Siedem lat później (okładka miękka)

Jest to druga ksiąrzka tandemu Wellman&Wiśniewski i podobnie jak pierwsza równie wciagająca lektura .

Pierwsza była lepsza chociaż ta też się szybko czyta

Wellman i Wiśniewski. Moi ulubieńcy. Doskonały język, duża dawka ciekawostek i jak zwykle poczucie humoru.

Czyta się szybko jak każdy wywiad rzekę chyba. Janusz L. Wiśniewski staje się na pewno bardziej znany, blisko po tej pozycji i właściwie wydaje się być sympatycznym człowiekiem, którego popularność, jak dotychczas, nie zepsuła. Pięknie mówi o kobietach, czym w moich oczach zyskuje. Odnosi się do nich z wielkim szacunkiem, podziwem, nonszalancją. Brakowało mi jednak Doroty Wellman - fakt zadaje świetnie pytania, w punkt, inteligentne ale najchętniej przeczytałbym pozycje, w której bardziej wymieniają się poglądami, bo "7 lat pózniej" jest tylko o Januszu Wiśniewskim.

Liczba siedem jest powszechnie uważana za magiczną liczbę. Są siedmiomilowe buty, siedem lat nieszczęścia czeka nieszczęśnika który stłukł lustro, dlatego też można spodziewać się, iż podobna aura magiczności towarzyszyć będzie lekturze rozmowy Doroty Wellman przeprowadzonej z Januszem Wiśniewskim, która na ponowną sposobność wywiadu z tym jakże popularnym autorem książek obyczajowych czekała całe długie siedem lat.
Podczas lektury tej książki można zauważyć niezwykłą serdeczność i przyjaźń pomiędzy rozmówcami. Dzięki tej przyjaźni możemy dowiedzieć się wielu szczegółów i sekretów z życia autora, niedostępnych w wielu innych wywiadach ,które można przeczytać w popularnej prasie. Jakże trafnie opis na tylnej okładce książki, a dokładnie jedno zdanie : „Wellman przepytuje Wiśniewskiego bez cenzury” oddaje klimat tej książki; co wrażliwsi mogą czuć, iż podczas zadawania pytań cienka granica została przekroczona, jednak to właśnie odróżnia tę książkę od innych wywiadów dostępnych na rynku wydawniczym.
Książka sama w sobie zaciekawiła mnie osobą autora, i choć z niektórymi z jego poglądów się nie zgadzam, to uważam iż warto było przeczytać ten wywiad, choćby ze względu na możliwość poznania kulisów powstawania jego książek, jak również wielu fascynujących faktów z jego życia prywatnego. Serdecznie polecam!

Osoba Janusza L. Wiśniewskiego wciąż mnie fascynuje. Pan magister fizyki i ekonomii, doktor informatyki, doktor habilitowany chemii piszący bestsellery i to o miłości. Skrajnie piorunująca mieszanka, bo pisze porywająco i wciągająco.
Sięgnęłam po ten wywiad z ciekawości co też ma do powiedzenia pan Wiśniewski i w jaki sposób przepytuje go pani Wellman. Miałam tylko zajrzeć do tej pozycji ale już po paru stronach ciężko mi było bardzo zostawić książkę. Rozmówcy poruszają w wywiadzie tematy prywatne ale też te dotyczące rynku wydawniczego, kultury ale też polityki i religii.
Książka niezwykle wciąga a to za przyczyną różnorodności poruszanych tematów ale też inteligenci, nieprzeciętności przepytywanego pisarza.

Książka „Siedem lat później” jest rozmową Doroty Wellman i Janusza L. Wiśniewskiego. Jest to ciekawa rozmowa dwóch przyjaciół. Poruszane w niej jest wiele tematów co pozwala czytelnikowi poznać pisarza, poznać jego poglądy- nie tylko polityczne. Dyskusja ta mimo poruszania tematów trudnych jest lekka i dobrze się ją czyta. Dorota Welllman bardzo plastycznie i umiejętnie kieruje rozmową ale też daje się wciągnąć Wiśniewskiemu w dyskusję, potrafi też bardzo trafnie zakończyć wypowiedzi ciętą ripostą.

Spokojny, inteligentny do tego sławny pisarz i naukowiec- Janusz Wiśniewski i spontaniczna, sympatyczna i bystra- Dorota Wellman. Dwie niezwykle różne osoby a mimo to doskonale uzupełniający się rozmówcy.
Pan Janusz Wiśniewski jest znany w takich krajach jak: Rosja, Wietnam, Włochy czy Albania gdzie godnie reprezentuje nasz kraj w dziedzinie literatury jak i nauki.

