Speak (okładka miękka)

Ostatnio wiele słyszałam o niesprawiedliwości wobec pokrzywdzonych dziewczyn. Wiem, że nie jest to nowy temat i powinnam się w zasadzie do tego przyzwyczaić, ale nie potrafię. Jestem przecież młodą kobietą, która chciałaby sprawiedliwości, jeśli chodzi o te wszystkie skrzywdzone kobiety. Główną bohaterką powieści jest nastoletnia Melinda, która rozpoczyna naukę w liceum. Przed nią wiele pięknych chwil, ale dziewczyna nie potrafi się cieszyć z tej perspektywy. Ciągle żyje w strachu przed tym, że jej oprawca powróci. Dodatkowo musi zmagać się z obecnością i ignorowaniem ze strony byłych przyjaciół. Znienawidzili ją z tak błahego powodu, jak wezwanie policji na imprezę, gdzie celem Melindy było zgłoszenie czegoś zupełnie innego. Właściwie na tej postaci zakończę swoje opisywanie bohaterów, ponieważ to Melinda odgrywa tutaj główne skrzypce. W książce chodzi właśnie o te wydarzenia, które dzieją się wokół niej. Ta młoda bohaterka jest sympatyczna i przyjazna, co widać na pierwszy rzut oka. Stała się ona dla mnie naprawdę bliska, choć nigdy nie przeżyłam tego, co ona. Mam również nadzieję, że nigdy nie będzie mi to dane. Jestem zaszokowana postawą jej rodziców. Zarówno matka, jak i ojciec nie zauważyli, że z ich córką dzieje się coś bardzo złego. Z roku na rok jej oceny drastycznie spadły, a ona sama przestała mówić. Tak po prostu. Już samo to, powinno być dla nich wystarczającym sygnałem. Nóż mi się w kieszeni otwiera, kiedy przypomnę sobie, że jej rodzice jeszcze na nią wrzeszczeli za to wszystko. Za to, że się nie uczy. Za to, że nic nie mówi i jest NIEGRZECZNA. Do cholery jasnej. Pojawia się tutaj również nowa koleżanka, która jest tak paskudnie fałszywa, że aż niedobrze się robi. Przyjaźni z Melindą pragnie tylko ze względu na to, że dziewczyna zawsze jest gotowa pomóc. Jest to nic innego, jak zwykłe wykorzystywanie kogoś, aby zgarnąć wszystkie nagrody i pochwały. Speak to historia, jakich jest wiele, ale nikt o nich nie mówi. Dlaczego? To jest pytanie dnia. Młoda dziewczyna zostaje zgwałcona, ale nie ma odwagi o tym mówić. Wie, że nikt jej nie uwierzy, bo była pijana na imprezie. Wie, że milczenie jest złotem. Nie sądziłam, że ta książka aż tak mnie poruszy. Myślałam, że to będzie jedna z tych historii, które przeczytam i odłożę na półkę. Jednak odkąd ją skończyłam, wracam do niej myślami i raz po raz boli mnie serce. Dodatkowo czuję ogromny gniew na tych wszystkich osobników płci męskiej, którzy czują się po tym wszystkim bezkarni. Mają jeszcze czelność naśmiewać się i/lub zaczepiać dziewczyny, które skrzywdzili. To jest okropnie smutne. Przeczytałam również wywiad z autorką, który można znaleźć na końcu książki. Okazuje się, że w wielu amerykańskich szkołach Speak jest lekturą i uczniowie zapoznają się z historią Melindy nie tylko z własnego wyboru. Moim zdaniem, takie działanie jest godne pochwały, ponieważ należy uczyć młodych ludzi szacunku do drugiego człowieka, a jeśli zaczniemy robić to wcześniej, tym lepiej. Jest to jedna z tych pozycji, do których z pewnością będę wracać i to nie raz. Będę ją również polecać każdemu, na każdym kroku. Uważam, że jest to świetna i naprawdę wartościowa książka, która zasługuje na większy rozgłos, zwłaszcza wśród młodych odbiorców.

