Siedem grzechów głównych (okładka miękka)

Znakomita książka , czyta się ja jednym tchem. Wokalista Slipknota i Stone Sour r to postać ciekawa i nietuzinkowa. Wspomnienia wymieszane z przemyśleniami. Złote myśli zestawione z reminiscencjami z przeszłości. Pozycja warta przeczytania. Jest literacką wiwisekcja duszy. Taki " Świat według Coreya Tylora". Gorąco polecam.

Ciekawa książka i nie tylko dla fanów Coreya czy też Jego zespołów, ale dla prakrycznie każdego, są tematy nad którymi można się poważnie zastanowić i swoją drogą przez to motywuje. Bardzo polecam

Bardzo przyjemnie się czyta. Jeżeli jesteś fanem Slipknot'a to jest to obowiązkowa lektura.

ŚWIETNA KSIĄŻKA. GORĄCO POLECAM!!!

Opis żywej postaci Coreya Taylora. Opis grzechów według niego. Początek książki bardzo ciężki aczkolwiek dla każdej "larwy Slipknota" jest to lektura nr 1

FuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuckFuck

Naprawde jest ładna i smieszna historia :D
polecam!)

Kupując tę książkę nie czytałam jej opisu ani recenzji spodziewałam się więc zwykłej autobiografii, nie mogłam się bardziej mylić.
Książka daję możliwość spojrzenia na "grzechy" z innej perspektywy. Zmienia światopogląd i daję dużo do myślenia. Sprawia, że zastanawiamy się nad tym co tak naprawdę liczy się w życiu. Uczy, że każdy nasz "grzech", każda dobra jak i zła decyzja kształtuje to kim jesteśmy.
W chwili w której nie będę wiedziała co zrobić i jaką decyzję podjąć na pewno sięgnę po te książkę.

W swoim debiucie literackim Corey Taylor obala teorię siedmiu grzechów głównych. Skoro wszystko podlega prawom ewolucji, każdy element tego świata musi ulec nieustępliwemu postępowi, to „grzeszna siódemka” też powinna zostać uaktualniona. Zdaniem Corey’a samo pożądanie, gniew czy chciwość nie są grzechami. Mogą być co najwyżej skazami charakteru. Wszystko zależy do jakich czynów doprowadzą. Jeżeli obiektem naszej chciwości będzie rozwój, ciągłe doskonalenie, głód wiedzy i osiągnięć, to co w tym złego? Gniew nie zawsze jest jednoznaczny z przemocą. Nieraz potrafi przeistoczyć się w siłę napędową do działania. Pożądanie natomiast nie zawsze oznacza gwałt, zdradę czy molestowanie. Grzechem jest efekt, nie samo uczucie. Możemy nie zgadzać się z tą książką – to nasze święte prawo – ale nie można powiedzieć, że nie daje ona do myślenia.

Sięgnęłam po tę książkę, bo chciałam poznać bliżej artystę, którego podziwiam od wielu lat. Slipknot był pierwszym metalowym zespołem w moim życiu. Stone Sour poznałam dopiero później. Zastanawiałam się jaki jest Corey Taylor. Z jednaj strony mamy „Through Glass”, a z drugiej „The Heretic Anthem”. Na osobowość Corey’a Taylora składa się również wszystko, co jest pomiędzy. Mimo, że „Siedem Grzechów…” nie jest pamiętnikiem, jak zapewnia autor, pozwala czytelnikom zbliżyć się do niego. Poznajemy kilka faktów z jego życiu, ale przede wszystkim jego sposób myślenia i postrzegania świta.

„Siedem Grzechów…” to lektura obowiązkowa nie tylko dla każdego fana Stone Sour, Slipknot i samego Corey’a Taylora, ale przede wszystkim dla wszystkich osób o ciasnym światopoglądzie, które oskarżają muzykę metalową o całe zło tego świata. Metal nie wzbudza agresji w młodych ludziach, jak wielu próbuje nam wmówić. Metal pozwala się jej pozbyć. To wspaniałe, gdy młodzież potrafi wyrzucić swój ból i gniew czy to tworząc muzykę czy ją przyjmując zamiast niszczyć cudzą własność i wyżywać się na słabszych. W społeczności metalowej nie ma nienawiści ani nietolerancji. Wystarczy spojrzeć na to, co spotkało Phila Anselmo po jego ostatnich wybrykach na Dimebash. Mimo, że jest wielkim artystą jego zachowanie zostało jednoznacznie potępione.

W ostatnim rozdziale Corey napisał, że niektórzy jego kumple nie wierzyli, że nikt mu nie pomagał podczas pisania. Mnie też trudno było w to uwierzyć. Większość tak zwanych gwiazd rocka edukację zakończyło na szkole średniej. Wielu nie dotarło nawet do tego etapu. Powinni więc być głupi. Ich wypowiedzi powinny wprawiać nas w zażenowanie. Czasem rzeczywiście tak jest. Tą książką Corey Taylor przedstawił siebie jako człowieka świadomego własnych wad i zalet, błyskotliwego, oczytanego, inteligentnego, kreatywnego, pracowitego, nieraz naiwnego jak dziecko, czasem pozbawionego skrupułów, ale przede wszystkim uczciwego.

Corey opisuje jak widzi Siedem Grzechów Głównych na własnych przejściach i dokonań.