Śnieżna siostra (okładka twarda)

"Śnieżną siostrę" przeczytałam już po świętach. Książka dla dzieci oczarowała, otuliła mnie swoją magią, a fabuła spowodowała, że rozsypałam się emocjonalnie. Opowieść przesiąknięta jest miłością, tęsknotą, siłą przyjaźni, a w tle majaczy magia świąt. "Śnieżna siostra" ukazuje jak bardzo ważne są rytuały, zapachy, zwyczaje, w których wzrastamy od dziecka i które idą z nami przez całe życie. To wszystko może zaburzyć odejście najbliższej osoby, a tęsknota za nią czasem powoduje, że błądzimy i gubimy się w codzienności. Takie książki pozwalają nam odnaleźć w sobie okruchy dzieciństwa. Uwierzyć, że każda strata przynosi również coś ważnego, jakieś przesłanie, że obok nas są inni, którzy czekają na naszą miłość, przyjaźń na drobny gest czułości i uwagę. Nasuwa się refleksja, że warto częściej zatrzymać się w tym biegu codzienności nie tylko w czasie świąt i znaleźć czas dla osób, które są obok nas i czekają na nasze zrozumienie, ciepłe słowa, miłość ..., póki jeszcze tu są, tu na ziemi obok nas.

Święta to czas radości, nadziei, atmosfery skrzącej się pozytywną energią. Pięknie ubrana choinka witająca migającymi, kolorowymi lampkami, aromat mandarynek i uśmiechy bliskich oraz biały puch za oknem. Dla Juliana Wigilia to także czas urodzin, w tym roku obchodzi dziesiąte i wszystko byłoby dobrze, gdyby nie smutek, który zagościł w ich domu. Smutek, który grubą warstwą otoczył serca rodziców po śmierci jego starszej siostry Juni. Smutek, który nie chce odejść i Julian nie ma już pomysłu, co mógłby zrobić, by to zmienić. Wygląda więc na to, że w tym roku świąt nie będzie. Pewnego dnia, niespodziewanie Julian poznaje uśmiechniętą dziewczynkę o imieniu Hedvig, która uwielbia Boże Narodzenie. W sercu chłopca wzbiera nadzieja i postanawia przypomnieć rodzicom, co oznaczają święta i przywrócić nieco radości do ich serc. Czy jest to jeszcze możliwe? Gdy zobaczyłam w zapowiedziach tę książkę wiedziałam, że bardzo chciałabym ją przeczytać. Do tej pory poznałam jedną powieść pisarki, czyli „Historia pszczół” i wspominam ją, jako oryginalną i pełną emocji oraz ciekawej wizji świata książkę. Oczekiwania więc przed lekturą kolejnej powieści autorki miałam wysokie, ale historia, którą poznałam spełniła je z nadwyżką. Już na samym początku wzrok przyciąga oprawa graficzna. Twarda oprawa, duży format, świetnej jakości papier – to wszystko sprawia, że publikacja może stanowić prawdziwą ozdobę półki. Grafika na okładce jest niesamowicie skomponowana zarówno pod kątem rysunków, jak i kolorów, czy też czcionki. W środku każda z ilustracji jest zachwycająca, pełna swoistego czaru, barw, mimo że niektóre otacza smutek. Dobrze oddają przedstawianą opowieść i patrząc na nie, od razu czuć, co ona