Biorąc do ręki "Speak" nie spodziewałam się czegoś szczególnego. Myślałam, że będzie to kolejna powieść o życiu nastolatki z jakąś tajemniczą przeszłością, która próbuję dojść do sobie. Wiązało się to trochę z faktem, że niedawno czytałam książkę Abbi Glines - "Kocham Cię bez słów", gdzie również bohaterka przez jakieś zdarzenie przestała mówić. Jednak porównanie tych dwóch książek było strasznym błędem, o czym przekonałam się już przy czytaniu przedmowy (książka zaczyna się wierszem, jednak nie zrozumiałam jego przekazu, przed zaznajomieniem się z całą historią), gdzie trochę już poznajemy jaki wydźwięk będzie mieć książka i co w niej się znajduje (na pewno nie jest to zwykła, lekka młodzieżówka). "Speak" jest powieścią, która uświadamia jak funkcjonuje osoba skrzywdzona. Główną bohaterką jest nastolatka, która została zgwałcona. Teraz zaczyna liceum całkowicie sama, wszyscy się od niej odwrócili i nikt nie jest świadomy co tak naprawdę się stało. To bardzo nietypowe doświadczenie śledzić jak Melinda funkcjonuje z dnia na dzień. Narracja jest pierwszoosobowa w czasie teraźniejszym, więc jesteśmy z nią dokładnie w tych opisanych momentach i najbardziej przerażający jest fakt, że ona nie określa jak się czuje. Opisuje wszystko wkoło, wyobraża sobie różne rzeczy, ale nie mówi nikomu jak się czuje, nawet w myślach nie przekazuje tego czytelnikowi. Ten zabieg był dla mnie bardzo przejmujący. Melinda próbowała żyć z dnia na dzień, czasami wspominając o TYM zdarzeniu, we wspomnieniach opisywała co czuła, co wtedy myślała, ale teraz jest jakby pusta. Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Jest to powieść, która po prostu uświadamia jakie skutki ma taką trauma. Na końcu książki jest wywiad z autorką oraz list, który przekazuje, że kobiety należy szanować, to nie są przedmioty oraz zawsze musi to się stać za jej zgodą. Jest tam też odnośnik do skrzywdzonych mężczyzn. Gdy skończyłam czytać z ciekawości sprawdziłam kiedy "Speak" zostało napisane i bardzo zdziwił mnie fakt, że książka jest z 1999 roku. Temat, jak i cała opisana historia bardzo odnoszą się do teraźniejszych czasów. Może poza mało istotnymi szczegółami powiedziałabym, że główna bohaterka jest rok młodsza ode mnie i równie dobrze mogę ją minąć codziennie na przerwie. Polecam sięgnąć po tę książkę, można z niej się wiele nauczyć. Obok takich powieści nie da się przejść obojętnie. https://www.instagram.com/kamisamamira/

Czy myślałeś kiedyś, aby milczeć? Co musiałoby się stać, jak bardzo musiałbyś zostać skrzywdzony, aby zamilknąć? Jak wielkie cierpienie musiałoby skrywać się w Twoim wnętrzu? Melinda wie i, w pewien sposób, nauczyła się z tym żyć. Żyć z nieustannym cierpieniem i bólem, z odrzuceniem i brakiem pomocy. Tyle razy prosiła o pomoc, wyciągała po nią rękę, że nie ma już siły robić tego po raz kolejny. Zwłaszcza, że za każdym razem jej prośby, jej ręce były ignorowane i odrzucane. Melinda nie miała już siły – zamknęła się w sobie i zamilkła. Wyśmiewana, ignorowana, skreślona odsunęła się od rodziny i przyjaciół. Wszystko po to, aby nikt nie poznał prawdy. Prawdy, o której i tak nikt nie chciał słuchać. Gdy trafia do nowego liceum ma szansę na nowe życie, nowy rozdział. Nie spodziewa się jednak, że będzie musiała stanąć oko w oko ze swoimi demonami. A liceum to wszystko zweryfikuje. Speak podzielona jest na 4 okresy, tak jak rok szkolny w amerykańskim liceum. Razem z Melindą chodzimy na zajęcia i poznajemy szkolną sytuację. Początkowo intryguje nas TO i nie wiemy, czym ono jest, ale z biegiem kartek możemy się, a raczej powoli domyślamy się, o co chodzi. I to jak powoli odkrywamy sekrety Melindy, jak siedzimy z nią w jej problemach i towarzyszymy jej podczas lunchu, to wciąga. Poznajemy ją tak jak poznajemy nową osobę – powoli. Ale dzięki temu ta relacja z bohaterką jest dla mnie bardziej realna. Z jednej strony to poruszająca książka o braku akceptacji społecznej, braku akceptacji rówieśników, o problemie nie rozumienia NIE, o problemach szalejących nastolatków, ale z drugiej czytając nie mogłabym pozbyć się wrażenia, że wszystko to pokazywane jest dosyć płytko, bezrefleksyjnie. Jednak zastanawiając się nad tym bardziej, stwierdzam, że zostało to przedstawione właśnie tak jak widzą to nastolatkowie. Bez dorabiania ideologii, bez zbędnych oh ahów. Młodzi ludzie często postrzegają otaczającą ich rzeczywistość bardzo płytko, prosto, widzą dokładnie to, co chcą widzieć. Nie zastanawiają się, czy zachowanie kogoś może mieć drugie dno. Nie. Przyjmują, że ten dziwny dzieciak jest po prostu dziwny i nienormalny, nie zastanawiając się, czy może jego zachowanie wynika z trudnej sytuacji rodzinnej, czy problemów w szkole. I dokładnie taka jest ta książka. Pokazuje świat nastolatków widziany ich oczami. I to duży plus! Całość recenzji na https://mrsbookiesbooks.wordpress.com/

