Serca twego chłód (okładka  miękka, 03.2021)

"Serca twego chłód" to na pewno pod każdym kątem przemyślana pozycja. Trzymająca w napięciu, przerażająca, inna. Ciekawie napisana i niejednoznaczna. Jednak czegoś mi tu zabrakło... Nie wiem, czy chodzi o kreacje bohaterów, bo wydają mi się nieco sztuczni, przerysowani, aby czytelnik nie miał żadnych wątpliwości co do ich charakteru, postępowania i intencji. Chyba zabrakło mi tu tego prawdziwego "mroku", o którym pisarz wspomina prawie na każdej stronie. Brak tajemniczości, wnikliwości, zaskoczenia... Na pewno nie mogę odmówić autorowi talentu i umiejętności. Tylko, że ta powieść nie jest tak dobra, jak mogłaby być. Chyba spodziewałam się czegoś innego.

Książka niebanalna. Mimo, że przywodzi na myśl serial „Dexter” jak i film „Czerwony smok” jest niezwykle wciągająca, chociaż historia wydaje się jakby znajoma. Wkrada się jak mrok do Twojej głowy, zaciekawia i nie chce wyjść. Niektóre wątki nie są co prawda do końca wyprowadzone, ale przyjemnie się czyta. Cieszę się, że mamy kolejnego pisarza, którego warto śledzić.

Rewelacyjna. Trzyma w napięciu, bohater negatywny wzbudza podejrzaną sympatię.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką. 10/10

Polecam

Fajna

Zanim sięgniecie po powieść "Serca twego chłód" Przemka Corso uzbrójcie się w coś, co nazywamy czasem — czasem wolnym od reszty zajęć. Bo kiedy w nią wejdziecie i oplecie was jej mrok, możecie nie mieć już okazji na nic więcej jak tylko czytanie. Nigdy dotąd nie miałam przyjemności poznać twórczości autora, notabene jak się okazuje człowieka orkiestrę w sferze literatury. Przemek Corso bowiem to nie tylko pisarz. To także konsultant artystyczny, konferansjer, felietonista, głos radiowy, scenarzysta teledysków, autor tekstów piosenek i bajek dla dzieci. "Serca twego chłód" to prawdopodobnie długo wyczekiwana przez jego dorosłych fanów powieść. Kolejnych zyska zapewne i tą powieścią, która zdecydowanie wyróżnia się na tle innych thrillerów. Jej bohaterem jest bezwzględny seryjny zabójca Kuba, którego codzienne życie wygląda jak wielu z nas. Ma rodzinę, piękną żonę i pracę, która go pochłania. Wkrótce na świecie pojawi się też jego potomek. Poznajemy go w chwili kiedy dokonuje kolejnego morderstwa. O dziwo jednak nie specjalnie się tym przejęłam. Zasłużył, ma za swoje — brzmiała myśl Kuby, bo Kuba jak się wkrótce okazało zamiast nienawiści i odrazy wzbudził we mnie sympatię. Dziwisz się? Pytasz jak to możliwe? Chcesz odpowiedzi? Przeczytaj tę książkę sam, a przekonasz się i Ty. " Kuba nigdy wcześniej nie dał się sprowokować, nigdy wcześniej nie działał impulsywnie i nigdy wcześniej nie naraził swojego idealnego zaplanowanego życia. Aż do teraz. Coś naprawdę się zmieniło. Nigdy wcześniej nie pragnął zabić kobiety w ciąży". Jego idealny świat zaczął się walić. I to wcale nie dlatego, że Justyna postanowiła na nowo zawęzić kontakty z jego zapijaczonym szwagrem pracującym w policji, który od lat podejrzewa go, o to, kim tak naprawdę jest i który winę swojego upadku widzi właśnie w Kubie. Ten bowiem śni my się po nocach, wciągając go w odmęty największego mroku. Na horyzoncie pojawił się jeszcze Pan Żartowniś, porywający i katujący młode kobiety. Ktoś, kto wie więcej, niż powinien i zagraża rodzinie Kuby. Wciąga go w podwójnie niebezpieczną grę. "Tym razem po raz pierwszy nie była to jego gra. Ktoś nim szachował, a on nie wiedział kto i dlaczego". Tu rodzi się pytanie o dobro i zło. O jego granice i przyzwolenie na zbrodnię. O prawo do decydowania nie tylko o sobie. O konsekwencje. O akceptację i wybory. Tym sposobem powieść staje się nie tylko mocno wciągająca, co przejmująca. Spójna i nieskończona w moim domyśle. Dlatego czekam na jej ciąg dalszy. Autor nie zamyka bowiem wszystkich jej spraw. Nie stawia przysłowiowej kropki nad "I". Nie daje odpowiedzi na wszystkie nurtujące mnie pytania. A te rodzą się z każdą powracającą myślą o Justynie, Andrzeju i Kubie, którzy wydają się niejako być na siebie skazani. Którzy są postaciami o niecodziennej konstrukcji. (A może się mylę?) Nie, raczej nie. Ta książka to swoiste studium ludzkiej psychiki. Dodajcie do tego rodzinne więzy i miłość, a sprawa skomplikuje się jeszcze bardziej. Miłość? O niej też wiele można by powiedzieć w oparciu o treść tej powieści. Dołączyć wiele epitetów do niej i pokusić się o jej obraz. "Serca twego chłód" - książka inna niż wszystkie. Książka, która zdominowała wszystko inne na czas swego trwania. Niebywale oryginalna. Zdumiewająco pociągająca i mroczna zarazem. Fascynująca, przerażająca, wręcz szokująca i niewyobrażalna. (Ale co my wiemy o świecie i o prawdziwym życiu). FABULARNIE GENIALNA!