przekazuje, jakby płynęły z nich emocje. Jestem pod wielkim wrażeniem prac ilustratorki, którą jest Lisa Aisato i chętnie zobaczyłabym więcej jej prac. Trochę rozpisałam się na temat oprawy, gdyż zasługuje na uwagę, lecz historia przedstawiona przez pisarkę jest równie piękna i tak jak w przypadku ilustracji płynie z niej wiele emocji. Przeplata się w dużej mierze także smutek, który zakradł się do rodziny Juliana i zupełnie przyćmił atmosferę zbliżających się świąt. Trudno pogodzić się ze stratą bliskiej osoby. Czasem ciężar ten tak przygniata, że wydaje się to niemożliwe. Ciężko też rozniecić nadzieję na lepsze jutro. Czy Julianowi uda się wprowadzić nastrój świąt do domu, w którym tak zadomowił się smutek? Pomaga mu w tym pozytywna energia, która płynie od nowo poznanej dziewczynki Hedvig, radosnej, pełnej entuzjazmu, zwariowanej, z mnóstwem piegów na twarzy i w nieodłącznym czerwonym płaszczyku. Dziewczynka momentami wydaje się dosyć tajemnicza. Czyżby też coś ukrywała? Opowieść złożona jest z dwudziestu czterech rozdziałów, czyli tak jak w kalendarzu adwentowym po jednym skrawku historii na każdy dzień, a wszystkie razem tworzą spójny, ciekawy i wielowymiarowy obraz. Autorka zawarła w tej historii życiowe i ważne zagadnienia, między które wplata się oczekiwanie na święta i ich atmosfera pełna ciepła, dobroci, uśmiechu, bliskości. Szkoda, że nie zdążyłam Wam wspomnieć o tej publikacji nieco wcześniej, lecz myślę, że o każdej porze roku może stanowić jedyny w swoim rodzaju prezent. „Śnieżna siostra” to książka, w której urzeka zarówno oprawa graficzna, jak i piękna zawartość, pełna treści. To ciekawa opowieść, w której przeplata się smutek z radością, ale także kiełkuje nadzieja, która rozjaśnia pochmurne dni. Wszystko splata niepowtarzalny klimat świąt, przywodzący na myśl wiele ciepłych wspomnień. Widać także jak ważne jest nawet niewielkie ziarenko nadziei, która stopniowo kiełkuje w sercu zmieniając nastawienie i motywując do działania. To piękna i mądra opowieść, którą bardzo Wam polecam. http://wyczytane-ksiazki.blogspot.com/2020/01/sniezna-siostra-maja-lunde.html

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2019/12/smutek-zaoba-i-nadzieja-sniezna-siostra.html Maja Lunde stworzyła opowieść, z jaką powinien zapoznać się każdy - nie tylko dzieci, a może nawet szczególnie dorośli. Nawet my, mając sporo lat na karku, nie zawsze potrafimy sobie radzić ze swoimi emocjami, kiedy znajdujemy się w trudnym położeniu. Niemniej to naszym zadaniem jest pomoc dzieciom w takich momentach, a jak ukazuje ta lektura - maluchy są dużo mądrzejsze niż my... A to właśnie dla nich powinniśmy brnąć do przodu, nie taplając się wiecznie w smutku, chociaż chcielibyśmy tylko położyć się w łóżku i nigdy z niego nie wychodzić.

