Śnieżna siostra (okładka twarda)

Maję Lunde znamy w dużej mierze jako autorkę powieści „Historia pszczół” czy „Błękit” – powieści dla dorosłych. W swoim literackim dorobku ma jednak o wiele więcej książek dla dzieci. „Śnieżna siostra” jest jedną z nich. W „Błękicie” zachwycił mnie styl i fantastyczne pióro autorki, a dzięki „Śnieżnej siostrze” znów mogłam się nim rozkoszować. ZARYS FABUŁY Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Dla wielu to bardzo szczęśliwy czas, a dla Juliana jest jeszcze bardziej szczególny. W najbliższą Wigilię będzie obchodził swoje dziesiąte urodziny. W tym roku jednak coś się zmieniło i zdaje się, że Święta w rodzinie Juliana chyba zostały odwołane. Rodzice nadal nie mogą pogodzić się ze śmiercią starszej siostry Juliana – Juni. Nie ma świątecznych przygotowań, adwentowych dekoracji i tej otulającej i wprawiającej w dobry nastrój magii… Tydzień przed świętami Julian poznaje pewną dziewczynkę. Hedvig jest wygadaną i rezolutną i uwielbiającą Święta dziewczynką. Przyjaźń jaka zaczyna łączyć Juliana i jego nową znajomą daje mu nadzieję na przywrócenie świątecznej atmosfery w swoim domu. INNA „OPOWIEŚĆ WIGILIJNA” Maja Lunde wspaniale opowiada i czaruje słowem na każdym kroku. Na jedno popołudnie przeniosłam się do mroźnej i grudniowej Norwegii. Autorka zbudowała niesamowity, wprost namacalny klimat norweskiej zimy i świątecznej atmosfery. Poznawana z perspektywy Juliana historia nie jest przegadana czy infantylna. Opowieść dziesięciolatka wzrusza i ujmuje, szczególnie kiedy wraca do domu i pragnie rodzinnego ciepła. Rodzice Juliana nie mogą pogodzić się ze stratą córki i to przyćmiewa im cały świat i rzeczywistość. Lunde celnie i z odpowiednią delikatnością ujęła trudny temat straty i radzenia sobie z nią, cierpienia i rozumowania dzieci. „Śnieżna siostra” to uniwersalna historia, która jak „Opowieść wigilijna” chwyta za serce i nie daje o sobie zapomnieć. Julian i Hedvig zabierają czytelnika do swojego dziecięcego świata, w którym nie wszystko jest czarne albo białe. Przypominają o borykaniu się z przeróżnymi problemami ale i niewinnej, czystej radości z tego co tu i teraz. LITERACKI KALENDARZ ADWENTOWY Bardzo podoba mi się koncept kalendarza adwentowego. „Śnieżna siostra” to składająca się z 24 rozdziałów historia, którą można czytać po fragmencie każdego dnia adwentu. Jestem zachwycona tym pomysłem i poniekąd żałuję, że lekturę mam już za sobą. Chciałabym jeszcze raz poznać ją od nowa, w adwencie, każdego dnia po kawałku, wyczekując codziennie tej magicznej chwili. ILUSTRACJE Lisa Aisato zrobiła to po mistrzowsku. Okrasiła słowa Lunde przepięknymi obrazami. Ubrała tę opowieść w kolory i charakter. Nadała całości kształtu, choć przyznam, że i bez ilustracji ta historia broni się sama. Mimo to jest pełniej i bardziej pięknie. Samo wydanie książki również zachwyca, gruby kredowy papier, pozłacane litery na okładce i grzbiecie sprawiają, że odnosi się, ze trzyma się w ręku coś wyjątkowego, coś co chciałoby się zachować na zawsze. PODSUMOWANIE „Śnieżna siostra” to historia, która otula i porusza czytelnika delikatnością. Ujmuje pięknym językiem i stylem opowieści. Nie mogłam się oderwać i odłożyć choć na chwilę. Maja Lunde stworzyła przepiękną i wzruszającą opowieść o oczekiwaniu, bólu, stracie i przyjaźni w której zakochają się i duzi i mali. „Śnieżna siostra” nie tylko wprowadza świąteczną atmosferę, magię oczekiwania ale i uzmysławia jak ważne jest zrozumienie i akceptacja, drobny gest i wsparcie na co dzień. Ta książka Was rozczuli i zachwyci. Jestem tego pewna! W każdym calu jest cudowna! Z powodzeniem może być czytana co roku jak „Dziadek do orzechów” czy „Opowieść wigilijna” Dickensa. DO tego to prawdziwa wydawnicza perełka! „Śnieżna siostra” to książka idealna na prezent, także świąteczny. Choć o wiele bardziej podoba mi się jako pomysł na literacki kalendarz adwentowy. I dla dzieci i dla dorosłych! „Śnieżna siostra” w trzech słowach: magiczna, ujmująca i wzruszająca.️

