Ewald i Maj. Ślady miasta. Tom 1 (okładka twarda)

To pierwsza powieść tego pisarza, którą przeczytałam. Zachęciło mnie do tego to, że akcja rozgrywa się w Oslo tuż po wojnie. Bardzo lubię to miasto i trochę już je poznałam, dlatego fajnie było "pospacerować" po nim z bohaterami, zauważyć punkty wspólne. Kolejną książką, jaką przeczytałam byli "Beatlesi". Polecam jeszcze bardziej!

Zachwycająca lektura! Nie można się oderwać! Bardzo!!!

Niezbyt często sięgam po literaturę ze Skandynawii. Nie byłam pewna, czy mi się spodoba, więc wolałam nie ryzykować. Jednak w zeszłym roku zaciekawiły mnie dwa tytuły skandynawskich autorek. Okazały się strzałem w dziesiątkę i przez długi czas nie mogłam o nich zapomnieć. Szukałam czegoś, co chociaż w połowie będzie takie dobre. Minęło kilka miesięcy, a ja sięgnęłam po książkę kolejnego autora ze Skandynawii. Nie znałam wcześniej Larsa Christensena ani jego książek. Jednak w opisie jego najnowszej książki było coś, co przyciągnęło moją uwagę i zechciałam ją przeczytać. Tak więc zaczęłam czytać historię Ewalda i Maj. Po kilku przeczytanych stronach książki „Ślady miasta. Ewald i Maj" pomyślałam, że jest ona zarówno dziwna, jak i intrygująca. Byłam ciekawa, jak rozwinie się opisywana historia. Jednocześnie miałam wrażenie, że sposób w jaki została ona napisana jest specyficzny i wcześniej się z takim nie spotkałam, co wywoływało wrażenie, że jest to nietypowa książka. Jednak im bardziej zagłębiałam się w historię, tym bardziej przyzwyczajałam się do tej książki i moje zainteresowanie się zwiększało. Po zakończeniu czytania, byłam niezadowolona, że to już koniec, bo chciałam więcej. Polubiłam opisywany świat, polubiłam bohaterów i chcę się dowiedzieć, jak ich życie potoczyło się dalej. Moim zdaniem książka „Ślady miasta. Ewald i Maj" to nietypowa książka i wiem, że nie każdemu się spodoba. Spotykamy się tutaj po prostu z codziennym życiem rodziny Kristoffersenów i ich przyjaciół. Przemierzamy razem z nimi ulice Oslo na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych. Nie ma tu nagłych zwrotów akcji, historia po prostu się toczy, a czytelnik przygląda się życiu ludzi, z którymi po pewnym czasie po prostu się zżywa i jest ciekawy, co los jeszcze im przyniesie. Ja się z nimi zżyłam i już czekam na polską wersję kolejnej części.

A gdyby tak przenieść się w czasie, odbyć nostalgiczną podróż do codzienności bez Internetu, telefonów komórkowych i seriali na Netflixie? Nie jest to takie trudne i nie wymaga prawie żadnego wysiłku – wystarczy sięgnąć po Ślady miasta, zanurzyć się w lekturze i zostać jednym z mieszkańców na Kirkeveien… Uwielbiam taką narrację – niespieszną, nastawioną na zbudowanie odpowiedniej atmosfery, a nie na jak najszybszy rozwój akcji. Już pierwsze strony zabierają czytelnika do zupełnie innego świata. Do świata pozbawionego nowinek technologicznych, ale pełnego emocji i bohaterów, których można polubić za wszystkie ich dziwactwa i osobliwości. Jak ten Christensen pisze! Jego opisy, porównania często są niezwykle poetyckie, ale pozbawione choćby najmniejszego śladu napuszenia i kiczu. Tworzy bohaterów wyrazistych, prawdziwych i to nie za sprawą rozbudowanych charakterystyk, a niezwykle przemyślanej fabuły. "Ślady miasta" to idealna lektura dla osób, które wychodzą z założenia, że w literaturze najważniejszy jest człowiek. W powieści Christensena nie znajdziemy natłoku wydarzeń, czy nieoczekiwanych zwrotów akcji. Dostajemy jednak ludzkie historie, które są ujmujące i sprawiają, że losy bohaterów naprawdę nas obchodzą.

„Ślady miasta. Ewald i Maj” Larsa Saabye Christensena, to książka po której spodziewałam się zupełnie czego innego. Czy to źle? Nie. Czy to dobrze? Też nie. To po prostu inaczej, ale jakże apetycznie i smakowicie. Powojenne Oslo i okres odbudowy po II Wojnie Światowej. Miasto, które dzięki autorowi zyskuje ciało w postaci domów i uliczek oraz duszę w postaci historii i kultury. Trudny czas dla świata sprzyja tworzeniu się skomplikowanych relacji międzyludzkich, ale mimo wszystko buduje także ducha wspólnoty. Poznajemy Kristoffersenów – Ewalda, May, Jespera oraz ich przyjaciół i znajomych. Ich wzloty, upadki, miłości, przyjaźnie po prostu codzienne życie. Wyraźną osobowością jest Jesper Kristoffersen. Młody wrażliwy i pełen empatii chłopak. Jakże odmienny od swoich rówieśników, właściwie to można powiedzieć, że uosabia emocjonalną mieszankę wybuchową. Mai, matka Jespera, która kocha swojego syna i jednocześnie odczuwa w stosunku do niego troskę, na codzień jest dobrze zorganizowaną kobieta, nie tylko żoną i matką, ale również skarbnikiem Czerwonego Krzyża w Faberborgu. I na końcu ojciec i mąż, Ewald, nieco nieobecny lekkoduch, delikatnie mówiąc, zdystansowany w stosunku do rodzinnych relacji. Spędza dużo czasu w barze z kolegami. Jednak jego życie i życie całej rodziny zmienia się po zdiagnozowaniu u niego ciężkiej choroby. I tak krążymy między ludzkimi historiami przechadzając się jednocześnie ulicami Oslo. Miasto i jego mieszkańcy zmieniają się i czy chcą tego czy nie muszą się dostosować do jakże nowej rzeczywistości. Lars Saabye Christensen stworzył postacie tak prawdziwe, że nie sposób ich zlekceważyć. Ich autentyczność i emocjonalność spowodowały, że faktycznie się z nimi zżyłam. Można czytać książkę, którą napisał uznany, obsypany nagrodami autor i nie poczuć nic, ale są takie historie, które przede wszystkim wypełnione są dobrze stworzonymi charakterami, dopiero wtedy można całym sobą towarzyszyć bohaterom w ich codzienności. Każdy rozdział, każdą historię uzupełniały notatki/protokoły ze spotkań lokalnego oddziału Norweskiego Czerwonego Krzyża, jednocześnie notatki te stanowią tło i kontekst codziennego życia bohaterów. Bardzo spodobała mi się taka forma. „Ślady miasta. Ewald i Maj” mogą bez reszty wchłonąć czytelnika (tak jak mnie). Rzecz jasna, nie każdego, bo nie jest to literatura z akcją, która powoduje lekką tachykardię. Nie czyta się jej szybko, wiec to raczej lektura dla tych, którzy lubią w wolnym tempie delektować się dobrą literaturą. Ja jestem zachwycona, a dodatkowo pozytywną informacją jest fakt, że to dopiero pierwsza część trylogii. Druga i trzecia została już wydana w języku norweskiem pod tytułem „Byens Spor: Maj” i „Byens Spor: Skyggebogen”. Polacy mogą również znać Larsa Saabye Christensena z pozostałych czterech powieści, które podobnie jak ta zostały wydane przez Wydawnictwo Literackie.