Król złodziei. Star Rogue. Tom 1 (okładka  miękka)

autor ciekawie to wymyślił, nowym bohaterem cyklu jest kapitan Morgan Passer, dowódca ostatniego niszczyciela zbudowanego wyłącznie przez ziemian z załogą dwóch kiedyś walczących stron, teraz muszą zapomnieć o tym by wykonać powierzone im zadanie, to co znajdują w nie aż tak odległym od Ziemi systemie słonecznym utwierdza ich że nie tylko Drasinów należy się obawiać, co ciekawe Eric Weston tylko parę razy pojawia się w książce i nie ratuje swoim nowym okrętem załogi Autolikosa z opresji, książkę czyta się szybko, akcją dorównuje poprzednim częściom cyklu a kolejny tom zapowiada się ciekawie choć mam nadzieję że będzie dłuższa od poprzedniczki

według mnie książka jest ciekawa ,ale w 4 poprzednich było więcej akcja napięcie trzymało od początku do ostatniej kartki jest niedosyt tym że były zbyt cienkie książki . W tej była 1 akcja rozłożona

Jestem naprawdę pod wrażeniem! Fabuła bardzo wciąga już od samego początku. I nie można zapomnieć o barwnych i ciekawych postaciach, które poznajemy podczas czytania. Jak dla mnie rewelka!

Jak skończyłem odyssey one, myślałem że to koniec świetnej battleopery, jak zobaczyłem i kupiłem i 1,5 dnia przeczytałem chcę jeszcze

Doskonała rozrywka, trzymająca w napięciu. Polecam czytelnikom lubiącym science fiction. Nie mogę doczekać się na kolejne części.

Książka wciąga,fajna,kontynuacja poprzednich książek.

Autor od razu rzuca czytelnika na głęboką wodę. Poza bohaterami znanymi z poprzednich tomów, których obecność jest gościnna, przedstawia nam kapitana nowego statku - Morgana Passera, dowódcę Autolikosa. Zupełnie nowej konstrukcji zbudowanej całkowicie na Ziemi. Zaleta wysłania takiego statku w misję jest ogromna - Auto (tym skrótem posługują się oficerowie) podobnie jak Odyssey One jest trudny do wykrycia i stanowi świetną jednostkę szpiegowską.

Aż do otwarcia książki nie podejrzewałem, że będzie ona spinoffem "Odyssey One". Miłe zaskoczenie. Ale naprawdę spodziewałem się czegoś wtórnego, żerowania na popularności poprzedniej serii, która jak na razie jest w impasie. Kontynuacja przygód Westona i jego nowego statku wymaga przemyślenia osi fabularnej, dlatego przygody "Auto" są świetnym oderwaniem od tego problemu, a jednocześnie pozwalają zostać czytelnikowi dłużej w tym świecie.

Currie oddaje do służby kompletnie nowy statek bez unowocześnień zaczerpniętych od zaawansowanej rasy prymusów. Na "Auto" nie ma ani grawitacji, czy zaawansowanego reaktora, a tym bardziej niszczącej broni, poza tym co ludzie zdążyli już opracować. Posiada za to charakterystyczny napęd tranzacyjny. Świetnie, jak poprzednio, opisuje wrażenia załogi przebywającej w całkowitym braku grawitacji. Dzięki długiemu doświadczeniu opisuje psychologiczne zachowania ludzi na obcej planecie i w starciu z nieziemską technologią czy niesprzyjającą florą, a także o prawach rządzących w kosmosie, ale w taki sposób, że noszą znamiona opowiastki na wieczór.

Mogę jedynie pogratulować udanej realizacji dobrego pomysłu jakim jest spinoff "Odyssey One". Będę śledzić poczynania kapitana Passera i jego załogi. Mam nadzieję, że obie linie fabularne będą sobie umilać czas pomiędzy oczekiwaniami na kolejne tomy.

No cóż, nie mogę się tutaj krótko wypowiedzieć: zamulanie, opowiadanie o każdym wystrzale z karabinu w ciemnej jaskini ze "smokami" doprawione prostackimi komentarzami przygłupich marines o naukowcach. Rozumiem patriotyzm autora, ale to już zakrawa o idiotyzm...