Recenzja pochodzi z bloga http://whothatgirl.blogspot.com/2019/03/speak-laurie-halse-anderson.html Pewnego dnia Melinda przestaje mówić. A dokładniej to po pewnej imprezie, która została rozwalona przez najazd policji. Jak się okazuje, to sama Melinda ją wzywa. Przez to też przestaje być lubiana przez innych, a dawni przyjaciele odwracają się od niej. Melindzie przytrafiła się krzywda. Wołała o pomoc, próbowała pokazać, że jej potrzebuje. Niestety, otoczenie nic nie widziało, dlatego też dziewczyna zamilkła. Fakt, że inni się z niej naśmiewali, wytykali ją palcem, czy stroili sobie z niej żarty, sprawił, że postanowiła zamilknąć. Cierpiała tak bardzo, a nawet z czasem zaczęła się wstydzić, że przestała mówić. I nikt nie wiedział dlaczego. Po prostu uznali ją za dziwną. Rozpoczyna liceum. Powinien to być okres poznawania nowych osób, ale nie w przypadku głównej bohaterki. Ciągnie się za nią wydarzenie, o którym wie tylko ona. Dawni przyjaciele się od niej odwracają. W dodatku spotyka swojego oprawcę... *** Książka porusza bardzo istotny problem. Nie zdradzę, jaki, choć podejrzewam, że większość może się domyślać. Nie jest napisana też w typowy sposób. Od początku poznajemy myśli Melindy. Narracja prowadzona jest z jej strony, przez co też mamy mało dialogów. W sumie jest to normalne, bo przecież dziewczyna zamilkła i nie mówi. Czasami jednak dialog z jej strony przedstawiony jest w sposób myśli. Owszem, nie lubię dużo opisów, czy myśli, ale przy takiej tematyce sądziłam, że się wciągnę. Niestety, nie potrafiłam się odnaleźć przy tej lekturze. Nie mogłam się wczuć w uczucia Melindy. Nie czułam tej prawdziwości w tym, co pisała autorka. Nie mogę się przyczepić do jej stylu, chociaż na upartego to jest on zwykły, czasami nużący. Miałam cichą nadzieję, że do końca powieści odbiorę ją o wiele lepiej, ale tak naprawdę odbieram ją nijak. Po prostu czegoś mi tutaj zabrakło. Nie zmienia to jednak faktu, że porusza ważny problem i pokazuje, że cisza to ukryty sposób wołania o pomoc. Nie należy ignorować taką osobę. Trzeba wyciągnąć do niej rękę i pokazać, że może na nas liczyć. Nie wolno się odwrócić. Podejrzewam, że większości odbiorców ta książka okaże się być bardzo dobra. Nie neguję tego - świat byłby nudny, gdyby nam wszystkim podobało się to samo :)

