Sokół spartański (okładka  miękka, 06.2020)

Kto wie kim był Ksenofont i kto wie co to ANABASISI? Kto i kiedy zwznosił okrzyk THALLASSA? W popularnej literaturze brak jest opisu "marszu dziesięciu tysięcy". Książka Igguldena Conn'a doskonale uzupełnia lukę. I to w formie strawnej dla czytelnika, niezależnie od wieku. Sensacyjnej! Warto przeczytać!Trzeba przeczytać!

Po tej książce kupiłem wyprawę Cyrusa i będę cztal. Oceniając ten zakup uważam że jest fajnie napisana wiele akcji i dobrze się czyta. Jednak trzeba Lubiec ten rodzaj literatury.

Sokół spartański autorstwa Conna Iggulden to przedstawiciel naprawdę dobrze napisanych powieści historycznych. Pozycja, która powinna przypaść do gustu nie tylko miłośnikom dawnych czasów, ale również wielkim fanom kultowego już filmu „300”. Autor w swoim dorobku ma już kilka innych bardzo dobrych książek historycznych. Między innymi cykl o Juliuszu Cezarze czy serię opisującą wielkie mongolskie podboje. Tym razem postanowił się on zabrać za tematykę perskiej wojny domowej, a dokładniej rzecz uściślając jednego z najsłynniejszych epizodów owej wewnętrznej zawieruchy. Od wielkiej bitwy pod Termopilami, gdzie garstka dzielnych Spartan stawiła czoła nieskończenie wielkiej armii perskiego najeźdźcy, minęło prawie 80 lat. Na tronie potężnego imperium zasiada najstarszy syn Dariusza II – Artakserkses II. Młody władca obawiający się wielkich ambicji swojego młodszego brata, postanawia się go pozbyć. Nic jednak nie poszło tak, jak zostało zaplanowane i był on zmuszony zmienić swoje decyzje. Cyrus Młodszy, który do tej pory był bardzo lojalny wobec króla, nie zmierzał puścić owej sytuacji w niepamięć. Podstawą jego planu zemsty i sięgnięcia po koronę, miały być wojska najemne w tym oddział elitarnych i niezwyciężonych Spartan. Wielkie militarne starcie pomiędzy braćmi, kończy się niestety utratą głowy przez Cyrusa. Liczące ponad dziesięć tysięcy ludzi wojsko greckie, znalazło się pośrodku wrogiego kraju, otoczone ze wszystkich stron przeważającymi siłami. Zarówno Heloci, jak i Spartanie w krwawej i wyniszczającej walce, będą musieli przebić się przez wroga, aby dotrzeć do domu. Najprościej powieść Sokół spartański można określić mianem mocnej, męskiej, militarnej literatury. W życiu nic nie jest tak proste i książka Conna Igguldena, to zdecydowanie coś więcej niż tylko dynamiczna rozrywka. Autor doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że podstawą dobrej powieści historycznej, jest zaprezentowanie autentycznej historii w należycie skrojonej fabularnej formie. Szkieletem całego dzieła są tutaj zachowane prace greckiego historyka Ksenofonta, który dość dobrze opisał ten wycinek minionego czasu. To właśnie wokół tych faktów, autor buduje całą swoją opowieść. Połączenie dynamizmu (rodem z filmu 300) z historyczną prawdą, sprawia, że pozycja powinna się spodobać naprawdę szerokiemu gronu odbiorców. Twórca porusza tutaj naprawdę ciekawy wycinek historii, który nie jest zbyt dobrze znany rodzimemu odbiorcy. Można więc napisać, że mamy tutaj do czynienia ze sporą dawkę wiedzy w bardzo przystępnej formie. Dużą wartością dodaną powieści, jest również próba twórcy ukazania najemnych żołnierzy (szczególnie Spartan) jako ludzi, którzy w momencie zagrożenia potrafią współpracować z innymi i stawać się jednym wielkim walczącym kolektywem. Pochłaniając kolejne rozdziały, dosłownie odczuwamy buzujące emocje, pośród których można wyróżnić nie tylko wściekłość, ale również masę strachu, który dotyka nawet tych odzianych w czerwone płaszcze. Wiele dobrego można również napisać na temat przedstawionych tutaj bohaterów. Są oni przez autora bardzo dobrze nakreśleni, łączyć literacką fantazję z historyczną prawdą. W na kolejnych stronach można poznać nie tylko członków perskiego rodu królewskiego, ale również Klearchosa (spartańskiego weterana i dowódcę wojsk), Ksenofonta (który w pewnym momencie przejmuje władzę nad ludzki i stara się ich wyprowadzić z nieprzyjaznych ziem), Tissafernesa (perskiego satrapę myślącego jedynie o władzy) czy Sokratesa. Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek

"Śmierć przychodzi bardzo szybko, bez ostrzeżenia, jak pustynny wiatr... Król, który ma tylko jednego syna, jest łakomym kąskiem zarówno dla bogów, jak i dla wrogów." Z przyjemnością mknie się po stronach powieści, zachwyca styl narracji, płynny, szczegółowy, obrazowy, wciągający. Przekonują bohaterowie, szeroki wachlarz rozterek i emocji. Wiele wynosi się z historycznych odniesień, i choć nie dają możliwości ścisłego trzymania się faktów, gdyż owiane są legendami, to i tak przywołują wyobrażenie o klimacie ówczesnych czasów, kontekście zdarzeń, niezwykłości armii, decydujących bitwach, nietuzinkowych postaciach, podziwianych postawach. Pamięć o nich przetrwała, w mniej lub bardziej okrojonym kształcie, a niezwykłe opowieści fascynują kolejne pokolenia. Wojna o wpływy i władzę charakteryzuje rodzaj ludzki, podobnie jak utrwalają się wady i zalety natury człowieka, wciągają filozoficzne rozważania (jakże ucieszyła mnie wstawka o Sokratesie wypełniona nutą humoru). Dwa i pół tysiąclecia temu także podważano prawo do objęcia tronów, planowano perfidne manipulacje ideologiczne, angażowano się w konflikty zbrojne, posługiwano najemnikami, uprawiano propagandę sukcesu, wystawiano na zdradę. Brat bratu wilkiem, kiedy w grę wchodzi podział bogactw korony i ambicje polityczne. Persowie i Spartanie uwikłani w skomplikowane relacje szanują wzajemnie potęgę rządzenia i sprawność fizyczną, ale nie zbaczają ze ścieżki wrogów i pogromców. Artakserkses obejmuje tron po śmierci ojca i za radą poprzednika eliminuje poważne zagrożenie w swobodnym panowaniu w Persji. Skazuje na unicestwienie przez ścięcie młodszego brata. Jednak Cyrusa Młodszego przed niechybnym końcem ratuje matka. Zdradzony Cyrus wycofuje się na zachodnie granice państwa, gdzie wśród dawnych sprzymierzeńców z perskiej armii, oraz wyjątkowo walecznych wojowników Spartan, szuka szacunku, przyjaźni, pomocy i możliwości odegrania się. Skrupulatnie szykuje wojska do ostatecznego pogromu. W tym duchu utrzymana jest pierwsza część powieści. Druga to opis ucieczki dziesięciotysięcznej armii Spartan z głębi krainy wroga do ojczyzny. Towarzyszy jej tysiące cywili. Grecy pod przywództwem Ksenofonta wymykają się pułapkom, stosują fortele, zmuszeni są do licznych dramatycznych konfrontacji. Moje pierwsze spotkanie z twórczością Conna Igguldena, ale z pewnością nie ostatnie, ponieważ bardzo odpowiada mi sposób, w jaki podchodzi do historii, intensywnie ubarwia informacje, ale bez głębokiego wkraczania w obszar fantastyki, przywołuje luźne interpretacje i odzwierciedla ducha czasów, miejsc, postaci. bookendorfina.pl

Sokrates kontra Machiavelli? Gdy umiera Dariusz II, władca potężnego imperium perskiego, na tronie zasiada pierworodny, od dziecka szykowany do tej roli Artakserkses II. By umocnić władzę i uniknąć walk o schedę, za radą ojca skazuje na śmierć lojalnego brata, niezrównanego wojownika- Cyrusa Młodszego. Ten jednak uchodzi z życiem i znika na krańcach cesarstwa. Kierowany poczuciem niesprawiedliwości i zdrady, wciela w życie plan pokonania satrapy. Gromadzi wielką armię perskich wojowników, wzmocnioną przez kilka tysięcy walecznych Greków, w tym legendarnych Spartan. Ale przeciw nim maszeruje potęga kilkunastokrotnie liczebniejsza... Książka z kronikarską dokładnością, ale nie w nudny sposób, przedstawia drogę Cyrusa do kulminacyjnego starcia, by potem towarzyszyć Grekom w kilkumiesięcznym marszu przez serce wrogiego państwa. Czy dziesięć tysięcy żołnierzy i ich towarzyszy ujrzy jeszcze swoje domy? Jest to opowieść napisana z rozmachem, przemyślana i zrównoważona. Poznajemy zarówno polityczne rozgrywki i motywacje, jak i ludzkie rozterki czy uczucia. Zapach cesarskich ogrodów i obozowej kloaki. Uczestniczymy zarówno w epickich bitwach, jak i w codziennym znoju pieszej wędrówki z towarzyszącym jej wycieńczeniem, skwarem, zimnem, głodem, brudem i smrodem. Współodczuwamy bitewną euforię na równi z głęboką rozpaczą, nadzieję z rezygnacją, humor z jego brakiem, a wyrachowanie z prostolinijnością. Wszystko to z perspektywy wielu równorzędnych bohaterów po obu stronach, a wśród nich także pewnego starego ateńskiego filozofa. Nad kartami powieści unosi się duch pytania zadanego na początku. Która postawa ostatecznie wygra? Czy władać należy jak "Książę" żyjącego dwa tysiące lat później Machiavellego, przedkładając strach nad miłość? Czy rozsądniej jest zadawać sokratejskie pytania, utożsamiając wiedzę z cnotą? Zakładać, że ludzie są z gruntu źli i prewencyjnie ich zniewalać, czy wydobywać z równorzędnego rozmówcy nieuświadomioną wiedzę? Bo wiedzieć o tym, co dobre, jest tożsame z postępować dobrze. Bardzo solidna, wielopoziomowa konstrukcja. Polecam.

Jeżeli jesteście fanami historii to koniecznie muście sięgnąć po tę książkę. Dla mnie była ona absolutnym zaskoczeniem, ponieważ nie sądziłam, ze w tak ciekawy sposób można opowiadać o historii starożytnej. Myślę, że gdyby ktoś uczył mnie historii właśnie w taki sposób to na pewno byłaby ona moim ulubionym przedmiotem. Aż trudno oderwać się od tej książki, ponieważ ciągle coś się w niej dzieje. Opisany starożytny świat zapiera dech w piersiach. Myślę, że będziecie pod jego ogromnym wrażeniem. Zachęcam Was do przeczytania, ponieważ jest to jedna z lepszych książek historycznych, jakie miałam przyjemność przeczytać.