"Jedno miasto. Miłość. Mrok. Ktoś musi zginąć, aby żyć mógł ktoś." Kuba to bezwzględny morderca, jednak tym razem to nie on grasuje po ulicach stolicy. Tym razem to jego życie jest zagrożone. Ktoś rzuca mu wyzwanie i grozi jego najbliższym. Do czego tak naprawdę zdolny jest Kuba aby ratować swoją ciężarną żonę? Czy pomoc szwagra, uzależnionego od narkotyków i alkoholu pocjanta, który od lat próbuje go zdemaskować, nie będzie dla niego bardziej niebezpieczna niż "Pan Żartowniś" bestialsko mordujący młode kobiety? Ta książka to istny majstersztyk. Okładka książki od razu przykuła moja uwagę, wiedziałam, że to będzie coś dobrego. I było.. Książka wciągnęła mnie od pierwszej strony i nie pozwalała mi od siebie odejść. Świetnie wykreowani bohaterowie, ba powiedziałabym, że wręcz idealnie, profile psychologiczne dopracowane w każdym calu. Książka szokuje, zaskakuje i ma to wszystko co powinien mieć prawdziwy mroczny thriller. Autor wciąga nas w niebezpieczną grę, w której pierwsze skrzypce gra czas. Nie zabrakło również szczegółowych i brutalnych opisów zbrodni, co w takich książkach plasuje się na pierwszym miejscu. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko zaprosić Was do mrocznego świata Kuby. 9-go marca biegnijcie do księgarń, bo jest to książka, którą prawdziwy fan gatunku powinien mieć w swojej biblioteczce. @przemekcorso czekam na więcej 🖤 Dziękuję @dom_wydawniczy_rebis za możliwość przeczytania książki 🖤

