Ślepiec (okładka  miękka)

ONA MA TAKIE PIĘKNE OCZY. MUSZĘ JE MIEĆ… Max Czornyj jak zwykle znakomity, a jego najnowsza powieść powala na kolana. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem tego pisarza, który z każdą kolejną książką wydaje się być jeszcze lepszy, choć jego pierwsza powieść już powalała na kolana. Ja jestem wierną fanką Maxa Czornyj i stawiam go bardzo wysoko w rankingu polskich pisarzy. Max Czornyj to maestro zbrodni, aż przeraża mnie to, co lęgnie się w jego głowie. Cudze oczy patrzą na was... ZAWSZE! I WSZĘDZIE! BESTIALSTWO ZBRODNI I PRESJA OPINII PUBLICZNEJ NAPĘDZAJĄ AKCJĘ, A CZORNYJ PO RAZ KOLEJNY UDOWADNIA, ŻE NIE ZDOBYŁ LIST BESTSELLERÓW PRZEZ PRZYPADEK. Komisarz Liza Langer walczy z depresją?! Max Czornyj, kolejna gwiazda polskiego kryminału, przyśpiesza. Mam cichą nadzieję, że będzie to, chyba początek nowej serii ekscytujących powieści. „Ślepiec” działa w Trójmieście. Ulice Gdańska, ale tez okolic, stają się świadkami dziwacznych i niepokojących zjawisk. Wszystko zaczyna się od wypadku młodego informatyka. Czy to był zamach, czy przypadek, a może kara za pozostawienie na poboczu ślepych szczeniąt? Zanim czytelnik tego się dowie, pozna dziewczynę informatyka. To cierpiąca na silną depresję komisarz Liza Langer. Będzie musiała zmierzyć się ze swoim pierwszym zabójstwem. Dopiero wprawny sądowy patolog zauważy, że ze zmasakrowanych zwłok ktoś z pieczołowitością wyjął gałkę oczną. Liza Langer oraz młody profiler Orest Rembert to duet sprzeczny, a jednocześnie kompatybilny, chociaż i tutaj zdania mogą być podzielone. Strasznie ją to irytuje, tym bardziej, że to jej pierwsza duża sprawa. Z czasem i kolejnymi trupami bez oka ich współpraca zacieśnia się i Liza zaczyna ufać profilerowi i nawet go lubić. Wścieka się, kiedy zostaje zaatakowany i ląduje w szpitalu. Komisarz ma dodatkową motywację do odnalezienia mordercy-kolekcjonera oczu. Ślady prowadzą w przeszłość i dotykają bardzo bolesnej dla Lizy śmierci jej narzeczonego, a ślady prowadzą również do policji. Ktoś jednak bardzo stara się namieszać w tej sprawie i podsyła fałszywe tropy. Swoista kołyska Newtona. Langer walczy o prawdę i walczy o samą siebie, toczy zapasy z deszczowym psem, a czy uda się stępić mu zęby, musicie przekonać się sami. Swoją drogą właśnie ów deszczowy pies wwiercił mi się w świadomość, nie mogę bowiem dociec dlaczego pies, staje się tu imaginacją depresyjnej traumy. A myśląc jeszcze dalej u mnie animalizacja przyjęłaby postać kota, który potrafi być znacznie bardziej koszmarny. Może to tylko uwielbienie dla gatunku, ale w konsekwencji autor tworzy nowego bohatera powieści, i to niebanalnego. Fenomenalna analiza ludzkiej psychiki, smutku i poczucia straty, to podszewka historii, którą autor nadpisuje na stronach swojej powieści, a następnie wystawia nas w tym garniturku na deszcz emocji. Czy duetowi Langer-Rembert uda się wyjaśnić sprawę i ująć groźnego przestępcę? To moim zdaniem elementarny eufemizm, bowiem każde morderstwo jest aktem brutalnym, a kryminał w swoim zamierzeniu na zbrodni się kształtuje. W moim odczuciu najbardziej okrutne w książce jest życie pani komisarz. Koszmar, który mnie złapał za gardło i nadał opowieści powidoki we wszystkich odcieniach szarości cieni, jakie tylko można sobie wyobrazić. Autorowi gratuluję wyobraźni psychologicznej, a jednocześnie miękkiego i barwnego stylu, które tworzą łącznie książkę absolutnie unikatową. Co więcej, autor podsuwa czytelnikowi kryminalną grę w pokera, a asy z rękawa wyciąga szybko i genialnie nas ogrywa. A my przyjmujemy porażkę z przyjemnością. Może brzmi absurdalnie, ale ciągłe zaskoczenie, zmiana kierunku i punktu ciężkości akcji, czynią ze Ślepca lekturę genialną. Ślepiec to w jednym słowie lektura pierwszorzędna. Pomysł skupiony na okulofilii, wielowątkowa fabuła, równowaga pomiędzy brutalnością a strawnością czytelnika i finał, który wywraca wszystkie podejrzenia do góry nogami drwiąc ze słabości osobniczej dedukcji. Autor fantastycznie prowadzi nieustanną grę nie tylko pomiędzy bohaterami, ale również swoją z czytelnikiem. I to właśnie jest wspaniałe, Ślepiec udowodnił mi bowiem, że jeszcze mogę zostać zaskoczona nieszablonowymi rozwiązaniami i wspaniale wykreowanym kryminałem psychologicznym. CO BĘDZIE DALEJ? CZAS POKARZE... Max Czornyj w książce „Ślepiec”, stawia przede wszystkim na zagadkę, śledztwo i mroczne tropy przeszłości, które mogą wlec się za oficerami polskiej policji. I udaje mu się utrzymać czytelników w napięciu do samego końca. Ten znakomity thriller, napisany na najwyższym poziomie, który zaskakuje i przeraża czytelnika, a sugestywne opisy działają na wyobraźnię czytelników. Max Czornyj zaskakuje i przeraża swoją wyobraźnią, a przy tym ma niezwykle przyjemne w odbiorze pióro, które sprawia, ze jego powieści dosłownie pochłania się bez chwili przerwy. Dla mnie to prawdziwy wirtuoz pióra, a jego thrillery biją na głowę powieści wielu skandynawskich mrocznych pisarzy. POLECAM GORĄCO!!!

Bombowa to malo napisane,jest elektryzujaca,z kazda strona ksiazki jest niewiadoma,wczytalam sie i wiecie co?Czulam sie tak jakbym to ja byla detektywem i rozwiazywala sprawę.Przeczytalam ja w ciagu 4godz i zaluje,ze tak szybko sie skonczyla.👌👌👏👏🎆

Ciekawa i interesująca pozycja książkowa. Czytałam ją z zapartym tchem nie wiedząc co się dalej wydarzy. Ta pozycja książkowa jest wart moim zdaniem swojej uwagi i warto po nią sięgnąć. Jak zacznie się czytać to nie można skończyć. Polecam.

Książka ciekawa, szybko się czyta, aczkolwiek poprzednie podobały mi się bardziej. Ale zachęcam do przeczytania.

Świetnie napisana powieść. Akcja szybka, zaskakująca fabuła. Czyta się przyjemnie pomimo mrocznej tematyki.

Kolejna ciekawa historia M.Czornego, tym razem akcja dzieje się w Gdańsku. Inna niż wcześniejsze, polecam

Czekałem na kolejną książkę Maxa Czornyj i jak zawsze nie zawidłem się :) polecam i czekam na kolejną.

książka ma akapit od lewej strony dzięki czemu podczas czytania nie trzeba wyginać grzbietu książki.

Polecam, Ślepca przeczytałam jednym tchem, podobnie jak i pozostałe pozycje autora.

Max Czornyj jak zawsze trzyma w napięciu od 1 strony do ostatniej. Rewelacja