Ślepiec (okładka miękka)

ONA MA TAKIE PIĘKNE OCZY. MUSZĘ JE MIEĆ… Max Czornyj jak zwykle znakomity, a jego najnowsza powieść powala na kolana. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem tego pisarza, który z każdą kolejną książką wydaje się być jeszcze lepszy, choć jego pierwsza powieść już powalała na kolana. Ja jestem wierną fanką Maxa Czornyj i stawiam go bardzo wysoko w rankingu polskich pisarzy. Max Czornyj to maestro zbrodni, aż przeraża mnie to, co lęgnie się w jego głowie. Cudze oczy patrzą na was... ZAWSZE! I WSZĘDZIE! BESTIALSTWO ZBRODNI I PRESJA OPINII PUBLICZNEJ NAPĘDZAJĄ AKCJĘ, A CZORNYJ PO RAZ KOLEJNY UDOWADNIA, ŻE NIE ZDOBYŁ LIST BESTSELLERÓW PRZEZ PRZYPADEK. Komisarz Liza Langer walczy z depresją?! Max Czornyj, kolejna gwiazda polskiego kryminału, przyśpiesza. Mam cichą nadzieję, że będzie to, chyba początek nowej serii ekscytujących powieści. „Ślepiec” działa w Trójmieście. Ulice Gdańska, ale tez okolic, stają się świadkami dziwacznych i niepokojących zjawisk. Wszystko zaczyna się od wypadku młodego informatyka. Czy to był zamach, czy przypadek, a może kara za pozostawienie na poboczu ślepych szczeniąt? Zanim czytelnik tego się dowie, pozna dziewczynę informatyka. To cierpiąca na silną depresję komisarz Liza Langer. Będzie musiała zmierzyć się ze swoim pierwszym zabójstwem. Dopiero wprawny sądowy patolog zauważy, że ze zmasakrowanych zwłok ktoś z pieczołowitością wyjął gałkę oczną. Liza Langer oraz młody profiler Orest Rembert to duet sprzeczny, a jednocześnie kompatybilny, chociaż i tutaj zdania mogą być podzielone. Strasznie ją to irytuje, tym bardziej, że to jej pierwsza duża sprawa. Z czasem i kolejnymi trupami bez oka ich współpraca zacieśnia się i Liza zaczyna ufać profilerowi i nawet go lubić. Wścieka się, kiedy zostaje zaatakowany i ląduje w szpitalu. Komisarz ma dodatkową motywację do odnalezienia mordercy-kolekcjonera oczu. Ślady prowadzą w przeszłość i dotykają bardzo bolesnej dla Lizy śmierci jej narzeczonego, a ślady prowadzą również do policji. Ktoś jednak bardzo stara się namieszać w tej sprawie i podsyła fałszywe tropy. Swoista kołyska Newtona. Langer walczy o prawdę i walczy o samą siebie, toczy zapasy z deszczowym psem, a czy uda się stępić mu zęby, musicie przekonać się sami. Swoją drogą właśnie ów deszczowy pies wwiercił mi się w świadomość, nie mogę bowiem dociec dlaczego pies, staje się tu imaginacją depresyjnej traumy. A myśląc jeszcze dalej u mnie animalizacja przyjęłaby postać kota, który potrafi być znacznie bardziej koszmarny. Może to tylko uwielbienie dla gatunku, ale w konsekwencji autor tworzy nowego bohatera powieści, i to niebanalnego. Fenomenalna analiza ludzkiej psychiki, smutku i poczucia straty, to podszewka historii, którą autor nadpisuje na stronach swojej powieści, a następnie wystawia nas w tym garniturku na deszcz emocji. Czy duetowi Langer-Rembert uda się wyjaśnić sprawę i ująć groźnego przestępcę? To moim zdaniem elementarny eufemizm, bowiem każde morderstwo jest aktem brutalnym, a kryminał w swoim zamierzeniu na zbrodni się kształtuje. W moim odczuciu najbardziej okrutne w książce jest życie pani komisarz. Koszmar, który mnie złapał za gardło i nadał opowieści powidoki we wszystkich odcieniach szarości cieni, jakie tylko można sobie wyobrazić. Autorowi gratuluję wyobraźni psychologicznej, a jednocześnie miękkiego i barwnego stylu, które tworzą łącznie książkę absolutnie unikatową. Co więcej, autor podsuwa czytelnikowi kryminalną grę w pokera, a asy z rękawa wyciąga szybko i genialnie nas ogrywa. A my przyjmujemy porażkę z przyjemnością. Może brzmi absurdalnie, ale ciągłe zaskoczenie, zmiana kierunku i punktu ciężkości akcji, czynią ze Ślepca lekturę genialną. Ślepiec to w jednym słowie lektura pierwszorzędna. Pomysł skupiony na okulofilii, wielowątkowa fabuła, równowaga pomiędzy brutalnością a strawnością czytelnika i finał, który wywraca wszystkie podejrzenia do góry nogami drwiąc ze słabości osobniczej dedukcji. Autor fantastycznie prowadzi nieustanną grę nie tylko pomiędzy bohaterami, ale również swoją z czytelnikiem. I to właśnie jest wspaniałe, Ślepiec udowodnił mi bowiem, że jeszcze mogę zostać zaskoczona nieszablonowymi rozwiązaniami i wspaniale wykreowanym kryminałem psychologicznym. CO BĘDZIE DALEJ? CZAS POKARZE... Max Czornyj w książce „Ślepiec”, stawia przede wszystkim na zagadkę, śledztwo i mroczne tropy przeszłości, które mogą wlec się za oficerami polskiej policji. I udaje mu się utrzymać czytelników w napięciu do samego końca. Ten znakomity thriller, napisany na najwyższym poziomie, który zaskakuje i przeraża czytelnika, a sugestywne opisy działają na wyobraźnię czytelników. Max Czornyj zaskakuje i przeraża swoją wyobraźnią, a przy tym ma niezwykle przyjemne w odbiorze pióro, które sprawia, ze jego powieści dosłownie pochłania się bez chwili przerwy. Dla mnie to prawdziwy wirtuoz pióra, a jego thrillery biją na głowę powieści wielu skandynawskich mrocznych pisarzy. POLECAM GORĄCO!!!