Święta to czas radości, nadziei, atmosfery skrzącej się pozytywną energią. Pięknie ubrana choinka witająca migającymi, kolorowymi lampkami, aromat mandarynek i uśmiechy bliskich oraz biały puch za oknem. Dla Juliana Wigilia to także czas urodzin, w tym roku obchodzi dziesiąte i wszystko byłoby dobrze, gdyby nie smutek, który zagościł w ich domu. Smutek, który grubą warstwą otoczył serca rodziców po śmierci jego starszej siostry Juni. Smutek, który nie chce odejść i Julian nie ma już pomysłu, co mógłby zrobić, by to zmienić. Wygląda więc na to, że w tym roku świąt nie będzie. Pewnego dnia, niespodziewanie Julian poznaje uśmiechniętą dziewczynkę o imieniu Hedvig, która uwielbia Boże Narodzenie. W sercu chłopca wzbiera nadzieja i postanawia przypomnieć rodzicom, co oznaczają święta i przywrócić nieco radości do ich serc. Czy jest to jeszcze możliwe? Gdy zobaczyłam w zapowiedziach tę książkę wiedziałam, że bardzo chciałabym ją przeczytać. Do tej pory poznałam jedną powieść pisarki, czyli „Historia pszczół” i wspominam ją, jako oryginalną i pełną emocji oraz ciekawej wizji świata książkę. Oczekiwania więc przed lekturą kolejnej powieści autorki miałam wysokie, ale historia, którą poznałam spełniła je z nadwyżką. Już na samym początku wzrok przyciąga oprawa graficzna. Twarda oprawa, duży format, świetnej jakości papier – to wszystko sprawia, że publikacja może stanowić prawdziwą ozdobę półki. Grafika na okładce jest niesamowicie skomponowana zarówno pod kątem rysunków, jak i kolorów, czy też czcionki. W środku każda z ilustracji jest zachwycająca, pełna swoistego czaru, barw, mimo że niektóre otacza smutek. Dobrze oddają przedstawianą opowieść i patrząc na nie, od razu czuć, co ona przekazuje, jakby płynęły z nich emocje. Jestem pod wielkim wrażeniem prac ilustratorki, którą jest Lisa Aisato i chętnie zobaczyłabym więcej jej prac. Trochę rozpisałam się na temat oprawy, gdyż zasługuje na uwagę, lecz historia przedstawiona przez pisarkę jest równie piękna i tak jak w przypadku ilustracji płynie z niej wiele emocji. Przeplata się w dużej mierze także smutek, który zakradł się do rodziny Juliana i zupełnie przyćmił atmosferę zbliżających się świąt. Trudno pogodzić się ze stratą bliskiej osoby. Czasem ciężar ten tak przygniata, że wydaje się to niemożliwe. Ciężko też rozniecić nadzieję na lepsze jutro. Czy Julianowi uda się wprowadzić nastrój świąt do domu, w którym tak zadomowił się smutek? Pomaga mu w tym pozytywna energia, która płynie od nowo poznanej dziewczynki Hedvig, radosnej, pełnej entuzjazmu, zwariowanej, z mnóstwem piegów na twarzy i w nieodłącznym czerwonym płaszczyku. Dziewczynka momentami wydaje się dosyć tajemnicza. Czyżby też coś ukrywała? Opowieść złożona jest z dwudziestu czterech rozdziałów, czyli tak jak w kalendarzu adwentowym po jednym skrawku historii na każdy dzień, a wszystkie razem tworzą spójny, ciekawy i wielowymiarowy obraz. Autorka zawarła w tej historii życiowe i ważne zagadnienia, między które wplata się oczekiwanie na święta i ich atmosfera pełna ciepła, dobroci, uśmiechu, bliskości. Szkoda, że nie zdążyłam Wam wspomnieć o tej publikacji nieco wcześniej, lecz myślę, że o każdej porze roku może stanowić jedyny w swoim rodzaju prezent. „Śnieżna siostra” to książka, w której urzeka zarówno oprawa graficzna, jak i piękna zawartość, pełna treści. To ciekawa opowieść, w której przeplata się smutek z radością, ale także kiełkuje nadzieja, która rozjaśnia pochmurne dni. Wszystko splata niepowtarzalny klimat świąt, przywodzący na myśl wiele ciepłych wspomnień. Widać także jak ważne jest nawet niewielkie ziarenko nadziei, która stopniowo kiełkuje w sercu zmieniając nastawienie i motywując do działania. To piękna i mądra opowieść, którą bardzo Wam polecam. http://wyczytane-ksiazki.blogspot.com/2020/01/sniezna-siostra-maja-lunde.html

„Śnieżna siostra” to wzruszająca i pełna mądrości książka adresowana do młodych czytelników, ale tak naprawdę sięgnąć po nią może każdy, kto ceni niebanalne, dojrzałe opowieści i piękne, kolorowe, przemawiające do wyobraźni ilustracje. Przyznam, że nie lubię myśleć o Bożym Narodzeniu już w październiku. Wkurzają mnie wystawiane w marketach ozdoby, słodycze i wszelkie gadżety, które z wielkim wyprzedzeniem przypominają o Wigilii i świętach. Kiedyś czułam się przez tego typu stoiska osaczona i niepokojona, dziś podchodzę do tej kwestii z większym dystansem – po prostu omijam te miejsca, uśmiechając się sarkastycznie pod nosem. Po świąteczną opowieść Mai Lunde sięgnęłam jednak z niecierpliwością i wielkimi oczekiwaniami, bo dotychczas znałam tę pisarkę jedynie jako autorkę książek dla dorosłych czytelników. I nie zawiodłam się! „Śnieżna siostra” od razu ujmuje czytelnika piękną, elegancką szatą edytorską. Trudno oprzeć się pokusie, by – jeszcze przed poznaniem treści – przekartkować całość tylko po to, by przyjrzeć się ilustracjom autorstwa Lisy Aisato. Każdy rysunek zasługuje na uwagę i gdybym miałam wybrać swój ulubiony, na pewno byłby to wielki problem. O czym jest ta wychwalana przeze mnie pod niebiosa książka? Już informuję i robię to z ogromną przyjemnością. Głównym bohaterem i narratorem jest dziesięcioletni Julian. Po śmierci jego starszej siostry w domu panuje żałoba. Rodzice są przygnębieni, załamani i bardziej zajęci własnym smutkiem niż dwójką dzieci. Chłopiec stara się pocieszać młodszą siostrzyczkę, którą bardzo kocha i za którą czuje się odpowiedzialny. Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, ale nic nie wskazuje na to, by w domu Juliana ktoś miał je celebrować. Nie ma choinki, nikt nie myśli o prezentach i wigilijnych potrawach. Jest przygnębiająco, zimno, nieprzyjemnie... Gdy zatem pewnego dnia Julian poznaje przypadkowo wesołą, energiczną Hedvig, postanawia się z nią zaprzyjaźnić. Problem w tym, że rudowłosa dziewczynka skrywa jakąś tajemnicę. W pobliżu jej domu kręci się starszy, podejrzanie wyglądający mężczyzna, a Hedvig wciąż unika rozmów o nim i swojej rodzinie. Gdy spada śnieg, Hedvig lepi wraz z Julianem piękną figurę, którą nazywa Śnieżną Siostrą. O niej jednak też nie chce rozmawiać... Dalszej treści nie zdradzę, by nie popełnić śmiertelnego grzechu spojlerowania, zapewniam jednak, że kolejne wydarzenia rodzą nowe zagadki i pytania. Na finał czeka się z ogromną niecierpliwością, a gdy dotrze się do ostatniej kartki odwraca się ją z wielkim żalem. I nosi się w sobie książkę nawet po odłożeniu jej na półkę. „Śnieżna siostra” to opowieść klimatyczna, wzruszająca i piękna. Jej zalety to nie tylko nastrój tajemniczości i liczne zagadki. Autorka bardzo realistycznie i przejmująco ukazuje sytuację rodziny pogrążonej w żałobie po stracie kogoś bliskiego. Tu mamy rodziców, którzy nie potrafią poradzić sobie po śmierci córki, jednocześnie jednak zapominają o tym, że mają jeszcze dwójkę młodszych dzieci, a one czują się opuszczone, zagubione i przerażone. Ujmująco ukazane są przedświąteczne nastroje, jednak – w moim odczuciu – są one pretekstem do podjęcia innych, bardzo istotnych problemów. Jestem pełna uznania dla autorki, której udało się przypomnieć czytelnikom (a niektórym może uświadomić), że dziecko to także człowiek, tylko mniejszy niż dorośli ludzie, a na pewno bardziej bezbronny i dlatego potrzebujący wsparcia i pomocy. Polecam z czystym sumieniem! „Śnieżna siostra” to książka dla każdego czytelnika – od lat kilku do stu! BEATA IGIELSKA

