Shantaram. Tom 1 (okładka twarda)

I znowu kampania reklamowa zdziałała cuda.. Całkiem przeciętna książka, lub nawet nieco poniżej, cieszy się zainteresowaniem i mocno przesadzonymi recenzjami. o gustach się ponoć nie dyskutuje, ale recenzenci tej książki krytycznym literackim - nie wykazali się. Lubię grube książki, a tu taka klapa - cegła do oddania :( A szkoda, wystarczyłoby wydać niedrogi ebuk..

Jedna z lepszych książek jakie ostatnio przeczytałem, chociaż sięgnąłem po nią przez przypadek, łączy w sobie tak wiele stylów, że nie przestaje zaskakiwać, 800 stron połknąłem w trzy dni, naprawdę polecam.

O nie!!! Nie zdążyłam załapać się na tę książkę! Ah, jeden dzień opóźnienia, mogłam zamówić wczoraj... Ale zapowiada się niesamowicie ciekawie!:)

Ostatni raz książka pochłonęła mnie w taki sposób kiedy jeszcze będąc małolatem czytałem "Hrabiego Monte Christo". Nieraz sięgałem po książkę z nadzieją, że przeżyje choćby namiastkę tego stanu. Długo towarzyszył mi w związku z tym niedosyt aż w końcu w moje ręce trafił "Shantaram". W dalszym ciągu nie chcę sprawdzać chyba na ile ta książka rzeczywiście jest opowieścią autobiograficzną, bo moja wyobraźnia została rozbudzona w taki sposób że trudno będzie się pozbierać po tej książce i pewnie długo jeszcze będzie żyła we mnie. Zresztą jaki jest sens roztrząsać na ile to co tu opisane spotkało autora książki w rzeczywistości, a na ile to luźna narracja.

Rożne opinie słyszałem na temat "Shantaram" i mimo, że w większości są to opinie bardzo pozytywne, to czym bardziej poznawałem historię Lina, tym bardziej z zapartym tchem wciągałem się w tamten świat i oczom nie mogłem uwierzyć, kiedy czytałem pojedyncze opinie, że to nuda. To oczywiście kwestia gustu i określonej wrażliwości decyduje czy książka się podoba czy nie i nie zrozumcie mnie źle - przy całym szacunku dla prawa subiektywnej oceny - wszystko można powiedzieć o tej książce, ale nie to że jest ona nudna. Nic tak nie oddaje moich odczuć przy lekturze Shanataram jak słowa Marcina Mellera - "Nigdy w życiu nie kupiłem tak wielu egzemplarzy jakiejś książki na prezenty dla przyjaciół. Wszyscy są wdzięczni. To jak przypadek ciężkiego uzależnienia: jeżeli przeczytasz kilka pierwszych stron, jesteś stracony dla bliskich i pracy na nadchodzący czas”. Jak dla mnie nie ma w tej entuzjastycznej opinii cienia przesady.

O czym jest "Shantaram" ? O podroży przez życie, o znaczeniu małych drobnych momentów w skali wielkiego, długiego i często ciągnącego się w nieskończoność ludzkiego losu. O znaczeniu spotykanych w życiu ludzi - zarówno przyjaciół jak i wrogów dla dokonywującego się w nas ciągle procesu przemiany. O miłości i nienawiści i o tym jak cienka jest granica pomiędzy tymi dwoma stanami. O poświęceniu dla drugiego człowieka bądź też wyższego celu i wreszcie jest to opowieść o odkupieniu. Ktoś czytając te moje wywody pomyśli, że skoro ta książka jest o wszystkim, to pewnie w rezultacie o niczym - słyszałem takie opinie, ale nic bardziej mylnego gdyż autor potrafił poświęcić odpowiednią przestrzeń dla każdego z tych tematów, a jednocześnie udało mu się uniknąć chaosu i bezproduktywnego moralizowania. Gregory David Roberts potrafi o tych ważnych tematach opowiadać w taki sposób, że choć wiele z tych prawd moralnych słyszeliśmy, to nie miałem ani przez chwilę wrażenia, że jestem karmiony banałami. Wręcz przeciwnie - sposób przedstawienia pewnych kwestii w "Shantaram" sprawia, że rzeczy które wydawały mi się wcześniej oczywiste udało mi się zobaczyć w innym świetle, a rzeczy które miałem za puste slogany - a użyte w nowym kontekście - skłoniły mnie do głębszej refleksji. Wrażenie zrobiło na mnie choćby to jak autor mówi o cierpieniu - "głodność wszystkiego znaczy cierpienie. Nie ma głodności - nie ma cierpienia", czy też "Kiedy jesteśmy młodzi, sądzimy, że cierpienie to coś, co ktoś nam może zadać. Kiedy przybywa nam lat wiemy już, że prawdziwe cierpienie mierzy się tym, co nam odebrano". Dla odmiany o miłości dowiemy się, że "Chwila prawdziwej miłości jest całym celem, sensem i znaczeniem życia", a na temat wartości milczenia Gregory David Roberts udzieli nam lekcji - " Milczenie potrafi ranić jak bat, powiedział kiedyś poeta Sadik Chan. Ale czasami milczenie jest jedynym sposobem powiedzenia prawdy". Jeszcze raz zaznaczę, że sposób i kontekst filozofii życiowej głównego bohatera nie jest narzucający, czy odstręczający. Nie irytuje ani nie drażni, a wręcz przeciwnie wpływa na to, że strona po stronie, zdanie po zdaniu zaczynamy darzyć Shantarama coraz większą sympatią i kibicujemy jego losom.

Jest to jedna z największych książek, jakie do tej pory czytałem. Nie tylko pod względem jej rozmiarów, ale treści, którą w sobie zawiera. Nie ma obaw przed długim i żmudnym czytaniem - spokojnie można ją pochłonąć w 3 dni. Shantaram to opowieść o Australijczyku, który cieka z więzienia i przenosi się do Bombaju. Co ciekawe - autor opowiada sam o sobie, o swoich przygodach. Zabiera nas do miejsc, których nie poznamy z żadnych innych powieści - bombajskie slamsy, indyjskie więzienie, domy publiczne dla ekskluzywnych klientów, brudne uliczki i miejsca, gdzie kwitną brudne interesy. Zdecydowanie godne polecenia.

W pędzie życia codziennego, zabiegami, zapracowani, wiecznie czymś zajęci nie mamy czasu nawet na małą chwilę zadumy nad własnym życiem i tym co dla nas najważniejsze. Często nie znamy samych siebie, nie potrafimy powiedzieć jakimi wartościami kierujemy się w życiu. Ta książka jest jak klucz, który niepostrzeżenie, z każdą kolejną przeczytaną stroną, otwiera czytelnika na... na SIEBIE SAMEGO! W "Shantaram"niemalże każde zdanie skłania do refleksji. Roberts w cudowny sposób zmusza do samopoznania i sprawia, że po przeczytaniu jego powieści czytelnik nie będzie już tym samym człowiekiem...

Gdyby ktoś przyjazny autorowi wziął i wyciął z tego trzy-czwarte może była by średnia książka. Facet zgrabnie opowiada, ma zmysł obserwacji, trochę może naiwne spojrzenie człowieka zachodu na wschodnie obyczaje, ale pisze nieźle.. do momentu jak zaczyna swoje pseudo-mistyczno-psychologiczne wynurzenia (bardzo często i często na swój temat) - zęby bolą. Uwaga: tylko dla fanów Paulo Coehlo! A Meller za tego Gralla - wisi mi 55pln

Czy to św. Graal literatury? Jeśli po zakończeniu ma się syndrom odstawienia, tęskni i się czuje brak, to chyba jednak trochę tak jest. Świetna książka. Po prostu świetna. Wciąga w świat bohatera na długi czas.

Polecam, dobra książka, szybko się czyta..............................................................................................

O indiach, przygodzie,karmie i filozofii wschodu: http://www.pozycjeobowiazkowe.pl/2017/03/czowiek-bozego-pokoju-czyli-shantaram.html