Śmierć Dulgath (okładka twarda)

Trzecia część Kronik Riyrii, spółki niezawodnych awanturników do zadań specjalnych, Hadriana Balckwatera i Royce'a Melbourna. Tym razem Riyria ląduje w tajemniczym bajkowym hrabstwie Dulgath, gdzie mają poprowadzić konsultacje w roli ekspertów od zabezpieczeń i ochrony arystokratki - czy też tych, którzy najlepiej wiedzą jak takie zabezpieczenia omijać. Wszystko oczywiście na zlecenie "zatroskanego" Kościoła Novrona i królewskiego kuzyna niemogącego znieść myśli, że coś stałoby się jego młodziutkiej krewniaczce, hrabinie Dulgath. Niestety prawda nie jest taka słodka, o czym Hadrian i Royce szybko się przekonują, a w Dulgath nic nie jest takie jakim się wydaje na pierwszy rzut oka: ani sama hrabina, ani niezwykłe opactwo Maribora na pobliskim wzgórzu, ani była członkini Czarnego Diamentu mieszkająca w wiosce, ani wreszcie samo władztwo, które wydaje się dosłownie jak wyjęte z bajki. Śmierć Dulgath znów różni się od pozostałych części serii. Autor w każdej części serwuje nam inną troch atmosferę. W Wieży koronnej była to emocjonująca górska kolejka przygód i emocji, w Róży i Cierniu cięższy i pełen mrocznych spisków kocioł, w którym gotują się na coraz większym ogniu losy Melengaru i rodu Essendonów. A w Śmieci... mamy niejako połączenie stylów dwóch poprzednich części. Znajdziecie tu przygody, zwroty akcji oraz intrygi, knowania i wieczną niepewność kto jest kim w tym dziwnym królestwie. Dowiecie się też czegoś o samym Royce'ie i jego tajemnicach;). Jednym słowem ta książka to prawdziwa uczta, którą polecam wszystkim wygłodniałam przygód Riyrii:) :)

Bardzo dobra, ciekawie skonstruowana i - jak zwykle - sympatyczna opowieść o przygodach Royce'a i Hadriana. Prawdopodobnie nikt nie sięgnie po nią jako po pierwszą odsłonę przygód Riyrii, jednak nawet jeśli, to nie powinien być rozczarowany. Jest zagadka, jest przygoda, są zwroty akcji, jest trochę interesujących koncepcji, trochę krwi, trochę melancholii, trochę humoru - wszystko, czego można oczekiwać po opowieści tego typu. Jedyne, co mi zazgrzytało, to moim zdaniem kompletnie bezsensowny wątek romantyczny. Wziął się znikąd, niczego nie wprowadził, nie miał żadnego celu. No ale to bez znaczenia, to tylko drobiazg, a całość jako taka prezentuje się naprawdę dobrze. Polecam.