Książkę „Siedem lat później” polecam wszystkim tym którzy są fanami twórczości Janusza L. Wiśniewskiego albo są ciekawi jak dzieli on czas na pracę naukową i pisanie, ale też na rodzinę.
Warto przeczytać i poznać poglądy Doroty Wellman i Janusza L. Wiśniewskiego chociaż myślę, że wielu czytelników nie będzie się zgadzać z opiniami bohaterów książki.
Źródło: http://ksiazkaznadzieja.pl/2016/10/siedem-lat-pozniej-rozmowa-doroty-wellman-z-januszem-l-wisniewskim/

Doskonała pozycja dla wielbicieli twórczości Janusza L. Wiśniewskiego i talentu dziennikarskiego Doroty Wellman. Szczera, przyjacielska rozmowa na tematy wszelkie, od codzienności po kontrowersyjne poglądy Wiśniewskiego. Polecam.
http://www.lustrorzeczywistosci.pl/2016/09/siedem-lat-pozniej-janusz-l-wisniewski.html

Książka-wywiad to - myślę, że można tak powiedzieć - forma biografii, która staje się coraz bardziej popularna na rynku wydawniczym. Ostatnią tego typu lekturą, którą przeczytałam był głęboki i emocjonalny wywiad - rzeka Łukasza Maciejewskiego z Danutą Stenką (który gorąco polecam). Osobiście preferuję typowe biografie, jeśli natomiast ktoś chciałby przybliżyć sobie daną postać, bez szczegółowych opisów wydarzeń z jej życia, ta forma wypowiedzi jest idealna.
Janusza Leona Wiśniewskiego czytam od dawna. Niektóre jego książki zachwyciły mnie mniej, drugie urzekły bardziej. Zdecydowanie jednak wolę powieści niż opowiadania.
Dorotę Wellman cenię i szanuję. Za co? Za nieszablonowość, szczerość i tę pozytywną prostotę.
Książka zatem w rolach głównych z dwiema powyższymi osobami, musiała być wyjątkowa. I taka właśnie jest.
Dorota powoli, z wyczuciem przepytuje J.L.Wiśniewskiego początkowo na temat pracy naukowej w Niemczech, wydawanych książek i próbach przemycania swej pasji-chemii do tych książek właśnie.
Dalej o rynkach wydawniczych, polityce, by następnie przejść do tematów bardziej osobistych.
Otrzymujemy zatem cały wachlarz tematów, na który to dyskutować mogą jedynie osoby, które znają się bardzo dobrze. Co więcej, w rozmowie tej słychać, iż są nie tylko dobrymi znajomymi, ale i przyjaciółmi.
Rozmowa mimo tematów trudnych jest lekka, płynna. Rozmówcy doskonale się rozumieją, co rzeczywiście "słychać". Dorota umiejętnie kieruje rozmową, sama nie raz dając się wciągnąć w dyskusję. Dopowiada, kończy zdania, wspomina, żartuje, a kiedy trzeba kończy dosadną puentą, czy ciętą ripostą.
Czytelnik odnosi wrażenie, iż siedzi obok z filiżanką kawy podsłuchując dialog dwóch bliskich sobie osób.
Spokojnego, ułożonego, niezwykle inteligentnego, nieskażonego wyniosłością i pokłosiami sławy pisarza i naukowca w jednej osobie. Oraz spontanicznej, niezwykle sympatycznej, bystrej Doroty Wellman - kobiety z jajem, którą notabene bardzo chciałabym poznać.
Dwie wydawałoby się tak różne osoby, doskonale uzupełniają się w rozmowie.

Od Janusza Leona Wiśniewskiego dowiadujemy się o bieżących wydarzeniach w kraju i zagranicą, sytuacji w Polsce, Rosji i w Niemczech. Wiśniewski nie unika porównań między Polską a Niemcami, mówi o swych poglądach politycznych, relacjach polsko-niemieckich.
Nie zabrakło dyskusji o Pani Pawłowicz, L.Balcerowiczu czy J. Korwina-Mikke.
Omawiają tematy trudne takie jak eutanazja, aborcja, in vitro. Toczą dyskusję o Kościele i uchodźcach. Dalej, o wspólnej książce z Iradą Wownenko, o miłości, jej fazach oraz o rodzinie i związkach Wiśniewskiego po rozstaniu z żoną.
Ta książka jest jak pasjonująca rozmowa. Frapuje, zastanawia, pobudza do dalszych rozmyślań, ale też bawi i rozśmiesza.
Żałuję tylko, że rozmowa jest tu w zamyśle jednostronna, osobą przepytującą jest Dorota, odpowiada Janusz. Książka byłaby jeszcze ciekawsza, gdyby osoby te przepytywały siebie wzajemnie :) Niemniej jednak polecam gorąco!

https://miloscdoczytania.wordpress.com/2016/09/21/siedem-lat-pozniej-j-l-wisniewski-d-wellman/

Janusza L. Wiśniewskiego kojarzyłam głównie z szumnej ekranizacji „Samotności w sieci”. Książka podobno też była bardzo dobra. Czytałam ją jednak, gdy miałam jakieś dziesięć lat i niewiele mogłam z niej zrozumieć – ot nieodpowiednia książka w nieodpowiednich rękach. Pamiętam tylko, że to historia strasznie smutna, wzruszająca… i że film ma tyle nieścisłości, że głowa mała! A jednak autor zdobył ogromną popularność nie tylko w Polsce, ale i zagranicą. Z wywiadu wynika, że jego książki osiągnęły sukces również w Rosji.