LITERACKI KALENDARZ ADWENTOWY Co prawda do Świąt Bożego Narodzenia zostały jeszcze ponad dwa miesiące, ale w sklepach już od pewnego czasu znaleźć można świąteczne produkty i gadżety, a wydawcy zaczynają już serwować nam książki poświęcone tej tematyce. Jedną z nich jest „Śnieżna siostra”, przyjemnie napisana, przepięknie ilustrowana i tak samo wydana książka, która ma szansę stać się najlepszą tego typu pozycją wydaną nie tylko w tym roku, ale w ciągu kilku ostatnich lat. Ma w sobie bowiem taki ładunek uroku i została tak znakomicie wykonana, że potrafi zachwycić równo dzieci, jak i dorosłych i przywrócić im magię Świąt. Wszystkie dzieci kochają Święta, Julian jednak kocha je podwójnie, bo właśnie wtedy wypadają także jego urodziny. W tym roku jednak świętowanie stoi pod wielkim znakiem zapytania ze względu na śmierć jego siostry. Pogrążona w żałobie rodzina zapomniała co to uśmiech, smutek jest ich codziennością a Julian bez przerwy ucieka przed tym wszystkim na basen. Wszystko zmienia się pewnego dnia, kiedy chłopak poznaje Hedvig – ubraną na czerwono, sympatyczną dziewczynkę, która chce zostać jego przyjaciółką. To ona przywraca radość i magię Świąt w jego życiu, ale jednocześnie skrywa swoje sekrety. Czy odkrycie co takiego dzieje się w jej domu i kim jest tajemniczy mężczyzna z jej otoczenia zmieni coś w ich relacjach? Śmiało można powiedzieć, że jestem miłośnikiem Świąt i ich atmosfery. Owszem, był czas, kiedy zmęczony komercjalizacją tego okresu miałem go zwyczajnie dość, ale od lat – wszystko dzięki mojej lepszej połowie – znów daję się mu uwieść, co roku włączam „Kevina samego w domu”, chętnie sięgam po książki i komiksy w bożonarodzeniowym klimacie, a w zeszłym roku porwałem się nawet na to, by od pierwszego do dwudziestego szóstego grudnia codziennie obejrzeć przynajmniej jeden świąteczny film. Nic więc dziwnego, że z taką ochotą rzuciłem się na niniejszą publikację. Tym bardziej, że spodziewałem się naprawdę dobrej lektury: w końcu napisała ją Maja Lunde, autorka świetnych powieści „Historii pszczół” i „Błękit”, która swoją twórczością zdołała mnie pozytywnie zaskoczyć. Nie miałem jednak pojęcia, że będzie to aż tak świetna przygoda. „Śnieżna siostra” to dobrze napisana, ciepła, nastrojowa i wzruszająca opowieść świąteczna ze wszystkim, czego od takich historii się oczekuje. Styl nie jest skomplikowany, ale wyrazisty, bohaterowie sympatyczni i zapadający w pamięć, a klimat urzekający. Całość nie przełamuje co prawda schematów gwiazdkowych historii, ale doskonale się w nie wpasowuje, oferując nam wszystko to, za co je kochamy i na dodatek jak znakomicie zaprezentowane. Nic dziwnego, że „Śnieżna siostra” tak wciąga, bawi, emocjonuje, poucza i dostarcza przeżyć, które autentycznie na długo zostają z czytelnikami. Duża w tym zasługa przepięknej szaty graficznej. Barwne, przesycone świątecznym i nie tylko klimatem ilustracje w wykonaniu Lisy Aisato, budują niesamowity nastrój i tak doskonale uzupełniają książkę, że nawet jeszcze podkręcają jej siłę. Ich wykonanie, realizm i urok z miejsca skojarzyły mi się z ilustrowanymi edycjami „Harry’ego Pottera”. A wszystko to pięknie wydane i przykuwające wzrok. Jeśli więc szukacie jakiejś nowej, świetnej lektury na Święta, „Śnieżna siostra” to chyba najlepsze, co może się Wam trafić. Tym bardziej, że całość stanowi także swoisty kalendarz adwentowy, który dni do Bożego Narodzenia odlicza rozdziałami.