Czy współczesna powieść spod znaku kryminalnego, psychologicznego thrillera może nas jeszcze czymś zaskoczyć...? Kilka dni temu odpowiedziałabym, że nie. Jednak dziś, po lekturze pewnej znakomitej książki, muszę zmienić swoje zdanie w tym względzie. A książką tą jest najnowsza powieść Przemka Corso pt. "Serca twego chłód", która rzuciła zupełnie inna światło na ten literacki nurt... Powieść ta ukazała się nakładem Domu Wydawniczego REBIS. Zmęczony życiem, zagubiony w swych nałogach i przypominający wrak człowieka, policjant oraz odnoszący sukcesy, bogaty i szczęśliwy dyrektor HR - to dwaj główni bohaterowie tej opowieści i zarazem nieznoszący się szwagrowie. Pierwszy z nich - Andrzej, nie może pozbierać się wciąż po głośnej sprawie zatrzymanego mordercy pedofila, która zrujnowała życie jego i najbliższych. Drugi z tej pary - Kuba, to znakomity biznesmen, mąż znanej celebrytki i ... psychopatyczny morderca w jednym, który umiejętnie ukrywa od lat swoje mroczne oblicze. Oto jednak pewien niefortunny zbieg okoliczności sprawi, że obaj znajdą się w wielkim niebezpieczeństwie, jak i też zostaną zmuszeni do współpracy w walce o życie najbliższych... Przemek Corso oddał w nasze ręce opowieść, która zaskakuje swoim konceptem, twórczą odwagą i niezwykle mrocznym klimatem. Oto bowiem autor ten zdecydował się na uczynienie jedną z głównych postaci książki, psychopatycznego, seryjnego, ale też i niezwykle intrygującego bohatera. Drugie skrzypce odgrywa tu zaś wyniszczony pracą i życiem policjant, które swoją nieudolnością, słabościami i bezsilnością nie budzi w nas sympatii, a raczej żal i współczucie. A jednak ów duet stanowi o sile tej historii, która prowadzi nas przez ich losy, mroczne zaułki psychiki i dramaty, jakie przyjdzie im wkrótce zaznać... To odważny pomysł, który w mej ocenie zadziałał tu w 100%! Niezwykle interesująco przedstawia się także konstrukcja tej powieści, która ukazuje naprzemiennie losy Andrzeja i Kuby, jak i poboczne wątki kilku postaci z drugiego planu. Z jednej strony są to sceny związane z całą serią dramatycznych wypadków, w jakie uwikła się ta para i które to zaprowadzą ich do tragicznego finału..., z drugiej zaś nie mniej ekscytujące "wejrzenia" w myśli tych osób, które lawirują pomiędzy mrokiem, chorymi żądzami i poszukiwaniem prawdy o samym sobie. I dopiero połączenie tych dwóch planów daje nam pełnię tej fascynującej, nieprzewidywalnej i niepokojącej historii o konfrontacji zła, z jeszcze większym złem... Raz jeszcze muszę powrócić do bohaterów tej książki, a w konkretnie do postaci Jakuba. To zimny, wyrachowany, piekielnie inteligentny, psychopatyczny zabójca, który jednocześnie kocha swoją żonę i myśli o założeniu szczęśliwej rodziny. To potwór w ludzkiej skórze, który jednakże budzi nasze ciepłe i nie do końca zdrowe odczucia, każąc traktować go jako nie tylko najciekawszą, ale też i najsympatyczniejszą postać tej powieści. I naprawdę nie wiem, jak udało się autorowi tego dokonać, ale Kuba stał się da mnie niezwykle bliską osobą, którą chciałabym poznawać jak najdłużej i w jak największym stopniu. Lektura powieści upływa nam w błyskawicznym tempie, co jest zasługą barwnej fabuły, wartkiej akcji i wspominanego powyżej, specyficznego toru relacji, który ukazuje realne wydarzenia z życia bohaterów, jak i też ich psychologiczny portret za sprawą przemyśleń i refleksji. Efektem jest nasze wielkie zaangażowanie w tą historię, nie mniejsza przyjemność i rozrywka z absolutnie najwyższej, literackiej półki. To kryminalny thriller psychologiczny z potężną dawką sensacji w tle, który w mej ocenie może porwać sobą każdego miłośnika mocnej literatury w naszym kraju. Słowem podsumowania - powieść Przemka Corso pt. "Serca twego chłód", to absolutny majstersztyk na polu fabuły, kreacji bohaterów, budowania napięcia i emocji, wobec których nie sposób przejść obojętnie. Przyznam szczerze, że dawno nie spotkałam tak ciekawej i wyróżniającej się na tle współczesnej literatury w naszym kraju, książki spod znaku mrocznej sensacji. Z tym większym przekonaniem polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł, którego nie zapomnicie przez długi czas. Jednocześnie mam też wielką nadzieję, że powstanie kontynuacja tej historii.

