Shantaram. Tom 1 (okładka twarda)

Książka, którą zabrałbym na bezludną wyspę, gdybym miał wybór zabrania tylko jednej książki. Ale lepiej w podróż na Wschód. Niesamowite jest to, że autor to przeżył i nie jest to fikcja literacka. Książka o wartkim wątku i pięknie wkomponowanych informacjach o życiu w Indiach. Z jednej strony przygodowa i sensacyjna a z drugiej filozoficzna. Nie można się oderwać. Inaczej niż wiele innych książek, Shantaram nie da o sobie zapomnieć. Raz przeczytana pozostanie w nas na zawsze. Polecam. MH

"Shantaram" to prawdziwa czytelnicza rozpusta. Szybkie zwroty akcji, pościgi, gangsterskie porachunki a także poszukiwanie prawdy o samym sobie. A wszystko to rozgrywa się pod niebem Indii. Poznajemy świat ciemnych interesów, śmierdzące odchodami zaułki mumbajskich slumsów, brutalną rzeczywistość więzienia o zaostrzonym rygorze...scenariusz niezłego filmu sensaycjnego. A tymczasem historia opisana w ksiażce zdarzyła sie naprawdę. Gregory David Robets po śmierci ukochanje kobiety pocieszenie znajduje w heroinie oraz w napadach na bogate firmy. W końcu schwytany, trafia do więzienia o zaostrzonym rygorze, z którego jednak udaje mu się uciec. Podrabia paszport i trafia do Indii. Rzeczywistości tak odmiennej od wszystkiego, co do tej pory znał. Indie są magiczne- o tym wie chyba każdy, kto choć raz tam był. Indie zmieniają ludzi. Indie odmieniły również autora. Jego hinduscy przyjaciele nadali mu nowe imię: Shantaram, co oznacza boski spokój. Dlaczego to właśnie imię? O tym dowiecie się z kart tej niezwykłej powieści. Macie ochotę na naprawdę magiczną, czytelniczą przygodę, na powieść, która Was zahipnotyzuje i pochłonie bez reszty od pierwszych stron? Sięgnijcie po Shantaram.
Ale ostrzegam: uzależnia... i zdecydowanie pomimo aż 800 stron czystej przygody, kończy sie zbyt szybko...

Zachwyty, które towarzyszą publikacji tej książki są dalece niewspółmierne do jej treści. Oczywiście sama historia jest ciekawa i nie można odmówić jej nieoczekiwanych zwrotów akcji. Natomiast sposób w jaki autor opowiada swoje przygody pozostawia wiele do życzenia. Miejscami tekst jest zwyczajnie nudny, naiwny czy wręcz ociera się o grafomaństwo. Zapał z jaki Marcin Meller poleca tę książkę zachęcił mnie do jej kupna. Niestety, jestem zawiedziona. Nie jest to poziom, którego oczekiwałam.
Meller pisał kiedyś, że nie rozumie sukcesu Olgi Tokarczuk. Otóż właśnie Olga Tokarczuk zrobiłaby z tej historii perełkę. Tak więc, na pewno miłośnicy jej pisarstwa będą czuli rozczarowanie, pozostali muszą ocenić sami.

Niesamowita historia na podstawie prawdziwej osoby Australijczyka urodzonego w 1952 roku. Porzucony przez żonę, porzucony przez życie poddał się heroinie... zaczął łamać prawo, napadać na banki etc. Schwytany i uwięziony ucieka w biały dzień z więzienia i dostaje się do Indii. Został tam na dłużej i w slamsach... nie będę opowiadał całej historii. Naprawdę książka na którą czekałem dłuuuugo! Polecam serdecznie

Jedna z lepszych książek jakie ostatnio przeczytałem, chociaż sięgnąłem po nią przez przypadek, łączy w sobie tak wiele stylów, że nie przestaje zaskakiwać, 800 stron połknąłem w trzy dni, naprawdę polecam.

Ostatni raz książka pochłonęła mnie w taki sposób kiedy jeszcze będąc małolatem czytałem "Hrabiego Monte Christo". Nieraz sięgałem po książkę z nadzieją, że przeżyje choćby namiastkę tego stanu. Długo towarzyszył mi w związku z tym niedosyt aż w końcu w moje ręce trafił "Shantaram". W dalszym ciągu nie chcę sprawdzać chyba na ile ta książka rzeczywiście jest opowieścią autobiograficzną, bo moja wyobraźnia została rozbudzona w taki sposób że trudno będzie się pozbierać po tej książce i pewnie długo jeszcze będzie żyła we mnie. Zresztą jaki jest sens roztrząsać na ile to co tu opisane spotkało autora książki w rzeczywistości, a na ile to luźna narracja.