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2019/10/267-maja-lunde-sniezna-siostra.html Październik lada moment się skończy, a więc wkrótce rozpocznie się świąteczny szał. Różnokolorowe ozdoby świąteczne, propozycje idealnych prezentów, a w tle klimatyczna muzyka. Zazwyczaj jestem przeciwniczką takiego zachowania. Co więc skłoniło mnie do sięgnięcia po opowieść świąteczną w połowie października? Już tłumaczę. Najwspanialszy dzień w roku – Wigilia! Dom wypełniają zapachy cynamonu i pomarańczy, pierniczków, dymu ze świec i jodłowych gałązek, a pod choinką czekają prezenty. Dla Juliana to podwójne święto, bo w Wigilię obchodzi także urodziny! Tym razem jednak wszystko jest inne. Pogrążeni w żałobie po stracie najstarszej córki rodzice zdają się nie pamiętać, że Boże Narodzenie już za kilka dni. A Julian martwi się, że tego roku nie będzie ani świąt, ani urodzin. Swoje smutki topi w basenie, gdzie przychodzi niemal codziennie, żeby popływać. I właśnie tam po raz pierwszy spotyka Hedvig! Ubrana na czerwono od stóp do głów, rudowłosa dziewczynka, z piegami na nosie i perlistym śmiechem jest serdeczna, szczęśliwa i ponad wszystko pragnie, aby Julian został jej przyjacielem. Dzięki niej chłopiec znów czuje magię nadciągających świąt. Jednak w domu Hedvig jest coś niepokojącego i dziwnego. W pobliżu czai się ponury mężczyzna. Kim jest? Czy Hedvig boi się go? I dlaczego stała się taka tajemnicza? Czy ich przyjaźń przetrwa? „Śnieżna siostra” jest literackim kalendarzem adwentowym. Historia została przedstawiona w dwudziestu czterech rozdziałach – po jednym na każdy dzień adwentu. Pomimo świątecznego klimatu, historia ta przede wszystkim ukazuje ludzkie zachowanie po stracie bliskiej mu osoby. Pokazuje, jak żałoba wpływa zarówno na osoby starsze, w tym przypadku rodziców, ale także i dzieci. Często bywa tak, że strata ukochanej osoby zamyka nas, sprawia, że stajemy się obojętni, ślepi na potrzeby innych, ważnych nam osób. Książka ta, również w delikatny sposób przybliży dzieciom tematy trudne, na co dzień nie poruszane, czyli śmierć, strata bliskich itp. „Śnieżną siostrę” czyta się bardzo szybko i z dużą przyjemnością. Historia jest niezwykle klimatyczna. Podczas jej lektury uciekałam myślami do przeszłych Świąt Bożego Narodzenia, oddając się wspomnieniom. Opowieść ta jest również bardzo tajemnicza. Pojawia się mnóstwo zagadek, niejasności, które jeszcze bardziej podsycają ciekawość czytelnika. Nie da się ukryć, że książkę tą warto nabyć dla samego wydania, które jest fenomenalne. Bogato, ale przede wszystkim przepięknie zilustrowana, w twardej oprawie, z pozłoconymi literami na okładce. Jednym słowem: mistrzostwo. Gdy książka trafiła w mój ręce to najpierw przekartkowałam strony by podziwiać te świetne ilustracje. „Śnieżna siostra” to prosta, prawdziwa i jednocześnie magiczna historia, która wzruszy każdego. Zawiera mnóstwo morałów, przeznaczonych zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników. Jeśli będziecie mieli ochotę na jakąś świąteczną opowieść, to „Śnieżną siostrę” możecie brać w ciemno. Polecam gorąco! Moja ocena: 9/10