Czekałem na kolejną książkę Maxa Czornyj i jak zawsze nie zawidłem się :) polecam i czekam na kolejną.

Polecam, Ślepca przeczytałam jednym tchem, podobnie jak i pozostałe pozycje autora.

Max Czornyj jak zwykle znakomity, a jego najnowsza powieść powala na kolana. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem tego pisarza, który z każdą kolejną książką wydaje się być jeszcze lepszy, choć jego pierwsza powieść już powalała na kolana. Ja jestem wierną fanką Maxa Czornyj i stawiam go bardzo wysoko w rankingu polskich pisarzy. Max Czornyj to maestro zbrodni, aż przeraża mnie to, co lęgnie się w jego głowie. Cudze oczy patrzą na was... W Gdańsku dochodzi do makabrycznej zbrodni w jednym z bloków. Lekarz wracając z nocnego dyżuru spostrzega uchylone drzwi mieszkania sąsiada, zagląda i znajduje tam zmasakrowane zwłoki, tak bardzo, że trudno określić z kim ma d czynienia. Zwłoki mają miazgę zamiast twarzy, a patolog odkrywa brak jednej gałki ocznej. Sprawę otrzymuje młoda komisarz Liza Langer, która zmaga się z własnymi upiorami i problemami. Ta sprawa staje się elementem, dla którego kobieta wstaje z łóżka i działa. Do współpracy dostaje młodego profilera, Oresta, Remberta, z którym zupełnie nie może się dogadać i traktuje go jak uszy i oczy komendanta. Strasznie ją to irytuje, tym bardziej, że to jej pierwsza duża sprawa. Z czasem i kolejnymi trupami bez oka ich współpraca zacieśnia się i Liza zaczyna ufać profilerowi i nawet go lubić. Wścieka się, kiedy zostaje zaatakowany i ląduje w szpitalu. Komisarz ma dodatkową motywację do odnalezienia mordercy-kolekcjonera oczu. Ślady prowadzą w przeszłość i dotykają bardzo bolesnej dla Lizy śmierci jej narzeczonego, a ślady prowadzą również do policji. Ktoś jednak bardzo stara sie namieszać w tej sprawie i podsyła fałszywe tropy. Czy duetowi Langer-Rembert uda się wyjaśnić sprawę i ująć groźnego przestępcę? Ślepiec to znakomity thriller, napisany na najwyższym poziomie, który zaskakuje i przeraża czytelnika, a sugestywne opisy działają na wyobraźnię czytelników. Max Czornyj zaskakuje i przeraża swoją wyobraźnią, a przy tym ma niezwykle przyjemne w odbiorze pióro, które sprawia, ze jego powieści dosłownie pochłania się bez chwili przerwy. Dla mnie to prawdziwy wirtuoz pióra, a jego thrillery biją na głowę powieści wielu skandynawskich mrocznych pisarzy. Dla mnie to objawienie na tynku mrocznych powieści i jeden z najlepszych autorów thrillerów w Polsce. Polecam gorąco! https://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2019/03/37-slepiec-max-czornyj.html