Wywiad czyta się dosyć przyjemnie, jednak trzeba się liczyć z tym, że pisarz uważa się za autorytet niemal w każdej dziedzinie. Z ogromną pewnością siebie wypowiada się na wszystkie tematy, począwszy od aborcji, kościoła, a skończywszy na pisaniu i związkach. Ta pewność siebie momentami była przyczyną mojej irytacji – nie podzielając zdania autora, czułam się idiotycznie. Z jednej strony rozumiem, że pan Wiśniewski jest profesorem, niejedno w życiu przeżył, ale… nie można być ekspertem od wszystkiego! Chociaż biorąc pod uwagę naszą polską mentalność…

Na okładce zamieszczono cytat pisarza „Tak naprawdę zamiast mówić, wolałbym jej słuchać”. Szczerze mówiąc z miłą chęcią przeczytałabym wywiad, gdzie role są odwrócone. Mam wrażenie, że tworząc tak inteligentne pytania, Dorota Wellman miałaby również wiele ciekawych rzeczy do powiedzenia. Niestety niewiele wiem o tej kobiecie – kojarzę ją jako dziennikarkę TVNu oraz osobę z reklam supermarketów sieci Lidl. Jeżeli jednak natknę się na więcej materiałów o jej osobie, chętnie się z nimi zapoznam.

Są fragmenty książki, które wyjątkowo mnie rozbawiły. Już nawet nie pamiętam z czego wyniknął temat… Tak czy inaczej w grę wszedł jakiś raport na temat życia seksualnego Polaków. Czy wiecie, że w pociągach PKP jest momentami bardzo gorąco? ;) Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej na ten temat, zajrzyjcie do książki.

Czy wywiad może być przedmiotem książki? O czym można mówić w wywiadzie na 267 stronach? Czy dziennikarz może zrozumieć profesora? To pytania, które nasuwały mi się przed przeczytaniem książki pt. „Janusz L. Wiśniewski i Dorota Wellman – „Siedem lat później”. Ta wydana przez wydawnictwo Znak w Krakowie, w 2016 roku pozycja, to wywiad, który nie tylko zaciekawia czytelnika (który zastanawia się o czym ludzie rozmawiają) ale dostarcza wiedzy na temat biografii pisarza Janusza L. Wiśniewskiego, opinii o jego poglądach, wyjaśnień dlaczego osoba mieszkająca prawie 30 lat w Niemczech nie publikuje w języku niemieckim oraz prezentuje kulisy powstania takich pozycji jak Samotność w Sieci, Grand, Bikini, czy inne.
Janusz L.(Leon) Wiśniewski to bardzo ciekawa postać. Jest profesorem (po habilitacji) nauk ścisłych, pracującym w Frankfurcie nad Menem, osoba zakochana w morzu, jest jednym z poczytniejszych pisarzy współczesnych, którzy dostrzegają rolę informatyzacji we współczesnym świecie, a jednocześnie nie zaprzeczają temu, że ciągle są ważne takie uczucia jak, miłość czy patriotyzm.
Dorota Wellman, dziennikarka znana głownie z TV, jako odważana kobieta, spontaniczna i naturalna do bólu (czasami denerwująca), prowadzi wywiad w sposób bardzo naturalny, w którym pojedynczymi słowami stara się ukierunkować rozmowę tak aby rozpoczęty wątek został wyjaśniony. Używa krótkich zdań do zmiany tematu lub uporządkowania treści. Taki styl bardzo mi imponuje bo mam szacunek dla ludzi, którzy przede wszystkim umieją słuchać i pomimo tego, że mogliby komentować każdą myśl potrafią się jednak powstrzymać. Tak jak pani Dorota w tej książce.
Prezentacja wywiadu w formie papierowej książki nie jest praktyką powszechną (co nadaje tej pozycji wyjątkowość również w formie). Wydawnictwo zapewne idąc z duchem czasu zdecydowało się również udostępnić tę treść w formie e-booka, na pewno ułatwi dostęp do tekstu szczególnie młodemu pokoleniu.
Tytuł książki nawiązuje do materiału, który ukazała się przed siedmiu laty. Ten fakt z jednej strony może być irytujący dla czytelnika, bo sugeruje kontynuację dialogu, jednak dla mnie był inspirujący i po przeczytaniu tej książki chętnie sięgnę do przeszłości po to, aby dowiedzieć się o czym naprawdę rozmawiali ze sobą wtedy Dorota Wellman i Janusz L. Wiśniewski.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl