelnika.

Już w kilku poprzednich tomach Pratchett zaczął dotykać tematy o których ciężko jest pisać w humorystyczny sposób; rasizm, niedopasowanie jednostki czy zmiany społeczne. Tak samo jest w "Parze w ruch", autor rozwija temat dostosowywania się goblinów do nowych realiów oraz rasizmu na linii Krasnoludy kontra cały świat. Oczywiście wszystko kręci się wokół nowego wynalazku - Żelaznej Belki oraz Moista Von Lipwiga (lub jak mawia jeden goblin pana Nieco Wilgotnego, panie Pratchett kocham pana!).

Jest dobrze, jest na prawdę dobrze. Świat Dysku cały czas się rozwija, nasi ukochani bohaterowie cały czas pojawiają się w charakterystycznych dla siebie rolach, a mistrzowi dopisuje humor. Jedyne co mogę zarzucić to bardzo epizodyczne wystąpienie mojego ukochanego Śmierci, a trup ściele się gęsto.

4/5 Kolejny dobry Pratchett skierowany do dojrzałego fana Świata Dysku, nic dodać, nic ująć.

Kolejny prawdziwy Pratchett do kolekcji, którą każdy szanujący się fan mieć powinien. Pratchett mistrzowsko sprowadza "NOWE" do Świata Dysku. Aż chce się coś zmienić w swoim życiu. No i Moist - drań nad dranie, ale za to jaki. Genialna książka, którą trzeba przeczytać, a gwarantuje, że po zaczęciu - ciężko od niej się oderwać.

Terrego Pratcheta przedstawiać nikomu nie trzeba, poczytny autor Świata Dysku wciąż pozostaje w znakomitej formie jako pisarz. Charakterystyczny dla autora humor, a także typowe dla autora refleksje natury ogólnej wplecione w świat fantasy to cechy rozpoznawcze charakteryzujace całą serię.Nie zabrakło ich również w tej książce.

Kto by nie przeczytał tej książki myślę, że nie będzie zawiedziony jej kupnem. Od samego początku zostajemy wciągnięci w fabułę tej powieści. W gruncie rzeczy co ja będę się tu rozpisywał. Kto zna autora ten wie czego może się po nim spodziewać. A kto nie zna, temu radzę nadrobić braki, ponieważ nawet nie ma pojęcia jak dużo na tym traci! Warto!