Piekna książka i najpiękniejsze ilustracje jakie widziałam

Bohaterami powieści zostali młodociani, dzieci. Błędem byłaby jednak interpretacja sugerująca, że powieść Mai Lunde kierowana jest wyłącznie dla tych najmniejszych czytelników. To po pierwsze: ponadczasowa historia, po drugie: uniwersalna i po trzecie: nieograniczona kategorią wiekową odbiorców. To tak słowem wstępu, jeśli chodzi o analizę. Reszta, jak możecie się już domyślić, to również będą same superlatywy. Bo już dawno żadna historia nie zrobiła na mnie tak gigantycznego wrażenia. Przejdźmy wreszcie do bohaterów. Czytelnik napotyka więc Juliana, pogrążonego w żałobie chłopca, który coraz bardziej samotny nie znajduje wsparcia pośród bliskich – tych, którzy najzwyczajniej w świecie, pochłonięci smutkiem zapomnieli o jego istnieniu. O jego potrzebach, bólu i o tym, że przecież on pozostał. A Julian, pomimo tego, że początkowo wydaje się nieufny i zamknięty w sobie, chce tak naprawdę tego, czego pragnie każde dziecko. Szczęścia, ciepła, miłości i poczucia przynależności. Jest także i Hedvig, urocza, gadatliwa istotka, dziewczynka, która nie ustąpi, jeśli tak sobie postanowi i która zdaje się być tym promykiem nadziei, który może w życie Juliana wznieść wielki pożar pozytywnych zmian. Ufff… Ależ wielką tajemnicę uwiła autorka wokół jej postaci. Przecierałam oczy ze zdziwienia, kiedy odkryłam jej sekret. Nazwana skandynawską Opowieścią wigilijną „Śnieżna siostra” to opowieść ze sporym dodatkiem grudniowego klimatu. Pachnąca choinka, magia prószącego białego puchu, pomieszczenie pełne cudownych, drukowanych świątecznych kartek. Boże Narodzenie pełne autentycznego klimatu, bazującego na życzliwości, spotkaniach i na nadziei, bez zamerykanizowanych błyskotek i blichtru przysłaniającego prawdziwy sens i cel tego czasu, który nie potrzebuje udoskonaleń. Z tą wyjątkową i magiczną aurą zderza się obraz pewnej tragedii. Dramatu, z którym trzeba nauczyć się żyć i z którego można wyciągnąć jakieś wnioski. Bo przecież, jak ktoś ładnie kiedyś powiedział, ludzie nie umierają, póki trwają w pamięci innych. Pogrążona w żałobie rodzina, dziecko, które chciałoby w końcu doczekać się uśmiechu na twarzy bliskich i historia małej dziewczynki, która musiała odejść. Żal rozrywa serce, ale lekcja płynąca z kart tej książki rodzi nadzieję. Dlatego nawet teraz, pisząc te słowa, nie mogę powstrzymać się od łez wzruszenia. „Śnieżna siostra” to nie tylko opowieść o niesamowitej mocy przyjaźni, która jest głównym motywem fabuły. To także cudowne obrazki wykonane ręką Lisy Aisato. Tajemnicze pomieszczenia, pełne emocji twarze bohaterów, kolorystyka dobrana do nastroju. Oprawa graficzna robi wrażenie niemniej niż treść. Uznam więc, bez krzty przesady, że to jedna z najpiękniejszych książek, jaką miałam okazję trzymać dotąd w dłoni. Więcej na: https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/11/sniezna-siostra-maja-lunde-literacki.html

Jeszcze nie czytaliśmy z synem ale ilustracje są przepiękne 😁