Dziękuję wydawnictwu Rebis za udostępnienie mi egzemplarza książki do recenzji. Sięgając po książkę Przemka Corso „Serce twego chłód” byłam zewsząd otoczna pozytywnymi ocenami tej pozycji. Po jej zakończeniu trudno mi jednoznacznie określić czy powieść mi się podobała czy wręcz przeciwnie. Akcja „Serce twego chłód” rozgrywa się w Warszawie. Bohaterem jest Kuba, dyrektor działu HR a po godzinach… seryjny morderca. W pewnym momencie jednak jego sielankowe życie z piękną żoną oraz nieskrępowane zajmowanie się nietypowym hobby zostaje przerwane przez… innego seryjnego mordercę. Na dodatek wszystko wskazuje na to, że Kuba i jego rodzina to ostateczny cel psychopaty. Pomysł od początku wydał mi się ciekawy. Czytanie o seryjnych mordercach jest ostatnio dość popularne, czynienie zatem z jednego z nich głównego bohatera książki to zabieg atrakcyjny. Powieść powinna wciągać od pierwszy stron i w napięciu trzymać czytelnika za gardło do ostatnich liter. Ale czy tak było? Zacznę może od plusów. Bardzo lubię nawiązania do popkultury. Wplatanie w fabułę takich smaczków jak koszulka z Big Lebowskim czy rozmowy o Ringo Starrze było w moim guście. Kuba tworzył sobie swoisty soundtrack do morderstw i był to dobry pomysł. Każdy kto chce może sobie odtworzyć te piosenki i poczuć się jak bohater książki. Sama fabuła była przemyślana i roiło się w niej od plot twistów, w którym najbardziej podobał mi się ten, kiedy kotek z drapieżnika stał się ściganą myszką. Książkę czytało się szybko. Sprawnie można było zagłębić się w akcję, bohaterzy byli dobrze zarysowani, a autor zadbał, żeby ich uczucia były porządnie wyeksponowane. A jednak książka miała swoje minusy. Przede wszystkim bohaterzy mimo, że dobrze wykreowani, byli zwyczajnie antypatyczni. Czy powinniśmy sympatyzować z Kubą? W końcu teraz jest moda na antybohaterów i niektórym udaje się nawet kibicować. Jednak w przypadku Kuby nie poczułam do niego nawet cienia sympatii. Jego szwagrem jest Andrzej, zagubiony, straumatyzowany policjant . Jako taki powinien wzbudzać współczucie. Tego też nie odczułam. Oboma byłam raczej podirytowana. Andrzej ciągle plótł o tym samym. Kuba był szczerzącym się pyszałkiem. Nie do polubienia. No i sama kwestia Kuby jako seryjnego mordercy. Szczerze mówiąc musimy chyba panu Przemkowi uwierzyć w tym na słowo, bo na kartach powieści ten „seryjny” morderca zabija dwie osoby, z czego pierwsza ofiara nie ma żadnego wpływu na fabułę. Jest po prostu zgonem niezbędnym to ukazania Jazowieckiego jako zbrodniarza, ogarniętego mrokiem. Strach się bać! Nie wraca do żadnych ze swoich wcześniejszych ofiar poza tymi, w których śmierci uczestniczyliśmy. Nie wraca myślami do poprzednich działań. Owszem, autor pokusił się o wyjaśnienie, dlaczego Kuba postępuje tak a nie inaczej, ale na tym koniec. Każda ofiara musiała być chyba zamkniętym rozdziałem, do którego się nie wraca. A chyba nawet zwykły socjopata powracałby we wspomnieniach do swoich morderczych poczynań, choćby po to by delektować się tymi zbrodniami. A tu nie, Kuba zabił dwie osoby, ale pamiętaj czytelniku – jest seryjnym mordercą! No i to co mnie najbardziej uwierało. Ostatni plot twist, rozwiązanie zagadki, kto stał za wszystkim co napędziło fabułę. Po prostu lubię, kiedy sprawcą okazuje się ktoś, kogo śledziliśmy od początku, poznaliśmy. I nie podejrzewaliśmy. Ale nie podejrzewaliśmy nie dlatego, że była to postać marginalna, ale dlatego, że autor tak dobrze wywiódł nas w pole. Tu tego zabrakło. Gdyby zakończenie książki zależało ode mnie, chyba ucięłabym ją na 390 stronie. Lubię otwarte zakończenia, niedopowiedzenia, które działają na wyobraźnię. Opisane w książce wydarzenia rok po fabule nie usatysfakcjonowały mnie. Wyjaśnienie, że działania w social mediach mogą doprowadzić do tragedii byłoby wystarczającym morałem. Nie jest to jednak książka zła, jeśli ktoś lubi thrillery, kryminały i psychopatów znajdzie tu coś dla siebie. Debiut można śmiało uznać za udany.