Bohaterami powieści zostali młodociani, dzieci. Błędem byłaby jednak interpretacja sugerująca, że powieść Mai Lunde kierowana jest wyłącznie dla tych najmniejszych czytelników. To po pierwsze: ponadczasowa historia, po drugie: uniwersalna i po trzecie: nieograniczona kategorią wiekową odbiorców. To tak słowem wstępu, jeśli chodzi o analizę. Reszta, jak możecie się już domyślić, to również będą same superlatywy. Bo już dawno żadna historia nie zrobiła na mnie tak gigantycznego wrażenia. Przejdźmy wreszcie do bohaterów. Czytelnik napotyka więc Juliana, pogrążonego w żałobie chłopca, który coraz bardziej samotny nie znajduje wsparcia pośród bliskich – tych, którzy najzwyczajniej w świecie, pochłonięci smutkiem zapomnieli o jego istnieniu. O jego potrzebach, bólu i o tym, że przecież on pozostał. A Julian, pomimo tego, że początkowo wydaje się nieufny i zamknięty w sobie, chce tak naprawdę tego, czego pragnie każde dziecko. Szczęścia, ciepła, miłości i poczucia przynależności. Jest także i Hedvig, urocza, gadatliwa istotka, dziewczynka, która nie ustąpi, jeśli tak sobie postanowi i która zdaje się być tym promykiem nadziei, który może w życie Juliana wznieść wielki pożar pozytywnych zmian. Ufff… Ależ wielką tajemnicę uwiła autorka wokół jej postaci. Przecierałam oczy ze zdziwienia, kiedy odkryłam jej sekret. Nazwana skandynawską Opowieścią wigilijną „Śnieżna siostra” to opowieść ze sporym dodatkiem grudniowego klimatu. Pachnąca choinka, magia prószącego białego puchu, pomieszczenie pełne cudownych, drukowanych świątecznych kartek. Boże Narodzenie pełne autentycznego klimatu, bazującego na życzliwości, spotkaniach i na nadziei, bez zamerykanizowanych błyskotek i blichtru przysłaniającego prawdziwy sens i cel tego czasu, który nie potrzebuje udoskonaleń. Z tą wyjątkową i magiczną aurą zderza się obraz pewnej tragedii. Dramatu, z którym trzeba nauczyć się żyć i z którego można wyciągnąć jakieś wnioski. Bo przecież, jak ktoś ładnie kiedyś powiedział, ludzie nie umierają, póki trwają w pamięci innych. Pogrążona w żałobie rodzina, dziecko, które chciałoby w końcu doczekać się uśmiechu na twarzy bliskich i historia małej dziewczynki, która musiała odejść. Żal rozrywa serce, ale lekcja płynąca z kart tej książki rodzi nadzieję. Dlatego nawet teraz, pisząc te słowa, nie mogę powstrzymać się od łez wzruszenia. „Śnieżna siostra” to nie tylko opowieść o niesamowitej mocy przyjaźni, która jest głównym motywem fabuły. To także cudowne obrazki wykonane ręką Lisy Aisato. Tajemnicze pomieszczenia, pełne emocji twarze bohaterów, kolorystyka dobrana do nastroju. Oprawa graficzna robi wrażenie niemniej niż treść. Uznam więc, bez krzty przesady, że to jedna z najpiękniejszych książek, jaką miałam okazję trzymać dotąd w dłoni. Więcej na: https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/11/sniezna-siostra-maja-lunde-literacki.html

Norweska pisarka Maja Lunde pisze książki dla dorosłych, młodzieży i dzieci. Przeczytałam do tej pory dwie powieści dla starszych czytelników: ,,Historię pszczół" i ,,Błękit", a za sprawą ,,Śnieżnej siostry" poznałam także twórczość autorki przeznaczoną dla dzieci i o tej właśnie książce chcę dzisiaj napisać. Nadchodzą święta Bożego Narodzenia wyczekiwane przez cały rok. W Wigilię dziesięcioletni Julian obchodzi urodziny, ale jego rodzina przeżywa żałobę po śmierci starszej siostry chłopca Juni. Rodzice nie cieszą się z choinki, prezentów i wspólnie spędzanego czasu. Julian chciałby, aby powróciły dawne, radosne święta, ale nie wie jak pomóc rodzicom. Iskierka nadziei zapala się kiedy poznaje na basenie rozgadaną i szaloną Hedvig. W tej pięknej historii o rodzinie Wilhelmsenów Maja Lunde porusza temat śmierci, żałoby i emocji towarzyszących rodzinie w czasie świąt Bożego Narodzenia, gdy przy wigilijnym stole znajduje się puste miejsce po bliskiej osobie. Rodzina chłopca nie może otrząsnąć się po nagłej śmierci szesnastoletniej Juni i choć w domu jest Julian oraz Augusta, to rodzice pogrążeni w smutku jakby tego nie zauważają. Nie poświęcają już dwójce żyjących dzieci całej swojej uwagi, żyją wspomnieniami i w marazmie, nie dostrzegają tego, co się wokół nich dzieje. Julian tęskni za dawnymi rodzicami. Mamą, która opowiada śmieszne historie jakie przydarzyły jej się w pracy i tatą planującym, co będą robić w weekend i podskakującym z radości na krześle. Życie Juliana przed poznaniem piegowatej Hedvig jest smutne i dopiero ta szybko mówiąca dziewczynka wnosi do jego życia śmiech i radość, której od śmierci siostry nie czuł. ,,Śnieżna siostra" to opowieść idealna do czytania w okresie świąt Bożego Narodzenia, gdy dom przystrojony jest świerkowymi gałązkami, słucha się kolęd i wszędzie rozchodzi się zapach pierniczków, cynamonu i wanilii. Wszystko jest wtedy cudowne, piękne, ciepłe i lśniące. Autorka pokazuje, że czas przepełniony magią świąt nie dla każdego jest taki sam, bo są ludzie, którzy w tym czasie tęsknią za bliskimi i przechodzą proces żałoby. Jednak pomimo smutku i cierpienia jest także w tej opowieści miejsce na nadzieję, odmianę losu, wybaczenie i przyjaźń. Dodam, że książka zachwyca starannością wydania i ilustracjami Lisy Aisato dostosowanymi do zmieniającego się nastroju bohaterów. Przepiękna historia dla dzieci na świąteczny czas, a także doskonały prezent pod choinkę. Polecam:) https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Dla 10-letniego Juliana dzień Wigilii to dzień wyjątkowy – właśnie wtedy obchodzi swoje urodziny. Jednak wszystko zapowiada, że tym razem Wigilia będzie inna. Zabraknie radości i szczęścia a także świątecznego nastroju. Wszystko przez to, że zmarła jego ukochana starsza siostra Juni i rodzice pogrążeni w żałobie zdają się zapominać o wszystkim innym. Pewnego dnia Julian poznaje wesołą dziewczynkę Hedvig, która pragnie zostać jego przyjaciółką. Czy przyjaźń z nią okaże się dla chłopca dobra? Czy to ona pomoże mu na nowo pokazać rodzicom, że mimo śmierci córki mają dla kogo żyć i o kogo się troszczyć? „Śnieżna siostra” to cudowna opowieść o trudnych sprawach – o żałobie oraz smutku po stracie najbliższych, z którym często trudno się pogodzić. Jest to niezwykła pozycja zarówno dla młodszego czytelnika jak i dla dorosłych. Może być świetnym początkiem do trudnych rozmów z dziećmi na temat śmierci oraz żałoby. Można też zwrócić uwagę na duchowy charakter tej opowieści – nasz smutek może utrzymywać duszę zmarłej osoby gdzieś blisko zamiast pozwolić jej odejść i pamiętać o wszystkich dobrych chwilach z nią spędzonych. Warto zwrócić również uwagę na to, że każdy ma prawo przechodzić żałobę w inny sposób, ale najważniejsze jest, aby po pewnym czasie pozwolić odejść bólowi, pogodzić się ze stratą i po prostu żyć dalej. Sama historia jest płynnym ciągiem zdarzeń, dialogi fenomenalnie oddają charakter postaci i budują emocje. Sama w wielu momentach bardzo się wzruszałam. Z pewnością odbiór tej pozycji przez dzieci będzie zupełnie inny niż przez dorosłych, jednak każde z nich wyciągnie dla siebie to, co najważniejsze. Na uwagę zasługuje również sam pomysł na historię. Mimo, że cała akcja rozgrywa się w okolicy świąt Bożego Narodzenia jest to dobra lektura również na każdy inny okres w roku. Aczkolwiek z pewnością najwięcej uroku przyniesie czytana w zimowym okresie. Oczywiście nie mogę tutaj pominąć cudownych ilustracji, które dopełniają całego dzieła i jeszcze bardziej pozwalają wczuć się w nastrój oraz wyobrazić sobie postacie, które poznajemy w książce. Zaczynając już od samej okładki otrzymujemy ucztę dla oczu a z każdą kolejną stroną jest ona coraz bogatsza i wspanialsza. Przyznam szczerze, że dawno nie czytałam nic, co poruszyłoby mnie tak bardzo jak ta książka, dlatego bardzo zachęcam do przeczytania zarówno dorosłych jak i do podsunięcia swoim pociechom lub przeczytania razem z nimi.