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2019/10/267-maja-lunde-sniezna-siostra.html Październik lada moment się skończy, a więc wkrótce rozpocznie się świąteczny szał. Różnokolorowe ozdoby świąteczne, propozycje idealnych prezentów, a w tle klimatyczna muzyka. Zazwyczaj jestem przeciwniczką takiego zachowania. Co więc skłoniło mnie do sięgnięcia po opowieść świąteczną w połowie października? Już tłumaczę. Najwspanialszy dzień w roku – Wigilia! Dom wypełniają zapachy cynamonu i pomarańczy, pierniczków, dymu ze świec i jodłowych gałązek, a pod choinką czekają prezenty. Dla Juliana to podwójne święto, bo w Wigilię obchodzi także urodziny! Tym razem jednak wszystko jest inne. Pogrążeni w żałobie po stracie najstarszej córki rodzice zdają się nie pamiętać, że Boże Narodzenie już za kilka dni. A Julian martwi się, że tego roku nie będzie ani świąt, ani urodzin. Swoje smutki topi w basenie, gdzie przychodzi niemal codziennie, żeby popływać. I właśnie tam po raz pierwszy spotyka Hedvig! Ubrana na czerwono od stóp do głów, rudowłosa dziewczynka, z piegami na nosie i perlistym śmiechem jest serdeczna, szczęśliwa i ponad wszystko pragnie, aby Julian został jej przyjacielem. Dzięki niej chłopiec znów czuje magię nadciągających świąt. Jednak w domu Hedvig jest coś niepokojącego i dziwnego. W pobliżu czai się ponury mężczyzna. Kim jest? Czy Hedvig boi się go? I dlaczego stała się taka tajemnicza? Czy ich przyjaźń przetrwa? „Śnieżna siostra” jest literackim kalendarzem adwentowym. Historia została przedstawiona w dwudziestu czterech rozdziałach – po jednym na każdy dzień adwentu. Pomimo świątecznego klimatu, historia ta przede wszystkim ukazuje ludzkie zachowanie po stracie bliskiej mu osoby. Pokazuje, jak żałoba wpływa zarówno na osoby starsze, w tym przypadku rodziców, ale także i dzieci. Często bywa tak, że strata ukochanej osoby zamyka nas, sprawia, że stajemy się obojętni, ślepi na potrzeby innych, ważnych nam osób. Książka ta, również w delikatny sposób przybliży dzieciom tematy trudne, na co dzień nie poruszane, czyli śmierć, strata bliskich itp. „Śnieżną siostrę” czyta się bardzo szybko i z dużą przyjemnością. Historia jest niezwykle klimatyczna. Podczas jej lektury uciekałam myślami do przeszłych Świąt Bożego Narodzenia, oddając się wspomnieniom. Opowieść ta jest również bardzo tajemnicza. Pojawia się mnóstwo zagadek, niejasności, które jeszcze bardziej podsycają ciekawość czytelnika. Nie da się ukryć, że książkę tą warto nabyć dla samego wydania, które jest fenomenalne. Bogato, ale przede wszystkim przepięknie zilustrowana, w twardej oprawie, z pozłoconymi literami na okładce. Jednym słowem: mistrzostwo. Gdy książka trafiła w mój ręce to najpierw przekartkowałam strony by podziwiać te świetne ilustracje. „Śnieżna siostra” to prosta, prawdziwa i jednocześnie magiczna historia, która wzruszy każdego. Zawiera mnóstwo morałów, przeznaczonych zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników. Jeśli będziecie mieli ochotę na jakąś świąteczną opowieść, to „Śnieżną siostrę” możecie brać w ciemno. Polecam gorąco! Moja ocena: 9/10

INSTAGRAM- inia.recenzuje //// BLOG- iniarecenzuje.wordpress.com ///// FB- inia.inia.inia lub @inia.recenzuje Wiem, mamy dopiero połowę października, a tu książka o Bożym Narodzeniu. Ale za to jaka. Arcydzieło. Nie boję użyć tego określenia. Wybita. Urzekająca. Magiczna. Ale jeszcze uprzedzając Wasze zdziwienie, że tak wcześnie została wydana, ma to sens, bo to literacki kalendarz adwentowy. Jak zaczniemy 1 grudnia to skończymy akurat w Wigilię. Jestem świeżo po skończonej lekturze, ale myślę, że to będzie nasz tegoroczny kalendarz adwentowy, 24 rozdziały, idealnie na czas adwentu. Usiądziemy z córką i każdego dnia będziemy się delektować zbliżającymi się świętami. Już nie mogę się doczekać :). Gdy czytamy Śnieżną siostrę to czujemy zapach pierników, cynamonu czy klementynek. Widzimy parujące kakao, migoczące światełka choinki. Czujemy mróz na czubku nosa, a później ciepło kominka i blask świec. Miłość nas przepełnia i już chcemy włączyć świąteczne piosenki. Głównym bohaterem opowieści jest Julian. 