Rożne opinie słyszałem na temat "Shantaram" i mimo, że w większości są to opinie bardzo pozytywne, to czym bardziej poznawałem historię Lina, tym bardziej z zapartym tchem wciągałem się w tamten świat i oczom nie mogłem uwierzyć, kiedy czytałem pojedyncze opinie, że to nuda. To oczywiście kwestia gustu i określonej wrażliwości decyduje czy książka się podoba czy nie i nie zrozumcie mnie źle - przy całym szacunku dla prawa subiektywnej oceny - wszystko można powiedzieć o tej książce, ale nie to że jest ona nudna. Nic tak nie oddaje moich odczuć przy lekturze Shanataram jak słowa Marcina Mellera - "Nigdy w życiu nie kupiłem tak wielu egzemplarzy jakiejś książki na prezenty dla przyjaciół. Wszyscy są wdzięczni. To jak przypadek ciężkiego uzależnienia: jeżeli przeczytasz kilka pierwszych stron, jesteś stracony dla bliskich i pracy na nadchodzący czas”. Jak dla mnie nie ma w tej entuzjastycznej opinii cienia przesady.

O czym jest "Shantaram" ? O podroży przez życie, o znaczeniu małych drobnych momentów w skali wielkiego, długiego i często ciągnącego się w nieskończoność ludzkiego losu. O znaczeniu spotykanych w życiu ludzi - zarówno przyjaciół jak i wrogów dla dokonywującego się w nas ciągle procesu przemiany. O miłości i nienawiści i o tym jak cienka jest granica pomiędzy tymi dwoma stanami. O poświęceniu dla drugiego człowieka bądź też wyższego celu i wreszcie jest to opowieść o odkupieniu. Ktoś czytając te moje wywody pomyśli, że skoro ta książka jest o wszystkim, to pewnie w rezultacie o niczym - słyszałem takie opinie, ale nic bardziej mylnego gdyż autor potrafił poświęcić odpowiednią przestrzeń dla każdego z tych tematów, a jednocześnie udało mu się uniknąć chaosu i bezproduktywnego moralizowania. Gregory David Roberts potrafi o tych ważnych tematach opowiadać w taki sposób, że choć wiele z tych prawd moralnych słyszeliśmy, to nie miałem ani przez chwilę wrażenia, że jestem karmiony banałami. Wręcz przeciwnie - sposób przedstawienia pewnych kwestii w "Shantaram" sprawia, że rzeczy które wydawały mi się wcześniej oczywiste udało mi się zobaczyć w innym świetle, a rzeczy które miałem za puste slogany - a użyte w nowym kontekście - skłoniły mnie do głębszej refleksji. Wrażenie zrobiło na mnie choćby to jak autor mówi o cierpieniu - "głodność wszystkiego znaczy cierpienie. Nie ma głodności - nie ma cierpienia", czy też "Kiedy jesteśmy młodzi, sądzimy, że cierpienie to coś, co ktoś nam może zadać. Kiedy przybywa nam lat wiemy już, że prawdziwe cierpienie mierzy się tym, co nam odebrano". Dla odmiany o miłości dowiemy się, że "Chwila prawdziwej miłości jest całym celem, sensem i znaczeniem życia", a na temat wartości milczenia Gregory David Roberts udzieli nam lekcji - " Milczenie potrafi ranić jak bat, powiedział kiedyś poeta Sadik Chan. Ale czasami milczenie jest jedynym sposobem powiedzenia prawdy". Jeszcze raz zaznaczę, że sposób i kontekst filozofii życiowej głównego bohatera nie jest narzucający, czy odstręczający. Nie irytuje ani nie drażni, a wręcz przeciwnie wpływa na to, że strona po stronie, zdanie po zdaniu zaczynamy darzyć Shantarama coraz większą sympatią i kibicujemy jego losom.

Czy to św. Graal literatury? Jeśli po zakończeniu ma się syndrom odstawienia, tęskni i się czuje brak, to chyba jednak trochę tak jest. Świetna książka. Po prostu świetna. Wciąga w świat bohatera na długi czas.

Polecam, dobra książka, szybko się czyta..............................................................................................

Niesamowita książka, od której nie można się oderwać. Porywająca, wzruszająca, zabawna, tętniąca życiem i egzotyką.

Ksiżka bardzo ciekawa i wciągająca jednak niektórych może przerażać ilość stron (800), jest w niej dużo opisów.