Ostatnio na blogu bardzo dużo miejsca poświęcam twórczości Maxa Czornyja. Nie da się ukryć, że jego książki bardzo mocno przypadły mi do gustu. 27 lutego na rynku pojawi się najnowsza powieść tego autora „Ślepiec”, a już dziś możecie zapoznać się z moją opinią na temat tej lektury. Max Czornyj urodził się 6 września 1989 w Lublinie. Polski adwokat i pisarz. Praktykował prawo w Polsce i we Włoszech. Ukończył aplikację adwokacką przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Lublinie. W pustym mieszkaniu w jednym z gdańskich bloków zostaje znalezione makabrycznie okaleczone ciało mężczyzny. Sprawa zostaje przydzielona komisarz Lizie Langer, która musi zmierzyć się także z własnymi problemami z przeszłości. Do zespołu śledczych dołącza Orest Rembert – młody profiler, który zdaje się bardziej zafascynowany tworzeniem portretu psychologicznego komisarz niż zabójcy. Langer i Rembert tworzą szczególny duet, razem stawiając czoła seryjnemu mordercy. Sprawa jednak stanęła w martwym punkcie do momentu, kiedy morderca znowu daje o sobie znać. Po raz kolejny ze szczególnym okrucieństwem upodobał sobie oczy swojej ofiary. Kim jest mężczyzna nazywający siebie Ślepcem? Kto będzie kolejną ofiarą? „Ślepiec” jest napisany w charakterystycznym dla tego autora stylu. Krótkie i urywające się w kluczowych momentach rozdziały sprawiają, że od kolejnych stron bardzo trudno się oderwać. Max Czornyj po raz pierwszy przeniósł akcję swojej książki z Lublina do innego miasta. Muszę przyznać, że z jednej strony dziwnym uczuciem było dla mnie czytanie zaledwie kilka tygodni po zabójstwie prezydenta Pawła Adamowicza, o bestialskich morderstwach w Gdańsku. Z drugiej jednak strony sprawiło to, że jeszcze mocniej wczułem się w klimat tego thrillera. Autor, podobnie jak w „Grzechu”, nie szczędzi nam brutalnych opisów zmasakrowanych zwłok. Zresztą obie książki mają ze sobą sporo wspólnego (np. w obu lekturach jedną z kluczowych postaci jest policyjny profiler.), co akurat zupełnie mi nie przeszkadzało, ponieważ uważam literacki debiut Maxa Czornyja za najlepszą powieść w jego dorobku. Podobieństwo to jest najbardziej widoczne, gdy spojrzymy na główną bohaterkę książki, która bardzo przypominała mi Eryka Deryłę. Podobnie jak komisarz z trylogii, Langer naznaczona jest tragicznym wydarzeniem z przeszłości, nie ma cierpliwości do swoich współpracowników i tak jak Deryło, obdarzona jest ironicznym poczuciem humoru. Warto też zwrócić uwagę na bardzo udane zakończenie „Ślepca”. Wprawdzie nie zbierałem szczęki z podłogi, tak jak to było w przypadku „Ofiary” i „Pokuty”, ale i tak udało się autorowi pozytywnie mnie zaskoczyć. Za to kolejny plus. „- Zabójca siedemdziesięciolatek? – A czemu nie? Mój ojciec był niewiele młodszy, gdy zmajstrował mi przyrodniego brata. Morderstwo jest chyba łatwiejsze. – Masz dobre geny, Orest. Przekaż staruszkowi wyrazy szacunku.” „Ślepiec” to bardzo dobra lektura, którą z czystym sumieniem mogę polecić wszystkim wielbicielom dobrych thrillerów, a już zwłaszcza tym czytelnikom, którym przypadła do gustu debiutancka trylogia Maxa Czornyja. Wartka akcja i bardzo dobrze nakreśleni bohaterowie sprawiają, że czyta się tę powieść z dużą przyjemnością. Po pięciu przeczytanych książkach tego autora, mogę z pełnym przekonaniem napisać, że autor „Ślepca” nie schodzi poniżej pewnego, naprawdę dobrego poziomu. Dlatego jeżeli jeszcze nie mieliście okazji zapoznać się z jego twórczością, to warto zmienić ten stan rzeczy. Nie będziecie żałować. No chyba, że tylko tego, że zrobiliście to tak późno. Opinia pochodzi z mojego bloga: www.oczytany.eu

Dlaczego okładka jest prawie identyczna jak Harlana Cobena "Klinika śmierci"?! czy to dopuszczalne?