Star Wars: Dynastia Thrawna. Wyższe dobro (okładka  miękka)

Dynastia Thrawna. Wyższe dobro Drugi tom Dynastii kontynuuje wątki z pierwszej powieści cyklu. Fabuła nie skupia się na Thrawnie, a wręcz przez większość książki go odstawia na drugi plan. Zamiast tego przedstawione zostaje nam życie zwykłych mieszkańców Dynastii oraz niezwykle zawiła intryga polityczna. Wprowadzone zostaje kilka nowych wątków, których już na ten moment było sporo. Wprowadzona zostaje nowa rasa - Agbui, która jest dość interesująca. Są oni tajemniczymi telepatatami pracującymi dla równie tajemniczego Jafoxa. Jest on osobą pociągającą za sznurki intrygi zakrojoną na olbrzymią skalę, mającą na celu zniszczenie Dynastii Chissów. Wykorzystuje on w tym celu niżej postawionych polityków niektórych z Czterdziestu Domów Rządzących. Ambicje tych osób i chęć działania dla dobra rodziny są przez niego wykorzystywane. Pokazanie ich perspektywy na stronach lektury, daje nam jeszcze większy wgląd w całą sprawę. Przedstawione zostaje nam już wyżej wspomniane życie zwykłych ludzi, a raczej Chissów, co dobrze kontrastuje z działaniami zbrojnymi i polityką. Co do działań zbrojnych to jest ich mniej niż można by przypuszczać. Thrawn pierw jest wysyłany żeby zbadać planetę obcych uchodźców, w międzyczasie przybliżana jest postać kapitan Lakindy. Na początku powieści, miałem wrażenie, że admirał Al'arani bedzie istotną postacią, jednak ustąpiła ona miejsca innym. Fabuła kręci sie głównie wokół polityki, natomiast jest dość mało syndyka Thurfiana, który w krótkim czasie znacząco awansuje. Przydała by się jego większa rozbudowa. Ostatecznie każdy wątek okazuje się ważny dla całości opowiadanej historii. Fabuła jest dobrze rozpisana, a rozstawione wcześniej pionki wypełniają swoje zadania i przygotowują nas na trzecią część. Postaci jest dość dużo. Ich mnogość może przytłaczać, początkowo myliły mi się imiona Xodlaków. Niektórzy bohaterowie eksplorowani w pierwszym tomie ustępują miejsca innym. Jednak wciąż się pojawiają i wtrącają swoje trzy grosze, co dopełnia powieść. Jest kilka niedomkniętych wątków np. wątek ludu Mygas oraz admirał Al'arani wydaje się urwany. Najbardziej intrygujące jest końcowe 100 stron, które perfekcyjnie wręcz spaja wszystkie elementy. Czytelnik stopniowo razem z bohaterami zagłębia się, a później odkrywa kolejne karty spisku, łączy przedstawione wcześniej wydarzenia i fakty. Przyniosło mi to niesamowitą radość i nawet dało sporą dawkę stresu w oczekiwaniu na ostateczne rozwiązanie akcji.

Lubię Star Wars w klasycznym uniwersum, więc ocena musi być pozytywna.