INSTAGRAM- inia.recenzuje //// BLOG- iniarecenzuje.wordpress.com ///// FB- inia.inia.inia lub @inia.recenzuje Wiem, mamy dopiero połowę października, a tu książka o Bożym Narodzeniu. Ale za to jaka. Arcydzieło. Nie boję użyć tego określenia. Wybita. Urzekająca. Magiczna. Ale jeszcze uprzedzając Wasze zdziwienie, że tak wcześnie została wydana, ma to sens, bo to literacki kalendarz adwentowy. Jak zaczniemy 1 grudnia to skończymy akurat w Wigilię. Jestem świeżo po skończonej lekturze, ale myślę, że to będzie nasz tegoroczny kalendarz adwentowy, 24 rozdziały, idealnie na czas adwentu. Usiądziemy z córką i każdego dnia będziemy się delektować zbliżającymi się świętami. Już nie mogę się doczekać :). Gdy czytamy Śnieżną siostrę to czujemy zapach pierników, cynamonu czy klementynek. Widzimy parujące kakao, migoczące światełka choinki. Czujemy mróz na czubku nosa, a później ciepło kominka i blask świec. Miłość nas przepełnia i już chcemy włączyć świąteczne piosenki. Głównym bohaterem opowieści jest Julian. 10 latek, który kocha święta Bożego Narodzenia. W Wigilię obchodzi również swoje urodziny i z utęsknieniem czeka na ten poranek. Ale w tym roku będzie inaczej, bo najstarsza siostra Juliana, zmarła. A rodzice nie potrafią pogodzić się ze stratą córki i całkiem zapominają o swoich pozostałych dzieciach. Opowieść przepełniona jest miłością, ale i smutkiem. Pełna żałoby, przedstawionej z dwóch perspektyw- rodziców i dzieci. Pewnego dnia Julian poznaje Hedvig. Rudowłosą, zawsze uśmiechniętą dziewczynkę, która chce się z nim zaprzyjaźnić. Hedvig, tak jak Julian kocha święta i chłopiec ma nadzieję, że dzięki niej uda mu się przywrócić dawną radość w domu. Ale Julian nie wie, że dziewczynka ma pewną tajemnicę... „Śnieżna siostra” to idealny prezent dla każdego. Dziecko czy dorosły będą z niej bardzo zadowoleni. Choć najmłodsi czytelnicy, mogą potrzebować pomocy w wytłumaczeniu niektórych poruszanych w książce trudnych tematów. Ale to idealny pretekst, bo porozmawiać z dzieckiem o śmierci i stracie kogoś bliskiego. Czy kwestii wartości i uświadomieniu najmłodszym, co jest najważniejsze w życiu. Nie tylko prezenty, ale i kochająca rodzina i przyjaciele. Czy kwestii wartości i uświadomieniu najmłodszym, co jest najważniejsze w życiu. Nie tylko prezenty, ale i kochająca rodzina i przyjaciele. Jest to piękna i ciepła opowieść, ogromnie mnie wzruszyła i wiem, że co roku będziemy do niej wracać.

„Śnieżna siostra” to opowieść o tym, że magia świąt jest tak naprawdę w naszych sercach. Bywa tak, trudno cieszyć się z nadchodzącego Bożego Narodzenia, zwłaszcza gdy zabraknie w naszych domach kogoś, kto rozświetlał ten czas, jak i każdy inny dzień, swoim uśmiechem, zwariowanymi pomysłami, kto zawsze był i wspierał nas w najtrudniejszych chwilach. Warto jednak wtedy pamiętać, że są inni ludzie, którzy potrzebują świątecznego nastroju, potrzebują normalności. Rodzice Juliana pogrążyli się w smutku, zapominając o całym świecie, próbując radzić sobie z tęsknotą i żalem na swój sposób, który nie okazał się skuteczny, nie przybliżył ich ani o krok do zaakceptowania myśli, że już nigdy nie zobaczą córki, że o niej zapomną. Bo prawda była taka, że nikt o niej zapomnieć nie chciał, a Boże Narodzenie to najlepszy czas, aby być z tymi, których najbardziej się kocha i myśleć tylko o nich, o dobrych chwilach z nimi spędzonych. Przekonajcie się, czy Julian przeżyje swoje kolorowe święta, czy tchnie wypierane przez jego rodziców życie w codzienność swojej rodziny. Opowieść Mai Lunde jest piękna, wzruszająca, pełna tej nieuchwytnej, świątecznej magii, która potrafi zdziałać cuda, złagodzić wszelkie zło i przywrócić uśmiech. Nie sposób nie wspomnieć o cudownych ilustracjach Lisy Aisato, które czynią ze „Śnieżnej siostry” śliczną zimową i świąteczną perełkę, które tak ekspresywnie oddają wszystkie uczucia bohaterów książki. Można się w nie wpatrywać godzinami, bez nich książka nie miałaby takiej mocy, takiej urody. Serdecznie polecam waszej uwadze, bo to naprawdę wartościowa pozycja w całej ofercie świątecznej, jaką wkrótce zostaniemy zalani.