„Speak”, to opowieść o dziewczynie, której życie diametralnie zmieniło się jednego wieczoru. Opowiada o milczeniu, które zatruwa od wewnątrz i nie pozwala ruszyć dalej, ale także o sile, by walczyć o siebie i wykrzyczeć prawdę- nieważne jak bardzo bolesną. Prawdziwy klasyk, który powinien przeczytać każdy fan Young adultowych historii inspirowanych przez samo życie. Klasyczna opowieść dla nastolatków, z typowo młodzieżową problematyką, w której lekkim stylu odnajdzie się każdy młody człowiek. Ale ma jeszcze drugie oblicze, głębiej skryte, początkowo ledwie dostrzegalne, ale tak naprawdę najważniejsze. W gruncie rzeczy jest to opowieść o traumie, depresji i o tym, że nie z każdym problemem jesteśmy w stanie poradzić sobie sami. O milczeniu, które jest odbierane jako lenistwo i ignorancja, a tak naprawdę, jest desperackim wołaniem o pomoc. Wołaniem, którego niestety nikt nie słyszy… CAŁA RECENZJA http://beauty-little-moment.blogspot.com/2019/03/speak-laurie-halse-hnderson.html

Pełna opinia ---> https://laraczyta-recenzje.blogspot.com/2019/04/speak.html Niedawno przeczytałam ,,Speak’’, książkę smutną, przepełnioną emocjami, pokazującą nam historię dziewczyny, która wiele przeszła, a na skutek jednego wydarzenia postanowiła zamilknąć. (...) Autorka poruszyła bardzo ważny temat. Temat zawsze aktualny i niosący wiele bólu. Laurie Halse Anderson pokazała, jak nie zachowywać się, gdy widzi się kogoś cierpiącego na przykładzie wszystkich uczniów wytykających główną bohaterkę palcami, szepczących o niej. (...) Ważnym elementem książki są emocje, ich przedstawienie oraz to, że często znajdując sobie zajęcie, można zmniejszyć ból, wyciszyć go lub na chwilę o nim zapomnieć.

Bałam się, że to będzie kolejna, typowa książka młodzieżowa, gdzie główna bohaterka po prostu znajdzie chłopaka i nagle jej wszystkie problemy znikną. Na szczęście się pomyliłam. Książka porusza poważne problemy, o których niestety zbyt dużo się nie mówi. Język prosty, typowo młodzieżowy - dla mnie to akurat minus, ale skoro odbiorcami są zazwyczaj nastolatkowie, to raczej dobrze. Wadą dla mnie była też zbyt szybka akcja i miałam wrażenie, że uczucia bohaterki nie są do końca autentyczne, ale nie miałam doświadczenia z takim problemem jak ona, więc tę kwestię zignoruję. Poza tym książka jest naprawdę dobra, polecam każdemu.

Pomimo upływu dwudziestu lat temat poruszony w książce Speak jest nadal aktualny. Smutne jest, że po tylu latach ofiary napaści są wciąż traktowane jak w latach 90. Czasami okrucieństwo ze strony rówieśników wchodzi na nowy level za sprawą mediów społecznościowych, do których przenosi się piętnowanie ze szkolnego korytarza. Książkę Laurie Anderson uważam za obowiązkową! Należy przeczytać ją od deski do deski i spróbować wejść w umysł skrzywdzonej kobiety. Czytajcie, dyskutujcie, polecajcie ją dalej. Liczę, że pewnego dnia staniemy się bardziej wyczuleni na krzywdę innych i ta książka będzie ku temu przepustką.

mrs-cholera.blogspot.com Kontrowersyjna, głośna, w Stanach wywołała prawdziwe zamieszanie. Jedni wprowadzili ją do kanonu lektur, drudzy zepchnęli na margines tematyczny. (...) Jeżeli nie wywnioskujecie tego z opisu albo przedmowy, będę bardzo zdziwiona. To książka o gwałcie, dopóki tego nie powiemy, nie mamy o czym rozmawiać. Prosta, a przez to mocna w swoim przekazie pozycja. (...) Naprawdę polecam wam Speak, niedoskonały, gdzie wszystko dzieje się po cichu, a efekt krzyczy. O uwagę, zrozumienie i interwencję.

"To jest szczególnie ważne, biorąc pod uwagę fakt, że w dzisiejszych czasach problemy dotyczące przemocy fizycznej, psychicznej czy nawet seksualnej dotykają niestety dosyć dużej części społeczeństwa i to niezależnie od wieku, płci, narodowości. To jest problem nas wszystkich i w tym kontekście Speak i literatura o podobnej tematyce, mocno uświadamiająca jest szczególnie ważna." Całość opinii na blogu: https://writtenbyzetka.blogspot.com/2019/03/po-pierwszych-stronach-byam-sceptyczna.html