10 latek, który kocha święta Bożego Narodzenia. W Wigilię obchodzi również swoje urodziny i z utęsknieniem czeka na ten poranek. Ale w tym roku będzie inaczej, bo najstarsza siostra Juliana, zmarła. A rodzice nie potrafią pogodzić się ze stratą córki i całkiem zapominają o swoich pozostałych dzieciach. Opowieść przepełniona jest miłością, ale i smutkiem. Pełna żałoby, przedstawionej z dwóch perspektyw- rodziców i dzieci. Pewnego dnia Julian poznaje Hedvig. Rudowłosą, zawsze uśmiechniętą dziewczynkę, która chce się z nim zaprzyjaźnić. Hedvig, tak jak Julian kocha święta i chłopiec ma nadzieję, że dzięki niej uda mu się przywrócić dawną radość w domu. Ale Julian nie wie, że dziewczynka ma pewną tajemnicę... „Śnieżna siostra” to idealny prezent dla każdego. Dziecko czy dorosły będą z niej bardzo zadowoleni. Choć najmłodsi czytelnicy, mogą potrzebować pomocy w wytłumaczeniu niektórych poruszanych w książce trudnych tematów. Ale to idealny pretekst, bo porozmawiać z dzieckiem o śmierci i stracie kogoś bliskiego. Czy kwestii wartości i uświadomieniu najmłodszym, co jest najważniejsze w życiu. Nie tylko prezenty, ale i kochająca rodzina i przyjaciele. Czy kwestii wartości i uświadomieniu najmłodszym, co jest najważniejsze w życiu. Nie tylko prezenty, ale i kochająca rodzina i przyjaciele. Jest to piękna i ciepła opowieść, ogromnie mnie wzruszyła i wiem, że co roku będziemy do niej wracać.

„Śnieżna siostra” to wzruszająca i pełna mądrości książka adresowana do młodych czytelników, ale tak naprawdę sięgnąć po nią może każdy, kto ceni niebanalne, dojrzałe opowieści i piękne, kolorowe, przemawiające do wyobraźni ilustracje. Przyznam, że nie lubię myśleć o Bożym Narodzeniu już w październiku. Wkurzają mnie wystawiane w marketach ozdoby, słodycze i wszelkie gadżety, które z wielkim wyprzedzeniem przypominają o Wigilii i świętach. Kiedyś czułam się przez tego typu stoiska osaczona i niepokojona, dziś podchodzę do tej kwestii z większym dystansem – po prostu omijam te miejsca, uśmiechając się sarkastycznie pod nosem. Po świąteczną opowieść Mai Lunde sięgnęłam jednak z niecierpliwością i wielkimi oczekiwaniami, bo dotychczas znałam tę pisarkę jedynie jako autorkę książek dla dorosłych czytelników. I nie zawiodłam się! „Śnieżna siostra” od razu ujmuje czytelnika piękną, elegancką szatą edytorską. Trudno oprzeć się pokusie, by – jeszcze przed poznaniem treści – przekartkować całość tylko po to, by przyjrzeć się ilustracjom autorstwa Lisy Aisato. Każdy rysunek zasługuje na uwagę i gdybym miałam wybrać swój ulubiony, na pewno byłby to wielki problem. O czym jest ta wychwalana przeze mnie pod niebiosa książka? Już informuję i robię to z ogromną przyjemnością. Głównym bohaterem i narratorem jest dziesięcioletni Julian. Po śmierci jego starszej siostry w domu panuje żałoba. Rodzice są przygnębieni, załamani i bardziej zajęci własnym smutkiem niż dwójką dzieci. Chłopiec stara się pocieszać młodszą siostrzyczkę, którą bardzo kocha i za którą czuje się odpowiedzialny. Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, ale nic nie wskazuje na to, by w domu Juliana ktoś miał je celebrować. Nie ma choinki, nikt nie myśli o prezentach i wigilijnych potrawach. Jest przygnębiająco, zimno, nieprzyjemnie... Gdy zatem pewnego dnia Julian poznaje przypadkowo wesołą, energiczną Hedvig, postanawia się z nią zaprzyjaźnić. Problem w tym, że rudowłosa dziewczynka skrywa jakąś tajemnicę. W pobliżu jej domu kręci się starszy, podejrzanie wyglądający mężczyzna, a Hedvig wciąż unika rozmów o nim i swojej rodzinie. Gdy spada śnieg, Hedvig lepi wraz z Julianem piękną figurę, którą nazywa Śnieżną Siostrą. O niej jednak też nie chce rozmawiać... Dalszej treści nie zdradzę, by nie popełnić śmiertelnego grzechu spojlerowania, zapewniam jednak, że kolejne wydarzenia rodzą nowe zagadki i pytania. Na finał czeka się z ogromną niecierpliwością, a gdy dotrze się do ostatniej kartki odwraca się ją z wielkim żalem. I nosi się w sobie książkę nawet po odłożeniu jej na półkę. „Śnieżna siostra” to opowieść klimatyczna, wzruszająca i piękna. Jej zalety to nie tylko nastrój tajemniczości i liczne zagadki. Autorka bardzo realistycznie i przejmująco ukazuje sytuację rodziny pogrążonej w żałobie po stracie kogoś bliskiego. Tu mamy rodziców, którzy nie potrafią poradzić sobie po śmierci córki, jednocześnie jednak zapominają o tym, że mają jeszcze dwójkę młodszych dzieci, a one czują się opuszczone, zagubione i przerażone. Ujmująco ukazane są przedświąteczne nastroje, jednak – w moim odczuciu – są one pretekstem do podjęcia innych, bardzo istotnych problemów. Jestem pełna uznania dla autorki, której udało się przypomnieć czytelnikom (a niektórym może uświadomić), że dziecko to także człowiek, tylko mniejszy niż dorośli ludzie, a na pewno bardziej bezbronny i dlatego potrzebujący wsparcia i pomocy. Polecam z czystym sumieniem! „Śnieżna siostra” to książka dla każdego czytelnika – od lat kilku do stu! BEATA IGIELSKA

Śnieżna siostra otworzyła moją półkę świąteczną w tym roku i małymi krokami wprowadza w klimat Świąt. Ta wigilijna opowieść została przepięknie wydana, aż chce się ją trzymać w dłoniach i czytać. Cudowna twarda okładka w niestandardowym dużym wymiarze, fantastyczne ilustracje i przepiękna opowieść - to sprawia, że czuję, że ta książka będzie świątecznym hitem i będą ją czytać i dorośli, i dzieci. Powieść napisała Maja Lunde, znana polskim czytelnikom z powieści Historia pszczół, czy Błękit, a przepięknie zilustrowała Lisa Aisato. To doskonała rekomendacja! Śnieżna siostra to wciągająca, pełna świątecznej magii wigilijna opowieść. Akcja dzieje się w Wigilię, domy pachną wypiekami, świątecznymi przyprawami i gałązkami choinki. Wszystko jest odświętne i przepiękne, a w ten najpiękniejszy w całym roku dzień, bohater powieści Julian obchodzi swoje urodziny. To dla niego podwójnie uroczysty dzień, jednak w tym roku jest on inny, smutny... Rodzina przeżywa śmierć najstarszej córki, nie ma celebracji świąt, jakby wszyscy o nim zapomnieli. Julian dla zabicia czasu chodzi na basen, gdzie spotyka Hedvig, sympatyczną rudowłosą dziewczynkę. Znajduje przyjaciółkę, a dzięki niej Święta odzyskują swój czar. Jednak i ona ma swoje sekrety, które staną pomiędzy nimi... Śnieżna siostra to magiczna opowieść, która wprowadzi całą rodzinę w klimat Świąt. Piękna, mądra i pełna klimatu. Śnieżna siostra zachwyca swym wyglądem i swoim wnętrzem - mnie oczarowała. A wy popatrzcie na zapowiedź i oceńcie sami :) https://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2019/10/140-sniezna-siostra-maja-lunde-lisa.html